Πέδρο δε Αταρές
| Πέδρο δε Αταρές | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1083 Χάκα |
| Θάνατος | 21 Φεβρουαρίου 1151 Borja |
| Τόπος ταφής | Veruela Abbey |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Αραγωνίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Οικογένεια | Οίκος των Χιμένεθ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πέδρο δε Αταρές, ισπαν.: Pedro de Atarés, (π. 1083 στη Μπόρχα – 21 Φεβρουαρίου 1151 [1] ) ήταν Αραγωνέζος ευγενής και μέλος του Οίκου των Χιμένεθ. Ίδρυσε το αβαείο Βερουέλα, το παλαιότερο μοναστήρι των Κιστερκιανών στην Αραγονία.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καταγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν γιος του Γκαρθία Σάντσεθ, κυρίου του Άιβαρ, του Aταρές και του Χαβιερελάτρε, και εγγονός του Σάντσο Ραμίρεθ, κόμη της Ριβαγόρθα, [2] [4] νόθου τέκνου του βασιλιά Ραμίρο Α΄. [5] [6] Μητέρα του ήταν η Tερέσα Κάχαλ, αδελφή του Φορτούν Γκαρσές Κάχαλ, ενός από τους πιο ισχυρούς μεγιστάνες στο βασίλειο της Αραγονίας. [1]
Διεκδικητής του θρόνου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Πέδρο κληρονόμησε την κυριαρχία του Αταρές και του Χαβιερελάτρε από τον πατέρα του και έλαβε τη Μπόρχα ως δώρο του βασιλιά Αλφόνσου Ζ' της Καστίλης, [7] Ήταν ένας από τους διεκδικητές του θρόνου της Αραγονίας μετά το τέλος του άτεκνου βασιλιά Αλφόνσου Α' του Μαχητή. [7] Σύμφωνα με το Χροινικά του Σαν Χουάν δε λα Πένια, που γράφτηκε τον 14ο αι., ήταν ο προτιμώμενος υποψήφιος των βαρώνων της Αραγονίας, αλλά στη συνέχεια τους αποξένωσε με την υπεροπτική συμπεριφορά του στη συνέλευση, και αντί αυτού επέλεξαν τον αδελφό του αποθανόντα βασιλιά, τον Ραμίρο Β΄, μέχρι τότε μοναχού. [8] [9]
Ιδρυτής του αβαείου Βερουέλα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1146 [12] ο Πέδρο δε Αταρές ίδρυσε το Αβαείο Βερουέλα (Βασιλικό Μοναστήριο της Σάντα Μαρίας δε Βερουέλα), [2] το αρχαιότερο μοναστήρι των Κιστερκιανών στην Αραγονία, [10] [13] [14] με δωρεά, που επιβεβαίωσε επίσης η μητέρα του, στον ηγούμενο του αβαείου Eσκαλαντιέ στη Γαλλία. [15] Αυτή η δωρεά επιβεβαιώθηκε αργότερα το 1155 από τον κόμη Ραϋμόνδο-Βερεγγάριο Δ΄. [7] [10]
Το τέλος του, χωρίς απογόνους
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Πέδρο δε Αταρές απεβίωσε στις 21 Φεβρουαρίου 1151 και τάφηκε στο αβαείο, που είχε ιδρύσει. Αν και απεβίωσε χωρίς να αφήσει παιδιά, [2] μέλη του Οίκου των Βοργία επινόησαν μία γενεαλογία, που εντοπίζει την καταγωγή τους σε αυτό το μέλος του βασιλικού οίκου, που συμπίπτει με τον 3ο γάμο της Λουκρέσια Βοργία με τον Aλφόνσο Α΄ των Έστε, δούκα της Φεράρα, που κανόνισε ο πατέρας της πάπας Αλέξανδρος ΣΤ'. [16] Ωστόσο:
Ο μύθος που διαδόθηκε από την οικογένεια, ότι οι Bοργίες (Borgia) ήταν απόγονοι αυτού του κυρίου με βασιλικό αίμα, του Δον Πέδρο δε Αταρές (...), του κυρίου της Μπόρχα (Borja), που τους έδωσε το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν το διπλό στέμμα της Aραγονίας στο οικόσημό τους, είναι πλαστή. Η αλήθεια είναι αρκετά διαφορετική. Ο Δον Πέδρο δε Αταρές απεβίωσε το 1151 και δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι δεν άφησε απογόνους.[17]
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| 8. Ραμίρο Α΄ της Αραγωνίας | ||||||||||||||||
| 4. Σάντσο Ραμίρεθ, κόμης της Ριβαγόρθα | ||||||||||||||||
| 9. Αμούνια | ||||||||||||||||
| 2. Γκαρθία Σάντσεθ | ||||||||||||||||
| 1. Πέδρο δε Αταρές | ||||||||||||||||
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Cabanes Pecourt 1995, σελ. 17.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Mathew 1912, σελ. 22.
- ↑ Lacarra 1982, σελ. 58, doc. 44.
- ↑ In a donation made by Garcia to Galindo Garcés de Artosella consisting of some houses in Huesca and other properties, he states at the beginning: Ego Garcia infans, filius Sancii Ranimiri comitis (I Garcia, infante, son of count Sancho Ramírez), and in the last part of the document, he confirms as, ego Garcia infans in Atares et in Exabierre.[3]
- ↑ Lapeña Paul 2004.
- ↑ 6,0 6,1 Alonso Álvarez 2007, σελ. 662.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Alonso Álvarez 2007, σελ. 691.
- ↑ Orcástegui Gros 1985.
- ↑ Nelson 1991, σελ. 31.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Díaz Barón 1992, σελ. 168.
- ↑ Melero Moneo 2004, σελ. 10, n. 10.
- ↑ Laurent Dailliez affirms that the date is incorrect and that the monastery was founded in 1145.[10][6][11]
- ↑ Cabanes Pecourt 1995, σελ. 22.
- ↑ Alonso Álvarez 2007.
- ↑ Ego Petrus Taresa cum matre mea facio hanc cartam donationis et confirmationis vobis, abbati Scalae Dei (I, Pedro Teresa with my mother make this donation and confirmation letter to you, abbot of Scala Dei). He appears with this name in other documents.[7]
- ↑ Batllori 1999, σελ. 14.
- ↑ Nadal Cañellas 2006, σελ. 175.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Alonso Álvarez, Raquel (2007). «Los promotores de la Orden del Císter en los Reinos de Castilla y León: Familias aristocráticas y damas nobles» (στα ES). Anuario de Estudios Medievales (Barcelona: Universidad de Barcelona. Instituto de Historia Medieval de España) 37 (37/2): 653–710. doi:. ISSN 0066-5061.
- Batllori, Miguel (1999). La familia de los Borja (στα Ισπανικά). Madrid: Real Academia de la Historia. ISBN 84-7820-823-2.
- Cabanes Pecourt, Mª de los Desamparados (1995). «Datas históricas de la documentación de Veruela del siglo XII» (στα ES). Aragón en la Edad Media (12): 13–28. ISSN 0213-2486. http://dialnet.unirioja.es/descarga/articulo/108486.pdf.
- Díaz Barón, Mª Gloria (1992). «Las relaciones del Monasterio de Veruela y Bulbuente: el cumplimiento de la carta de población de Villamayor» (στα ES). Turiaso (Zaragoza: Institución Fernando el Católico: Centro de Estudios Turiasonenses) (10/1): 163–180. ISSN 0211-7207. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-03-16. https://web.archive.org/web/20170316025514/http://www.ceturiasonenses.org/content/files/articulof_12_03_TVRIASO-X-TOMO-I-parte-3.pdf. Ανακτήθηκε στις 2023-03-21.
- Lacarra, José María (1982). Documentos para el estudio de la reconquista y repoblación del Valle del Ebro (στα Ισπανικά). I. Zaragoza: Anubar Ediciones. ISBN 84-7013-192-3.
- Lapeña Paul, Ana Isabel (2004). Sancho Ramírez, rey de Aragón (¿1064?-1094) y rey de Navarra (1076–1094) (στα Ισπανικά). Gijón: Ediciones Trea. ISBN 84-9704-123-2.
- Mathew, Arnold H. (1912). The Life and Times of Rodrigo Borgia, Pope Alexander VI. New York: Brentano's. ISBN 84-9704-123-2.
- Melero Moneo, Mª Luisa (2004). «Reflexiones sobre el monasterio cisterciense de Santa María de Fitero» (στα ES). De arte: Revista de historia del arte (León: Universidad (León) Facultad de Filosofía y Letras) (3): 7–22. ISSN 1696-0319. http://dialnet.unirioja.es/descarga/articulo/1421614.pdf.
- Nadal Cañellas, Juan (2006). «La permanencia de Rodrigo de Borja (Alejandro VI) en el estudio de Bolonia, según documentos originales» (στα ES). Acta Histórica et Archaeologica Mediaevalia (Barcelona: Universidad de Barcelona. Departamento de Historia Medieval) (27–28): 173–205. ISSN 0212-2960. http://www.raco.cat/index.php/ActaHistorica/article/view/188984/262408.
- Nelson, Lynn H. (1991). The Chronicle of San Juan de la Peña. A Fourteenth-Century Official History of the Crown of Aragon. Translated, with an Introduction and Notes by Lynn H. Nelson. Philadelphia: University of Pennsylvania Press. ISBN 0812213521.
- Orcástegui Gros, Carmen (1985). «Crónica de San Juan de la Peña (versión aragonesa): Edición crítica» (στα ES). Cuadernos de historia Jerónimo Zurita (Zaragoza: Institución Fernando el Católico) (51–52): 419–569. ISSN 0044-5517. http://ifc.dpz.es/recursos/publicaciones/10/06/7orcastegui.pdf.