Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πέρσιβαλ Χάρισον Φόσετ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πέρσιβαλ Χάρισον Φόσετ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Percy Fawcett (Αγγλικά)
Γέννηση18  Αυγούστου 1867[1][2][3]
Τορκί ή Ηνωμένο Βασίλειο
Θάνατος1925 (πιθανώς)[4][1][5]
Μάτο Γκρόσο
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[1][6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεξερευνητής
ανθρωπολόγος
αρχαιολόγος
συγγραφέας
μηχανικός[7]
τοπογράφος
συλλέκτης δειγμάτων φυτών[8]
Οικογένεια
ΣύζυγοςNina Agnes Paterson (1901–1925)[9]
ΤέκναJack Fawcett[10]
Brian Fawcett[10]
ΓονείςEdward Fawcett[10] και Myra Elizabeth MacDougall[10]
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςαντισυνταγματάρχης και αντισυνταγματάρχης/Βρετανικός Στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΑ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςμετάλλιο Ιδρυτή της Βασιλικής Γεωγραφικής Εταιρείας (1916)[11]
Τάγμα Διακεκριμένης Υπηρεσίας
Συμμαχικό μετάλλιο της νίκης[12]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο αντισυνταγματάρχης Πέρσιβαλ Χάρισον Φόσετ ή Πέρσι Φόσετ (αγγλ.: Percival Harrison Fawcett ή Percy Fawcett) (18 Αυγούστου 1867 – κατά το ή μετά το 1925) ήταν Βρετανός αξιωματικός του πυροβολικού, αρχαιολόγος και εξερευνητής της Νοτίου Αμερικής. Μαζί με το μεγαλύτερο υιό του, ο Φόσετ εξαφανίστηκε κάτω από άγνωστες συνθήκες το 1925 κατά τη διάρκεια μιας αποστολής για την εύρεση της «Z» – την ονομασία του για μια αρχαία χαμένη πόλη, στις αχαρτογράφητες ζούγκλες της Βραζιλίας, την οποία ο ίδιος και άλλοι πίστευαν ότι ήταν το Ελ Ντοράντο.[13]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πέρσι Φόσετ (Percy Fawcett) γεννήθηκε στις 18 Αυγούστου 1867 στο Torquay, του Ντέβον, Αγγλία, από τον Έντουαρντ Μπόιντ Φόσετ (Edward Boyd Fawcett) και τη Μάιρα Ελίζαμπεθ (Myra Elizabeth) (το γένος MacDougall).[14] Έλαβε την εκπαίδευσή του στο Ιδιόκτητο Κολέγιο Newton Abbot (Newton Abbot Proprietary College) μαζί με τον Μπέρτραμ Φλέτσερ Ρόμπινσον (Bertram Fletcher Robinson), ένα μελλοντικό φίλο του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Ο Ινδογεννημένος πατέρας του Πέρσι Φόσετ (Percy Fawcett), ήταν μέλος της Βασιλικής Γεωγραφικής Εταιρείας (Royal Geographical Society - (RGS)). Ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Έντουαρντ Ντάγκλας Φόσετ (Edward Douglas Fawcett) (1866-1960) ήταν ορειβάτης, αποκρυφιστής της Ανατολής και συγγραφέας φιλοσοφικών βιβλίων και δημοφιλών περιπετειωδών μυθιστορημάτων.[15]

Το 1886, ο Πέρσι έλαβε εντολή από το Βασιλικό Πυροβολικό και υπηρέτησε στο Τρινκομάλε (Trincomalee),[Σημ. 1] της Κεϋλάνης, όπου και γνώρισε τη γυναίκα του. Παντρεύτηκε τη Νίνα Άγκνες Πάτερσον (Nina Agnes Paterson) τον Ιανουάριο του 1901. Είχαν δύο γιους, τον Τζακ (γεννήθηκε το 1903) και τον Μπράιαν (1906-1984). Το 1901, εντάχθηκε στη RGS προκειμένου να μελετήσει τοπογραφία και χαρτογραφία. Αργότερα, εργάστηκε στη Βόρεια Αφρική για τη Βρετανική Μυστική Υπηρεσία, ενώ ακολουθεί την τέχνη της τοπογραφίας. Έγινε φίλος με τους συγγραφείς Χένρυ Ράιντερ Χάγκαρντ (H. Rider Haggard) και Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, με τον τελευταίο να χρησιμοποιηθεί τις αναφορές του Αμαζονίου του Φόσετ, ως έμπνευση για το μυθιστόρημα του, «Ο Χαμένος Κόσμος» («The Lost World»).

Οι πρώτες αποστολές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η διαδρομή (σε κόκκινο) της εξερευνητικής αποστολής του Φόσετ στον Ποταμό Rio Verde.

Η πρώτη αποστολή του Φόσετ, ήταν το 1906 στη Νότια Αμερική, όταν ήταν σε ηλικία 39 ετών ταξίδεψε στη Βραζιλία για να χαρτογραφήσει κατ' εντολή του RGS, μια περιοχή της ζούγκλας στα σύνορα Βραζιλίας και Βολιβίας. Είχε ανατεθεί στην Εταιρεία, καθότι τρίτο μέρος που δεν επηρεάζεται από τα τοπικά εθνικά συμφέροντα, να χαρτογραφήσει την περιοχή. Έφτασε στη Λα Παζ, Βολιβία τον Ιούνιο. Ενώ στην αποστολή το 1907, ο Φόσετ, ισχυρίστηκε ότι είδε και σκότωσε πυροβολώντας το, ένα γιγάντιο ανακόντα μήκους 62 ποδών (19 m), κάτι για το οποίο έτυχε ευρείας γελοιοποίησης από την επιστημονική κοινότητα. Ανέφερε άλλα μυστηριώδη ζώα, άγνωστα στη ζωολογία, όπως ενός μικρού γατόμορφου σκύλου[Σημ. 2] στο μέγεθος ενός κυνηγόσκυλου, το οποίο ισχυρίστηκε ότι είχε δει δύο φορές ή τη μεγάλη αράχνη Apazauca, η οποία δηλητηρίασε αρκετούς ντόπιους.[16][17]

Μεταξύ του 1906 και του 1924, ο Φόσετ πραγματοποίησε επτά αποστολές. Τα πήγαινε καλά με τους ντόπιους, κυρίως μέσω των δώρων, της υπομονής και της ευγενικής του συμπεριφοράς. Το 1908, εντόπισε την πηγή του ποταμού Rio Verde[Σημ. 3] (Βραζιλία) και το 1910 πραγματοποίησε ένα ταξείδι στον Ποταμό Heath River (στα σύνορα Περού και Βολιβίας) προκειμένου να εντοπίσει την πηγή του. Κατά την αποστολή του 1913, υποτίθεται ότι ζήτησε να δει τα σκυλιά με τις διπλές μύτες. Αυτά πιθανόν να είναι τα τίγρο κυνηγόσκυλα των Άνδεων με τη διπλή μύτη (Double-nosed Andean tiger hounds).[18] Με βάση τη βιβλιογραφική έρευνα, ο Φόσετ είχε διατυπώσει τις ιδέες του για μια Χαμένη Πόλη Ζ ("Lost City of Z") στη Βραζιλία, χρονικά με το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Εκείνη τη εποχή επέστρεψε στη Βρετανία για την ενεργό υπηρεσία, όπου κατετάγη ως εθελοντής στο μέτωπο της Φλάνδρας και οδήγησε μια ταξιαρχία πυροβολικού παρά το γεγονός ότι ηλικιακά πλησίαζε τα πενήντα. Μετά τον πόλεμο επέστρεψε στη Βραζιλία για να μελετήσει την τοπική άγρια ζωή και την αρχαιολογία.

Η τελευταία αποστολή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η έβδομη και τελευταία εξερευνητική αποστολή του Πέρσι Φόσετ και της ομάδας του

Το 1925, χρηματοδοτούμενος από μια ομάδα χρηματοδοτών με έδρα το Λονδίνο, που ονομαζόταν το Γάντι (the Glove),[19] ο Φόσετ επέστρεψε στη Βραζιλία με τον μεγαλύτερο γιο του Τζακ (Jack) και έναν φίλο του, για μια διερευνητική αποστολή. Είχε μελετήσει τους αρχαίους θρύλους και τα ιστορικά αρχεία και ήταν πεπεισμένος ότι μια χαμένη πόλη υπήρχε κάπου στην περιοχή Μάτου Γκρόσου (Mato Grosso), μια πόλη της οποίας ο Φόσετ έδωσε το όνομα Ζ. Ο Φόσετ, άφησε πίσω του οδηγίες, λέγοντας ότι αν η αποστολή δεν επέστρεφε, να μην σταλεί αποστολή διάσωσης, ούτως ώστε να μην υποστούν και οι διασώστες την ίδια μοίρα.

Ο Φόσετ ήταν άνθρωπος με πολυετή ταξιδιωτική εμπειρία, που ταξίδευε με τα απολύτως απαραίτητα, όπως κονσερβοποιημένα τρόφιμα, γάλα σε σκόνη, όπλα, φωτοβολίδες, εξάντα και χρονόμετρο. Επίσης, διαλεχτοί ήταν οι ταξιδιωτικοί του σύντροφοι, επιλεγμένοι για την υγεία, την ικανότητα τους και την αφοσίωση του ενός προς τον άλλο—ο μεγαλύτερος υιός του Τζακ Φόσετ και ο μακροχρόνιος φίλος του Τζακ, ο Ράλεϊ Ρίμελ (Raleigh Rimell). Ο Φόσετ επέλεξε μόνο δύο συντρόφους, προκειμένου να ταξιδέψει ελαφρύτερος και δίνοντας μικρότερο στόχο προς τις γηγενείς φυλές, καθώς ορισμένες ήσαν εχθρικές προς τους εξερευνητές· πολλές φυλές κατά την εποχή εκείνη, δεν είχαν έρθει ακόμα σε επαφή με λευκούς.

Στις 20 Απριλίου 1925 η τελική αποστολή αναχώρησε από την Κουιαμπά (Cuiabá). Πέραν των δύο κυρίων συντρόφων, ο Φόσετ συνοδευόταν από δύο Βραζιλιάνους εργάτες, δύο άλογα, οκτώ μουλάρια και ένα ζευγάρι σκύλων. Η τελευταία επαφή της αποστολής, ήταν στις 29 Μαΐου 1925, όταν ο Φόσετ, έγραψε ένα γράμμα στη σύζυγό του ότι ήταν έτοιμος να εισέλθει σε ανεξερεύνητα εδάφη με μόνο τους Τζακ και Ρίμελ, το οποίο παραδόθηκε από έναν γηγενή δρομέα. Αναφέρθηκε ότι τους είδαν να περνάνε από τον Άνω (Upper) Xingu River, ένα νοτιοανατολικό παραπόταμο του Αμαζονίου. Μια τελευταία επιστολή, γραμμένη από την κατασκήνωση του Νεκρού Αλόγου (Dead Horse Camp),[Σημ. 4] έδωσε τις συντεταγμένες τους και γενικά ήταν αισιόδοξος.

Άνδρες της φυλής Kalapalo σε κανό

Πολλοί υπέθεσαν ότι οι τοπικές φυλές των Ινδιάνων τους είχαν σκοτώσει, καθώς αρκετές φυλές ήταν πλησίον τους εκείνη την περίοδο: οι Kalapalos, ήταν η τελευταία φυλή που τους είδε ή οι φυλές Arumás, Suyás ή Xavantes στα εδάφη των οποίων θα εξερευνούσαν. Και οι δύο νεαροί άνδρες χώλαιναν και ήσαν άρρωστοι, όταν τους είδαν για τελευταία φορά και δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι δολοφονήθηκαν. Θεωρείται εύλογο ότι πέθαναν από φυσικά αίτια στη ζούγκλα της Βραζιλίας.

Το 1927, βρέθηκε σε μια Ινδιάνικη φυλή μια μεταλλική ταυτότητα με το όνομα του Φόσετ. Τον Ιούνιο του 1933, μια πυξίδα-θεοδόλιχος (theodolite compass) που ανήκε στον Φόσετ, βρέθηκε από τον Συνταγματάρχη Aniceto Botelho, πλησίον των Ινδιάνων Baciary του Μάτου Γκρόσου (Mato Grosso). Ωστόσο, η μεταλλική ταυτότητα, ήταν από την αποστολή του Φόσετ πέντε χρόνια ενωρίτερα και το πιθανότερο να δόθηκε ως δώρο στον αρχηγό της Ινδιάνικης φυλής. Η πυξίδα αποδείχθηκε ότι παρέμεινε πίσω, πριν εισέλθει στη ζούγκλα για το τελευταίο του ταξείδι.[20][21][22]

Μεταθανάτια διαμάχη και εικασίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Φήμες και ανεπιβεβαίωτες αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τις επόμενες δεκαετίες, διάφορες ομάδες οργάνωσαν αρκετές αποστολές διάσωσης, χωρίς επιτυχία. Άκουσαν μόνο διάφορες φήμες που δεν μπορούσαν να επαληθευτούν. Επιπλέον των αναφορών ότι ο Φόσετ είχε θανατωθεί από τους Ινδιάνους ή τα άγρια θηρία, υπήρχε μια ιστορία όπου ο Φόσετ είχε απολέσει τη μνήμη του και ζούσε τη ζωή του ως αρχηγός σε μια φυλή κανιβάλων.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, 100-πιθανοί-διασώστες πέθαναν στις αμέτρητες αποστολές που στάλθηκαν για να αποκαλύψουν τη μοίρα του Φόσετ.[23] Μια από τις πρώτες ηγήθηκε το 1927, από τον Αμερικανό εξερευνητή George Miller Dyott, αυτός ισχυρίστηκε πως είχε βρει αποδείξεις του θανάτου του Φόσετ στα χέρια των Ινδιάνων Aloique, αλλά η ισχύς της ιστορίας του, σύντομα άρχισε να εκτυλίσσεται. Στα 1930-31, η Aloha Wanderwell χρησιμοποίησε το υδροπλάνο της προσπαθώντας να τον εντοπίσει. Μια αποστολή του 1951, έφερε στο φως ανθρώπινα οστά τα οποία αργότερα βρέθηκαν να μην είναι συνδεδεμένα με τον Φόσετ ή τους συντρόφους του.

Η ιστορία του Villas-Bôas

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Δανός εξερευνητής Arne Falk-Rønne, ταξίδεψε στη δεκαετία του 1960, στο Μάτου Γκρόσου. Το 1991 σε ένα βιβλίο του, έγραψε ό,τι έμαθε για τη μοίρα του Φόσετ από τον Orlando Villas-Boas, ο οποίος είχε ακούσει από κάποιον από τους δολοφόνους του Φόσετ. Προφανώς, ο Φόσετ και οι σύντροφοί του, είχαν ένα ατύχημα στο ποτάμι και απώλεσαν το μεγαλύτερο τμήμα των δώρων που μετέφεραν μαζί τους για τις Ινδιάνικες φυλές. Συνεχίζοντας, χωρίς τα δώρα ήταν μια σοβαρή παραβίαση του πρωτοκόλλου, εφόσον τα μέλη της αποστολής ήταν περισσότερο ή λιγότερο σοβαρά άρρωστα εκείνη την εποχή, η φυλή Kalapalo που συνάντησαν αποφάσισε να τους σκοτώσει. Τα πτώματα των Τζακ Φόσετ και Ράλεϊ Ρίμελ τα πέταξαν στο ποτάμι· Ο Συνταγματάρχης Φόσετ, ο οποίος εθεωρείτο ηλικιωμένος και συνεπώς, διακεκριμένος, έλαβε σωστή ταφή. Ο Falk-Rønne επισκέφθηκε τη φυλή Kalapalo και ανέφερε ότι ένα από τα μέλη της φυλής επιβεβαίωσε την ιστορία του Villas-Bôas για το πώς και το γιατί ο Φόσετ είχε σκοτωθεί.

Τα οστά του Φόσετ;

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1951, ο Orlando Villas-Bôas, ακτιβιστής για τους αυτόχθονες λαούς, υποτίθεται ότι έλαβε τα πραγματικά υπόλοιπα σκελετικά οστά του Φόσετ και τα είχε αναλύσει επιστημονικά. Η ανάλυση φέρεται να επιβεβαίωσε ότι τα οστά ήταν του Φόσετ, αλλά ο υιός του Μπράιαν Φόσετ (Brian Fawcett 1906-1984), αρνήθηκε να το αποδεχτεί. Ο Villas-Bôas ισχυρίστηκε ότι ο Μπράιαν περισσότερο ενδιαφερόταν στο να κερδίσει χρήματα από βιβλία σχετικά με την εξαφάνιση του πατέρα του. Αργότερα, η επιστημονική ανάλυση επιβεβαίωσε ότι τα οστά δεν ήταν του Φόσετ.[24] Από το 1965, τα οστά φέρεται να αναπαύονται στο Σάο Πάολο, σε ένα κουτί στο διαμέρισμα ενός εκ των αδελφών Villas-Bôas.

Το 1998, ο Άγγλος εξερευνητής Μπένεντικτ Άλεν (Benedict Allen) ξεκίνησε για να συζητήσει με τους Ινδιάνους Kalapalo, δηλώθηκε από τον Villas-Bôas να έχουν ομολογήσει ότι σκότωσαν τα τρία μέλη της αποστολής του Φόσετ. Ο Vajuvi, ένας πρεσβύτερος των Kalapalo, ισχυρίστηκε κατά τη διάρκεια μιας μαγνητοσκοπημένης συνέντευξης του BBC με τον Άλεν, ότι τα οστά που βρέθηκαν από τον Villas-Bôas 45 περίπου χρόνια πριν, δεν ήταν του Φόσετ.[25][26] Ο Vajuvi αρνήθηκε επίσης ότι η φυλή του, είχε οποιαδήποτε ανάμειξη με την εξαφάνισή του Φόσετ. Καμία αδιαμφισβήτητη μαρτυρία δεν υποστηρίζει την όποια δήλωση.

Το Ρωσικό ντοκιμαντέρ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2003, το ρωσικό ντοκιμαντέρ, "Проклятье золота инков / Экспедиция Перси Фоссета в Амазонку" (Η Κατάρα των Ίνκας Χρυσός / Αποστολή του Πέρσι Φόσετ στον Αμαζόνιο), κυκλοφόρησε ως μέρος της τηλεοπτικής σειράς "Тайны века" (Μυστήρια του Αιώνα). Μεταξύ άλλων, η ταινία εστιάζει στην πρόσφατη αποστολή του Oleg Aliyev, την πιθανή κατά προσέγγιση θέση με τα τελευταία ίχνη του Φόσετ, τα ευρήματα του Aliyev, τις εντυπώσεις και τα τεκμήρια για τη μοίρα του Φόσετ.[27]

Το κοινόβιο στη ζούγκλα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 21 Μαρτίου του 2004, η Βρετανική εφημερίδα «The Observer» ανέφερε ότι ο τηλεοπτικός σκηνοθέτης Μίσα Γουίλιαμς (Misha Williams), ο οποίος είχε μελετήσει τα γραπτά του Φόσετ, πίστευε ότι ο Φόσετ δεν είχε πρόθεση να επιστρέψει στη Βρετανία, αλλά μάλλον να ιδρύσει ένα κοινόβιο στη ζούγκλα βασισμένο σε θεοσοφικές αρχές και τη λατρεία του υιού του Τζακ.[28] Ο Γουίλιαμς ξεκίνησε την έρευνά του με κάποιες λεπτομέρειες στον πρόλογο του έργου του «ΑμαΖόνια» («AmaZonia»), το οποίο εκτελέσθηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2004.[29]

Η Χαμένη Πόλη Ζ του Γκραν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2005, ο Ντέιβιντ Γκραν (David Grann), συγγραφέας και μέλος τού περιοδικού «The New Yorker», επισκέφθηκε τη φυλή Kalapalo και ανακάλυψε ότι είχε περάσει μια προφορική ιστορία σχετική με τον Φόσετ, από τους πρώτους λευκούς άνδρες που είχε αντικρίσει ποτέ η φυλή. Η προφορική άποψη, ανέφερε ότι ο Φόσετ και η ομάδα του είχαν μείνει στο χωριό τους και εν συνεχεία αναχώρησαν, με κατεύθυνση προς ανατολάς. Οι Kalapalos προειδοποίησαν τον Φόσετ και τους συντρόφους του, να μην πάνε προς εκείνη την κατεύθυνση—καθότι θα σκοτώνονταν από τους "άγριους Ινδιάνους" που κατείχαν αυτά τα εδάφη—αλλά ότι ο Φόσετ επέμενε να προχωρήσει. Οι Kalapalos έβλεπαν τον καπνό της εξερευνητικής αποστολής κάθε νύκτα και για πέντε ημέρες πριν εξαφανιστούν. Οι Kalapalos ανέφεραν ότι ήταν σίγουροι ότι οι άγριοι Ινδιάνοι τους είχαν σκοτώσει.[30] Το άρθρο αναφέρει επίσης, ότι ένας μνημειώδης πολιτισμός που ονομαζόταν Kuhikugu, ίσως να είχε υπάρξει πλησίον εκεί όπου έψαχνε ο Φόσετ, όπως ανακαλύφθηκε πρόσφατα από τον αρχαιολόγο Michael Heckenberger και άλλους.[31] Τα ευρήματα του Γκραν, αναλύονται περαιτέρω στο βιβλίο του «The Lost City of Z» (2009).

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Φόσετ, Πέρσι (2006), Αναζητώντας Χαμένους Κόσμους, Locus 7, ISBN 960-7971-35-3
  • Φόσετ, Πέρσι και Μπράιαν Φόσετ (1953), Exploration Fawcett, Phoenix Press (2001 επανέκδοση), ISBN 1-84212-468-4
  • Φόσετ, Πέρσι και Μπράιαν Φόσετ (1953), Lost Trails, Lost Cities, Funk & Wagnalls ASIN B0007DNCV4
  • Φόσετ, Μπράιαν (1958), Ruins in the Sky, Hutchinson of London

Στο λαοφιλή πολιτισμό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ήταν το θέμα του επεισοδίου Σκάβοντας για την Αλήθεια (Digging for the Truth).
  • Άρθουρ Κόναν Ντόυλ (Arthur Conan Doyle) βασισμένο στον χαρακτήρα του Καθηγητή Challenger, εν μέρει, στον Φόσετ και τις ιστορίες της "Χαμένης Πόλης Ζ" ("Lost City of Z") έγινε η βάση για το μυθιστόρημά του Ο Χαμένος Κόσμος (The Lost World).[32]
  • Μια σύγχρονη κριτικός του μυθιστορήματος της Evelyn Waugh Μια Χούφτα Σκόνη (A Handful of Dust), πρότεινε ότι πιθανόν να έχει αντλήσει την πλοκή εν μέρη από την εξαφάνιση του Φόσετ.[33] Ο ήρωας του μυθιστορήματος εξαφανίζεται στη ζούγκλα της Βραζιλίας και κρατείται εκεί φυλακισμένος.
  • Ο Φόσετ έχει προταθεί ως η πιθανή πηγή έμπνευσης για τον Ιντιάνα Τζόουνς, τον φανταστικό αρχαιολόγο/τυχοδιώκτη.[34][35] Μια φανταστική έκδοση του Φόσετ, βοηθά τον Τζόουνς στο μυθιστόρημα Ο Ιντιάνα Τζόουνς και τα Επτά Πέπλα (Indiana Jones and the Seven Veils).[36]
  • Ο Φόσετ ήταν το πρωτότυπο του Πέρσι Φόστερ, φανταστικού εξερευνητή στο ρωσικής γλώσσας μυθιστόρημα Ο τάφος του Tame-Tung (The grave of Tame-Tung). Εκεί, στον Φόστερ και τον υιό του, τους έγιναν έμμονη ιδέα τα πλούτη των Ινδιάνων και σκοτώθηκαν από τον πρώην φίλο τους Ράλεϊ Ρίμερ (Raleigh Rimer) (με βάση τον Ράλεϊ Ρίμερ) για να αποτρέψει τη λεηλασία.
  • Σύμφωνα με ένα άρθρο στο Comics Scene αριθ. 45, ο Φόσετ ήταν η έμπνευση του Kent Allard, ο άλλος εαυτός του στη Σκιά (The Shadow).[25]
  • Ο Σκηνοθέτης Πίτερ Ντόκτερ (Pete Docter) ονόμασε Φόσετ ως μια από τις εμπνεύσεις για τον χαρακτήρα του Τσαρλς Φ. Μαντζ, τον ανταγωνιστή της ταινίας Pixar Επάνω (Up).
  • Η Χαμένη Πόλη της Z (The Lost City of Z) του Ντέιβιντ Γκραν, αγοράστηκε από την εταιρία παραγωγής Σχέδιο Β του Μπραντ Πιτ και την Paramount Pictures. Ο Τζέιμς Γκρέι σκηνοθετεί την ταινία, στην οποία πρωταγωνιστεί ο Charlie Hunnam, στο ρόλο του Φόσετ.
  • Η Κρουαζιέρα του Κόνδορα (The Cruise of the Condor) (1933), μια από τις ιστορίες του W. E. Johns "Μπιγκλς" ("Biggles"), είναι εμπνευσμένη από την αναζήτηση του Φόσετ για τη «Ζ».
  • Οι συγγραφείς Ντάγκλας Πρέστον και Λίνκολν Τσάιλντ, αναφέραν στα βιβλία τους ότι ο Πέρσι Φόσετ ήταν προ-προ θείος του Aloysius Pendergast από την πλευρά της μητέρας του.

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Το Τρινκομάλε (Trincomalee), είναι περιοχή η οποία βρίσκεται στα βορειοανατολικά της νήσου Σρι Λάνκα. Για περισσότερα από 2.000 χρόνια, κατοικείται από τους Ταμίλ.
  2. ↑ Πιθανόν να αναφέρεται στο ζώο Mitla (cryptid).
  3. ↑ Αναφέρεται στον Ποταμό Guaporé River που είναι και η εναλλακτική ονομασία του Rio Verde (κυριολ. Πράσινος Ποταμός).
  4. ↑ Ονομάστηκε έτσι, επειδή ο Φόσετ σε προγενέστερη εξερευνητική αποστολή (του 1920), σ'εκείνο το σημείο (11°43′S 54°35′W) πέθανε το άλογό του. Ωστόσο στην εφημερίδα North American Newspaper Alliance έδωσε τις συντεταγμένες 13°43′S 54°35′W. Αυτή η ασυμφωνία (στις συντεταγμένες), είναι πιθανό να οφείλεται σε τυπογραφικό λάθος ή και να έγινε εσκεμμένα, προκειμένου να προστατέψει τυχόν επίδοξους, στην εύρεση της Πόλης "Ζ".[Παρ. Σημ. 1][Παρ. Σημ. 2]
Παραπομπές σημειώσεων
  1. ↑ «Dead Horse Camp (Fawcett's Camp)». The Great Web of Percy Harrison Fawcett. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2011. 
  2. ↑ «The Continuing Chronicles of Colonel Fawcett». Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2011. 

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12225182v. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) Babelio. 144430. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p58571.htm#i585705.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Μαρτίου 2015.
  5. ↑ Faceted Application of Subject Terminology. 78912. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. ↑ CONOR.SI. 42396771.
  7. ↑ Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  8. ↑ repository.si.edu/bitstream/handle/10088/6966/scb-0070.pdf. Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2022.
  9. ↑ p58571.htm#i585705. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  11. ↑ Βασιλική Γεωγραφική Εταιρεία: «Gold Medal Recipients». (Αγγλικά) Gold Medal Recipients. Βασιλική Γεωγραφική Εταιρεία. 2022.
  12. ↑ Ανακτήθηκε στις 16  Μαρτίου 2021.
  13. ↑ Heckenberger, M. J. (2009). Lost cities of the Amazon. Scientific American, 301(4), 64-71.
  14. ↑ «www.keverelchess.com - E. Douglas Fawcett (1866-1960)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2016. 
  15. ↑ See also SF Encyclopedia [1]
  16. ↑ Fawcett, P. H. and Fawcett, B. Exploration Fawcett (1953)
  17. ↑ «Apazauca spider». The Great Web of Percy Harrison Fawcett. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2016. 
  18. ↑ BBC News Double-nosed dog not to be sniffed at 10 August 2007
  19. ↑ The London Illustrated News 22 June 1924
  20. ↑ David Wallechinsky & Irving Wallace. 1981. History of the Search for Percy H. Fawcett Part 2. Trivia-Library.com. [2] Αρχειοθετήθηκε 2008-07-24 στο Wayback Machine.
  21. ↑ Geraldine Cummins. The Fate of Colonel Fawcett. Pg 14
  22. ↑ Ellen Basso, The Last Cannibals (University of Texas Press)
  23. ↑ Grann, David (2010) The Lost City of Z: A Tale of Deadly Obsession in the Amazon. Vintage Books, New York, page 273, ISBN 978-1-4000-7845-5
  24. ↑ The upper jaw provides the clearest possible evidence that these human remains were not those of Colonel Fawcett, whose spare upper denture is fortunately available for comparison. Royal Anthropological Institute of Great Britain and Ireland (London) (1951) "Report on the human remains from Brazil" as quoted by Grann (2009) p. 253
  25. ↑ 25,0 25,1 «Larry Orcutt. 2000. Colonel Percy Harrison Fawcett». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2016. 
  26. ↑ Vajuvi said that they were the bones of his grandfather, Mugikia. Grann (2009) pp. 252–253
  27. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2016. 
  28. ↑ Vanessa Thorpe (21 March 2004). «Veil lifts on jungle mystery of the colonel who vanished». Guardian UK. http://www.guardian.co.uk/uk/2004/mar/21/research.brazil. 
  29. ↑ Misha Williams. AmaZonia (PDF). 
  30. ↑ David Grann. A Reporter at Large, "The Lost City of Z,". The New Yorker. 19 September 2005. [3]
  31. ↑ For further info see the last chapter of Grann's book The Lost City of Z and Charles Mann's book 1491: New Revelations of the Americas Before Columbus.
  32. ↑ David Grann (2009) The Lost City of Z: A Tale of Deadly Obsession in the Amazon. Doubleday, New York, pages 8 and 95, ISBN 978-0-385-51353-1
  33. ↑ The Times. 4 September 1934, σελ. 7. 
  34. ↑ Neither George Lucas nor Steven Spielberg—co-creators of the successful concept and franchise—have indicated that any specific individual inspired their character, other than the generic stock heroes popularised in the matinée serials and pulp magazines of the 1930s and 1940s they admired and wished to modernise, or later exotic-culture adventure films such as 1954's Secret of the Incas.
  35. ↑ «Making Raiders of the Lost Ark». Raiders News. 23 Σεπτεμβρίου 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (archived web page) στις 7 Δεκεμβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2008. 
  36. ↑ Rob MacGregor (Νοεμβρίου 1991). Indiana Jones and the Seven Veils. Bantam Books. ISBN 978-0-553-29035-6. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • (Αγγλικά) Falk-Rønne, Arne. (1991). Klodens Forunderlige Mysterier. Roth Forlag.
  • (Αγγλικά) Peter Fleming (writer). (1933) Brazilian Adventure, Charles Scribner's Sons ISBN 0-87477-246-X
  • (Αγγλικά) David Grann (2009) The Lost City of Z (book): A Tale of Deadly Obsession in the Amazon ISBN 978-0-385-51353-1
  • (Πορτογαλικά) Leal, Hermes (1996), Enigma do Coronel Fawcett, o verdadeiro Indiana Jones (Colonel Fawcett: The Real-Life Indiana Jones; Published in Portuguese)
  • (Γαλλικά)(Ισπανικά) La Gazette des Français du Paraguay, Percy Fawcett - Un monument de l'Exploration et de l'Aventure en Amérique Latine - Expédition du Rio Verde - bilingue français espagnol - numéro 6, Année 1, Asuncion Paraguay.
  • (Αγγλικά) Scriblerius,C.S.(2015),"Percyfaw Code,the secret dossier" Published in Amazom.com.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πέρσιβαλ_Χάρισον_Φόσετ&oldid=10710666"