Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πέτρος Λινάρδος

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 13/05/2010.
Πέτρος Λινάρδος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση17  Δεκεμβρίου 1925
Αθήνα
Θάνατος19  Μαρτίου 2022[1]
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημοσιογράφος
συγγραφέας
ΕργοδότηςΔημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη
Οικογένεια
ΤέκναΝίκος Λινάρδος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΑργυρό Ολυμπιακό Τάγμα (2004)[2]
δεδομένα

Ο Πέτρος Λινάρδος (Αθήνα 17  Δεκεμβρίου 1925 - 19 Μαρτίου 2022) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, αθλητικογράφος, ερευνητής και συγγραφέας βιβλίων αθλητικής ιστορίας και φιλοτελισμού. Έχει μικρασιατικές ρίζες. Γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη. Θεωρείται ο "πατριάρχης" (ή "πρύτανης") της ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας.[3][4]

Βιογραφικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πέτρος Λινάρδος γεννήθηκε το 17  Δεκεμβρίου 1925 στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού Σταδίου, όπου είχε βρει καταφύγιο η οικογένειά του μετά την καταστροφή της Σμύρνης. Γονείς του ήταν ο Νικόλαος Λινάρδος (1893-1980),[5], εκπαιδευτικός (θεολόγος) και αθλητής του Εθνικού Γ.Σ. και η Αναστασία Σεϊζάνη, ανιψιά του προέδρου του Πανιωνίου Γ.Σ. Σμύρνης Δημητρού Δάλλα. Παρόλα αυτά δεν υπήρξε σπουδαίος αθλητής αλλά επέλεξε να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία και φυσικά με την αθλητική δημοσιογραφία.

Εκδήλωσε την έφεσή του στο γράψιμο από τα μαθητικά του χρόνια, αναλαμβάνοντας αρχισυντάκτης στη "Μαθητική Πέννα", την εφημερίδα των μαθητών της Ευαγγελικής Σχολής στη Νέα Σμύρνη. Συνέχισε στα περιοδικά "Ξεκίνημα της Νιότης", "Ελλάδα" και "Ελληνική Δημιουργία" γράφοντας δοκίμια και νεανικά διηγήματα.

Το 1950 αρχίζει να ασχολείται επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία στις αθλητικές εφημερίδες "Αθλητική Ηχώ" και "Αθλητισμός" καθώς και στα έντυπα του συγκροτήματος Λαμπράκη: "Το Βήμα", "Τα Νέα", "Ο Ταχυδρόμος", "Οικονομικός Ταχυδρόμος", "Ομάδα", "Εποχές", "Βήμα της Κυριακής". Από το 1968 και μέχρι τις τελευταίες του στιγμές υπήρξε Συνεργάτης - Σύμβουλος έκδοσης του ιστορικού (εκδίδεται από το 1928) μηνιαίου περιοδικού ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΣ (ιδιοκτησία Πολεμικού Ναυτικού). Εκτός από τον αθλητισμό, ασχολήθηκε δημοσιογραφικά με πολλά θέματα, όπως: φιλοτελισμός, ναυτιλία, κοινωνική πρόνοια, υγεία, κριτική κινηματογράφου.

Είναι ιδρυτικό μέλος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ), του οποίου έχει διατελέσει πρόεδρος επί 16 έτη. Παράλληλα ασχολήθηκε με την ιστορία του αθλητισμού και έχει συγγράψει πολλά βιβλία αθλητικής ιστορίας. Έχει πάρει μέρος σε πολλά διεθνή και ελληνικά συνέδρια και έχει διδάξει σε σεμινάρια της ΕΣΗΕΑ, της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας, του ΠΣΑΤ, της Κυπριακής Ολυμπιακής Επιτροπής κλπ. Το βιβλίο του για τον Δημήτριο Βικέλα τιμήθηκε με το "Ολυμπιακό Τρόπαιο 96" από τη Δ.Ο.Ε. Επίσης, έχει τιμηθεί από τον ΣΕΓΑΣ, την Εστία Ν. Σμύρνης, την Ένωση Σμυρναίων, τον ΠΣΑΤ και πολλούς φορείς.

Ο γιος του Νίκος Λινάρδος υπήρξε διεθνής καλαθοσφαιριστής, που αγωνίστηκε κυρίως στον Πανιώνιο και ήταν μέλος της Εθνικής ομάδας που κατέκτησε το Ευρωμπάσκετ το 1987.

Απεβίωσε στις 19 Μαρτίου 2022, σε ηλικία 97 ετών. [6]

Βιβλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πέτρος Λινάρδος έχει συγγράψει τα ακόλουθα βιβλία:

  • "Ιστορία του Πανελληνίου Γ.Σ. (1891-1991)", 1991.
  • "Ιστορία του Εθνικού Γ.Σ. (1893-1993)", 1993.
  • "Δημήτριος Βικέλας, από το όραμα στην πράξη", 1996-επανέκδοση 2003 και στα αγγλικά.
  • "Η Σμύρνη του Πανιωνίου", 1998.
  • "Τα Τήνια", έκδοση του Δήμου Τήνου (2002), επανέκδοση 2003.
  • "Τα Ολυμπιακά Αθλήματα και οι μεγάλες μορφές των Αγώνων", Έκδοση "Αθήνα 2004".
  • "Ο άλλος Βικέλας", έκδοση του Δήμου Ερμούπολης, 2008.
  • "Η Ολυμπιακή περιπέτεια της Εθνικής Ομάδας Καλαθοσφαίρισης Ελσίνκι", Έκδοση "Αβάκιο", 2009.
  • "Δημητρός Δάλλας", Εκδόσεις Μπαλτά, 2018.
  • "Κωστής Τσικλητήρας. Από την Πύλο του Νέστορα στην κορυφή του κόσμου", εκδ. Άγκυρα, 2019.

ΔΟΚΙΜΙΑ:

  • "Ο Βικέλας και οι Ολυμπιακοί Αγώνες" (2004-Περιοδικό "Μελέτη", εκδόσεις Συλλόγου Ωφελίμων Βιβλίων)
  • "Ο Σαιξπηριστής Βικέλας" (Εκδόσεις εφημερίδας "Κοινή Γνώμη Ερμούπολης 2007)
  • Οι Πρωτοποριακές περί την Άθληση εκδόσεις, στη σειρά ¨Κόκκινα Βιβλία" του Συλλόγου Ωφελίμων Βιβλίων και η Λαϊκή Παράδοση πηγή έμπνευσης της φιλαθλητικής φιλοσοφίας του Δημητρίου Βικέλα, Έκδοση ΣΔΩΒ (2008)
  • Ο Εκκλησιαστικός Βικέλας, έκδοση Ι. Μητρόπολης Βεροίας και Καμπανίας
  • ΔΕΙ ΓΡΑΦΕΙΝ ΚΑΙ ΛΕΓΕΙΝ


Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • "Ολυμπιακό Τρόπαιο 96", ΔΟΕ.
  • "Παράσημο της Νίκης", ΣΕΓΑΣ.
  • "Αριστείο", ΣΕΓΑΣ.
  • "Το χρυσό σήμα" -Ειδικό έπαθλο ΠΣΑΤ.
  • "Χρυσό Μετάλλιο", Εστία Νέας Σμύρνης.
  • "Έπαινος", Ένωση Σμυρναίων.
  • Έπαθλο "Ολυμπία" της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ www.theopinion.gr/ellada/pethane-o-dimosiografos-petros-linardos/.
  2. ↑ 1200848.
  3. ↑ «Πέτρος Λινάρδος: Πέθανε ο «πατριάρχης» της αθλητικής δημοσιογραφίας». ProtoThema. 19 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2024. 
  4. ↑ «Πέτρος Λινάρδος: Ένας σπάνιος και πολυεπίπεδος δημοσιογραφικός νους». in.gr. 19 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2024. 
  5. ↑ Τα Νέα, Κοινωνικά, 19-2-1980, σελ. 4.
  6. ↑ «Πέθανε ο δημοσιογράφος Πέτρος Λινάρδος». Athens magazine. 19 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2022. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πέτρος_Λινάρδος&oldid=10528272"