Μετάβαση στο περιεχόμενο

Παναγιώτης Παρασκευόπουλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Παναγιώτης Παρασκευόπουλος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Παναγιώτης Παρασκευόπουλος (Ελληνικά)
Γέννηση1875[1][2]
Επαρχία Γορτυνίας
Θάνατος8  Ιουλίου 1956[2]
Κέρκυρα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Γαλλικά
ΣπουδέςΙνστιτούτο Παστέρ
ιατρική σχολή
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασφαιροβόλος
δισκοβόλος
αθλητής της ποδηλασίας
δρομέας ταχύτητας
ιατρός
μικροβιολόγος
επιδημιολόγος
Λιθοβολία
αθλητής άλματος εις μήκος
Οικογένεια
ΣύζυγοςΕλένη Θεοτόκη-Παρασκευοπούλου
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Παναγιώτης Παρασκευόπουλος
Πίνακας μεταλλίων
Χώρα συμμετοχής: Ελλάδα Ελλάδα
Στίβος
Ολυμπιακοί Αγώνες
Αργυρό 1896 Αθήνα Δισκοβολία
Ο Παρασκευόπουλος στο Γαλλικό πρωτάθλημα στίβου το 1903 με τη φανέλα της Ρασίνγκ

Ο Παναγιώτης Παρασκευόπουλος ( Γορτυνία 1875 - Καρουσάδες Κέρκυρας 8 Ιουλίου 1956), ήταν Έλληνας Ιατρός, εθελοντής, αθλητής του στίβου και της Ποδηλασίας, Πανελληνιονίκης, πρωταθλητής Γαλλίας και Ολυμπιονίκης το 1896.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Γορτυνία και προγονός του ήταν ο οπλαρχηγός του 1821 Δημήτριος Πλαπούτας[3]. Σπούδασε ιατρική στην Αθήνα και στο Παρίσι στο ινστιτούτο Παστέρ[3], μικροβιολόγος-επιδημιολόγος. Άσκησε το επάγγελμα του αρχικά στην Αθήνα κι έπειτα στον Βόλο[3][4] όπου προσκλήθηκε από τον εκεί Δήμο για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της ελονοσίας που προερχόταν από τη λίμνη Κάρλα.

Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Θεοτόκη από την Κέρκυρα, αδελφή του Κωνσταντίνου Θεοτόκη[3]. Στον Α' παγκόσμιο πόλεμο, διέμενε με τη σύζυγο του στο Παρίσι, κατατάχθηκε και πρόσφερε εθελοντικά τις υπηρεσίες του[5]. Έπειτα εγκαταστάθηκαν στον Βόλο όπου διατηρούσε ιατρείο και εργαζόταν στο Νοσοκομείο Βόλου, το 1920 επέστρεψαν στην Αθήνα. Μετά τη Μικρασιατική εκστρατεία πρόσφερε βοήθεια στους πρόσφυγες που έρχονταν στην Ελλάδα[3]. Στον Β΄παγκόσμιο πόλεμο σε ηλικία 65 ετών βρέθηκε με τη σύζυγο του στα Ιωάννινα όπου και πάλι κατατάχθηκε και πρόσφεραν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους, εκεί σε έναν βομβαρδισμό του νοσοκομείου το 1941 σκοτώθηκε η σύζυγος του Ελένη[3].

Το 1907 ίδρυσε τον "Σύνδεσμο Ελλήνων αθλητών" για να βοηθήσει τους φτωχούς πρωταθλητές, από χαμηλές κοινωνικές τάξεις, και τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν, το 1920 ίδρυσε την "Ένωση των Ελλήνων Αθλητών"[6].

Κατά την παραμονή του στον Βόλο ήταν ο οργανωτής των Δ' Πανθεσσαλικών αγώνων στίβου[3], ενώ διετέλεσε και πρόεδρος του ΓΣ Βόλου. Απεβίωσε και κηδεύτηκε στις 8 Ιουλίου 1956, στο χωριό της συζύγου του, στους Καρουσάδες.[7].

Αθλητική καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καριέρα στον Στίβο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν αθλητής του Εθνικού Γ.Σ. και για ένα διάστημα του Α.Ο. Αθηνών, στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα του 1901 έκανε νέο πανελλήνιο ρεκόρ στη σφαιροβολία με επίδοση 11.93[8]. Στα Σωτήρια του 1899 ήταν πρώτος στα 100μ, στο μήκος, στη σφαιροβολία, και στη λιθοβολία μετά φόρας[9].

Συμμετείχε στους Α' Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 στην Αθήνα, την εποχή εκείνη μάλιστα ήταν φοιτητής της ιατρικής και ήταν δεύτερος στη δισκοβολία με επίδοση 28,95 μ. συμμετείχε και στην ποδηλασία στην κούρσα 12 ωρών όπου τερμάτισε τρίτος. Τότε ήταν αθλητής του Α.Ο. Αθηνών.

Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1900 στο Παρίσι συμμετείχε πάλι στη δισκοβολία όπου ήρθε τέταρτος με επίδοση 34,15 μ. και 5ος στη σφαιροβολία με επίδοση 11,52. Στο Παρίσι λόγω του ότι δεν υπήρχε Ελληνική Ολυμπιακή επιτροπή ακόμα ο Παρασκευόπουλος αλλά και οι υπόλοιποι Έλληνες αθλητές πήγαν με έξοδα των συλλόγων, ο Παρακευόπουλος ήταν αθλητής του Εθνικού Γ.Σ. Αθηνών. Στη Μεσολυμπιάδα του 1906 αγωνίστηκε στην ποδηλασία.

Κατά τις σπουδές του στη Γαλλία συνέχιζε να αγωνίζεται σαν αθλητής του συλλόγου Ρασίνγκ Κλαμπ[10] και ήταν γνωστός με το όνομα Paraske[8]. Στο Γαλλικό πρωτάθλημα στίβου κέρδισε δύο χρυσά μετάλλια το 1901 στη δισκοβολία και στη σφαιροβολία. Η ίδια επιτυχία του επαναλήφθηκε και το 1902, το 1903 και το 1904[11]. Το 1903 ήταν νικητής στη σφαιροβολία στο πανελλήνιο πρωτάθλημα με πανελλήνιο ρεκόρ ενώ 1ος ήταν και το 1904 πάλι στη σφαιροβολία. Το 1906 ήταν εξώφυλλο στο Γαλλικό αθλητικό περιοδικό NuméroLa Vie au grand air[12].

Καριέρα στην ποδηλασία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην ποδηλασία μεγαλύτερη επιτυχία του η τρίτη θέση στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 στα 12 χλμ σε πίστα[13].

Το 1898, ήταν δεύτερος σε αγώνα Αθήνα-Παλαιό Φάληρο με πρώτο τον Γκέντριχ, την ίδια χρονιά ήταν πρώτος σε αγώνα ταχύτητας στο Παλαιό Φάληρο[14]. Τον Απρίλιο του ίδιου έτους σε Ημερίδα στο Ποδηλατοδρόμιο του Φαλήρου ήταν νικητής στον αγώνα 25 χιλιομέτρων και νικητής σε αγώνα 3 χλμ Χάντικαπ, επίσης συμμετείχε στον αγώνα 2 χλμ με ποδήλατα πιστας[15]. Σε αγώνα Ναύπλιο-Αθήνα διαγωνίσθηκε με ποδήλατο Ελμόρ και τερμάτισε τρίτος ανάμεσα σε πέντε ποδηλάτες που συμμετείχαν με χρόνο 2 ώρες και 50 λεπτά[16]. Σε αγώνα Κηφισιά-Αθήνα-Κηφισιά 40 χλμ τερμάτισε τρίτος κερδίζοντας το χρηματικό έπαθλο των 25 δρχ[17].

Το 1899 σε διεθνείς αγώνες που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα συμμετείχε στην ποδηλασία και ήταν δεύτερος στον αγώνα Ναύπλιο-Αθήνα κάνοντας τρεισήμισι περίπου ώρες και μικρή διαφορά από τον πρώτο και χωρίς στάση σε όλο τον δρόμο[18], συμμετείχε σε αγώνα με διπλό ποδήλατο με συνεπιβάτη τον Σαββίδη εναντίον των Χάρις-Πουερσόν με άγνωστο αποτέλεσμα[19].

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) Sports-Reference.com. pa/panagiotis-paraskevopoulos-1. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Roglo. p=panayiotis;n=paraskevopoulos.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Λινάρδος, Σκύφτρας, σελ. 42
  4. ↑ Δήμος Βόλου [1][νεκρός σύνδεσμος]
  5. ↑ «Η Ελένη Θεοτόκη ιδρυτικό μέλος του Λ.Ε.Β. και ο Παναγιώτης Παρασκευόπουλος: ένα ζευγάρι στα μέτωπα των πολέμων». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2019. 
  6. ↑ Ελληνική Ολυμπιακή επιτροπή
  7. ↑ Ελευθερία, ανακοίνωση κηδείας του Παρασκευόπουλου, 8 Ιουλίου 1956
  8. ↑ 8,0 8,1 Λινάρδος, Σκύφτρας, σελ. 63
  9. ↑ Λινάρδος, Σκύφτρας, σελ. 52
  10. ↑ a Vie au grand air : revue illustrée de tous les sports, (Γαλλικά)
  11. ↑ L'Athlétisme. σελ. 14 και 15, τεύχος 1972, (Γαλλικά)
  12. ↑ NuméroLa Vie au grand air, (Γαλλικά)
  13. ↑ Ελληνική Ομοσπονδία Ποδηλασίας-Ιστορική αναδρομή
  14. ↑ «Ποδηλατική και Αθλητική Επιθεώρησις της Ανατολής, τεύχος Α΄, 1 Οκτωβρίου 1898». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2017. 
  15. ↑ Σκριπ, Φύλλο: 27/4/1898, Σελίδα: 3
  16. ↑ Σκριπ, Φύλλο: 29/6/1898, Σελίδα: 2
  17. ↑ Σκριπ Φύλλο: 27/7/1898, Σελίδα: 2
  18. ↑ Εμπρός, Φύλλο: 12/4/1899, Σελίδα: 2
  19. ↑ Εμπρός, Φύλλο: 26/4/1899, Σελίδα: 3

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Βιογραφικό του στο dromeasclub.gr Αρχειοθετήθηκε 2016-03-14 στο Wayback Machine.
  • Αθήνα 1896-Ατλάντα 1996, έκδοση του ΕΘΝΟΣΠΟΡ, Αθήνα 1996
  • Πέτρου Λινάρδου, Φάνη Σκύφτρα, 100 χρυσά χρόνια προσφοράς στον αθλητισμό, Εθνικός Γυμναστικός Σύλλογος, Έκδοση Γ. Δετοράκης Α.Ε.Β.Ε., Αθήνα 1995
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Παναγιώτης_Παρασκευόπουλος&oldid=10678539"