Παναγιώτης Πικραμμένος
| Παναγιώτης Πικραμμένος | |
|---|---|
 Ο Παναγιώτης Πικραμμένος κατά την ορκομωσία του ως Πρωθυπουργού, 16 Μαΐου 2012 | |
| Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας Υπηρεσιακός | |
| Περίοδος 16 Μαΐου 2012 – 20 Ιουνίου 2012 | |
| Πρόεδρος | Κάρολος Παπούλιας |
| Προκάτοχος | Λουκάς Παπαδήμος |
| Διάδοχος | Αντώνης Σαμαράς |
| Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας | |
| Περίοδος 10 Ιουλίου 2019 – 26 Μαΐου 2023 | |
| Πρωθυπουργός | Κυριάκος Μητσοτάκης |
| Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας | |
| Περίοδος 2 Ιουλίου 2009 – 16 Μαΐου 2012 | |
| Προκάτοχος | Γεώργιος Παναγιωτόπουλος |
| Διάδοχος | Κώστας Μενουδάκος |
| Βουλευτής της Βουλής των Ελλήνων | |
| Περίοδος 7 Ιουλίου 2019 – 22 Απριλίου 2023 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 26 Ιουλίου 1945, Αθήνα, Ελλάδα |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Πολιτικό κόμμα | Νέα Δημοκρατία |
| Σύζυγος | Αθηνά Νούτσου-Πικραμμένου |
| Παιδιά | 1 |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πανεπιστήμιο Παντεόν-Ασσάς |
| Επάγγελμα | Δικαστής |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Παναγιώτης Πικραμμένος (γενν. Αθήνα, 26 Ιουλίου 1945) είναι Έλληνας πρώην ανώτατος δικαστικός λειτουργός και πολιτικός, που διετέλεσε υπηρεσιακός πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 16 Μαΐου ως τις 20 Ιουνίου 2012.
Προηγουμένως υπήρξε πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας (2009-2012), ενώ αργότερα εξελέγη βουλευτής επικρατείας με τη Νέα Δημοκρατία και διετέλεσε Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Ελλάδας από το 2019 έως το 2023.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι γιος του Όθωνα Πικραμμένου, ιδιοκτήτη της «Εταιρίας Ελληνικού και Ξένου Τύπου», με καταγωγή από την Πάτρα. Από την πλευρά του πατέρα είναι εγγονός του Τάκη Πικραμμένου, ιδρυτή της εταιρείας, ενώ από την πλευρά της μητέρας του κατάγεται από τις οικογένειες Γερούση και Χαιρέτη.[1]
Απεφοίτησε το 1963 από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών και σπούδασε νομική στη Νομική Σχολή Αθηνών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές με θέμα το Δημόσιο Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Παντεόν-Ασσάς.[2]
Δικαστική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ακολούθησε σταδιοδρομία στο δικαστικό σώμα, έχοντας διορισθεί στις 5 Ιουνίου 1976 εισηγητής του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το 1978 προήχθη σε πρωτοδίκη, το 1981 σε πάρεδρο, το 1993 σε σύμβουλο και το 2007 σε Αντιπρόεδρο, υπαγόμενος στο Ε΄ τμήμα του ΣτΕ.[2]
Το 2010 επελέγη για την προεδρία του Συμβουλίου της Επικρατείας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον Μάιο του 2012, οπότε και έλαβε εντολή σχηματισμού υπηρεσιακής κυβέρνησης ως πρωθυπουργός της Ελλάδας σύμφωνα με το άρθρο 37 του Συντάγματος.[2][3]
Την περίοδο 2005-2010, διετέλεσε γενικός διευθυντής της Εθνικής Σχολής Δικαστών. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές νομοπαρασκευαστικές επιτροπές,[4] ενώ την περίοδο 1992-1993 εργάστηκε στο νομικό γραφείο του πρωθυπουργού.[2]
Ως δικαστικός έχει εκδώσει σημαντικές αποφάσεις. Έκρινε αντισυνταγματική την προσωποκράτηση για χρέη, ενώ ήταν εισηγητής στην υπόθεση του δασικού νόμου (2003) και στην υπόθεση του Μουσείου της Ακρόπολης.
Υπηρεσιακός πρωθυπουργός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 16 Μαΐου 2012 έλαβε εντολή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια την εντολή σχηματισμού υπηρεσιακής κυβερνήσεως για να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές.
Το βράδυ της ίδιας ημέρας ορκίστηκε πρωθυπουργός, ενώ τα υπόλοιπα δεκαέξι μέλη της κυβερνήσεώς του ορκίστηκαν ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο στις 17 Μαΐου 2012.
Στις 9 Ιουνίου 2012 παραιτήθηκε από τη λήψη των μηνιαίων αποδοχών του ως πρωθυπουργού έως και τη λήξη της θητείας του στις 17 Ιουνίου.[5]
Πολιτική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 19 Ιουνίου 2019 ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά του στις επικείμενες εθνικές εκλογές, με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, ενώ ορίστηκε πρώτος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.
Στις 9 Ιουλίου 2019, μετά από πρόταση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ανέλαβε καθήκοντα αντιπροέδρου της κυβέρνησης της Ελλάδας, θέση που διατήρησε καθ' όλη τη διάρκεια της Α΄ κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη (2019-2023). Τον Απρίλιο του 2023 δήλωσε πως δεν θα συμμετείχε στις επικείμενες εκλογές, αλλά παρ' όλα αυτά δεν είχε πρόθεση να εγκαταλείψει την πολιτική.[6]
Τιμητικές διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 5 Νοεμβρίου 2024 ο Παναγιώτης Πικραμμένος αναγορεύθηκε σε επίτιμο διδάκτορα της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Μαρασλής, Αλέκος (2003). Πάτρα 1900. Πάτρα: εκδόσεις Λιβάνη. σελ. 15. ISBN 978-960-14-0826-2.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Βουτιά και πάλι στην επετηρίδα - Βιογραφικό Παναγιώτη Πικραμμένου». Έθνος. 2 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΠΙΚΡΑΜΜΕΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΟΘ. (ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΗ) (2012)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2016.
- ↑ Τσιμπούκης, Παναγιώτης (29 Μαΐου 2005). «Ποια πρόσωπα αλλάζουν στη Δικαιοσύνη». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Παραιτείται των μηνιαίων αποδοχών του ο πρωθυπουργός Π. Πικραμμένος». TVXS - TV Χωρίς Σύνορα. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ Γραφάκου, Δανάη (27 Απριλίου 2023). «Π. Πικραμμένος στο Πρώτο: Δεν θα είμαι υποψήφιος- Δεν αποχωρώ από την πολιτική (audio)». ertnews.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2023.