Πεντοξείδιο του αντιμονίου
| Πεντοξείδιο του αντιμονίου | |
|---|---|
| |
| Γενικά | |
| Όνομα IUPAC | Πεντοξείδιο του αντιμονίου |
| Χημικά αναγνωριστικά | |
| Χημικός τύπος | Sb2O5 |
| Μοριακή μάζα | 323,517 amu |
| Αριθμός CAS | 1314-60-9 |
| SMILES | O=[Sb](=O)O[Sb](=O)=O |
| InChI | 1S/5O.2Sb |
| PubChem CID | 14813 |
| ChemSpider ID | 14129 |
| Δομή | |
| Κρυσταλλική δομή στερεού |
Κυβικό σύστημα |
| Φυσικές ιδιότητες | |
| Σημείο τήξης | 380 °C (διασπάται) |
| Πυκνότητα | 3,78 gr/cm3 |
| Διαλυτότητα στο νερό |
0,3 gr/100 ml |
| Διαλυτότητα σε άλλους διαλύτες |
αδιάλυτο στο νιτρικό οξύ |
| Εμφάνιση | κίτρινη σκόνη |
| Χημικές ιδιότητες | |
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). | |
Το πεντοξείδιο του αντιμονίου είναι ανόργανη χημική ένωση των στοιχείων αντιμόνιο και οξυγόνο. Ο χημικός τύπος της είναι Sb2O5, αλλά απαντάται σχεδόν πάντα στην ένυδρη μορφή της, Sb2O5·nH2O.
Κρυσταλλική δομή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το πεντοξείδιο του αντιμονίου έχει την ίδια μοριακή δομή με τη μορφή B του πεντοξειδίου του νιοβίου, που μπορεί να προκύψει από τη δομή του ρουτιλίου: Το κάθε άτομο αντιμονίου περιβάλλεται από 6 άτομα οξυγόνου σε διάταξη παραμορφωμένου οκταέδρου. Αυτά τα οκτάεδρα μοιράζονται κορυφές και ακμές με τα γειτονικά τους[1]:
 |
 |
 |
Σύνθεση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ένυδρο οξείδιο παρασκευάζεται με υδρόλυση του πενταχλωριούχου αντιμονίου, ή με προσθήκη οξέος σε εξαϋδροξοαντιμονικό κάλιο. Μπορεί επίσης να παρασκευασθεί με οξείδωση του τριοξειδίου του αντιμονίου με νιτρικό οξύ.[2]
Χρήσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Sb2O5 βρίσκει χρήση ως επιβραδυντικό πυρός στο ABS και άλλα πλαστικά, ως παράγοντας καθιζήσεως στην παραγωγή διοξειδίου του τιτανίου, και κάποιες φορές στην παραγωγή γυαλιού, βαφών και κόλλας.[3][4]
Χρησιμοποιείται επίσης ως ρητίνη ανταλλαγής ιόντων για μερικά κατιόντα σε όξινο διάλυμα, όπως το Na+ (ιδιαίτερα για την επιλεκτική κατακράτησή τους), καθώς και ως καταλύτης πολυμερισμού και οξειδώσεως.
Χημικές ιδιότητες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ένυδρο οξείδιο είναι αδιάλυτο στο νιτρικό οξύ, αλλά διαλύεται σε πυκνό διάλυμα υδροξειδίου του καλίου δίνοντας KSb(OH)6 (εξαϋδροξοαντιμονικό κάλιο).[5]
Θερμαινόμενο στους 700 °C το ένυδρο πεντοξείδιο του αντιμονίου (κίτρινη σκόνη) μετατρέπεται σε άνυδρο λευκό στερεό με χημικό τύπο Sb6O13 , το οποίο περιέχει και τρισθενές και πεντασθενές αντιμόνιο. Παραπέρα θέρμανση, στους 900 °C, παράγει μια λευκή αδιάλυτη σκόνη Sb2O4 , που αποτελείται από δύο κρυσταλλικές μορφές α και β. Η μορφή β αποτελείται από πεντασθενές Sb σε διακρυσταλλικά οκτάεδρα και πυραμιδοειδείς μονάδες Sb(III) O4.
Το πεντοξείδιο του αντιμονίου μπορεί να αναχθεί σε μεταλλικό αντιμόνιο, αν θερμανθεί με υδρογόνο ή κυανιούχο κάλιο.[6]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ M. Jansen (March 1979). «Die Kristallstruktur von Antimon(V)-oxid». Acta Crystallogr. B 35 (3): 539–542. doi:.
- ↑ Pradyot Patnaik: Handbook of Inorganic Chemicals. McGraw-Hill, 2002, ISBN 0-07-049439-8
- ↑ Bartlett, Jeffrey (19 Μαρτίου 1997). «Colloidal Antimony Pentoxide in Flame Retarded ABS». Nyacol Products, Inc. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2006. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2006.
- ↑ «ANTIMONY PENTOXIDE». chemicalLAND21.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2006. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2006.
- ↑ Pradyot Patnaik (2002). Handbook of Inorganic Chemicals. McGraw-Hill. σελ. 54. ISBN 0-07-049439-8.
- ↑ Κεφάλαιο "Antimony" στο Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, 2η έκδ., επιμ. G. Brauer, Academic Press, Νέα Υόρκη 1963. Τόμ. 1, σελ. 606.