Πεππίνο Γκαριμπάλντι
| Πεππίνο Γκαριμπάλντι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Peppino Garibaldi (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 29 Ιουλίου 1879[1] Μελβούρνη |
| Θάνατος | 19 Μαΐου 1950[1] Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–1950) Βασίλειο της Ιταλίας (1879–1946) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά Ιταλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ριτσιόττι Γκαριμπάλντι και Κονστάνς Χόπκραφτ |
| Αδέλφια | Ριτσιότι Γκαριμπάλντι ο νεότερος Μενόττι Γκαριμπάλντι ο νεότερος Μπρούνο Γκαριμπάλντι Κονστάντ Γκαριμπάλντι Έτζιο Γκαριμπάλντι Σάντε Γκαριμπάλντι Ανίτα Ιτάλια Γκαριμπάλντι |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός/Garibaldi Legion |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Μεξικανική Επανάσταση |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Στρατιωτικό Τάγμα της Ιταλίας Συμμαχικό μετάλλιο της νίκης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι ο νεότερος, γνωστός ως Πεππίνο Γκαριμπάλντι (ιταλικά: Peppino Garibaldi· Μελβούρνη, Αυστραλία 29 Ιουλίου, 1879 - Ρώμη 19 Μαΐου, 1950) ήταν Ιταλός επαναστάτης και αξιωματικός, γιος του Ριτσιότι Γκαριμπάλντι και εγγονός του Τζουζέπε Γκαριμπάλντι.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1879 στη Μελβούρνη, γιος του Ιταλού επαναστάτη Ριτσιότι Γκαριμπάλντι. Σπούδασε σε τεχνική σχολή στην πόλη Φέρμο της Ιταλίας. Το 1897, σε ηλικία 18 ετών, μαζί με τον πατέρα του και άλλους εθελοντές ο Π. Γκαριμπάλντι πήρε μέρος στο πλευρό των Ελλήνων στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο. Μετά την Ελλάδα, πήγε στο Μπουένος Άιρες, όπου εργάστηκε ως τεχνικός σε ηλεκτρική εταιρεία, και στη συνέχεια πήγε στη Νέα Υόρκη, και στο Μοντεβιδέο. Το 1903, πήρε μέρος στο πλευρό των Άγγλων (η μητέρα του Costanza Hopcraft ήταν Αγγλίδα) στον Πόλεμο των Μπόερς (1899-1902), όπου και διακρίθηκε[2].
Στη συνέχεια πήρε μέρος στα επαναστατικά γεγονότα στη Βενεζουέλα και στη Γουιάνα. Με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη υπηρέτησε στον στρατό του Francisco Ignacio Madero το 1910 (Η Μεξικανική Επανάσταση). Η Plaza Garibaldi στο κέντρο της Πόλης του Μεξικού πήρε το όνομά του, λόγω της συμβολής του στη μάχη του Nuevo Casas Grandes[3]
Τον αντισυνταγματάρχη Π. Γκαριμπάλντι τον απέρριψε εξευτελιστικά ο Διοικητής Πάντσο Βίγια μετά την πρώτη μάχη του Χουάρεθ το 1911, αλλά το όνομά του είχε δοθεί στην πρώην πλατεία Pila de la Habana, αν και έφυγε από τον επαναστατικό στρατό. Ο Γκαριμπάλντι πήγε και πάλι εθελοντής στην Ελλάδα το 1912 (Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος ), όπου ο πατέρας του Ριτσιότι Γκαριμπάλντι σχημάτισε σώμα από 1.200 Ιταλούς και Βρετανούς εθελοντές. Το Ιταλοαγγλικό Γαριβαλδινό σώμα, με επικεφαλής τον Π.Γκαριμπάλντι, και το Ελληνικό Γαριβαλδινό σώμα με επικεφαλής τον Αλέξανδρο Ρώμα πήρε μέρος στη Μάχη του Δρίσκου από 26 έως 28 Νοεμβρίου του 1912. Στη μάχη πέσαν 200 Γαριβαλδινοί, και ανάμεσά τους ο ποιητής Λορέντζος Μαβίλης[4][5].
Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Π. Γκαριμπάλντι οργάνωσε στο Παρίσι Γαριβαλδινή Λεγεώνα, στις τάξεις της οποίας, μαζί με τους νέους λεγεωνάριους πολέμησαν βετεράνοι συνάδελφοι του πού πολέμησαν στη Ελλάδα. Η Λεγεώνα πήρε μέρος στις μάχες ως το 4ο σύνταγμα της Λεγεώνας των Ξένων του Γαλλικού στρατού. Όταν η Ιταλία μπήκε στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων, ο Π.Γκαριμπάλντι εντάχθηκε στον Ιταλικό Στρατό. Όταν έληξε ο πόλεμος το 1918, έλαβε τον βαθμό του ταξιάρχου. Παραιτήθηκε τον Ιούνιο του 1919. Έκανε τον έμπορο μεταξύ των ΗΠΑ και του Λονδίνου, αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία.
Το 1922 αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική, και αντιτίθεται στην αυξανόμενη επιρροή του Μπενίτο Μουσολίνι και του φασισμού. Μαζί με τον αδελφό του Σάντα, ήταν επικεφαλής του αποτυχημένου κινήματος της ομάδας «Ελεύθερη Ιταλία», στις 4 Νοέμβρη του 1924 στη Ρώμη, και στη συνέχεια πήγε στη Νέα Υόρκη, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1940. Εκεί παντρεύτηκε την Αμερικανίδα Maddalyn Nichols. Με τη βοήθεια της αδελφής του Josephine και του αδελφού του Σάντο, ο Γκαριμπάλντι επέστρεψε στην Ιταλία το 1940 για να δει την ηλικιωμένη μητέρα του[6].
Μετά την έξοδο της Ιταλίας από τον πόλεμο, συνελήφθη και φυλακίστηκε στο Regina Coeli. Μετά τον πόλεμο, ακολούθησε ιδιωτική ζωή με την αγαπημένη του Maddalyn, και πέθανε στη Ρώμη στις 19 Μαΐου 1950 σε ηλικία 71 ετών.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14978857t.
- ↑ Ships, Strikesand Keelmen: Glimpses of North-Eastern SocialHistory – David Bell, 2001 ISBN 1-901237-26-5
- ↑ HistoryofsalónTenampa (es) Αρχειοθετήθηκε 2012-02-27 στο Wayback Machine. (en) Αρχειοθετήθηκε 2012-02-27 στο Wayback Machine.
- ↑ Χρήστος Δ. Λάζου, Έλληνες στα Λαϊκά Απελευθερωτικά Κινήματα, εκδ. Αλεβιζόπουλος Αθήνα 1983, σελ. 144
- ↑ Σόλων Ν. Γρηγοριάδης, Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912-1913, εκδ. Φυτράκη 1979, σελ. 92
- ↑ Garibaldi’s Conversion. In: TimeMagazine vom 15. April 1940 Αρχειοθετήθηκε 2012-11-07 στο Wayback Machine..