Μετάβαση στο περιεχόμενο

Περικλής Αλ. Αργυρόπουλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περικλής Αλ. Αργυρόπουλος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Περικλής Αργυρόπουλος του Αλεξάνδρου (Ελληνικά)
Γέννηση21  Μαρτίου 1881
Αθήνα
Θάνατος20  Αυγούστου 1966
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
διπλωμάτης
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚόμμα Φιλελευθέρων, Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά και Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα
Οικογένεια
Οικογένεια
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Β΄ Αθηνών)
Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας
Υπουργός Εσωτερικών της Ελλάδας
Υπουργός Ναυτικών της Ελλάδας
Υπουργός Γενικός Διοικητής Νήσων Αιγαίου
Νομάρχης Θεσσαλονίκης
Βραβεύσειςdoctor honoris causa from the University of Alger (1944)[1]
δεδομένα

Ο Περικλής Αργυρόπουλος του Αλεξάνδρου (Αθήνα, 21 Μαρτίου 1881 - 20 Αυγούστου 1966[2]) ήταν Έλληνας νομικός και διπλωμάτης, που καταγόταν από την οικογένεια Αργυρόπουλου. Διετέλεσε βουλευτής με διάφορα κόμματα, με τελευταίο την ΕΔΑ, και κατ' επανάληψη υπουργός. Συνέγραψε αρκετά έργα και υπήρξε εκπρόσωπος της Ελλάδας σε διεθνή συνέδρια.

Οικογενειακή καταγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι γονείς του ήταν Φαναριώτες. Ο πατέρας του Αλέξανδρος ήταν γιος του καθηγητή Περικλή Αργυρόπουλου, και εγγονός του Μεγάλου Διερμηνέα της Υψηλής Πύλης, Ιάκωβου Αργυρόπουλου. Η μητέρα του, το γένος Σούτσου, ήταν εγγονή του Μιχαήλ Βόδα Σούτσου, επίσης Μεγάλου Διερμηνέα της Υψηλής Πύλης. Ο πατέρας της μητέρας του ήταν ο Ιωάννης Σούτσος, πρέσβης του βασιλέα Όθωνα στην Αγία Πετρούπολη. Μητέρα της μητέρας του ήταν η Αικατερίνη Ομπρέσκωφ, δισέγγονη του στρατάρχη Σεραμέτιεφ, νικητή του Καρόλου 12ου της Σουηδίας.[3]

Σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επειδή οι γονείς του ήλθαν σε διάσταση, και αφού απώλεσαν την περιουσία τους, κατέφυγε με τη μητέρα του και τις δύο αδελφές του στο Παρίσι. Φοίτησε για δύο έτη στο Λύκειο Γκασπάρ-Μονζ (Lycée Gaspard-Monge) στο Σανμπερύ (Chambéry) της Σαβοΐας και στο Λύκειο Ζανσόν ντε Σαϊγύ (Lycée Janson-de-Sailly) στο Παρίσι, και κατόπιν σπούδασε Μαθηματικά στη Σχολή Λακορνταίρ (École Lacordaire) στη Μασσαλία.[4] Όταν ξέσπασε ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος (1897) ήλθε στην Ελλάδα, όπου σκέφθηκε να καταταχθεί σε τάγμα εθελοντών σχηματισμένο από Έλληνες και Γάλλους του εξωτερικού. Μικρή ασθένειά του ανέβαλε την κατάταξή του, αλλά ο θείος του Αλέξανδρος Σούτσος (παντρεμένος με την αδελφή της μητέρας του, Ναταλία) τον πήρε μαζί του στην Ήπειρο με αποστολή του Ερυθρού Σταυρού.[5] Επέστρεψε στη Γαλλία όπου σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες, αφού εγκατέλειψε τη σκέψη να σπουδάσει μηχανικός. [6] Το 1903 επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα και κατά την προετοιμασία του να εισέλθει στο Διπλωματικό Σώμα παντρεύτηκε την εξαδέλφη του Σοφία Γ. Αργυροπούλου, κόρη του πρεσβευτή της Ελλάδας στην Αγία Πετρούπολη.[7]

Η συμμετοχή στον Μακεδονικό Αγώνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με διαβατήριο δημοσιογράφου έφτασε στη Μακεδονία στις 18 Απριλίου 1904. Εκεί πραγματοποίησε επαφές με παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας: τον υποπρόξενο Φίλιππο Κοντογούρη, τον γενικό πρόξενο Ευγενειάδη, τον Ίωνα Δραγούμη, τον Γάλλο πρόξενο, τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.[8]

Διοικητική διπλωματική δράση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1912 διορίστηκε Νομάρχης Θεσσαλονίκης και έγινε ο πρώτος στο αξίωμα αυτό για την ελεύθερη συμπρωτεύουσα.[9] Το 1916 πήρε μέρος στο Κίνημα Εθνικής Αμύνης. Διετέλεσε πρεσβευτής σε πολλές χώρες της Σκανδιναβικής Χερσονήσου, καθώς και στο Κάιρο, το Παρίσι, το Αλγέρι και την Κωνσταντινούπολη. Ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Γεωργίου Κονδύλη, από τις 26 Αυγούστου 1926 έως τις 4 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου[10][11]

Εξελέγη βουλευτής Αθηνών στις εκλογές του 1928 με το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα του Γ. Κονδύλη και επανεξελέγη στις εκλογές του 1932 με το Κόμμα Φιλελευθέρων.[12]

Στην κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1928 ανέλαβε υπουργός Ναυτικών την περίοδο 4 Ιουλίου 1928-7 Ιουνίου 1929[13], και εν συνεχεία υπουργός Εξωτερικών την περίοδο 7 Ιουνίου-6 Ιουλίου 1929 στην Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου Ιουνίου 1929, προσωρινός υπουργός Εσωτερικών από τις 3 Ιουλίου 1929 και για 3 ημέρες, υπουργός Εσωτερικών από τις 6 Ιουλίου 1929-31 Δεκεμβρίου 1929[14]. Στην επόμενη κυβέρνηση, μετά την παραίτησή του από υπουργός Εσωτερικών, διετέλεσε υπουργός Ναυτικών την περίοδο 22 Δεκεμβρίου 1930-26 Μαΐου 1932.

Ο Αργυρόπουλος ανέλαβε Γενικός Διοικητής Νήσων Αιγαίου στην κυβέρνηση Τσουδερού την περίοδο 25 Απριλίου 1941-2 Ιουνίου 1941.[15]

Στις εκλογές του 1963 εξελέγη στην εκλογική περιφέρεια Β΄ Αθηνών με την ΕΔΑ.

Πέθανε το 1966 στον "Ευαγγελισμό" και κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών[2].

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε πρώτα τη Σοφία Αργυροπούλου (1882-1969) και όταν διαζεύχθηκε, έκανε δεύτερο γάμο με τη Μαρία Μαυροκορδάτου.

  • Ελένη (1902-Λωζάννη 1977).

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ odyssee.univ-amu.fr/files/original/2/1010/RP-53499_Livret-etudiant_1954-1955.pdf.
  2. ↑ 2,0 2,1 "Έγινε χθες η κηδεία του Αργυρόπουλου", Τα Νέα, 22/8/1966, σελ. 9.
  3. ↑ Περικλής Αργυρόπουλος, Απομνημονεύματα πρώην βουλευτού Αθηνών, υπουργού και πρεσβευτού, από 1885 έως 1936, Αθήναι, 1970, σελ.13
  4. ↑ Περικλής Αργυρόπουλος, Απομνημονεύματα πρώην βουλευτού Αθηνών, υπουργού και πρεσβευτού, από 1885 έως 1936, Αθήναι, 1970, σελ.14
  5. ↑ Περικλής Αργυρόπουλος, Απομνημονεύματα πρώην βουλευτού Αθηνών, υπουργού και πρεσβευτού, από 1885 έως 1936, Αθήναι, 1970, σελ.18
  6. ↑ Περικλής Αργυρόπουλος, Απομνημονεύματα πρώην βουλευτού Αθηνών, υπουργού και πρεσβευτού, από 1885 έως 1936, Αθήναι, 1970, σελ.20
  7. ↑ Περικλής Αργυρόπουλος, Απομνημονεύματα πρώην βουλευτού Αθηνών, υπουργού και πρεσβευτού, από 1885 έως 1936, Αθήναι, 1970, σελ.22
  8. ↑ Περικλής Αργυρόπουλος, Απομνημονεύματα πρώην βουλευτού Αθηνών, υπουργού και πρεσβευτού, από 1885 έως 1936, Αθήναι, 1970, σελ.27-34
  9. ↑ «Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και η βουλγαρική επιβουλή (26 Οκτωβρίου 1912)». Ιστορικά θέματα. 26 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2014. 
  10. ↑ ««Κυβέρνησις Γεωργίου Κονδύλη (De facto), Από 26.8.1926 έως 4.12.1926»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2013. 
  11. ↑ Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.86
  12. ↑ Μητρώο πληρεξουσίων, γερουσιαστών και βουλευτών 1822-1935, Αθήνα 1986, Βουλή των Ελλήνων, σελ. 97 (αριθμ. 115)
  13. ↑ ««Κυβέρνησις Ελευθερίου Βενιζέλου, Από 4.7.1928 έως 7.6.1929»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2013. 
  14. ↑ ««Κυβέρνησις Ελευθερίου Βενιζέλου, Από 7.6.1929 έως 16.12.1929»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2013. 
  15. ↑ ««Ελεύθερες Ελληνικές Κυβερνήσεις Εξωτερικού (Κατά τη διάρκεια της Εχθρικής Κατοχής της Ελλάδος από 2 – 6- 1941 έως 18-10-1944) Κυβέρνησις Εμμανουήλ Τσουδερού, Από 2.6.1941 έως 14.4.1944»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2013. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Περικλής Αργυρόπουλος, Απομνημονεύματα πρώην βουλευτού Αθηνών, υπουργού και πρεσβευτού, από 1885 έως 1936, Αθήναι, 1970,
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Περικλής_Αλ._Αργυρόπουλος&oldid=10196100"