Πετροχώρι Ρεθύμνης
Συντεταγμένες: 35°12′19.01″N 24°41′4.99″E / 35.2052806°N 24.6847194°E
| Πετροχώρι | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κρήτης |
| Περιφερειακή Ενότητα | Ρεθύμνου |
| Δήμος | Αμαρίου |
| Δημοτική Ενότητα | Κουρητών |
| Γεωγραφία | |
| Νομός | Ρεθύμνης |
| Υψόμετρο | 360 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 92 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
Το Πετροχώρι (επίσημο: Πετροχώριον, μέχρι το 1931 Αποσέτι[1]) είναι χωριό και έδρα ομώνυμης κοινότητας του Δήμου Αμαρίου, στην Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης της Κρήτης. Απέχει 40 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο και είναι κτισμένο σε υψόμετρο 360 μ.[2] στους ανατολικούς πρόποδες του όρους Σάμιτος, πάνω από την κοιλάδα του Αμαρίου. Η οικονομία του χωριού είναι κυρίως αγροκτηνοτροφική.[3]
Ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το χωριό αναφέρεται από τον Φραντσέσκο Μπαρότσι το 1577 ως Aposetti. Στην ενετική απογραφή του 1583 από τον Καστροφύλακα αναφέρεται ως Aposseti με 83 κατοίκους και στην απογραφή του Βασιλικάτα κατά το 1630 αναφέρεται ως Apossetis. Ο Νίκος Σταυρινίδης έχει ταυτίσει το χωριό με το χωριό Abesgat το οποίο αναφέρεται στην οθωμανική απογραφή του 1659 με 9 σπίτια, όμως ο Στέργιος Σπανάκης σημειώνει ότι εκείνο το χωριό ήταν στην επαρχία Αγίου Βασιλείου και όχι στην επαρχία Αμαρίου.[2]
Στην απογραφή του 1834 η οποία πραγματοποιήθηκε από τους Αιγυπτίους καταγράφηκαν 12 χριστιανικές οικογένειες και μια μουσουλμανική να διαμένουν στο χωριό. Στην απογραφή του 1881 αναφέρεται στον δήμο Μοναστηρακίου και είχε 195 χριστιανούς και 35 Τούρκους κατοίκους. Στην απογραφή του 1900 είχε 260 κατοίκους. Στην απογραφή του 1920 αναφέρεται ως έδρα ομώνυμου αγροτικού δήμου.[2] Το 1926 το χωριό ορίστηκε έδρα δικής του κοινότητας της επαρχίας Αμαρίου μέχρι την Καποδιστριακή διοικητική διαίρεση, οπότε και προσαρτήθηκε στον Δήμο Κουρητών.[4] Από το 2011 υπάγεται στον δήμο Αμαρίου.
Δείτε: Κοινότητα Πετροχωρίου
Πορεία του πληθυσμού σύμφωνα με τις απογραφές:
| Απογραφή | 1900 | 1920 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός[2] | 260 | 290 | 273 | 246 | 244 | 208 | 166 | 142 | 153 | 137 |
Σημεία ενδιαφέροντος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο κεντρικός ναός του χωριού είναι δίκλιτος αφιερωμένος στο Άγιο Πνεύμα και στους Άγιους Πάντες. Ο ναός κτίστηκε το 1885 στα ανατολικά ερειπωμένο μεσαιωνικού ναΰδριου, του 13ου αιώνα, το οποίο στη συνέχεια ξανακτίστηκε. Ο νέος ναός στη νότια είσοδο φέρει επιγραφή η οποία γράφει Το πνεύμα της αληθείας το παρά του πατρός εκπορευόμενον μαρτυρύσει περί εμού: Αύγουστος ,ΑΩϡΕ΄ ο αρχητέκτων Ηλίας Μοσχάκης.[5] Πάνω από τη βόρεια είσοδο βρίσκεται καμπαναριό, ενώ διαθέτει και δεύτερο, νεότερο, καμπαναριό στην αυλή του.[6] Στο χωριό βρίσκεται επίσης ο μικρός ναός των Αγίων Αποστόλων.[3] Στο εσωτερικό του ναού βρίσκεται χάραγμα από επισκέπτη του ναού το οποίο γράφει Die prima Marzo 1580. Hic fruit Aloisio Neotero.[7]
Προσωπικότητες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Διογένης Μοσχοβίτης - δάσκαλος και οπλαρχηγός στην επανάσταση του 1866.[8]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Αποσέτι -- Πετροχώρι». pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Σπανάκης, Στέργιος (1993). Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Β΄. Ηράκλειο: Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης. σελ. 126.
- ↑ 3,0 3,1 «Πετροχώρι». www.amariguide.gr. Δήμος Αμαρίου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Πετροχώρι (Ρεθύμνης)». Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Αναλυτικά. ΕΕΤΑΑ-Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ Γκράτζιου, Όλγα (2010). Η Κρήτη στην ύστερη μεσαιωνική εποχή: Η μαρτυρία της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής. Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. σελ. 96. ISBN 978-960-524-301-2.
- ↑ «Εργασίες αποκατάστασης στο πανέμορφο καμπαναριό Αγίου Πνεύματος Πετροχωρίου». Άποψη του Νότου. 7 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Γκράτζιου, Όλγα (2010). Η Κρήτη στην ύστερη μεσαιωνική εποχή: Η μαρτυρία της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής. Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. σελ. 10. ISBN 978-960-524-301-2.
- ↑ «Διδάξαντες στα Ελληνικά σχολεία του Νομού». RethNea.gr. 11 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2019.