Πιέρ Τεράιγ ντε Μπαγιάρ

Πιέρ Τεράιγ ντε Μπαγιάρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Pierre Terrail de Bayard (Γαλλικά)
Γέννηση	1476 Pontcharra
Θάνατος	30  Απριλίου 1524 Ρομανιάνο Σέζια
Αιτία θανάτου	πεσών σε μάχη
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	κοντοτιέρος ιππότης
Οικογένεια
Αδέλφια	Philippe Terrail Jacques Terrail
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	ιππότης
Πόλεμοι/μάχες	Ιταλικοί πόλεμοι
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Ανάδοχος προαγωγής της Ειδικής Στρατιωτικής Σχολής του Σαιν-Σιρ
Σχετικά πολυμέσα

Ο Πιέρ Τεράιγ, αυθέντης του Μπαγιάρ (γαλλικά: Pierre Terrail, seigneur de Bayard), γνωστός με το όνομα Ιππότης Μπαγιάρ ή Μπαγιάρ (1475 ή το 1476 - 1524), ήταν ευγενής Γάλλος από το Ντωφινέ που διακρίθηκε ως ιππότης κατά τη διάρκεια των Ιταλικών πολέμων (15ος και 16ος αιώνας).

Ο χαρακτήρας του συμβολίζει τις αξίες της γαλλικής ιπποσύνης στο τέλος του Μεσαίωνα. Ένα από τα ρητά του ήταν Accipit ut det που σημαίνει «Λάβετε για να δώσετε». Ήταν γνωστός ως «Ο ατρόμητος και άμεμπτος ιππότης».

Βιογραφία

Ο Ιππότης Μπαγιάρ

Πιέρ Ρεβουάλ, Η ανάρρωση του Μπαγιάρ, (1817), Λούβρο

Ο Μπαγιάρ στη μάχη του Γκαριλιάνο (1503)

Ο Πιέρ Τεράιγ ντε Μπαγιάρ γεννήθηκε το 1475 ή το 1476 σε οικογένεια ευγενών στο κάστρο του Μπαγιάρ, κοντά στη Γκρενόμπλ, τότε στην ιστορική επαρχία Ντωφινέ του βασιλείου της Γαλλίας.

Το 1486, σε ηλικία 11 χρονών μπήκε ως νεαρός ευγενής στην υπηρεσία του δούκα Καρόλου Α΄ της Σαβοΐας και στη συνέχεια του βασιλιά Καρόλου Η' της Γαλλίας. Ακολούθησε τον βασιλιά στην εκστρατεία του εναντίον της Νάπολης το 1494, πολέμησε στη μάχη του Φορνόβο και χρίστηκε ιππότης για τη γενναιότητά του.

Συμμετείχε στις ιταλικές εκστρατείες του Λουδοβίκου ΙΒ', συμμετείχε στην κατάληψη του δουκάτου του Μιλάνου, συνελήφθη, αλλά αμέσως απελευθερώθηκε ξανά από τον Λουντοβίκο Σφόρτσα, έλαβε μέρος στη μάχη της Νοβάρα και πολέμησε τους Ισπανούς στο βασίλειο της Νάπολης το 1503. Ο Μπαγιάρ διακρίθηκε για την υπεράσπιση της γέφυρας στο Γκαριλιάνο, μόνος εναντίον 200 ιππέων, γεγονός που του προσέδωσε τόση δόξα ώστε ο Πάπας Ιούλιος Β' προσπάθησε να τον προσελκύσει στον στρατό του, χωρίς επιτυχία.

Τραυματίστηκε άσχημα στη Μπρέσα (1512), ωστόσο έσπευσε στη μάχη της Ραβένας τον ίδιο χρόνο.

Το 1513 συνελήφθη από τους Άγγλους στην Πικαρδία, αλλά απελευθερώθηκε χωρίς λύτρα από τον αυτοκράτορα Μαξιμιλιανό και τον βασιλιά Ερρίκο Η'.

Το 1515, διορίστηκε Γενικός τοποτηρητής του Ντωφινέ και τον ίδιο χρόνο συνόδευσε τον Φραγκίσκο Α' της Γαλλίας στον πόλεμο της Ιταλίας. Προετοίμασε την πορεία από περάσματα στις Άλπεις, συνέλαβε αιχμάλωτο τον παπικό στρατηγό Πρόσπερο Κολόννα στη Βιλαφράνκα και πολέμησε με τέτοια γενναιότητα στη μάχη του Μαρινιάνο που ο βασιλιάς του ζήτησε να τον χρίσει ιππότη.

Το 1521 ο Μπαγιάρ με 1.000 άνδρες υπερασπίστηκε την πολιορκημένη Μεζιέρ εναντίον στρατού 35.000 ανδρών του Καρόλου Ε' και μετά από έξι εβδομάδες τους ανάγκασε να λύσουν την πολιορκία. Για το κατόρθωμά του, ο Φραγκίσκος Α' του παραχώρησε ένα σώμα 100 ανδρών, μια τιμή η οποία απονέμονταν μόνο σε πρίγκιπες βασιλικού οίκου.

Θάνατος στη διέλευση της Σέζια

Όταν το 1524 ο Γκιγιώμ ντε Μπονιβέ, που στάλθηκε στην Ιταλία από τον Φραγκίσκο Α' για να ανακτήσει το δουκάτο του Μιλάνου, τραυματίστηκε στην υποχώρηση, ανέθεσε στον Μπαγιάρ τη διοίκηση του στρατού. Ο Μπαγιάρ προάσπιζε ως οπισθοφυλακή τη διέλευση της Σέζια στο Πεδεμόντιο, όταν πυροβολήθηκε από βλήμα αρκεβούζιου, που έσπασε τη σπονδυλική του στήλη. Όταν ο πρώην κοντόσταυλος της Γαλλίας και μετά τη φυγή του από τη Γαλλία διοικητής των στρατευμάτων του Καρόλου Ε' Κάρολος Γ΄ ντε Μπουρμπόν, ήρθε να τον επισκεφθεί τραυματισμένο και λυπήθηκε γι' αυτόν, ο Μπαγιάρ του είπε: «Δεν πρέπει να λυπάσαι εμένα, αλλά τον εαυτό σου, που σήκωσες όπλα ενάντια στον βασιλιά και την πατρίδα»

Πέθανε λίγο αργότερα, στις 30 Απριλίου 1524 σε ηλικία περίπου 48 ετών.

Ο ατρόμητος και άμεμπτος ιππότης

Ανδριάντας του Μπαγιάρ στη Σαρλβίλ-Μεζιέρ

Ως στρατιωτικός, ο Μπαγιάρ θεωρήθηκε η επιτομή της ιπποσύνης και ένας από τους πιο ικανούς διοικητές της εποχής. Το όνομά του ήταν πάντα συνώνυμο με απαράμιλλη γενναιότητα, πλήρη πίστη στον βασιλιά του και ιπποτικό πνεύμα. Αιχμαλωτίσθηκε δύο φορές και ελευθερώθηκε χωρίς λύτρα από τους εχθρούς του που τον θαύμαζαν. Αρνήθηκε να συμμετάσχει σε λεηλασίες πόλεων και προστάτευε τους άμαχους από τη βία. Διακρίθηκε για την ακρίβεια και την πληρότητα των πληροφοριών του σχετικά με τις κινήσεις του εχθρού, τις οποίες λάμβανε με προσεκτική αναγνώριση και ένα καλά οργανωμένο σύστημα κατασκοπείας.

Ο Μπαγιάρ παρέμεινε απολύτως αδιάφορος σε οποιοδήποτε οικονομικό όφελος και για τους συγχρόνους του ήταν, με τον ρομαντικό ηρωισμό, την ευσέβεια και τη μεγαλοπρέπεια του, «Ο ατρόμητος και άμεμπτος ιππότης» (le chevalier sans peur et sans reproche). Με την ευγένεια και την καλοσύνη του κέρδισε ακόμη ένα άλλο όνομα από τους συγχρόνους του, «Ο καλός ιππότης» (le bon chevalier).

Ένας από τους συντρόφους του στον πόλεμο, ο Ζακ ντε Μάιγ, αφηγήθηκε τη ζωή του στην Πολύ χαρούμενη και πολύ ευχάριστη ιστορία του ευγενικού κυρίου του Μπαγιάρ, του καλού ατρόμητου και άμεμπτου ιππότη. Μία ακόμη βιογραφία του Ο Πιστός Υπηρέτης (Le Loyal Serviteur), που γράφτηκε ένα χρόνο μετά το θάνατό του από τον πρώην προσωπικό του γιατρό και γραμματέα, συνέβαλε στη μεγαλύτερη εξάπλωση της φήμης του.

Ο Θερβάντες έδωσε αργότερα στον ήρωά του Δον Κιχώτη το όνομα Ο ατρόμητος και άμεμπτος ιππότης.