Πιέτρο Ακκόλτι
| Πιέτρο Ακκόλτι | |
|---|---|
 Προσωπογραφία του Πιέτρο Ακκόλτι από τον Μπαλντασσάρε Περούτσι, 16ος αιώνας | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 15 Μαρτίου 1455 Φλωρεντία |
| Θάνατος | 11 Δεκεμβρίου 1532[1] Ρώμη |
| Κατοικία | Φλωρεντία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[2] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Πίζας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθολικός ιερέας |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Μπενεντέττο Ακκόλτι ο Πρεσβύτερος |
| Αδέλφια | Μπερνάρντο Ακκόλτι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | καρδινάλιος (από 1511)[3] Καρδινάλιος (1524) Καρδινάλιος (1523–1524) επιχώριος επίσκοπος (1505–1514)[4][5] αποστολικός διαχειριστής (1511–1521)[4] αποστολικός διαχειριστής (1524–1528)[4] αποστολικός διαχειριστής (Ιουνίου 1524 – Αύγουστος 1524)[4] αποστολικός διαχειριστής (1518–1523)[4] |
Ο Πιέτρο Ακκόλτι (ιταλικά: Pietro Accolti, 15 Μαρτίου 1455 – 11 Δεκεμβρίου 1532), γνωστός ως «καρδινάλιος της Ανκόνας», ήταν Ιταλός ρωμαιοκαθολικός καρδινάλιος και δικαστής της Ρωμαϊκής Ρότας.
Βίος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Φλωρεντία στις 15 Μαρτίου 1455, γιος του διάσημου νομικού Μπενεντέτο Ακκόλτι του Πρεσβύτερου και της συζύγου του Λάουρα Φεντερίγκι.[6] Σπούδασε νομικά στην Πίζα. Το 1481, λόγω της επιρροής του θείου του, Φραντσέσκο Ακκόλτι, καθηγητή δικαίου, ο Πιέτρο διορίστηκε υφηγητής εκκλησιαστικού δικαίου. Μετακόμισε στη Ρώμη κάποια στιγμή μετά το 1485 και διορίστηκε ακροατής της Ρωμαϊκής Ρότας, δηλαδή δικαστής που εξετάζει υποθέσεις.[7]
Το 1500 έγινε κοσμήτορας της Ρότας. Έγινε επίσκοπος της Ανκόνας το 1505, αλλά συνέχισε να συμμετέχει στη Ρότα. Σε μια σύνοδο στις 10 Μαρτίου 1511, ο Πάπας Ιούλιος Β΄ τον ονόμασε καρδινάλιο-ιερέα με τον τίτλο του Αγίου Ευσεβίου.[8] Την ίδια χρονιά, του δόθηκε η διοίκηση των επισκοπών του Κάδιθ και του Μαϊζέε. Σε αυτές προστέθηκαν οι επισκοπές του Αράς το 1518 και της Ανκόνας το 1523. Είχε επίσης, ως καρδινάλιος-επίσκοπος, από τις 18 Δεκεμβρίου 1523, τις προαστιακές επισκοπές του Αλμπάνο (μέχρι τις 20 Μαΐου 1524),[9] της Παλεστρίνα (20 Μαΐου - 15 Ιουνίου 1524),[10] και, τέλος, της Σαμπίνα (από 15 Ιουνίου).[11]
Υπήρξε συντομογράφος υπό τον Πάπα Λέοντα Ι΄ και με αυτή την ιδιότητα συνέταξε το 1520 τη βούλα κατά του Μαρτίνου Λούθηρου.[12]
Κατά τη διάρκεια του παπικού κονκλάβιου του 1521-1522 που ακολούθησε το θάνατο του Λέοντα, ο καρδινάλιος Ακκόλτι ήταν ένας από τους υποψήφιους για τη θέση του Πάπα που αντιτάχθηκαν στον Αυτοκράτορα, λαμβάνοντας πέντε ψήφους στην πρώτη ψηφοφορία. Αυτό προκάλεσε τη σάτιρα εκ μέρους του Πιέτρο Αρετίνο, του οποίου ο προστάτης, καρδινάλιος Ιούλιος των Μεδίκων, ήταν επίσης υποψήφιος. Ο Αρετίνο διακωμώδησε τα όχι πάντα άψογα ήθη του καρδινάλιου Ακκόλτι και το γεγονός ότι φημολογείται ότι είχε τρία εξώγαμα τέκνα. Ο Ματσουκέλι λέει ότι ο Ακκόλτι είχε μια κόρη, την Κατερίνα, η οποία πήρε το πέπλο- έναν γιο, τον Αδριανό, ζωντανό το 1521, και έναν γιο, τον Μπενεντέτο, ο οποίος υποτίθεται ότι απαγχονίστηκε στη Ρώμη το 1564,[7] επειδή συμμετείχε σε συνωμοσία εναντίον του Πάπα Πίου Ε΄ Ωστόσο, ο τελευταίος ήταν μάλλον ο γιος του ανιψιού του Μπενεντέτο.[13]
Το 1524 έγινε αρχιεπίσκοπος της Ραβέννας (1524) από τον Πάπα Κλήμη Ζ΄.
Ο Ακκόλτι συμμετείχε ενεργά στα κυριότερα πολιτικά και εκκλησιαστικά γεγονότα της εποχής του. Ο Γάλλος καγκελάριος Αντουάν Ντυπρά, θεωρούσε τον Ακκόλτι το πιο καλλιεργημένο και μορφωμένο μέλος του κολεγίου των καρδιναλίων.[7] Ο Ακκόλτι πέθανε στις 11 Δεκεμβρίου 1532 στη Ρώμη και ετάφη στην εκκλησία της Σάντα Μαρία ντελ Πόπολο, χωρίς επιγραφή.[14]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Catholic-Hierarchy.org». (Αγγλικά) Catholic-Hierarchy.org. Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. accol. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. accol. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. accol. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 accol.
- ↑ anos.
- ↑ Ciaconius, Alphonsus (1677). Vitae, et res gestae pontificum Romanorum et s.r.e. cardinalium (στα Latin). Tomus Tertius (3). Rome: Philippus et Antonius de Rubeis (de Rossi). σελ. 295.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 «ACCOLTI, Pietro in "Dizionario Biografico"». www.treccani.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2023.
- ↑ Conradus Eubel, Hierarchia catholica III, editio altera (Münster 1923), σελ. 55.
- ↑ Eubel, σελ. 55.
- ↑ Eubel, III, σελ. 57 στήλη 2.
- ↑ Eubel, III, σελ. 58 στήλη 1.
- ↑ Lorenzo Cardella (1793). Memorie storiche de' cardinali della santa Romana chiesa (στα Ιταλικά). Tomo terzo (3). Roma: Pagliarini. σελ. 350.
- ↑ "Accolti, Pietro", The Biographical Dictionary of the Society for the Diffusion of Useful Knowledge--, Volume 1, Issue 1, Longman, Brown, Green, and Longmans, 1842
Αυτό το λήμμα περιλαμβάνει κείμενο από αυτή την πηγή, που είναι κοινό κτήμα.
- ↑ Cardella, III, σελ. 352.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- WW (1842), "Accolti, Pietro", στο: The Biographical Dictionary of the Society for the Diffusion of Useful Knowledge. I. London: Longman, Brown, Green, and Longmans. 1842. σελίδες 225–226.
- Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Accolti, Pietro» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 1 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 121
