Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ποικιλία Σούμπερτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην αλγεβρική γεωμετρία, μια ποικιλία Σούμπερτ[1] είναι μια ορισμένη υποποικιλία της Γκρασμανιανής[2][3], από -διάστατους υποχώρους ενός διανυσματικού χώρου , συνήθως με ιδιάζοντα σημεία. Όπως και η Γκρασμανιανή, είναι ένα είδος χώρου moduli[4], του οποίου τα στοιχεία ικανοποιούν συνθήκες που δίνουν κατώτερα όρια στις διαστάσεις των τομών των στοιχείων του, με τα στοιχεία μιας συγκεκριμένης πλήρους σημαίας. Εδώ το μπορεί να είναι ένας διανυσματικός χώρος πάνω από ένα αυθαίρετο πεδίο, αλλά συνηθέστερα αυτό θεωρείται ότι είναι είτε οι πραγματικοί είτε οι μιγαδικοί αριθμοί.

Ορισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παράδειγμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα τυπικό παράδειγμα είναι το σύνολο των -διάστατων υποχώρων ενός 4-διάστατου χώρου που τέμνουν έναν σταθερό (αναφοράς) 2-διάστατο υποχώρο μη τετριμμένα.[5]

Στο πεδίο των πραγματικών αριθμών, αυτό μπορεί να απεικονιστεί στο συνηθισμένο χώρο xyz ως εξής. Αντικαθιστώντας τους υποχώρους με τους αντίστοιχους προβολικούς χώρους τους και τέμνοντας με ένα εφαπτόμενο τμήμα συντεταγμένων του , λαμβάνουμε ένα ανοικτό υποσύνολο X° ⊂ X. Αυτό είναι ισόμορφο με το σύνολο όλων των ευθειών L (όχι απαραίτητα μέσω της αρχής) που συναντούν τον άξονα x. Κάθε τέτοια ευθεία L αντιστοιχεί σε ένα σημείο του X°, και η συνεχής μετακίνηση της L στο χώρο (διατηρώντας επαφή με τον x-άξονα) αντιστοιχεί σε μια καμπύλη στο X°. Δεδομένου ότι υπάρχουν τρεις βαθμοί ελευθερίας στην κίνηση του L (μετακίνηση του σημείου στον x-άξονα, περιστροφή και κλίση), το X είναι μια τρισδιάστατη πραγματική αλγεβρική ποικιλία. Ωστόσο, όταν το L είναι ίσο με τον x-άξονα, μπορεί να περιστραφεί ή να γείρει γύρω από οποιοδήποτε σημείο του άξονα, και αυτή η υπερβολή των πιθανών κινήσεων καθιστά το L ένα ιδιάζον σημείο του X.

Γενικός ορισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γενικότερα, μια ποικιλία Σούμπερτ στο ορίζεται καθορίζοντας την ελάχιστη διάσταση της τομής ενός -διάστατου υποχώρου με κάθε έναν από τους χώρους σε μια σταθερή πλήρη σημαία αναφοράς , όπου . (Στο παραπάνω παράδειγμα, αυτό θα σήμαινε ότι απαιτούνται ορισμένες τομές της ευθείας L με τον άξονα x και το επίπεδο xy).[5]

Σε γενικές γραμμές, δεδομένης μιας ημι-απλής αλγεβρικής ομάδας με μια υποομάδα του Μπορέλ και μια τυπική παραβολική υποομάδα , είναι γνωστό ότι ο ομογενής χώρος , ο οποίος αποτελεί παράδειγμα ποικιλίας σημαιών[6], αποτελείται από πεπερασμένα πολλά -orbits, που μπορούν να παραμετροποιηθούν από ορισμένα στοιχεία της ομάδας Γουέιλ . Το κλείσιμο της -τροχιάς που σχετίζεται με ένα στοιχείο συμβολίζεται και ονομάζεται ποικιλία Σουμπέρτ στην . Η κλασική περίπτωση αντιστοιχεί στην , με , την -th μέγιστη παραβολική υποομάδα της , έτσι ώστε είναι η Γκρασμανιανή[2] των -επιπέδων στο .

Σημασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ποικιλίες Σούμπερτ αποτελούν μια από τις σημαντικότερες και καλύτερα μελετημένες κατηγορίες από ιδιάζουσες αλγεβρικές ποικιλίες[7]. Ένα ορισμένο μέτρο της ιδιομορφίας των ποικιλιών Σούμπερτ παρέχεται από τα πολυώνυμα Καζντάν-Λούστιγκ, τα οποία κωδικοποιούν την τοπική συνομολογία τομής Γκορέσκυ-Μακφέρσον.

Οι άλγεβρες των κανονικών συναρτήσεων στις ποικιλίες Σούμπερτ έχουν βαθιά σημασία στην αλγεβρική συνδυαστική και αποτελούν παραδείγματα αλγεβρών με νόμο ευθυγράμμισης. Η (συν)ομολογία της Γκρασμανιανής, και γενικότερα των ευρύτερων ποικιλιών σημαιών[6], έχει μια βάση που αποτελείται από τις κλάσεις (συν)ομολογίας των ποικιλιών Σούμπερτ, ή κύκλους Σούμπερτ. Η μελέτη της θεωρίας τομής στη Γκρασμανιανή[2] ξεκίνησε από τον Χέρμαν Σούμπερτ και συνεχίστηκε από τον Ζεύθεν τον 19ο αιώνα υπό τον τίτλο της Απαριθμητικής Γεωμετρίας[8]. Ο τομέας αυτός κρίθηκε από τον Ντέιβιντ Χίλμπερτ αρκετά σημαντικός ώστε να συμπεριληφθεί ως το δέκατο πέμπτο από τα διάσημα 23 προβλήματά του. Η μελέτη συνεχίστηκε τον 20ό αιώνα ως μέρος της γενικής ανάπτυξης της αλγεβρικής τοπολογίας και της θεωρίας αναπαραστάσεων, αλλά επιταχύνθηκε τη δεκαετία του 1990, ξεκινώντας με το έργο του Γουίλιαμ Φούλτον σχετικά με τους τόπους εκφυλισμού και τα πολυώνυμα Σούμπερτ, σε συνέχεια προηγούμενων ερευνών των Μπερνστάιν-Γκέλφαντ-Γκέλφαντ και Ντεμαζούρε στη θεωρία αναπαραστάσεων τη δεκαετία του 1970, των Λασκού και Σούτσενμπεργκερ στη συνδυαστική τη δεκαετία του 1980 και των Φούλτον και ΜακΦέρσον στη θεωρία τομών των ιδιαζουσών αλγεβρικών ποικιλιών, επίσης τη δεκαετία του 1980.

Μοναδικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Schubert variety - Encyclopedia of Mathematics». encyclopediaofmath.org. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2024. 
  2. 2,0 2,1 2,2 «Grassmann algebra | mathematics | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2024. 
  3. «Grassmannians and schubert varieties» (PDF). 
  4. «Moduli theory» (PDF). 
  5. 5,0 5,1 Duan, Haibao (2003-12-01). «The degree of a Schubert variety». Advances in Mathematics 180 (1): 112–133. doi:10.1016/S0001-8708(02)00098-1. ISSN 0001-8708. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0001870802000981. 
  6. 6,0 6,1 «Lectures on the geometry of flag varieties» (PDF). 
  7. Fulton, William· Pragacz, Piotr (13 Νοεμβρίου 2006). Schubert Varieties and Degeneracy Loci. Springer. ISBN 978-3-540-69804-3. 
  8. «Απαριθμητική Γεωμετρία». Science Wiki. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2024.