Πολιτική πυξίδα
Η πολιτική πυξίδα (αγγλικά: political compass) είναι τύπος σχεδιαγράμματος και μέθοδος ανάλυσης του πολιτικού φάσματος ιδεολογιών η οποία χρησιμοποιεί έναν κοινωνικό και έναν οικονομικό άξονα για τον προσδιορισμό των διαφόρων κοινωνικοοικονομικών φιλοσοφιών και της πολιτικής ιδεολογίας προσώπων ή γενικότερα των θέσεων που εμπίπτουν σε αυτές. Δημιουργήθηκε το 2001 από τον ιστότοπο The Political Compass ο οποίος έχει έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο και ασχολείται με την ανάλυση πολιτικών θεωριών με κεντρικούς άξονες τον πολιτικοικονομικό προσανατολισμό[1] και την πολιτικοκοινωνική κατεύθυνση.[2][3]
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γενικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η κύρια θεωρία της πολιτικής πυξίδας είναι πως η πολιτική ιδεολογία είναι δυνατό να εκτιμηθεί πληρέστερα με το να μετρηθεί επί 2 ξεχωριστών και ανεξαρτήτων αξόνων, του οικονομικού (οριζόντιος άξονας) και του κοινωνικού (κάθετος άξονας). Ο οικονομικός άξονας (με τα άκρα του να είναι η Αριστερά και η Δεξιά πολιτική ιδεολογία) αποτυπώνουν το πως θα πρέπει να λειτουργεί η οικονομία, όπου η Αριστερά ορίζεται ως η επιθυμία η οικονομία να βασίζεται στην κοινοκτημοσύνη (είτε μέσω του κράτους, είτε μέσω ενός αποκεντρωμένου δικτύου ανεξάρτητων κοινοβίων), ενώ η Δεξιά ως η επιθυμία η οικονομία να αφεθεί ελεύθερη στο να διαμορφωθεί από τους διάφορους οργανισμούς και άτομα που ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο. Ο κοινωνικός άξονας (με τον Απολυταρχισμό και ελευθερισμό στα άκρα) αποτυπώνει τον βαθμό των κοινωνικών και ατομικών ελευθεριών που επιτρέπονται από ένα πολιτικό σύστημα.
Χώρος παρουσίασης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προσωπικότητες όπως ο Ιωσήφ Στάλιν, τοποθετούνται στο άνω αριστερό άκρο του σχεδιαγράμματος συνδυάζοντας τα στοιχεία του απολυταρχισμού και του κομμουνισμού, ενώ ο Αδόλφος Χίτλερ στα άνω αριστερά της αυταρχικής δεξιάς ως απολυταρχικό εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα. Αντίθετα ο Μαχάτμα Γκάντι τοποθετείται στο μέσο της ελευθεριακής αριστεράς καθώς η ιδεολογία του περιείχε ισχυρά στοιχεία αποκεντρωτισμού και κοινοκτημοσύνης, ενώ ο οικονομολόγος Μίλτον Φρήντμαν ο οποίος υπήρξε η κύρια ακαδημαϊκή μορφή του νεοφιλελευθερισμού στα άνω άκρα δεξιά της ελευθεριστικής δεξιάς, και η Μάργαρετ Θάτσερ άνω δεξιά στην αυταρχική δεξιά ως εκπρόσωπος του συντηρητισμού.[4]
| συγκεντρωτισμός και κοινωνικός έλεγχος | |||||||
| Σταλινισμός | Απολυταρχισμός | Συντηρητισμός | |||||
|
|
|
|||||
| κοινοκτημοσύνη και οικονομικός έλεγχος | Κομμουνισμός | 
|
Αυταρχική
αριστερά |
Αυταρχική
δεξιά |
|
Καπιταλισμός | ατομική ιδιοκτησία και οικονομική ελευθερία |
| Ελευθεριακή
αριστερά |
Ελευθεριακή
δεξιά | ||||||
|
|
|
|||||
| Αναρχοκομμουνισμός | Ελευθερισμός | Αναρχοκαπιταλισμός | |||||
| αποκεντρωτισμός και κοινωνική ελευθερία | |||||||
Αποτελέσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το τελικό σχεδιάγραμμα αποτελείται από τις 4 βασικές περιοχές που προκύπτουν από την διασταύρωση των 2 αξόνων, και εντός των περιοχών αυτών σημειώνεται η τοποθεσία της ιδεολογίας, ατόμου, ή οργανισμού βάσει των θέσεων που πρεσβεύει και προωθεί. Το τελικό αποτέλεσμα προκύπτει μετά από ερωτηματολόγιο 61 ερωτήσεων, ωστόσο ο ιστότοπος δεν προσφέρει κάποια ανάλυση του πως αξιολογούνται οι απαντήσεις στις ερωτήσεις ώστε να προκύψει το τελικό αποτέλεσμα[5] και έχει δεχτεί κριτική ως προς την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων του.[6][7]
Ιστότοπος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ταυτότητα του προσωπικού πίσω από τον ιστότοπο είναι άγνωστη, πέρα από το γεγονός ότι έχει ως έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο,[8][9] και ότι αποτελεί ιδιοκτησία του οργανισμού με την ονομασία Pace News Limited.[10] Έχουν γίνει διάφορες εκτιμήσεις από ειδησεογραφικούς οργανισμούς και δημοσιογράφους για το ποιος βρίσκεται πίσω από την λειτουργία του ιστότοπου χωρίς να είναι απόλυτα βέβαιο ότι ισχύουν.[11][12][13]
Παρόμοια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παρόμοια σχεδιαγράμματα τα οποία ασχολούνται με την αποτύπωση των διαφόρων πολιτικών προσανατολισμών, είναι το σχεδιάγραμμα Νόλαν και το σχεδιάγραμμα Πουρνέλ.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «The Political Compass». The Political Compass. 11 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ Pamela LiCalzi O'Connell (4 Δεκεμβρίου 2003). «Online Diary». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2017.
- ↑ Daily Telegraph: Time to start pounding away at Gordon Brown. 18 August 2007
- ↑ Compass, The Political. «The Political Compass». www.politicalcompass.org. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2017.
- ↑ «The Political Compass FAQ #25». www.politicalcompass.org. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2017.
Can you provide your scoring details[?] ... we have a strict policy against releasing this information.
- ↑ Utley, By Tom. «I'm v. Right-wing, says the BBC, but it's not that simple». Telegraph.co.uk. http://www.telegraph.co.uk/comment/4262768/Im-v.-Right-wing-says-the-BBC-but-its-not-that-simple.html. Ανακτήθηκε στις 2017-01-06. «A lot of the questions in the test are very irritatingly phrased and impossible to answer properly, with only these four options available: "strongly agree", "agree", "disagree" and "strongly disagree".»
- ↑ Eight ways to run the country. Brian Patrick Mitchell. Greenwood Publishing Group. 2007. (ISBN 978-0-275-99358-0) p143
- ↑ The Guardian: Shut Up, I'm A Libertarian
- ↑ Political Compass: FAQ Q29
- ↑ The Political Compass. «The Political Compass». Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ Pamela LiCalzi O'Connell (4 Δεκεμβρίου 2003). «Online Diary». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2017.
- ↑ Utley, By Tom. «I'm v. Right-wing, says the BBC, but it's not that simple». Telegraph.co.uk. http://www.telegraph.co.uk/comment/4262768/Im-v.-Right-wing-says-the-BBC-but-its-not-that-simple.html. Ανακτήθηκε στις 2017-01-06.
- ↑ Eight ways to run the country. Brian Patrick Mitchell. Greenwood Publishing Group. 2007. (ISBN 978-0-275-99358-0) p143
