Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πρέμπεν Έλκιερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πρέμπεν Έλκιερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Preben Elkjær Larsen (Δανικά)
Γέννηση11  Σεπτεμβρίου 1957[1][2][3]
Κοπεγχάγη
ΨευδώνυμοCavallo Pazzo (cavall boig)
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Δανίας
Ύψος183 cm Edit this on Wikidata
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποδοσφαιριστής
δημοσιογράφος
προπονητής ποδοσφαίρου
Περίοδος ακμής1976
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Πρέμπεν Έλκιερ Λάρσεν (δανικά: Preben Elkjær Larsen) (γενν. 11 Σεπτεμβρίου 1957) είναι Δανός πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός και προπονητής ποδοσφαίρου

Μεταξύ άλλων, έπαιξε με την Ελλάς Βερόνα στην Ιταλία, βοηθώντας τον σύλλογο να κατακτήσει τον μοναδικό σημαντικό τίτλο της ιστορίας του, τη Σέριε Α του 1985. Επιπλέον, σημείωσε 38 γκολ για την Εθνική Δανίας σε 11 χρόνια, αποτελώντας ηγετική φυσιογνωμία για την ομάδα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1984 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 (πρώτη συμμετοχή στην ιστορία της Δανίας), που συχνά χαιρετίστηκε ως ο χρυσή γενιά του δανικού ποδοσφαίρου από τους συμπατριώτες τους. Ο Έλκιερ κέρδισε το βραβείο «Χάλκινο Παπούτσι» στην τελευταία διοργάνωση.

Θεωρούμενος ευρέως ως ένας από τους καλύτερους επιθετικούς της δεκαετίας του 1980, ο Έλκιερ τερμάτισε δεύτερος στα βραβεία της Χρυσής Μπάλας το 1985, έχοντας τοποθετηθεί τρίτος την προηγούμενη χρονιά και τερμάτισε τέταρτος το 1986. Στη Βερόνα τον θυμούνται ακόμα με αγάπη, αφού κέρδισε το επίμονο ψευδώνυμο «Il sindaco» (Δήμαρχος) κατά τη διάρκεια της θητείας του για τον σύλλογο. Μέχρι σήμερα, τουλάχιστον μερικές εκατοντάδες ψηφοφόροι στην πόλη συνεχίζουν να γράφουν το όνομά του στα ψηφοδέλτιά τους στις δημαρχιακές εκλογές. Φημισμένος για τις ικανότητές του στο σκοράρισμα και την προσωπικότητά του, παραμένει επίσης μια από τις πιο δημοφιλείς αθλητικές προσωπικότητες στην πατρίδα του, τη Δανία.

Σταδιοδρομία σε συλλόγους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γερμανία και Βέλγιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος στις 11 Σεπτεμβρίου 1957, στην Κοπεγχάγη, η καριέρα του Έλκιερ ξεκίνησε με τη Βάνλοσε ΙΦ το 1976, όπου έμεινε μόνο για μία σεζόν, παίζοντας 15 παιχνίδια και σκοράροντας 7 γκολ. Στη συνέχεια εντάχθηκε στη γερμανική ΦΚ Κολωνία, την εποχή εκείνη ένας από τους κορυφαίους συλλόγους της Ευρώπης. Με την ομάδα, κέρδισε το εγχώριο Κύπελλο του 1978 (ολόκληρη η εκστρατεία του περιελάμβανε 9 λεπτά στον τελικό, εναντίον της Χέρτα Βερολίνου),[4] αλλά ποτέ δεν τα πήγε με τον προπονητή ή με τη σκληρή, πειθαρχημένη ατμόσφαιρα των γερμανικών αποδυτηρίων[5] και τελικά έφυγε. Μια φορά τσακώθηκε με τον προπονητή Χένες Βάισβαϊλερ και κέρδισε ένα θρυλικό καθεστώς στη Δανία: ο Βάισβαϊλερ πλησίασε τον Έλκιερ και είπε ότι είχε ενημερωθεί ότι ο παίκτης είχε περάσει τη νύχτα σε ένα νυχτερινό κέντρο παρέα με ένα μπουκάλι ουίσκι και μια γυναίκα και ήθελε να να ξέρεις αν ήταν αλήθεια. Ο Έλκιερ απάντησε ότι ήταν ψέμα, στην πραγματικότητα ήταν ένα μπουκάλι βότκα και δύο γυναίκες.[6]

Το Φεβρουάριο του 1978, ο Έλκιερ μετακόμισε στη βελγική ΚΣΚ Λόκερεν, όπου έμεινε για πέντε χρόνια, το μεγαλύτερο διάστημα σε οποιοδήποτε σύλλογο σε όλη την καριέρα του. Εκεί, κέρδισε δύο παρατσούκλια: Chefen fra Lokeren (Αφεντικό του Λόκερεν) και Den Gale Mand fra Lokeren (Τρελός από το Λόκερεν),[6][7] ξεπερνώντας το όριο των 100 γκολ σε επίσημους αγώνες (98 μόνο στο Πρωτάθλημα Βελγίου).

Βερόνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο 27χρονος Έλκιερ υπέγραψε στην ιταλική Ελλάς Βερόνα το καλοκαίρι του 1984 και, στην πρώτη του σεζόν με την ομάδα, έπαιξε καθοριστικό ρόλο καθώς κέρδισε τον τίτλο της Σέριε Α για πρώτη φορά. στην ιστορία του συλλόγου. Βοήθησε σε αυτή την κατάκτηση με μια σόλο κούρσα από αριστερό κόντρα στη Γιουβέντους (2-0 εντός έδρας νίκη), όπου έχασε το δεξί του παπούτσι, συνέχισε να τρέχει με την μπάλα και κατέληξε να σουτάρειμε το δεξί του πόδι χωρίς παπούτσι.[8] Εκείνη τη σεζόν, ο Έλκιερ ήταν η πιο δαπανηρή αγορά παίκτη της Ελλάς Βερόνα.[9]

Το 1984, ο Έλκιερ τερμάτισε τρίτος και το 1985 δεύτερος στα βραβεία του Ευρωπαϊκού Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς, και τις δύο φορές πίσω από τον Μισέλ Πλατινί, ο οποίος έπαιζε στη Γιουβέντους.[10] Κατά τη διάρκεια της τετραετούς θητείας του στη Βερόνα, δεν σκόραρε ποτέ 10 γκολ πρωταθλήματος σε μια σεζόν, αλλά ποτέ δεν σκόραρε λιγότερα από 7 γκολ, για συνολικά 48 επίσημα παιχνίδια.[11]

Επιστροφή στη Δανία και απόσυρση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1988, ο Έλκιερ έκανε μια επιστροφή στο δανέζικο ποδόσφαιρο με τη Βάιλε Μπόλντκλουμπ.[4] Πήγε στον σύλλογο ως το μεγαλύτερο αστέρι της χώρας και προσέλκυσε μεγάλα πλήθη στους αγώνες του συλλόγου.[4] Σε ηλικία 31 ετών, υπέστη αρκετούς τραυματισμούς ενώ ήταν στη Βάιλε[4] και δυσκολεύτηκε να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες του πλήθους. Αποσύρθηκε τελικά δύο χρόνια αργότερα, έχοντας εμφανιστεί μόνο σε συνολικά 26 αγώνες.

Εθνική ομάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ενώ έπαιζε ποδόσφαιρο νέων για τη Φρέντερικσμπεργκ ΜΚ, ο Έλκιερ έκανε το ντεμπούτο του για την Εθνική Δανίας Κ19, τον Οκτώβριο του 1975. Έπαιξε συνολικά 11 παιχνίδια και σκόραρε 6 γκολ για την εθνική ομάδα Κ19 ετών, συμπεριλαμβανομένων τριών σε τρία παιχνίδια στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ19 του 1975.[12]

Ο Έλκιερ έκανε το ντεμπούτο του για τη Δανία Κ21 τον Ιούνιο του 1976,[12] σκοράροντας 9 φορές σε ισάριθμα παιχνίδια. Αυτό περιελάμβανε τρία γκολ στους προημιτελικούς του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Κ21 του 1978 εναντίον της Βουλγαρίας, αν και η Δανία αποκλείστηκε με τον κανόνα των εκτός έδρας γκολ.[12]

Στις 22 Ιουνίου 1977, σε ηλικία 19 ετών και 284 ημερών, ο Έλκιερ έκανε το ντεμπούτο του για την Εθνική Δανίας ανδρών, σημειώνοντας και τα δύο γκολ σε μια νίκη με 2-1 εναντίον της Φινλανδίας. Έπαιξε εξέχοντα ρόλο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1984, σκοράροντας δύο γκολ σε τέσσερα παιχνίδια,[12] που βοήθησαν να ανοίξει ο δρόμος για τη μετάβασή του στο ιταλικό ποδόσφαιρο.[13] Κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης, η Δανία έπαιξε ελκυστικό επιθετικό ποδόσφαιρο, αλλά αποκλείστηκε στον ημιτελικό, χάνοντας από την Ισπανία στα πέναλτι.[12] Ο Έλκιερ έχασε την τελευταία προσπάθεια της Δανίας με πέναλτι, στέλνοντας τη μπάλα ψηλά πάνω από την εστία.[14]

Ο Έλκιερ εκπροσώπησε επίσης τη Δανία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, καθώς η Δανία είχε προκριθεί σε αυτή τη διοργάνωση για πρώτη φορά, προχωρώντας τελικά από τη φάση των ομίλων ως πρώτη, για να αποκλειστεί για άλλη μια φορά από την Ισπανία.[12] Κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης σημείωσε 4 γκολ, συμπεριλαμβανομένου ενός χατ τρικ εναντίον της Ουρουγουάης,[12] ονομάστηκε ο πιο δυναμικός και ισχυρός επιθετικός της διοργάνωσης[15] και κέρδισε το βραβείο Χάλκινου Παπουτσιού ως ο τρίτος καλύτερος σκόρερ.[16]

Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδτου οσφαίρου 1988 ήταν η τελευταία συμμετοχή του Έλκιερ σε διοργάνωση για αυτόν. Στις 14 Ιουνίου 1988, έπαιξε τον τελευταίο αγώνα για τη χώρα του, σε ηλικία 30 ετών και 277 ημερών, καθώς η Δανία έχασε με 2–0 από τη Δυτική Γερμανία, τερματίζοντας με τρεις ήττες στη φάση των ομίλων. Συνολικά, έπαιξε 69 αγώνες και σημείωσε 38 γκολ.[12]

Στυλ παιχνιδιού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Έλκιερ θεωρείται ένας από τους καλύτερους επιθετικούς όλων των εποχών της Δανίας. Ήταν διαβόητος καπνιστής,[7] στο στυλ παιχνιδιού του ωστόσο δεν του κοβόταν η ανάσα, καθώς κυριαρχούσε με αποφασιστικότητα.[7] Ποτέ δεν φαινόταν να εγκαταλείπει μια χαμένη μπάλα – όπου συχνά έφερνε αποτέλεσμα να σκοράρει.

Το στυλ του ήταν ένας ανορθόδοξος συνδυασμός φυσικών αντιπαραθέσεων[17] και εξαιρετικών ικανοτήτων ντριμπλαρίσματος.[7] Περιγραφόμενος ως «ισχυρός και δυναμικός», ο Έλκιερ δύσκολα μπορούσε να σταματηθεί όταν πήγαινε μόνος του,[15] μια από τις κινήσεις σήμα κατατεθέν. Η επιθετικότητά του αντιστοιχούσε σε λίγους[4] και όποτε δεχόταν τη μπάλα με την πλάτη προς το τέρμα, γύριζε αμέσως με την μπάλα και προσπαθούσε να κάνει σουτ για γκολ.

Το επιθετικό στυλ παιχνιδιού του Έλκιερ συνδυάστηκε καλά με την ηρεμία και το όραμα του νεότερου Μίκαελ Λάουντρουπ όταν έπαιξαν δίπλα-δίπλα στην εθνική ομάδα[15] και ονομάστηκαν το «πιο αποτελεσματικό» επιθετικό δίδυμο του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986.[15]

Στην Ελλάς Βερόνα, ο Έλκιερ ήταν ένας από τους λίγους παίκτες της Σέριε Α που δεν είχαν συγκεκριμένο ρόλο. Εκτός από το αναμενόμενο να σκοράρει γκολ, του δόθηκε ως επί το πλείστον το ελεύθερο κινήσεων από τον προπονητή Οζβάλντο Μπανιόλι.

Μετέπειτα καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την αποχώρησή του ως παίκτης, ο Έλκιερ ανέλαβε τη δουλειά ως προπονητής της Σίλκεμποργκ ΙΦ στη Σουπερλίγκα Δανίας το 1995.[18]

Τον Δεκέμβριο του 1996, άφησε τον σύλλογο για να ηγηθεί του τηλεοπτικού αθλητικού καναλιού TVS, μιας νεοσύστατης εταιρείας μεταξύ των εθνικών τηλεοπτικών σταθμών DR και TV2, της Δανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και της τηλεεταιρίας Tele Danmark.[19]

Επιπλέον, εργάζεται ως ειδικός ποδοσφαίρου του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ για το δανικό TV3+, μαζί με τον Μίκαελ Λάουντρουπ και τον οικοδεσπότη Πέτερ Γκρόνμποργκ.[20] Ο Έλκιερ έγραψε τη δική του βιογραφία, «Guldkjær». Στο βιβλίο θυμάται κυρίως την παραμονή του στην Ιταλία με την Ελλάς Βερόνα.[9]

Τίτλοι και διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ΦΚ Κολωνία

Ελλάς Βερόνα

Ατομικές

  • Δανός Παίκτης της Χρονιάς: 1984
  • Χρυσή Μπάλα: 2η θέση 1985,[21] 3η θέση 1984[22]
  • Onze de Bronze: 1984
  • Onze d'Argent: 1985
  • Χάλκινο Παπούτσι του Παγκόσμιου Κυπέλλου: 1986
  • Ομάδα All-Star του Παγκόσμιου Κυπέλλου: 1986
  • Hall of Fame του Δανικού Ποδοσφαίρου
  • Οι καλύτεροι παίκτες του 20ου αιώνα από το WOrld Soccer: Οι 100 καλύτεροι ποδοσφαιριστές όλων των εποχών[23]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (πολλαπλές γλώσσες) Transfermarkt. 96182. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (πολλαπλές γλώσσες) FBref.com. 75a72f6d.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Ισπανικά) Argentine Soccer Database. 55952.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 «Preben Elkjær» (στα Δανικά). SportensHallOfFame. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  5. ↑ Lundberg (1988), p.91
  6. ↑ 6,0 6,1 Per Høyer Hansen: "Det' Høyer"
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Rob Smyth and Lars Eriksen (13 October 2009). «Danish Dynamite: The Players». The Guardian. https://www.theguardian.com/football/2009/oct/13/danish-dynamite-the-players. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  8. ↑ «Socking it to the opposition». The Guardian. 8 February 2006. https://www.theguardian.com/football/2006/feb/08/theknowledge.sport. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Elkjær, Preben (1985). Guldkjær. Allers. 
  10. ↑ «European Footballer of the Year ("Ballon d'Or")». RSSSF. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  11. ↑ «Verona career». Official website. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 12,6 12,7 «Preben Elkjær – Alle hold (Alle kampe)» (στα Δανικά). DBU. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  13. ↑ Lundberg (1988), p.136
  14. ↑ «Danmark – Spanien 1–1» (στα Δανικά). DBU. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 «FIFA World Cup – Mexico '86 – Official Report, p.208» (PDF). FIFA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 14 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  16. ↑ «FIFA Awards – World Cup 1986 "Golden Ball"». RSSSF. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  17. ↑ Lundberg (1988), p.109
  18. ↑ «Historie» [History] (στα Δανικά). Silkeborg. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  19. ↑ «Danish news on TVS from 19/11-1996» (στα Δανικά). Danske-Nyheder.dk. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  20. ↑ «Preben Elkjær om nye TV-tider i Champions League: "Nu bliver det endnu sjovere"» (στα Δανικά). Berlingske. 28 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2019. 
  21. ↑ «European Footballer of the Year ("Ballon d'Or") 1985». RSSSF. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2015. 
  22. ↑ «European Footballer of the Year ("Ballon d'Or") 1984». RSSSF. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2015. 
  23. ↑ World Soccer: The 100 Greatest Footballers of All Time Retrieved 30 December 2015

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πρέμπεν_Έλκιερ&oldid=10760179"