Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πωλ Λαφάργκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πωλ Λαφάργκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Paul Lafargue (Γαλλικά)
Γέννηση15  Ιανουαρίου 1842[1][2][3]
Σαντιάγο ντε Κούβα
Θάνατος26 Νοεμβρίου 1911 (69 ετών)
Ντραβέιγ
Αιτία θανάτουδηλητήριο[4]
Συνθήκες θανάτουαυτοκτονία[5]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Περ-Λασαίζ[6] και Grave of Lafargue
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[7]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1][8]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Παρισιού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημοσιογράφος[9]
πολιτικός[9]
οικονομολόγος
δοκιμιογράφος
συγγραφέας
κριτικός λογοτεχνίας
φιλόσοφος[10]
Γνωστός γιαΤο δικαίωμα στην τεμπελιά
Αξιοσημείωτο έργοThe Right to be Lazy
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΓαλλικό Τμήμα της Εργατικής Διεθνούς, French Workers' Party και Socialist Party of France
Οικογένεια
ΣύζυγοςΛώρα Μαρξ
ΤέκναCharles Étienne Lafargue
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαMember of parliament for the North (1891–1893)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Πωλ Λαφάργκ (Paul Lafargue) (15 Ιανουαρίου 1842 - 26 Νοεμβρίου 1911) ήταν Γάλλος επαναστάτης, μαρξιστής, σοσιαλιστής, δημοσιογράφος, κριτικός λογοτεχνίας, πολιτικός συγγραφέας και ακτιβιστής. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Γαλλία, με κάποιες περιόδους στην Αγγλία και την Ισπανία. Ήταν ενεργός αγωνιστής της Κομμούνας του Παρισιού, ιδρυτικό μέλος των τμημάτων της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, αρχηγός της Δεύτερης Διεθνούς και ένας από τους ιδρυτές του Γαλλικού Εργατικού Κόμματος (POF) το 1879. Ήταν γαμπρός του Καρλ Μαρξ καθώς παντρεύτηκε την κόρη του Λώρα και είναι περισσότερο γνωστός για το έργο του Το δικαίωμα στην τεμπελιά.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λαφάργκ γεννήθηκε στο Σαντιάγο ντε Κούβα. Ο πατέρας του ήταν εύπορος ιδιοκτήτης φυτειών καφέ στην Κούβα, γεγονός που του επέτρεψε να πάρει τα πρώτα του μαθήματα στο κολλέγιο του Σαντιάγο, όπου κυριαρχούσαν αρκετά προοδευτικές ιδέες. Το 1851 μετανάστευσε με τους γονείς του στη Γαλλία και εγκαταστάθηκαν στο Μπορντό. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές στο γυμνάσιο του Μπορντό, γράφτηκε το 1859 στην Ιατρική Σχολή του Παρισιού, όπου και γνωρίστηκε με τον αναρχικό στοχαστή Προυντόν το έργο του οποίου τον επηρεάζει ιδιαίτερα τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του. Είναι η περίοδος που ξεκινά η πολιτική του σταδιοδρομία καθώς στρατεύεται στο σοσιαλιστικό κίνημα.

Τον Φεβρουάριο του 1865 κατά τη διάρκεια του Γενικού συνεδρίου της Διεθνούς στο Λονδίνο γνωρίζεται με τον Καρλ Μαρξ[11] που θα ασκήσει πάνω του τεράστια επιρροή. Μετά τη συμμετοχή του τον Οκτώβριο του 1865 στο πρώτο Διεθνές Φοιτητικό Συνέδριο της Λιέγης ο Λαφάργκ αποβλήθηκε από τα γαλλικά πανεπιστήμια και αναγκάστηκε να μετακομίσει στο Λονδίνο για να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Στο διάστημα που ο Λαφάργκ βρίσκεται στο Λονδίνο συναντά τον Ένγκελς και επισκέπτεται συχνά τον Μαρξ στο γραφείο του όπου γνωρίζει τη δεύτερη κόρη του Λώρα την οποία και παντρεύεται το 1868 με πρώτο μάρτυρα τον Ένγκελς. Στο Λονδίνο συμμετέχει στο γενικό Συμβούλιο της Διεθνούς και στις 6 Μαρτίου 1866 εκλέγεται μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου[12], αναλαμβάνει επίσης καθήκοντα γραμματέα για τις Ισπανικές Υποθέσεις. Το 1870, με την κήρυξη του γαλλοπρωσικού πολέμου, επέστρεψε στο Παρίσι όπου τον βρίσκουμε να αρθρογραφεί σε αρκετά άρθρα επικρίνοντας την τάση του Μπακούνιν, ο οποίος είχε μεγάλο αντίκτυπο σε ορισμένες ομάδες των Γάλλων εργαζομένων. Ήταν η αφετηρία μιας μακράς σταδιοδρομίας ως συγγραφέας πολιτικών άρθρων. Τον Μάιο του 1871 μετά την ήττα της Κομμούνας υποχρεώνεται να φύγει από τη Γαλλία για να μη συλληφθεί και μετά από μια σύντομη διαμονή του στο Σαιν-Γκωντάν, περνάει στην Ισπανία.

Τον Αύγουστο του 1871 συλλαμβάνεται στο Γκράους μετά από αίτηση της Γαλλικής κυβέρνησης, κατηγορούμενος ως μέλος της Κομμούνας του Παρισιού και στη συνέχεια φυλακίζεται στην Ουέσκα, αλλά αφήνεται ελεύθερος 10 μέρες αργότερα.[13][14] Έπειτα εγκαθίσταται στη Μαδρίτη, αρθρογραφεί στη La Emancipación και μαζί με τον Πάμπλο Ιγκλέσιας καταπιάνεται με ζήλο με τα προβλήματα της Διεθνούς και παλεύει με την ισχυρή επιρροή του Μπακούνιν. Η τελευταία δραστηριότητα του Λαφάργκ ως πολιτικός ακτιβιστής στην Ισπανία ήταν στο Συνέδριο της Χάγης, όπου εκπροσώπησε -ως μέλος της μαρξιστικής μειοψηφίας- την Ισπανία και αγωνίστηκε για την ίδρυση διεθνών εργατικών ομοσπονδιών. Κατά τη χρονική περίοδο 1870 - 1872 που ζούσε στην Ισπανία, ο Λαφάργκ έχασε και τα τρία παιδιά που είχε αποκτήσει με τη Λώρα, γεγονός που τον έκανε να σταματήσει την εξάσκηση της ιατρικής.

Μεταξύ των ετών 1873 και 1882 ο Πωλ Λαφάργκ έζησε στο Λονδίνο και άνοιξε εργαστήριο φωτολιθογραφίας και χαρακτικής. Τα έσοδά του ήταν πενιχρά και ζούσε κυρίως με την οικονομική βοήθεια του Ένγκελς. Εργάστηκε το 1880 ως εκδότης της εφημερίδας «L'Egalité». Κατά το ίδιο έτος ξεκίνησε στις σελίδες της εφημερίδας να δημοσιεύει σε μορφή άρθρων το πολύκροτο έργο του Το Δικαίωμα στην τεμπελιά. Το 1882, άρχισε να εργάζεται σε μια ασφαλιστική εταιρεία, γεγονός που του επέτρεψε να επιστρέψει στο Παρίσι και να εισέλθει εκ νέου στην κεντρική ηγεσία του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Μαζί με τον Ζιλ Γκεσντ συγγράφουν το οικονομικό πρόγραμμα του Γαλλικού Εργατικού Κόμματος (Parti Ouvrier Français, POF), με το οποίο, μεταξύ άλλων, απαιτούν να καθιερωθεί ρεπό μιας μέρας την εβδομάδα ή να απαγορευτεί νομοθετικά η απασχόληση των εργαζομένων παραπάνω από 6 μέρες την εβδομάδα, να περιοριστεί νομοθετικά η εργάσιμη μέρα για τους ενήλικες στις 8 ώρες, ν' απαγορευτεί η απασχόληση των παιδιών κάτω των 14 ετών και να καθοριστεί η διάρκεια της εργάσιμης μέρας για τους νέους 14 - 18 ετών σε 6 ώρες.[15] Από τότε μέχρι τον θάνατό του, ο Λαφάργκ παρέμεινε ο πιο σεβαστός θεωρητικός της POF, επεκτείνοντας τις αρχικές μαρξιστικές θεωρίες με την προσθήκη δικών του πρωτότυπων ιδεών και υπήρξε ενεργό μέρος σε δημόσιες δραστηριότητες, όπως απεργίες, εκλογές, ενώ φυλακίστηκε αρκετές φορές. Το 1891, παρά το γεγονός ότι ήταν υπό αστυνομική κράτηση, εξελέγη στο Κοινοβούλιο στη γαλλική πόλη της Λιλ.[16]

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Λαφάργκ έζησε στο χωριό Ντραβέιλ στα προάστια του Παρισιού, δεν μετείχε σε πολιτικές δραστηριότητες, περιορίζεται στη συγγραφή άρθρων και δοκιμίων, καθώς και σε συχνές συναντήσεις με μερικούς από τους πιο γνωστούς σοσιαλιστές της εποχής, όπως ο Καρλ Κάουτσκι, ο Καρλ Λίμπκνεχτ και ο Βλαντιμίρ Λένιν.

Ο Πωλ Λαφάργκ και η γυναίκα του Λώρα αυτοκτόνησαν στις 26 Νοεμβρίου 1911 με ένεση υδροκυανίου.[17] Στο σημείωμα που άφησε ο Λαφάργκ γράφει σε πρώτο πρόσωπο:

Υγιής στο σώμα και το πνεύμα, αυτοκτονώ, πριν τα ανελέητα γεράματα, που θα μου αφαιρέσουν μία - μία όλες τις ηδονές και τις χαρές της ύπαρξης και θα μ' απογυμνώσουν απ' τις φυσικές και πνευματικές μου δυνάμεις, παραλύσουν την αποφασιστικότητα, καταστρέψουν τη θέλησή μου και με κάνουν βάρος για μένα τον ίδιο και για τους άλλους.
Εδώ και χρόνια ανέλαβα την υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μου να μην περάσω τα εβδομήντα ... Ζήτω ο Κομμουνισμός! Ζήτω ο Διεθνής Σοσιαλισμός!

Συγγραφικό έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα έργα του Πωλ Λαφάργκ, κατά χρονολογική σειρά δημοσίευσης. Πηγή:[18]

  • Survey of the Progress of The International Working Men’s Association, 1866
  • Bourgeois Sentimentalism, 1881
  • Socialism and Nationalisation, 1882
  • The Right To Be Lazy (Το Δικαίωμα στην Τεμπελιά), 1883
  • A Few Words with Mr Herbert Spencer, 1884
  • Peasant Proprietary in France, 1884
  • A Visit to Louise Michel, 1885
  • The Decazeville Strike, 1886
  • The Boulanger Question, 1887
  • The Evolution of Property from Savagery to Civilization, 1890
  • Reminiscences of Marx, 1890
  • Darwinism on the French Stage, 1890
  • The Myth of Athena, 1890
  • The Chino-Japanese War, 1895
  • Idealism and materialism in the conception of history, 1895
  • Socialism in France 1874-1896, 1897
  • The Origin of Abstract Ideas, 1898
  • Our Goal, 1899
  • The Bankruptcy of Capitalism (Η χρεοκοπία του καπιταλισμού), 1900
  • The Rights of the Horse and the Rights of Man, 1900
  • The Socialist Ideal, 1900
  • Socialism and the Intellectuals, 1900
  • The Boycott, 1901
  • Clericalism and Socialism, 1902
  • Capitalist Property, 1903
  • The Historical Method of Karl Marx, 1903
  • Simple Socialist Truths, 1903
  • A forecast of the coming revolution, 1904
  • The Woman Question, 1904
  • Personal Recollections of Engels, 1905
  • Socialism and Internationalism, 1905
  • Social and Philosophical Studies, 1906
  • Economic Determinism and the Natural and Mathematical Sciences, 1906
  • Britain coming into line – letter to Quelch, 1906
  • The law of value and the dearness of commodities, 1908

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12292629h. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. lafargue-paul.
  3. ↑ 3,0 3,1 Roglo. p=paul;n=lafargue;oc=1.
  4. ↑ «Lafargue Planned Suicide Decade Ago». (Αγγλικά) Lafargue Planned Suicide Decade Ago. 17  Δεκεμβρίου 1911. σελ. 40.
  5. ↑ «Lafargue Planned Suicide Decade Ago». (Αγγλικά) Lafargue Planned Suicide Decade Ago. 17  Δεκεμβρίου 1911. σελ. 40.
  6. ↑ 6,0 6,1 Paul Bauer: «Deux siècles d'histoire au Père Lachaise» (Γαλλικά) Βερσαλλίες. 2006. σελ. 452. ISBN-13 978-2-914611-48-0. ISBN-10 2-914611-48-X.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général» (Γαλλικά) Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι.
  8. ↑ CONOR.SI. 25434723.
  9. ↑ 9,0 9,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/62627. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  10. ↑ Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  11. ↑ Paul Lafargue. «Reminiscences of Marx (September 1890)». marxists.org. 
  12. ↑ International Workingmen’s Association 1866, Paul Lafargue 1866. «Survey of the Progress of The International Working Men's Association». marxists.org. 
  13. ↑ Karl Marx in The Sun 1871. «Letter to the Editor of The Sun, Charles Dana)». marxists.org. 
  14. ↑ Derfler, Leslie (1 Ιανουαρίου 1991). Paul Lafargue and the Founding of French Marxism, 1842-1882. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. σελ. 112. ISBN 0674659031, 9780674659032 Check |isbn= value: invalid character (βοήθεια). 
  15. ↑ Karl Marx and Jules Guesde 1880. «The Programme of the Parti Ouvrier». marxists.org. 
  16. ↑ «Paul Lafargue : philosophe, propagandiste et homme d’action». L'Humanité. 2 Μαρτίου 2012. http://www.humanite.fr/tribunes/paul-lafargue%3F-philosophe-propagandiste-et-homme-d%E2%80%99action-491337. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2013. 
  17. ↑ «MARX'S DAUGHTER A SUICIDE.; Dies with Paul la Fargue, Her Husband, Who Feared Old Age.». The New York Times. 27 Νοεμβρίου 1911. http://query.nytimes.com/gst/abstract.html?res=9F01E1DC1231E233A25754C2A9679D946096D6CF. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2013. 
  18. ↑ Marxists’ Internet Archive

Πηγές - Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πωλ_Λαφάργκ&oldid=10209520"