Πύλη:Κύρια/Επιλεγμένο λήμμα
|
 Το χημικό στοιχείο θάλλιο είναι πολύ μαλακό, εύπλαστο, αργυρόλευκο μέταλλο. Ο ατομικός αριθμός του είναι 81 και η σχετική ατομική μάζα του 204,3833. Το χημικό του σύμβολο είναι "Tl" και ανήκει στην ομάδα 13 του περιοδικού πίνακα, στην περίοδο 6 και στο p-block. Έχει θερμοκρασία τήξης 304°C και θερμοκρασία βρασμού 1473°C. Η μέση περιεκτικότητα του στερεού φλοιού της γης σε θάλλιο είναι περίπου 0,7 ppm. Το στοιχείο είναι πάρα πολύ διεσπαρμένο. Είναι περισσότερο διεσπαρμένο από το γάλλιο και το ίνδιο. Συγκριτικά αναφέρεται ότι στη λιθόσφαιρα, το ασήμι είναι 7 φορές σπανιότερο ενώ ο χρυσός 170 φορές σπανιότερος από το θάλλιο. Στη φύση απαντάται με μορφή σπάνιων ορυκτών τα οποία όμως δεν είναι οικονομικά εκμεταλλεύσιμα. Τέτοια ορυκτά είναι ο αβικεννίτης, ο κρουκσίτης, ο ουρμπαΐτης και ο χατσινσονίτης. Το θάλλιο συνοδεύει κυρίως θειούχα ορυκτά βασικών μετάλλων, όπως ο σφαλερίτης, ο σιδηροπυρίτης και ο γαληνίτης ενώ αναφέρονται και εμφανίσεις του σε κονδύλους μαγγανίου στους βυθούς των ωκεανών. Κοιτάσματα που περιέχουν το θάλλιο ως βασικό μέταλλο είναι πολύ λίγα. Τέτοια κοιτάσματα έχουν εντοπιστεί και μελετηθεί κυρίως στην Κίνα και στη FYROM χωρίς όμως να παράγεται απ' αυτά θάλλιο. Τα παγκόσμια αποθέματα θαλλίου που περιέχονται σε ορυκτά του ψευδάργυρου εκτιμώνται σε 17000 τόννους ενώ στα κοιτάσματα λιθάνθρακα εκτιμάται ότι υπάρχουν άλλοι 630000 τόννοι θαλλίου. (Διαβάστε το υπόλοιπο λήμμα...) |
 O Εξοπλισμός ποδοσφαιριστή είναι ο τέταρτος κανόνας από τους Κανόνες του Παιχνιδιού (κανόνες ποδοσφαίρου) και αναφέρεται στον καθιερωμένο εξοπλισμό και την ενδυμασία των παιχτών στο άθλημα του ποδοσφαίρου. Ο κανόνας αυτός καθορίζει τον ελάχιστο εξοπλισμό τον οποίο μπορεί να χρησιμοποιεί ένας ποδοσφαιριστής. Επιπρόσθετα, απαγορεύουν τη χρήση οποιουδήποτε αντικειμένου που είναι επικίνδυνο είτε για τον ποδοσφαιριστή, είτε για κάποιο άλλο συμμετέχοντα. Διάφορες διοργανώσεις έχουν τη δυνατότητα να επιβάλλουν μεμονωμένα περαιτέρω περιορισμούς, όπως η ρύθμιση του μεγέθους του λογότυπου που εμφανίζεται στις φανέλες των ποδοσφαιριστών ή σε περίπτωση που αγωνίζονται δύο ομάδες με τα ίδια ή παρόμοια χρώματα, η φιλοξενούμενη ομάδα οφείλει να χρησιμοποιήσει ενδυμασία διαφορετικού χρώματος. Γενικά, οι ποδοσφαιριστές αναγνωρίζονται από τον αριθμό που φέρουν στη στολή τους (πλάτη). Αρχικά, οι ποδοσφαιριστές μιας ομάδας φορούσαν αριθμούς από το 1 έως το 11 που αντιστοιχούσαν στις ποδοσφαιρικές τους θέσεις. Ωστόσο, στο επαγγελματικό επίπεδο η αρίθμηση αυτή δεν υφίσταται και κάθε ποδοσφαιριστής κατέχει ένα σταθερό αριθμό στο ρόστερ της ομάδας για όλη τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής περιόδου. Επίσης, τα επαγγελματικά σωματεία παρουσιάζουν συνήθως τα επώνυμα ή ψευδώνυμα των ποδοσφαιριστών τους στις φανέλες τους, πάνω (ή σπανιότερα από κάτω) από τον αριθμό κάθε ποδοσφαιριστή. Ο ποδοσφαιρικός εξοπλισμός έχει εξελιχθεί σημαντικά σε σχέση με τα πρώτα στάδια εμφάνισης του παιχνιδιού, όταν οι παίχτες φορούσαν συνήθως παχιές βαμβακερές φανέλες, φουφούλες (παντελόνι που έχει φουσκωτά μπατζάκια) και βαριά και άκαμπτα δερμάτινα παπούτσια. Στον 20ό αιώνα, τα υποδήματα έγιναν πιο ελαφριά και μαλακά και οι ποδοσφαιριστές φορούσαν κοντύτερα παντελονάκια. Επιπρόσθετα, με την αναβάθμιση στην κατασκευή ενδυμάτων και την ελευθερία εκτύπωσης στη στολή οι φανέλες κατασκευάζονταν με ελαφρύτερες, συνθετικές ίνες με όλο και πιο πολύχρωμα και πολύπλοκα σχέδια. Με την άνοδο της διαφήμισης κατά τον ίδιο αιώνα, τα λογότυπα των χορηγών άρχισαν να εμφανίζονται στις φανέλες και πανομοιότυπες, αυθεντικές στολές άρχισαν να παράγονται για πώληση στους φιλάθλους, παρέχοντας υψηλά ποσά εσόδων στις ποδοσφαιρικές ομάδες. (Διαβάστε το υπόλοιπο λήμμα...) |
Ο χρονικός προγραμματισμός γίνεται στην Πύλη:Κύρια/Επιλεγμένο λήμμα/Πρόγραμμα.