ΡΣΚ Άντερλεχτ
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 | |||
| Επίσημη ονομασία | Royal Sporting Club Anderlecht[1] | ||
|---|---|---|---|
| Ίδρυση | 27 Μαΐου 1908 | ||
| Έδρα | Άντερλεχτ, Βέλγιο | ||
| Στάδιο | Στάδιο Κονστάν Φάντεν Στοκ, Άντερλεχτ | ||
| Χρώματα | λευκό και ψυχρό μωβ | ||
| Ιδιοκτήτης | Wouter Vandenhaute | ||
| Προπονητής | David Hubert[2] | ||
| Πρωτάθλημα | Πρώτη Κατηγορία Α | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
| |||
| Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |||
     | |||
 Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα | |||
| wikidata () | |||
Η ΡΣΚ Άντερλεχτ (αγγλικά: RSC Anderlecht) είναι το πιο επιτυχημένο ποδοσφαιρικό σωματείο του Βελγίου και προέρχεται από την πρωτεύουσα της χώρας, τις Βρυξέλλες. Από τη σεζόν 1935-36 αγωνίζεται στην Α΄ κατηγορία.
Έχει χρώματα το μενεξεδί και το λευκό και τα ψευδώνυμα της είναι: Paarswit (ολλανδικά) και Les Mauve et Blanc (γαλλικά). Ως έδρα χρησιμοποιεί το στάδιο «Κονστάν Φάντεν Στοκ» χωρητικότητας 26.361 θεατών (21.619 στις διοργανώσεις της UEFA).
Αν και ιδρύθηκε το 1908 κέρδισε το πρώτο σημαντικό τρόπαιο μόλις το 1947. Όμως, από τότε δεν έχει τερματίσει κάτω από την πέμπτη θέση του βελγικού πρωταθλήματος, εκτός από δύο χρονιές που ήταν έκτη: το 1952 και το 1973. Έχει κατακτήσει 34 πρωταθλήματα και 5 ευρωπαϊκούς τίτλους.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ξεκίνημα (1908-19)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 27 Μαΐου 1908 ποδοσφαιρόφιλοι της συνοικίας Άντερλεχτ των Βρυξελλών συγκεντρώθηκαν στο καφέ Concordia και ίδρυσαν την Sporting Club Anderlecht. Στον πρώτο αγώνα της η ομάδα συνέτριψε το Ινστιτούτο Σεν-Τζορτζ με 11-8. Στη συνέχεια πήγαινε από νίκη σε νίκη κι έτσι το 1909 η διοίκηση αποφάσισε να την εγγράψει στο επίσημο πρωτάθλημα. Ξεκίνησε από τη χαμηλότερη τοπική κατηγορία κι από την πρώτη σεζόν προκρίθηκε στην επόμενη. Ως το 1913 κατάφερε να προκριθεί στη Β΄ κατηγορία εθνικού επιπέδου και να τερματίσει τέταρτη.
Στη συνέχεια το πρωτάθλημα διακόπηκε ως το 1919 λόγω του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου. Επειδή η ομάδα είχε αποκτήσει μεγάλη δημοτικότητα, το 1917 αποφασίστηκε να εγκατασταθεί σε ένα νέο γήπεδο, που ονομάστηκε «Stade Emile Versé». Το στάδιο κτίστηκε στην περιοχή «Parc Astrid» (ή «Parc du Meir», όπως ονομαζόταν τότε).
Πορεία προς την κορυφή (1919-35)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τη σεζόν 1919-20 τερμάτισε τρίτη και δεν κατάφερε να ανεβεί στην Α΄ κατηγορία. Όμως, η ομοσπονδία αποφάσισε να αυξήσει τον αριθμό των ομάδων που θα προάγονταν και διοργάνωσε αγώνες κατάταξης. Η Άντερλεχτ υπερίσχυσε και ανέβηκε για πρώτη φορά στην ανώτερη κατηγορία του βελγικού πρωταθλήματος. Στην πρώτη της χρονιά στην Α΄ τερμάτισε 12η. Όμως, το 1923 υποβιβάστηκε για να ανεβεί την αμέσως επόμενη σεζόν. Το 1925 τερμάτισε 9η αλλά το 1926 υποβιβάστηκε ξανά. Ως το 1935 ανεβοκατέβαινε στην Α΄ κατηγορία. Όμως, από το 1935 δεν υποβιβάστηκε ξανά μέχρι σήμερα.
Το 1933, στην επέτειο της 25ετίας από την ίδρυσή της, πρόσθεσε στον τίτλο της τη επωνυμία Royal κι έτσι απέκτησε την ονομασία Royal Sporting Club Anderlechtois (σε ελεύθερση μετάφραση: Βασιλικός Αθλητικός Σύλλογος του Άντερλεχτ).
Οι πρώτες επιτυχίες (1935-68)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Άντερλεχτ τερμάτισε 5η το 1939. Στη συνέχεια το πρωτάθλημα διακόπηκε για δυο χρονιές, λόγω του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Το 1942 στην ομάδα μεταγράφηκε ο επιθετικός Jef Mermans από την K. Tubantia F.C. αντί του ποσού ρεκόρ για την εποχή των 125.000 βελγικών φράγκων.
Με τον Mermans στη σύνθεσή της η Άντερλεχτ άρχισε να διεκδικεί τον τίτλο. Τερμάτισε 2η το 1944, 3η το 1946 και το 1947 κέρδισε για πρώτη φορά το πρωτάθλημα. Ως το 1956 κατέκτησε άλλους 6 τίτλους και καθιερώθηκε ως μία από τις κορυφαίες βελγικές ομάδες. Άλλοι δυο τίτλοι ήρθαν το 1959 και το 1962. Σημαντικός προπονητής της ομάδας εκείνη την εποχή ήταν ο Άγγλος Bill Gormlie που καθιέρωσε το περίφημο σύστημα «W-M».
Τη δεκαετία του ’60 την ανέλαβε ο Pierre Sinibaldi, που καθιέρωσε το βραζιλιάνικο 4-2-4. Η ομάδα πήρε 5 συνεχόμενα πρωταθλήματα (1964 – 1968) που ως τώρα αποτελεί ρεκόρ Βελγίου, τα τρία με τον Sinibaldi και τα δύο με τον Ούγγρο Andreas Beres. Αστέρας εκείνης της ομάδας ήταν ο Πολ Βαν Χιμστ (Paul Van Himst), που αναδείχθηκε 4 φορές κορυφαίος σκόρερ του πρωταθλήματος (1960, 1961, 1965, 1974).
Η Άντερλεχτ αντιπροσώπευε πλέον ότι καλύτερο είχε το βελγικό ποδόσφαιρο. Είναι χαρακτηριστικό πως στις 30 Σεπτεμβρίου 1964 έντεκα παίκτες της Άντερλεχτ συγκρότησαν την Εθνική Βελγίου σε αγώνα εναντίον της Ολλανδίας. Την ιστορική εκείνη ενδεκάδα αποτελούσαν οι: Jean Trappeniers, Georges Heylens, Laurent Verbiest, Jean Plaskie, Jean Cornelis, Pierre Hanon, Joseph Jurion, Jacky Stockman, Johan Devrindt, Paul Van Himst και Wilfried Puis.
Πρώτες ευρωπαϊκές συμμετοχές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Άντερλεχτ συμμετείχε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών από την πρώτη διοργάνωση, το 1955, χωρίς επιτυχία. Το ίδιο ανεπιτυχείς ήταν κι οι επόμενες συμμετοχές της -όταν κατακτούσε το βελγικό πρωτάθλημα- ως το 1962-63. Τότε έφτασε ως τα προημιτελικά αποκλείοντας την περίφημη Ρεάλ Μαδρίτης με 3-3, 1-0 και την ΤΣΣΚΑ Σόφιας, πριν αποκλειστεί από τη σκοτσέζικη Νταντί. Στα προημιτελικά έφτασε ξανά το 1965. Εκεί αποκλείστηκε από τη Ρεάλ με 1-0, 2-4 έχοντας παράπονα από το διαιτητή της ρεβάνς.
Ευρωπαϊκή καταξίωση (1968-84)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο Βέλγιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έπειτα από μια περίοδο μετριότητας η Άντερλεχτ κατέκτησε και πάλι τον τίτλο το 1972. Το ίδιο έτος ήρθε στην ομάδα ο επιθετικός Rob Rensenbrink από την Κλαμπ Μπρυζ, που άφησε εποχή. Η Άντερλεχτ πήρε ξανά τον τίτλο το 1974 με την βοήθεια επίσης των: Ludo Coeck, Paul Van Himst και Attila Ladynski.
Την επόμενη δωδεκαετία (1975 ως 1984) κέρδισε μόνο ένα πρωτάθλημα αλλά γνώρισε ανεπανάληπτες ευρωπαϊκές διακρίσεις. Το 1981 πήρε το 17ο εθνικό πρωτάθλημα με προπονητή τον Tomislav Ivic και βασικούς ποδοσφαιριστές τους: Juan Lozano, Morten Olsen, Luka Peruzović.
Στην Ευρώπη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1970 η Άντερλεχτ αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό τελικό, στο Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων. Αφού απέκλεισε τις: Βάλουρ Ρέικιαβικ (Ισλανδία), Ντανφέρμλιν (Σκοτία), Νιούκασλ Γιουνάιτεντ (Αγγλία) και Ίντερ (Ιταλία), αντιμετώπισε στον τελικό την Άρσεναλ. Νίκησε με 3-1 στο πρώτο ματς αλλά ηττήθηκε με 0-3 στη ρεβάνς κι έχασε το κύπελλο.
Το 1976 κέρδισε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο, το Κύπελλο Κυπελλούχων. Απέκλεισε τις: Ραπίντ Βουκουρεστίου (Ρουμανία), Μπάνια Λούκα (Γιουγκοσλαβία), Ρέξαμ (Ουαλία), Τσβικάου (Ανατολική Γερμανία) και στον τελικό, που έγινε στο Στάδιο Χέιζελ των Βρυξελλών, αντιμετώπισε τη Γουέστ Χαμ. Με σκόρερ τους Ρένσενμπρινκ (2), Βαν Ντερ Ελστ (2) νίκησε με 4-2 κατακτώντας το Κύπελλο. Το ίδιο έτος πήρε και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ επικρατώντας της Μπάγερν Μονάχου με 1-2, 4-1.
Το 1976-77 συμμετείχε ξανά στο Κύπελλο Κυπελλούχων ως κάτοχος του τροπαίου. Έφτασε ξανά στον τελικό, όπου ηττήθηκε από το Αμβούργο με 0-2.
Το 1978 η Άντερλεχτ έφτασε για τρίτη συνεχόμενη φορά στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων αποκλείοντας το Αμβούργο, την ΦΚ Πόρτο και την ΦΚ Τβέντε. Στον τελικό, με σκόρερ τους Ρένσενμπρινκ (2), Βαν Μπινστ (2), συνέτριψε την Αούστρια Βιέννης με 4-0 κερδίζοντας πανηγυρικά το τρόπαιο για δεύτερη φορά. Στο τέλος της χρονιάς κέρδισε και το Σούπερ Καπ νικώντας τη Λίβερπουλ Φ.Κ..
Η επόμενη ευρωπαϊκή διάκριση ήρθε το 1982-83 στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, με προπονητή τον παλιό της παίκτη Πολ Βαν Χιμστ που διαδέχθηκε τον Ίβιτς. Απέκλεισε τις: Κουόπιο (Φινλανδία), ΦΚ Πόρτο, Σαράγιεβο, Βαλένθια και Μποέμιανς Πράγας κι έφτασε στον τελικό. Εκεί βρήκε αντίπαλο την πορτογαλική Μπενφίκα, την οποία νίκησε και πήρε το πέμπτο ευρωπαϊκό τρόπαιο σε επτά χρόνια. Σημαντικοί παίκτες της επιτυχίας ήταν οι διεθνείς: Franky Vercauteren και Juan Lozano.
Το 1984 έφτασε πάλι στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Όμως, η επιτυχία επισκιάστηκε από ένα σκάνδαλο. Στα ημιτελικά, στον πρώτο αγώνα ηττήθηκε από τη Νότιγχαμ Φόρεστ με 0-2. Στη ρεβάνς νίκησε με 3-0 και προκρίθηκε. Αργότερα αποκαλύφθηκε πως ο διαιτητής του αγώνα είχε λάβει αμοιβή 27.000 λιρών από τον πρόεδρο της Άντερλεχτ. Στον τελικό έχασε από την Τότεναμ Χότσπερ στα πέναλτι.
Νεότερη εποχή (1984 ως σήμερα)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο Βέλγιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το επόμενο πρωτάθλημα της ομάδας ήρθε το 1985 με πανηγυρικό τρόπο. Πέτυχε 100 γκολ και τερμάτισε με 11 βαθμούς διαφορά από τη δεύτερη ομάδα. Σημαντικοί ποδοσφαιριστές της εποχής ήταν οι: Munaron (τερμ.), Franky Vercauteren, Morten Olsen, Luka Peruzović, Erwin Vandenbergh, Alex Czerniatynski, Enzo Scifo και Georges Grün.
Το 1986 προπονητής ανέλαβε ο παλιός Ολλανδός διεθνής Άρι Χάαν, με τον οποίο το σωματείο κατέκτησε πάλι το πρωτάθλημα. Ακολούθησε ο τίτλος του 1987, που ήταν το 20ο πρωτάθλημα της ομάδας ενώ το 1988 και το 1989 κέρδισε το Κύπελλο Βελγίου με προπονητή τον Raymond Goethals.
Την 1η Ιουλίου του 1993, με την ευκαιρία της συγχώνευσης με την ομάδα γυναικών Brussel Dames '71 (8190),[3] ο σύλλογος αλλάζει και πάλι την ονομασία του και γίνεται Royal Sporting Club Anderlecht.
Για δύο σεζόν, από το 1998 ως το 2000, αγωνίστηκε στην Άντερλεχτ ο Έλληνας επιθετικός Γιάννης Αναστασίου και σε 23 παιχνίδια σημείωσε 9 γκολ.
Στην Ευρώπη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις η Άντερλεχτ έχει σταθερή παρουσία τα τελευταία χρόνια, κατά βάση στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το 2000-01 αγωνίστηκε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και προκρίθηκε στην β΄ φάση των ομίλων (16 ομάδες), όπου τερμάτισε τρίτη κι αποκλείστηκε. Στους ομίλους αγωνίστηκε επίσης τέσσερις συνεχόμενες σεζόν: 2003-04 ως 2006-07, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Στάδιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Άντερλεχτ αγωνίζεται στο Στάδιο «Constant Vanden Stock», το οποίο είναι χτισμένο μέσα στο Parc Astrid, στο προάστιο Άντερλεχτ των Βρυξελλών. Ο σχεδιασμός της διοίκησης είναι να μετακομίσει σε μεγαλύτερο γήπεδο, όχι απαραίτητα στην ίδια περιοχή.
Η ομάδα αγωνιζόταν ανέκαθεν στο Parc Astrid, μέχρι την ανέγερση του Σταδίου «Emile Versé» στα 1917. Το 1983 το γήπεδο ανακατασκευάστηκε και μετονομάστηκε σε Constant Vanden Stock προς τιμήν του τότε προέδρου του συλλόγου.
Φίλαθλοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Άντερλεχτ είναι η πιο δημοφιλής ομάδα του Βελγίου. Συγκεντρώνει τους περισσότερους θεατές κατά μέσο όρο στο βελγικό πρωτάθλημα. Έχει οπαδούς σε όλη τη χώρα και μόνο μια μειονότητα προέρχονται από την περιοχή των Βρυξελλών.
Υπάρχουν 76 σωματεία φιλάθλων, από τα οποία 20 στην επαρχία της Φλάνδρας και τρία εκτός Βελγίου: στη Γαλλία, στην Πολωνία και στο Τέξας των ΗΠΑ.
Τίτλοι - Διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην Ευρώπη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κύπελλο Κυπελλούχων (2):
- Κύπελλο ΟΥΕΦΑ (1):
- 1983
- Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (2):
- 1976, 1978
- Φιναλίστ Κυπέλλου Κυπελλούχων (2):
- Φιναλίστ Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ (1):
- 1984
- Φιναλίστ Κυπέλλου Εκθέσεων (1):
- 1970
Στο Βέλγιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πρωτάθλημα Βελγίου (34):
- 1947, 1949, 1950, 1951, 1954, 1955, 1956, 1959, 1962, 1964, 1965, 1966, 1967, 1968, 1972, 1974, 1981, 1985, 1986, 1987, 1991, 1993, 1994, 1995, 2000, 2001, 2004, 2006, 2007, 2010, 2012, 2013, 2014, 2017
- Κύπελλο Βελγίου (9):
- 1965 (νταμπλ), 1972 (νταμπλ), 1973, 1975, 1976, 1988, 1989, 1994 (νταμπλ), 2008
- Λιγκ Καπ Βελγίου (3):
- 1973, 1974, 2000
- Σούπερ Καπ Βελγίου (13):
- 1985, 1987, 1993, 1995, 2000, 2001, 2006, 2007, 2010, 2012, 2013, 2014, 2017
- Φιναλίστ Κυπέλλου (3):
- 1966, 1977, 1997
- Πρωτάθλημα Β΄ Βελγίου (2):
- 1924, 1935
Άλλα τμήματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Τμήματα της ΡΣΚ Άντερλεχτ | ||
|---|---|---|
|
|
|
| Ποδόσφαιρο (Ανδρών) | Ποδόσφαιρο (Γυναικών) | Αγώνες ταχύτητας |
Ποδόσφαιρο γυναικών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το γυναικείο ποδοσφαιρικό τμήμα της ΡΣΚ Άντερλεχτ ιδρύθηκε το 1993, έπειτα από μετονομασία της Μπρούσελς Νταμς 71 (Brussels Dames 71), η οποία είχε ιδρυ8εί το 1971.
Αγώνες ταχύτητας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το τμήμα μηχανοκίνητου αθλητισμού της ΡΣΚ Άντερλεχτ ιδρύθηκε το 2008.