Ράντου Ζ΄ της Βλαχίας

Ράντου Ζ΄ της Βλαχίας
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος	1545 Αλεξάνδρεια
Χώρα πολιτογράφησης	Βλαχία
Θρησκεία	Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρουμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης
Οικογένεια
Σύζυγος	Ρωξάνδρα Μπασαράμπ
Τέκνα	Πατράσκου ο Καλός
Γονείς	Ράντου Δ΄ ο Μέγας και Catalina Crnojević of Zeta
Αδέλφια	Ράντου Ε΄ του Αφουμάτσι Μίρτσεα Ε΄ της Βλαχίας Βλαντ Ζ΄ της Βλαχίας (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα) Ράντου ΣΤ΄ Μπαντίκα (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα)
Οικογένεια	Οίκος των Ντρακουλέστι
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Κατάλογος ηγεμόνων της Βλαχίας (1535–1545)
Σχετικά πολυμέσα

Ο Ράντου Ζ΄ Παϊσίε, ρουμανικά Radu VII Paisie, επίσημα Radul voievod(a), εκκλησιαστική σλαβονική: Радул воєвода, Ράντουλ-Βόδα, γνωστός και ως Ράντου βόντα Μαζεσκούλ, Ράντου βόντα Καλούγκαρουλ (Μοναχός), Πέτρου Α΄, και Πέτρου ντε λα Άρτζες (π. 1500 – μετά το 1545), ήταν πρίγκιπας της Βλαχίας σχεδόν συνεχώς από τον Ιούνιο του 1535 έως τον Φεβρουάριο του 1545. Άνθρωπος αβέβαιης καταγωγής, παρουσίαζε τον εαυτό του ως κληρονόμο του Οίκου των Μπασαράμπ, του κλάδου των Ντρακουλέστι: γιος του πρίγκιπα Ράντου Δ΄ του Μεγάλου και ετεροθαλής αδελφός του Βλαντ Ζ΄ Βιντίλα και του Ράντου Ε΄ Αφουμάτσι. Ο λόγιος Nικόλαους Ολάχους υποστήριξε εν μέρει αυτή την αφήγηση, και ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι ο Ράντου Ζ΄ ήταν εξάδελφός του. Η καταγωγή επιδοκιμάζεται από ορισμένους σύγχρονους ιστορικούς, ενώ άλλοι προτείνουν ότι ο Ράντου Ζ΄ ήταν τακτικό μέλος της τάξης των βογιάρων ή ακόμη και ιχθυοπώλης. Είναι γνωστό ότι ήταν μοναχός της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Βλαχίας, πριν από τη στέψη του.

Ο Ράντου Ζ΄ πήρε τον θρόνο ως αγαπημένος των βογιάρων, μετά τη δολοφονία του Βλαντ Ζ΄ Βιντίλα. Παρά τον άμεσο φόρο τιμής του στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία ασκούσε επικυριαρχικές εξουσίες στη Βλαχία, ορισμένα αρχεία υποδηλώνουν ότι κυνηγήθηκε από τον διεκδικητή Μπάρμπου Μαρατσίνε και πιθανώς επίσης ακρωτηριάστηκε, με μερική κοπή της μύτης του, στις αρχές του 1536. Επέστρεψε στη χώρα, πιθανώς με την υποστήριξη του Ανατολικού Ουγγρικού Βασιλείου, και πραγματοποίησε μια αιματηρή καταστολή. Στη συνέχεια επιβεβαίωσε την πίστη του στον Οθωμανό σουλτάνο, Σουλεϊμάν Α΄ Μεγαλοπρεπή, και συνέβαλε στις αποστολές του Σουλεϊμάν Α΄ στην Ουγγαρία. Η καταστολή των βογιάρων πυροδότησε νέες εξεγέρσεις, οι οποίες δημιούργησαν δύο άλλες σύντομες μεσοβασιλείες: το 1539, ο Σερμπάν του Iζβοράνι καθιερώθηκε ως αντιβασιλιάς. για δύο μήνες στις αρχές του 1544, ο Στρόε Φλορέσκου και ο Λαϊότα Μπασαράμπ κατέλαβαν την πρωτεύουσα Tεργκόβιστε, αλλά ηττήθηκαν από τον Ράντου Ζ΄ στο Φεντάνα Τσιγκάναλουι.

Ενδεχομένως ως χάρη για τη στρατιωτική τους υποστήριξη, ο Ράντου Ζ΄ παραχώρησε στους Οθωμανούς το λιμάνι της Βραΐλα. Αντίθετα, μετά τις επιδρομές του στην Τρανσυλβανία, επιβεβαιώθηκε ότι είχε προσωπική ιδιοκτησία δύο ακροπόλεων της ενδοχώρας, του Βίντσου ντε Ζος και του Βούρπαρ. Παρά το γεγονός ότι στηριζόταν στην υποστήριξη του Σουλεϊμάν Α΄, ο Pάντου Ζ΄ συνέχισε επίσης να δέχεται τις έννοιες της χειραφέτησης του Χριστιανικού κόσμου και των Βαλκανίων από την Οθωμανική κυριαρχία, και το 1543 υπέγραψε ακόμη και μια συμμαχία με το βασίλειο των Αψβούργων της Ουγγαρίας. Οι φήμες αυτής της αλλαγής πολιτικής και οι μηχανορραφίες ενός άλλου διεκδικητή, του αδελφού του Μίρτσεα Ε΄ του Ποιμένα, έκαναν τελικά τον Σουλεϊμάν Α΄ να τον καθαιρέσει. Αυτό έγινε με προσεκτικό σχεδιασμό, αφήνοντας την Pάντου Ζ΄ ανίκανο να αντιδράσει ώσπου ο Mίρτσα Ε΄ απέκτησε τον πλήρη έλεγχο της Βλαχίας. Ο Pάντου Ζ΄ τελικά εξορίστηκε στο εγιαλέτι της Αιγύπτου, όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του.

Οι δύο βεβαιωμένοι γιοι του, συμπεριλαμβανομένου τού συγκυβερνήτη του Μάρκου, είτε σφαγιάστηκαν από την οικογένεια του Μίρτσεα Ε΄ είτε εξισλαμίστηκαν στην Αυλή του Σουλεϊμάν Α΄. Ένας πιθανός τρίτος γιος, ο Πατράσκου ο Καλός, ήρθε να κυβερνήσει τη Βλαχία τη δεκαετία του 1550, μεταξύ δύο βασιλειών του Μίρτσεα Ε΄. Αυτή η καταγωγή θα έκανε τον Ράντου Ζ΄ παππού δύο άλλων πριγκίπων, του Πέτρου Β΄ με το Ενώτιο και του Mιχαήλ Β΄ του Γενναίου. Στην πολιτιστική ιστορία, ο Pάντου Ζ΄ μνημονεύεται ως ο προστάτης της εκκλησιαστικής σλαβικής και κάποτε χορηγός του τυπογράφου Ντιμίτριζε Λιουμπάβικ. καθώς και ότι ήταν ο μονάρχης που ολοκλήρωσε τα μοναστηριακά συγκροτήματα στο Άρτζες, Κόζια, Ντάλου και Tισμάνα. Μέσω τέτοιων ενεργειών, αυτός και ο Μάρκο ανυψώθηκαν στη φανταστική θέση των Ανατολικών Ορθοδόξων προστατών, κάτι αντίθετο με την πραγματική υποταγή τους στον Σουλεϊμάν Α΄.

• 
  Τοιχογραφία στρατιωτών του οθωμανικού Στρατού, στο μοναστήρι Πέτρου Ράρες της Μολδαβίας.
• 
  Ο Ράντου Ζ΄ σε μια τοιχογραφία του 18ου αι. στο μοναστήρι του Γκούρα (Βάλεα).
• 
  Η Μικρή Κατήχηση του Λούθηρου στα ρουμανικά κυριλλικά: εισαγωγικές σελίδες που αναφέρουν τους "Ρουμάνους χριστιανούς" (рꙋмѫни крєщини) και "τη ρουμανική γλώσσα" (лимба рꙋмѫнѣскѫ). Αντίγραφο του Κορέσι από την εκτύπωση του Φίλιπ Μολντοβεάνουλ.
• 
  Ο "αρχικός" θηρεός της Βλαχίας με τον αετό, όπως σχεδιάστηκε από το πιεστήριο εκτύπωσης τού Ντιμίτριγιε Λιουμπάβιτς.
• 
  Η σφραγίδα Plantatio nova, παραλλαγή που λέγεται ότι χρησιμοποιούσε ο πατέρας του Ράντου Δ΄ του Μεγάλου.
• 
  Η άλλη σφραγίδα του Ράντου Ζ΄ Παϊσίε, που τον παριστά μόνο του.

Βιβλιογραφικές αναφορές

*Gheorghe Balș, "Câte-va [sic] observațiuni în privința bolniței Coziei", in Buletinul Comisiunii Monumentelor Istorice, Vol. XX, Fasc. 52, April–June 1927, pp. 49–53.

• V. Brătulescu, "Mănăstirea Valea din județul Muscel (o ctitorie necunoscută a lui Radu Paisie)", in Buletinul Comisiunii Monumentelor Istorice, Vol. XXIV, Fasc. 67, January–March 1931, pp. 11–19.
• Matei Cazacu, "Fata care s-a făcut băiat și a trăit o sută de ani", in Magazin Istoric, September 2013, pp. 19–22.
• Dan Cernovodeanu, Știința și arta heraldică în România. Bucharest: Editura științifică și enciclopedică, 1977. OCLC 469825245
• Irina F. Cîrstina, "Cercuri ale puterii in Țara Românească in sec. al XVI-lea: domni și boieri", in Cumidava, Vol. XXIX, 2007, pp. 110–133.
• Marian Coman, "A Game of Rhetoric. Transylvanian Regional Identities in Medieval Wallachian Sources", in Annales Universitatis Apulensis. Series Historica, Vol. 16, Issue II, 2012, pp. 87–104.
• Gino Mario Crăciun, "O istorie mai puțin cunoscută a castelului Vințul de Jos", in Revista Perspective Istorice, Nr. 6/2012, pp. 46–50.
• Spiridon Cristocea, Marius Păduraru, Ion Dumitrescu, "Cercetările arheologice din biserica Mănăstirii Valea, jud. Argeș (campania 2012)", in Argesis. Studii și Comunicări. Seria Istorie, Vol. XXIII, 2014, pp. 7–24.
• Gabriel Felician Croitoru, "Quelques aspects concernant la frontière entre la Valachie et la kaza de Giurgiu pendant les siècles XVI–XIX", in Studia et Documenta Turcologica, Issue 1/2013, pp. 207–223.
• Ion Donat, Domeniul domnesc în Țara Românească (sec. XIV–XVI). Bucharest: Editura enciclopedică, 1996. (ISBN 973-454-170-6)
• Vasile Drăguț, "Pictura veche românească (sec. XI—XVIII)", in Vasile Drăguț, Vasile Florea, Dan Grigorescu, Marin Mihalache (eds.), Pictura românească în imagini, pp. 7–104. Bucharest: Editura Meridiane, 1970. OCLC 5717220
• Agnes Terezia Erich, "Dimitrie Liubavici and the Printing Art of Târgoviște", in Journal of Romanian Literary Studies, Nr. 5/2014, pp. 361–365.
• Cristina Feneșan, Jean-Louis Bacqué-Grammont, "Notes et autres documents sur Aloisio Gritti et les pays roumains", in Anatolia Moderna. Yeni Anadolu, Vol. III, 1992, pp. 61–103.
• Constantin Căpitanul Filipescu, Istoriile domnilor Țării-Românești cuprinzînd istoria munteană de la început până la 1688. Bucharest: I. V. Socecu, 1902. OCLC 38610972
• Constantin Gane, Trecute vieți de doamne și domnițe. Vol. I. Bucharest: Luceafărul S. A., [1932].
• Tahsin Gemil, "Agresiunea otomano–tătaro–poloneză și căderea lui Petru Rareș", in Leon Șimanschi (ed.), Petru Rareș, pp. 151–160. Bucharest: Editura Academiei, 1978.
• Vlad Georgescu, The Romanians. A History. Columbus: Ohio State University Press, 1991. (ISBN 0-8142-0511-9)
• Valentin Gheonea, "Un domnitor controversat — Radu Paisie", in Magazin Istoric, September 1996, pp. 49–51.
• Dinu C. Giurescu, "Relațiile economice ale Țării Românești cu țările Peninsulei Balcanice din secolul al XIV-iea pînă la mijlocul secolului al XVI-lea", in Romano-Slavica. Istorie, Vol. XI, 1965, pp. 168–201.
• Liviu Marius Ilie, "Legitimarea angelică a puterii politice în iconografia medievală răsăriteană", in Arhivele Olteniei, Vol. 22, 2008, pp. 15–24.
• Traian Ionescu-Nișcov, "Două documente inedite din prima jumătate a secolului al XVI-lea", in Romanoslavica, Vol. V, 1962, pp. 151–155.
• Nicolae Iorga,
  • Istoria Romînilor în chipuri și icoane. Craiova: Ramuri, 1921.
  • "Începuturile episcopiei de Buzău", in Revista Istorică, Vol. IX, Issues 10–12, October–December 1923, pp. 173–177.
• Adrian Marinescu, "Legături ale domnitorilor români cu Sinaiul", in Anuarul Facultății de Teologie Ortodoxă Patriarhul Justinian, Vol. VII, 2007, pp. 223–244.
• Stoica Nicolaescu, Documente slavo-române cu privire la relațiile Țării Românești și Moldovei cu Ardealul în sec. XV și XVI. Privilegii comerciale, scrisori domnești și particulare din archivele Sibiului, Brașovului și Bistriței din Transilvania. Bucharest: Lito-Tipografia L. Motzătzeanu, 1905. OCLC 767577459
• Corina Nicolescu, "Arta în Țara Romînească în secolele XV—XVI", in George Oprescu (ed.), Scurtă istorie a artelor plastice în R.P.R., Vol. 1, pp. 78–111. Bucharest: Editura Academiei, 1957. OCLC 7162839
• Émile Picot, "Coup d'oeil sur l'histoire de la typographie dans les pays roumains au XVIe siècle", in Centenaire de l'École des langues orientales vivantes, 1795–1895. Recueil de mémoires, pp. 183–222. Paris: Imprimerie nationale, 1895. OCLC 46184289
• Cornelia Popa-Gorjanu, "Despre originea lui Nicolaus Olahus (1493–1568)", in Terra Sebus. Acta Musei Sabesiensis, Vol. 6, 2014, pp. 315–326.
• Ioan I. Rămureanu, "Mitropoliții Ungrovlahiei", in Biserica Ortodoxă Romînă, Issues 7–10/1959, pp. 722–826.
• Constantin Rezachevici,
  • "Politica externă", in Leon Șimanschi (ed.), Petru Rareș, pp. 229–263. Bucharest: Editura Academiei, 1978.
  • "Petru Rareș între sultan și lumea creștină în 1541—1542, după noi izvoare polone — Solia 'hatmanului' Petru Vartic din 1542 — (I)", in Revista Istorică, Vol. I, Issue 5, May 1990, pp. 427–455.
  • "Doi poeți, un personaj și adevărul. 'Banul Mărăcine' – un domn necunoscut", in Magazin Istoric, October 1998, pp. 53–58.
  • "Matiaș Corvin și înrudirile sale prin alianță cu neamul domnesc al lui Basarab I din Țara Românească", in Argesis. Studii și Comunicări. Seria Istorie, Vol. XXVII, 2008, pp. 99–105.
• Aurelian Sacerdoțeanu, "Așezămîntul lui Radu Paisie pentru episcopia Buzăului", in Revista Istorică, Vol. XXII, Issues 1–3, January–March 1936, pp. 18–23.
• N. Stoicescu, Dicționar al marilor dregători din Țara Românească și Moldova. Sec. XIV–XVII. Bucharest: Editura enciclopedică, 1971. OCLC 822954574
• Octavian Tătar, "Ștefan Mailat. Opera de 'recuperare națională' a personajului ardelean de către vechea istoriografie românească", in Terra Sebus. Acta Musei Sabesiensis, Vol. 7, 2015, pp. 331–355.
• Ludmila Zabolotnaia, "Instituția căsătoriei în epoca medievală: impedimente și interdicții. Explorări de antropologie istorică și studii comparative", in Tyragetia. Istorie–Muzeologie, Vol. V, Issue 2, 2011, pp. 9–30.