Ραντομίρ Πούτνικ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ραντομίρ Πούτνικ | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 24 Ιανουαρίου 1847 Κραγκούγιεβατς, Πριγκιπάτο της Σερβίας |
| Θάνατος | 17 Μαΐου 1917 (70 ετών) Νίκαια (Γαλλία) |
| Ενταφιασμός | Νέο Κοιμητήριο, Βελιγράδι, Σερβία |
| Χώρα |  Πριγκιπάτο της ΣερβίαςΒασίλειο της Σερβίας |
| Εν ενεργεία | 1861-1896 1903-1917 |
| Βαθμός | Βοεβόδας |
| Διοικήσεις | Σερβικό Επιτελείο Στρατού |
| Μάχες/πόλεμοι | Σερβοτουρκικοί πόλεμοι 1876-1878 Σερβοβουλγαρικός πόλεμος του 1885 Α΄ Βαλκανικός πόλεμος Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Τιμές |  Τάγμα του Αγίου Γεωργίου Τάγμα του Αγίου Σάββα Τάγμα του Αγίου Μιχαήλ και του Αγίου Γεωργίου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Ραντομίρ Πούτνικ (Радомир Путник, 24 Ιανουαρίου 1847 - 17 Μαΐου 1917) ήταν ο πρώτος Σέρβος στρατάρχης (Βοεβόδας) και αρχηγός του Γενικού Επιτελείου του σερβικού στρατού στους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Γεννήθηκε στη Κραγκούγιεβατς της Σερβίας το 1847. Στην αρχή ανέλαβε Βοεβόδας και στη συνέχεια υπουργός των στρατιωτικών στις περιόδους (1904-1905), (1906-1908) και το 1912. Με εξαίρεση αυτές τις περιόδους ο Βασιλιάς της Σερβίας Πέτρος Α' του είχε αναθέσει την αρχηγία του επιτελείου στρατού από το 1903 που διατήρησε μέχρι το 1916. Στον Ραντομίρ Πούτνικ οφείλεται η άρτια εκπαίδευση του σερβικού στρατού καθώς και ο εξοπλισμός του κατά την περίοδο εκείνη.
Και στους δύο Βαλκανικούς Πολέμους ο Πούτνικ ως αρχιστράτηγος βοηθός του Βασιλιά κατατρόπωσε τους Τούρκους στο Κουμάνοβο (1912) και ως στρατάρχης μετώπου στο Μοναστήρι (Νοέμβριος του 1912). Ειδικότερα στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο μετά τη πρώτη υποχώρηση των στρατευμάτων του κατόπιν ταχείας αναδιοργάνωσης προέβη σε γενική επίθεση με ανακαταλήψεις εδαφών και προέλαση σε βάρος της Βουλγαρίας.
Με την έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου όπου ο Πούτνικ βρισκόταν στην Αυστρία με συνοδεία οδηγήθηκε στη Ρουμανία. Αν και η υγεία του όμως ήταν ήδη κλονισμένη ανέλαβε και πάλι την αρχιστρατηγία του σερβικού στρατού όπου και κατατρόπωσε τους αριθμητικά υπέρτερους αυστριακούς στη μάχη του Τσερ (Αύγουστος 1914) και αργότερα σε μάχη παρά τον ποταμό Κολουμπάρα (Δεκέμβριος 1914) όπου και ήταν η πρώτη διασυμμαχική νίκη του πολέμου εκείνου. Τον επόμενο χρόνο όπου η υγεία του είχε πλέον επιδεινωθεί, και δεχόμενος τριπλή επίθεση από Γερμανία, Αυστροουγγαρία και Βουλγαρία, αναγκάστηκε να υποχωρήσει μέσω Αλβανίας, όπου και απαλλάχθηκε των καθηκόντων του. Κατόπιν αυτών ο Πούτνικ αποσύρθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας όπου και πέθανε δύο χρόνια μετά, το 1917.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Radomir Putnik στο Wikimedia Commons