Ρενιέ του Μομφερράτου
| Ρενιέ του Μομφερράτου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1162 Πεδεμόντιο |
| Θάνατος | 1183[1] Κωνσταντινούπολη |
| Αιτία θανάτου | δηλητήριο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαρία Κομνηνή πορφυρογέννητη |
| Γονείς | Γουλιέλμος Ε', Μαρκήσιος του Μομφερά και Ιουδήθ του Μπάμπενμπεργκ |
| Αδέλφια | Αζαλαΐς του Μομφερράτου Γουλιέλμος του Μομφερράτου Κορράδος του Μομφερράτου Βονιφάτιος ο Μομφερατικός Βεατρίκη του Μομφερράτου |
| Οικογένεια | Οίκος των Αλεράμιτσι |
Ο Ρενιέ του Μομφερράτου (ιταλικά: Ranieri, 1162 - 1183) από τον Οίκο των Αλεράμιτσι, ήταν Καίσαρας στην Κωνσταντινούπολη, ως σύζυγος της Μαρίας Κομνηνής, κόρης του Μανουήλ Α΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν ο πέμπτος γιος του Γουλιέλμου Ε΄, μαρκήσιου του Μομφερράτου και της Ιουδήθ του Μπάμπενμπερκ, κόρης του Λεοπόλδου Γ΄ μαργράβου της Αυστρίας. Ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός Αυτοκράτορας των Ρωμαίων είχε προτείνει το 1179 στον Γουλιέλμο Ε΄ μαρκήσιο του Μομφερράτου το γάμο της κόρης του Μαρίας Κομνηνής με έναν γιο του. Από τους γιους του Γουλιέλμου Ε΄, ο Γουλιέλμος του Μομφερράτου είχε αποβιώσει, ο Κορράδος του Μομφερράτου και ο Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός ήταν ήδη νυμφευμένοι και ο Φρειδερίκος είχε ακολουθήσει εκκλησιαστική σταδιοδρομία. Έμενε ο 17 ετών Ρενιέ, που έφτασε στην Κωνσταντινούπολη το ίδιο έτος. Ο Νικήτας Χωνιάτης τον περιγράφει ως «αγένειο, ξανθό και όμορφο». Ο Ρενιέ έφτασε το φθινόπωρο του 1179 στην Κωνσταντινούπολη και ακολούθησε τον Αυτοκράτορα Μανουήλ Α΄ σε μία στρατιωτική του εκστρατεία. Τον Φεβρουάριο του 1180 πραγματοποιήθηκε ο γάμος του με την 27χρονη Μαρία στην Παναγία των Βλαχερνών και ακολούθησαν μεγαλοπρεπείς γιορτές στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης. Παρών ήταν ο Γουλιέλμος της Τύρου Λατίνος πατριάρχης της Ιερουσαλήμ, που αναφέρει ότι οι λαμπροί εορτασμοί περιλάμβαναν θεάματα στον Ιππόδρομο.[2]
Ο Ρενιέ βαπτίσθηκε Ορθόδοξος με το όνομα Ιωάννης και οι δυτικές πηγές αναφέρουν πως του δόθηκε η Θεσσαλονίκη ως Πρόνοια.[3] Η Μαρία έγινε η δεύτερη σε σειρά για τη διαδοχή στον Βυζαντινό θρόνο, όταν γεννήθηκε ο μικρότερος ετεροθαλής αδελφός της Αλέξιος Β΄ Κομνηνός. Τον Σεπτέμβριο του 1180 απεβίωσε ο Μανουήλ Α΄ και τον διαδέχθηκε ο 11ετής γιος του Αλέξιος Β΄ Κομνηνός με τη μητέρα του Μαρία των Πουατιέ ως αντιβασίλισσα, μητριά της πρωτότοκης Μαρίας Κομνηνής. Η αντιβασίλισσα είχε σύμβουλο τον ανιψιό τού συζύγου της Αλέξιο Κομνηνό, που φήμες τον ήθελαν εραστή της. Το σκάνδαλο αυτό και η Λατινόφιλη πολιτική της προκάλεσαν τη δυσφορία του κόσμου και σχεδιάστηκε η ανατροπή της. Ο Ρενιέ μπήκε στο παιχνίδι της διαδοχής. Η συνωμοσία αποκαλύφθηκε και μερικοί συνελήφθησαν. Η Μαρία Κομνηνή και ο Ρενιέ-Ιωάννης κατέφυγαν στην Αγία Σοφία με 150 υποστηρικτές τους, όπου ακολούθησαν αψιμαχίες, αλλά τελικά στους συνωμότες δόθηκε αμνηστία. Εν τω μεταξύ ο εξάδελφος του Μανουήλ Α΄ Ανδρόνικος Α΄ Κομνηνός ήλθε με στρατό και η Μαρία Κομνηνή ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Ανδρόνικος Α΄ μπήκε στην Κωνσταντινούπολη και ακολούθησε σφαγή των Λατίνων. Ωστόσο όλοι έπεσαν θύματα της φιλοδοξίας του Ανδρόνικου Α΄: η αντιβασίλισσα σκοτώθηκε· η Μαρία και ο Ρενιέ απεβίωσαν μάλλον δηλητηριασμένοι, αν και ο θάνατος του υπάρχει σε ελάχιστες πηγές.[4][5] Ο μικρός Αλέξιος Β΄ πιέστηκε να αναγνωρίσει τον θείο του Ανδρόνικο σαν Αυτοκράτορα και αργότερα δολοφονήθηκε. Οι Λατίνοι στην Δ΄ Σταυροφορία 20 χρόνια αργότερα δεν ξέχασαν την σφαγή τους από τον Ανδρόνικο, κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη και ίδρυσαν την Λατινική Αυτοκρατορία. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Ρενιέ, ο Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός έγινε βασιλιάς της Θεσσαλονίκης επικαλούμενος τα κληρονομικά δικαιώματα του αδελφού του.[6]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με τον γάμο του με τη Μαρία Κομνηνή, κόρη του Μανουήλ Α΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων, ο Ρενιέ δεν απέκτησε απογόνους.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00027233. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ William of Tyre, Historia Transmarina 22.4
- ↑ Robert of Torigni, Chronicle, 1844 edition σ. 528; Sicard of Cremona, Chronicle, 1903 edition σ. 173.
- ↑ Niketas Choniates σ. 260 van Dieten
- ↑ Sicard of Cremona, Chronicle, 1903 edition σ. 172
- ↑ E.g. Salimbene de Adam, Chronicle, 1966 Τόμ. 2 σ. 790. Cf. (Runciman 1951–1954, Τόμ. 3 σ. 125) και για πλήρη συζήτηση (Haberstumpf 1995, σσ. 56–67)
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]• Νικήτας Χωνιάτης, Historia, ed. J.-L. Van Dieten, 2 vols., Berlin and New York, 1975; trans. as O City of Byzantium, Annals of Niketas Choniates, by H.J. Magoulias, Detroit; Wayne State University Press, 1984, ISBN 0-8143-1764-2
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Brand, Charles M. Byzantium Confronts the West, 1968, ISBN 0-7512-0053-0
- Garland, Lynda, & Stone, Andrew, "Maria Porphyrogenita, daughter of Manuel I Comnenus", De Imperatoribus Romanis Αρχειοθετήθηκε 2010-12-02 στο Wayback Machine. (external link)
- Haberstumpf, Walter (1995), Dinastie europee nel Mediterraneo orientale. I Monferrato e i Savoia nei secoli XII–XV, Torino, http://centri.univr.it/RM/biblioteca/scaffale/volumi.htm#Walter%20Haberstumpf, ανακτήθηκε στις 2017-06-23
- Queller, Donald E. & Madden, Thomas F. The Fourth Crusade: The Conquest of Constantinople (2nd Edition, 1999) ISBN 0-8122-1713-6
- Runciman, Steven (1951–1954), A history of the Crusades, Cambridge: Cambridge University Press
- Usseglio, Leopoldo. I Marchesi di Monferrato in Italia ed in Oriente durante i secoli XII e XIII, 1926.
  | Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Renier of Montferrat της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |