Ριουκίτσι Ινάντα
| Ριουκίτσι Ινάντα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 稲田 龍吉 (Ιαπωνικά)[1] |
| Γέννηση | 19 Μαρτίου 1874[2] Ναγκόγια |
| Θάνατος | 27 Φεβρουαρίου 1950[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιαπωνία Ιαπωνική Αυτοκρατορία (έως 1947) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Τόκιο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιατρός ογκολόγος βακτηριολόγος |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο του Τόκιο Πανεπιστήμιο Κιούσου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Πολιτισμού (1944) Αυτοκρατορικό βραβείο της Ιαπωνικής Ακαδημίας (2 Ιουλίου 1916) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ριουκίτσι Ινάντα (ιαπ. 稲田 龍吉, 18 Μαρτίου 1874 – 27 Φεβρουαρίου 1950) ήταν Ιάπωνας ιατρός, εξέχοντας πανεπιστημιακός και ερευνητής της μικροβιολογίας. Ανεκάλυψε τον παράγοντα που προκαλεί τη λεπτοσπείρωση και υπήρξε πρωτοπόρος της ιαπωνικής κλινικής καρδιολογίας και ογκολογίας.
Ο Ινάντα γεννήθηκε στην πόλη Ναγκόγια της Ιαπωνίας και πήρε πτυχίο ιατρικής από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο (τότε γνωστό ως «Αυτοκρατορικό») προτού συνεχίσει τις ιατρικές σπουδές του στη Γερμανία. Επιστρέφοντας στην Ιαπωνία, έγινε ο πρώτος καθηγητής ιατρικής στο «Ιατρικό Κολέγιο Φουκουόκα» (福岡医科大学) του Αυτοκρατορικού Πανεπιστημίου του Κιότο (京都帝国大学), δηλαδή την ιατρική σχολή του σημερινού Πανεπιστημίου του Κιούσου.
Το 1914-1915 ο Ινάντα ανεκάλυψε το βακτήριο λεπτόσπειρα που προκαλεί τη νόσο λεπτοσπείρωση, στη μορφή που αποκαλείται και αιμορραγικός ίκτερος ή νόσος του Weil. Επιπλέον, ανέπτυξε μια επιτυχημένη θεραπεία της, βασισμένη σε ορρό του αίματος με αντισώματα.[3] Το αρχικό δείγμα υλικού που απεμόνωσε ο Ινάντα το 1914 έχει διατηρηθεί ως σημαντικό τεκμήριο στην ιστορία της ιατρικής. Το 1915 περιέγραψε τον παθογόνο αυτόν παράγοντα σε μια σειρά δημοσιεύσεων με τίτλο «Η νόσος του αιμορραγικού ίκτερου της σπειροχαίτης» (日本黄疸出血性「スピロヘータ」病 = Nihon ōdan shukketsu-sei supirohēta byō), που καλύπτουν από την ανακάλυψη του παθογόνου έως τις πηγές μολύνσεως, την κλινική αντιμετώπιση, την παθολογία, τη διάγνωση και τη θεραπεία της νόσου.
Ο Ινάντα ήταν ο πρώτος επιστήμονας που εισήγαγε έναν ηλεκτροκαρδιογράφο στην Ιαπωνία και, μαζί με συναδέλφους του στην ιατρική σχολή, υπήρξε ένας από τους πρώτους χρήστες της στη χώρα.[4] Υπήρξε επίσης εξαιρετικός ογκολόγος και ήταν αντιπρόεδρος της Ιαπωνικής Εταιρείας Ογκολογικών Ερευνών από το 1919 έως τον θάνατό του.[5]
Το 1920 ο Ινάντα έγινε καθηγητής της Ιατρικής στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου του Τόκιο και το 1928 ανέφερε τα πρώτα κρούσματα ελκώδους κολίτιδας στην Ιαπωνία, δέκα περιπτώσεις που κατέγραψε και συσχέτισε μέσα σε δέκα χρόνια.[6] Το 1943 έγινε ο πρόεδρος της Ιαπωνικής Ιατρικής Ενώσεως.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 (Ιαπωνικά, Αγγλικά) Japan Search. 稲田龍吉. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 bibliotheque
.academie-medecine .fr /membres /membre /?mbreid=1817. - ↑ Garrison, Fielding Hudson: An Introduction to the History of Medicine, 1921, σσ. 767-768
- ↑ Kyushu University Hospital, history
- ↑ Aoki, Kunio: Contributions to Cancer Prevention of Non-Governmental Organizations, Αρχειοθετήθηκε 2008-05-16 στο Wayback Machine. Asian Pacific Journal of Cancer Prevention, τόμ. 2 (2001), σελ. 21
- ↑ Matsuoka, Katsuyoshi. «73rd Annual Meeting of the Medical Society of Toho University Professor Special Lecture The History of Ulcerative Colitis Revealed by the Literature». Toho Journal of Medicine (The Medical Society of Toho University) 6 (2): 57. ISSN 2189-1990. https://mylibrary.toho-u.ac.jp/webopac/bdyview.do?bodyid=TD18105036&elmid=Body&fname=td18105036_cover.pdf.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Kobayashi, Y.: «Discovery of the causative organism of Weil's disease: historical view», Journal of Infectious Chemotherapy, τόμ. 7, No. 1 (Μάρτιος 2001), σσ. 10-15