Ροζέ ντε Φλορ

Ροζέ ντε Φλορ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1267 Μπρίντιζι
Θάνατος	30  Απριλίου 1305 Αδριανούπολη
Συνθήκες θανάτου	ανθρωποκτονία
Χώρα πολιτογράφησης	Στέμμα της Αραγωνίας Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Σικελική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	κοντοτιέρος στρατιωτικός Αλμογάβαροι
Περίοδος ακμής	1282
Οικογένεια
Σύζυγος	Μαρία Ασάν
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Μέγας δουξ
Πόλεμοι/μάχες	Σταυροφορίες και Πολιορκία της Άκρας (1291)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	αρχιστράτηγος adalid
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Ο Ροζέ ντε Φλορ (Ruggero da Fiore, 1267 - 5 Απριλίου 1305) ήταν Ιταλός στρατιωτικός.

Γεννήθηκε στο Μπρίντιζι το 1267 και δολοφονήθηκε στην Αδριανούπολη, στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, το 1305. Υπήρξε ιππότης, τυχοδιώκτης και διοικητής των Αλμογάβαρων της Καταλανικής Κομπανίας, μίας Εταιρείας μισθοφόρων.

Ο πατέρας του, Ρικάρντο, (που πέθανε στην Μάχη του Ταλιακότσο) ήταν αξιωματικός των κυνηγετικών γερακιών του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β' των Χοενστάουφεν και η μητέρα του ήταν μία αστή από το Μπρίντιζι, στο οποίο και γεννήθηκε. Η οικογένειά του έχασε την περιουσία της και η μητέρα του τον εμπιστεύθηκε σε έναν Ναΐτη ιππότη. Στους Ναΐτες έφθασε μέχρι τον βαθμό του "αδελφού λοχία", ως κυβερνήτης ενός πλοίου που έφερε το όνομα "Ιέραξ".

Έλαβε μέρος στην τελευταία Σταυροφορία, κατά την οποία διακρίθηκε στην άμυνα της πολιορκίας του Αγίου Ιωάννη της Άκρας (1291). Οι Ναΐτες όμως τον κατηγόρησαν ότι υπεξαίρεσε τον θησαυρό του Τάγματος μέσα στο χάος που δημιουργήθηκε κατά την εκκένωση της πόλης. Για τον λόγο αυτό απολύθηκε από της τάξεις των Ναϊτών. Έχοντας σημαντική πολεμική εμπειρία έγινε μισθοφόρος στην υπηρεσία του βασιλιά Φρειδερίκου Β΄ της Σικελίας, υιού του Πέτρου Γ΄ της Αραγωνίας.

Ο Φρειδερίκος Β΄ τον έθεσε επικεφαλής των Αλμογάβαρων, των Καταλανών μισθοφόρων που χρησιμοποίησε το Στέμμα της Αραγωνίας κατά την ανακατάληψη της Βαλένθια και της Μαγιόρκα, καθώς επίσης για να στερεώσει την εξουσία του στις Σικελικές του κτήσεις, έναντι των επιδιώξεων του Οίκου των Καπετιδών-Ανζού. Έλαβε μέρος στην άμυνα της Μεσσήνης το 1302, όπου απέδειξε την αξία του ως στρατιωτικού ηγέτη. Μετά τη Μάχη της Καλταμπελότα (1302), μεταξύ του Καρόλου Β΄ της Νάπολης και του Φρειδερίκου Β΄ της Σικελίας, προσέφερε το 1303 τις υπηρεσίες του στο αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο, για να τον βοηθήσει στον πόλεμο κατά των Τούρκων, επικεφαλής ενός εκστρατευτικού σώματος που αριθμούσε 4.000 Αλμογάβαρους, 1.500 ιππείς και 39 πλοία (την λεγόμενη Μεγάλη Καταλανική Κομπανία) που απέστειλε ο Φρειδερίκος Β΄ στον Αυτοκράτορα των Ρωμαίων.

Επικεφαλής των Αλμογαβάρων παρήλασε μπροστά από τον Αυτοκράτορα και λίγο αργότερα επιτέθηκε κατά των Γενοβέζων της πόλης, τους οποίους σχεδόν εκμηδένισε, προς μεγάλη τέρψη του αυτοκράτορα, που δεν μπορούσε να υποφέρει τις παρεμβάσεις τους. Κατόπιν πέρασε στη Μικρά Ασία και κατέλαβε την Φιλαδέλφεια, την Μαγνησία και την Έφεσο, απωθώντας τους Τούρκους μέχρι την Κιλικία και τον Ταύρο (1304), πάντα υστερώντας αριθμητικά στις μάχες. Την άνοιξη του 1304 συγκρούσθηκαν οι Αλμογάβαροι με τους Σκύθες (Αλανούς)που προέρχονταν από τον Εύξεινο Πόντο και τους νίκησε. Για τις υπηρεσίες του προς την αυτοκρατορία, ο Ανδρόνικος Β΄ τον έχρισε Μέγα Δούκα και τον νύμφευσε με την Μαρία Ασέν, την ανιψιά του και κόρη του Ιβάν Ασέν Γ΄ της Βουλγαρίας.

Οι μάχες που είχαν διεξαχθεί μέχρι τότε ήσαν μικρής κλίμακας και τα θύματα ήσαν πολλά, από την πλευρά πάντοτε των Τούρκων. Δεν μπορούν όμως να συγκριθούν με αυτό που συνέβη κοντά στην Σιδηρά Πύλη. Ο Ροζέ ντε Φλορ επικεφαλής 8.000 Αλμογάβαρων νίκησε έναν τουρκικό στρατό 30.000, κυρίως γενιτσάρων, σκοτώνοντας 18.000 εχθρούς. Μετά την οδυνηρή αυτή ήττα οι Τούρκοι δεν επιτέθηκαν στην Αυτοκρατορία για πολλά χρόνια. Ο Ροζέ ονομάστηκε «Καίσαρας» της Αυτοκρατορίας και του παραχωρήθηκε το Βυζαντινό φέουδο της Μικράς Ασίας, με την εξαίρεση των πόλεων. Κατά την μάχη αυτή ξεχώρισε ο Μπερενγκέρ ντε Εντένθα ( Berenguer de Entença) που είχε συνεισφέρει με 1.000 Αλμογάβαρους. Ο Ροζέ ζήτησε από τον αυτοκράτορα να του δοθεί ο τίτλος του Μεγαδούκα.

Ωστόσο, από τη μια οι Αλμογάβαροι επέδραμαν στην ύπαιθρο χωρίς να ξεχωρίζουν τους φίλους από τους εχθρούς, από την άλλη οι προσδοκίες του Ροζέ ήσαν μεγάλες. Οι αυξανόμενη φιλοδοξία του προκάλεσε τον φθόνο του Μιχαήλ Θ΄ Παλαιολόγου, υιού του Ανδρόνικου Β'. Έτσι αφού προσκάλεσε τον Ροζέ στην Αδριανούπολη, τον δολοφόνησε μετά από ένα γεύμα μαζί με Αλμογάβαρους αξιωματούχους στις 5 Απριλίου του 1305. Αμέσως μετά επιτέθηκε στους ακέφαλους Αλμογάβαρους. Οι τελευταίοι όμως, όχι μόνο τους απώθησαν, αλλά υπό τις διαταγές του Μπερενγκέρ ντε Εντένθα αντεπιτέθηκαν, δίνοντας το έναυσμα για την περίφημη «Καταλανική εκδίκηση» (Venganza catalana), λεηλατώντας τα πάντα στο πέρασμά τους από τη Θράκη και την Μακεδονία.

Ο Ροζέ ντε Φλορ έγινε διάσημος από τη διήγηση στο Χρονικό του Ραμόν Μουντανέρ.

Η σημαία των αλεξιπτωτιστών του Ισπανικού Στρατού φέρει τον όνομα του Ροζέ ντε Φλορ.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Chronica, o descripcio dels fets, e hazanyes del inclyt Rey don Jaume Primer Αρχειοθετήθηκε 2007-09-27 στο Wayback Machine., Ramon Muntaner, από το Ινστιτούτο Θερβάντες

• Ramon Muntaner, Chronicle, μεταφρασμένο από την Λαίδη Goodenough

• Expedición de los Catalanes y Aragoneses contra Turcos y Griegos, από το Ινστιτούτο Θερβάντες