Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ρόνι Ρουκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρόνι Ρουκ
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης7 Δεκεμβρίου 1911
Τόπος γέννησηςΓκίλντφορντ, Αγγλία
Ημερ. θανάτου9 Ιουνίου 1985 (73 ετών)
Τόπος θανάτουΜπέντφορντ, Αγγλία
Ύψος1,78 μ.
ΘέσηΕπιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1929–1930Στόουκ Ρικριέσιον
1930–1932Γκίλντφορντ Πινκς
1931–1933Γκίλντφορντ Σίτι19(20)
1932–1933Ουόκιν ΦΚ25(29)
1933–1936Κρίσταλ Πάλας18(6)
1936–1946Φούλαμ ΦΚ287(247)
1944Μπλάκμπερν Ρόβερς
1945Τσέλσι ΦΚ
1946–1949Άρσεναλ ΦΚ88(68)
1949–1950Κρίσταλ Πάλας46(26)
1951–1954Μπέντφορντ Τάουν
1954–1956Χέιγουορντς Χιθ Τάουν
1956–1957Άντλεστον
1957–1959Βίκερς
1959–1961Μπέντφορντ Τάουν
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1942Αγγλία1(0)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1949–1950Κρίσταλ Πάλας
1951–1953Μπέντφορντ Τάουν
1954–1956Χέιγουορντς Χιθ Τάουν
1956–1957Άντλεστον
1959–1961Μπέντφορντ Τάουν
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Ρόναλντ Λέσλι «Ρόνι» Ρουκ (αγγλικά: Ronald Leslie "Ronnie" Rooke, 7 Δεκεμβρίου 1911 – 9 Ιουνίου 1985) ήταν Άγγλος διεθνής επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως κεντρικός επιθετικός. Σε μία σταδιοδρομία που διήρκησε πάνω από τρεις δεκαετίες σημείωσε τουλάχιστον 768 γκολ σε αγώνες πρωταθλήματος, αριθμός που τον κατατάσσει πρώτο σκόρερ όλων των εποχών και συνολικά 934 γκολ σε επίσημους αγώνες (τρίτος σκόρερ στην ποδοσφαιρική ιστορία).[1]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ρουκ γεννήθηκε στο Γκίλντφορντ της κομητείας του Σάρεϊ και ξεκίνησε την καριέρα του με τοπικές ομάδες με το πέρασμά του από τη Γκίλφορντ Σίτι να είναι το πιο αξιοσημείωτο σημειώνοντας 20 γκολ σε 19 αγώνες πρωταθλήματος. Την επόμενη χρονιά πήγε στην Ουόκιν (1932–33) κατά τη διάρκεια του οποίας σημείωσε 29 γκολ στο πρωτάθλημα.[2][3] Το 1933 εντάχθηκε στην Κρίσταλ Πάλας, που ήταν εκείνη την εποχή στην τρίτη νότια κατηγορία. Έπαιξε κυρίως για τη δεύτερη ομάδα της Πάλας σημειώνοντας 122 γκολ σε 131 αγώνες, συμμετέχοντας μόνο σε 18 αγώνες πρωταθλήματος με την πρώτη ομάδα και σκοράροντας έξι γκολ μεταξύ 1933 και 1936.[4] Στη συνέχεια μετακόμισε στην ομάδα της δεύτερης κατηγορίας Φούλαμ τον Νοέμβριο του 1936. Στον πρώτο του αγώνα με την Γουέστ Χαμ τον επόμενο μήνα, με τρία από τα γκολ στη νίκη με 5–0, ο πρώτος από τους δύο μόνο παίκτες της Φούλαμ που σημείωσαν χατ τρικ στο ντεμπούτο τους. Μάλιστα, σημείωσε τέσσερα χατ τρικ εκείνη τη σεζόν και ήταν πρώτος σκόρερ με 19 γκολ σε 22 αγώνες. Ήταν ο πρώτος σκόρερ του συλλόγου για τρεις συνεχόμενες σεζόν με συνολικά 57 γκολ πρωταθλήματος σε 87 αγώνες.[5] Σκόραρε και τα έξι γκολ στην συντριβή της Μπέρι με 6–0 στο Κύπελλο Αγγλίας, που εξακολουθεί να αποτελεί ρεκόρ συλλόγου.[5]

Η δεκαετία του 1940

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ρουκ υπηρέτησε ως εκπαιδευτής φυσικής προπόνησης στη RAF κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.[6] Στην είσοδο του Πολέμου ήταν από τους λίγους ποδοσφαιριστές της ομάδας που παρέμειναν και συμμετείχαν στην πρώτη διοργάνωση του πρωταθλήματος στηρίζοντάς την με 33 γκολ σε 35 αγώνες, ενώ ο σύλλογος έφτασε και στον ημιτελικό του Λιγκ Γουόρ Καπ (League War Cup, που πήρε τη θέση του Κυπέλλου Αγγλίας).[7] Στα πρωταθλήματα πολέμου σημείωσε συνολικά 177 γκολ σε 172 αγώνες για τη Φούλαμ,[4] και συνολικά 212 σε 199 αγώνες[8] και κέρδισε ένα κύπελλο πολέμου για την Αγγλία, το 1942 με νίκη επί της Ουαλίας στη μοναδική διεθνή του συμμετοχή.[9] Το 1945, ο Ρουκ είχε συμμετάσχει με την Άρσεναλ σε έναν αγώνα με αντίπαλο την πρωταθλήτρια Σοβιετικής Ένωσης Ντιναμό Μόσχας που περιόδευε. Ο αγώνας έμεινε ως αξιοσημείωτο γεγονός, με πυκνή ομίχλη να καλύπτει τον αγωνιστικό χώρο και η αγγλική ομάδα - με μόλις πέντε πραγματικούς παίκτες της Άρσεναλ και έξι «φιλοξενούμενους», συμπεριλαμβανομένων των Στάνλεϊ Μάθιους και Σταν Μόρτενσεν έχασε τελικά με 3–4. Ο Ρουκ σημείωσε ένα γκολ.[10][11]

Η πρώτη μεταπολεμική σεζόν 1945–46 τον βρήκε στη Φούλαμ και με 21 γκολ σε 24 αγώνες πρωταθλήματος.[3] Την επόμενη χρονιά, παρόλο που ήταν 35 ετών, μεταγράφηκε στη Άρσεναλ, αξιοποιώντας έτσι την εξαιρετική φυσική του δύναμη και την ικανότητα χρήσης και των δύο ποδιών και του κεφαλιού του στο σκοράρισμα που τον χαρακτήριζαν κατά τη διάρκεια της καριέρας του.[5][12] Όσο εκπληκτική κι αν ήταν η μεταγραφή, ο Ρουκ έκανε άμεσα αισθητή την παρουσία του: σκόραρε το νικητήριο γκολ στο ντεμπούτο του, με αντίπαλο την Τσάρλτον Αθλέτικ στις 14 Δεκεμβρίου 1946,[13] και μέχρι το τέλος της σεζόν είχε ανεβάσει το σύνολο του σε 21 γκολ από 24 αγώνες πρωταθλήματος και βοήθησε το σύλλογο να τερματίζει στη μέση του βαθμολογικού πίνακα. Σκόραρε 33 γκολ πρωταθλήματος το 1947–48, σύνολο που του έδωσε τον τίτλο του κορυφαίου σκόρερ της πρώτης κατηγορίας εκείνης της σεζόν και βοήθησε την Άρσεναλ να κατακτήσει τον έκτο τίτλο στην ιστορία της.[14][15] Το πιο αξιομνημόνευτο γκολ του ήταν τον Αύγουστο του 1947 με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σουτάροντας με το αριστερό ανάμεσα σε τρεις παίκτες. [16] Σημείωσε το 30ό γκολ του σε ηλικία 35 ετών και 166 ημερών, επίδοση που παραμένει ακατάρριπτο ρεκόρ,[17] ενώ παραμένει ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος Αγγλίας έκτοτε.[18] Εκείνη τη σεζόν επιλέχθηκε και ως ο ποδοσφαιριστής της χρονιάς.[19] Παραμένει ο κάτοχος του ρεκόρ της Άρσεναλ για τα περισσότερα γκολ σε μία μεταπολεμική σεζόν.[20] Σημείωσε άλλα 15 τέρματα το 1948–49, συμπεριλαμβανομένου ενός στη νίκη της Άρσεναλ με 4–3 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό του Τσάριτι Σιλντ.[3][21] Συνολικά, σημείωσε 70 γκολ σε 94 αγώνες για την ομάδα του Λονδίνου.[6]

Παίκτης-προπονητής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ρουκ άφησε την Άρσεναλ το καλοκαίρι του 1949, για να επιστρέψει στην πρώην ομάδα του Κρίσταλ Πάλας ως παίκτης-προπονητής. Η πρώτη του σεζόν ως προπονητής ήταν μέτρια επιτυχημένη καθώς η Πάλας τερμάτισε έβδομη στην τρίτη νότια κατηγορία, που όμως ήταν η καλύτερη μεταπολεμικά. Η επόμενη σεζόν ξεκίνησε άσχημα με επτά συνεχόμενες ήττες[22] και τον Νοέμβριο του 1950 μετακόμισε στη Μπέντφορντ Τάουν, έχοντας αυξήσει τις εμφανίσεις και τα συνολικά γκολ του για την Πάλας σε 64 και 32 αντίστοιχα.[23] Αρχικά εμφανίστηκε ως παίκτης για τη Μπέντφορντ, πριν αναλάβει παίκτης-προπονητής τον Φεβρουάριο του 1951, θέση που κράτησε μέχρι τον Δεκέμβριο του 1953.[24] Σε αυτό το χρονικό διάστημα σημείωσε 97 γκολ σε 136 επίσημους αγώνες.[4] Η ομάδα τη σεζόν 1952–53 έφτασε στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος.[25] Η παρουσία του αναζωογόνησε το σύλλογο που την εποχή εκείνη πέτυχε σημαντικές νίκες έναντι μεγαλύτερων ομάδων στο Κύπελλο Αγγλίας, όπως επί των Νόριτς Σίτι και Νιούκασλ Γιουνάιτεντ, ενώ το αποκορύφωμα ήταν μια ισοπαλία μπροστά σε 55.000 θεατές με την πρώην ομάδα του Άρσεναλ.[26]

Στη συνέχεια μετακόμισε για να γίνει παίκτης-προπονητής στη Χέιγουορντς Χιθ Τάουν, όπου σε δύο χρόνια σημείωσε 67 γκολ σε 76 αγώνες και στην Άντλεστον μετά, όπου σε ένα χρόνο στα 45 του χρόνια συμμετείχε σε 23 επίσημους αγώνες σημειώνοντας 13 γκολ.[4] Και οι δύο σύλλογοί αγωνιζόταν εκτός του ομοσπονδιακού πρωταθλήματος, προτού επιστρέψει στη Μπέντφορντ το 1959. Αν και στη δεύτερη περίοδό του διορίστηκε μόνο ως προπονητής, έκανε εμφανίσεις στην πρώτη ομάδα όταν ο σύλλογος δεν είχε διαθέσιμους παίκτες.[27][28] Διοργάνωσε επίσης το 1960 φιλανθρωπικό αγώνα μαζί με γνωστούς ηθοποιούς όπως ο Σον Κόνερι.[29] Απολύθηκε από τη Μπέντφορντ όταν ο σύλλογος έχασε έναν αγώνα Κυπέλλου Αγγλίας με τη Χίτσιν Τάουν το Σεπτέμβριο του 1961.[30]

Κλείνοντας στα 50 του χρόνια την ιδιαίτερα μακρόχρονη ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία είχε σημειώσει τουλάχιστον 768 γκολ πρωταθλήματος σε 863 αγώνες (τουλάχιστον 418 από αυτά σε πρωταθλήματα περιφερειών και με δεύτερες ομάδες), 934 σε 1.030 επίσημους αγώνες, ενώ συμπεριλαμβανομένων και των φιλικών το γενικό σύνολο είναι τουλάχιστον 1.031 γκολ.[1][31][32][33] Μετά την αποχώρησή του από το ποδόσφαιρο, ο Ρουκ έγινε αχθοφόρος του αεροδρομίου Χίθροου και απεβίωσε σε ηλικία 73 ετών στο Μπέντφορντ, την πόλη στην οποία έπαιξε για τελευταία φορά το άθλημα επαγγελματικά.[22]

Στατιστικά στοιχεία καριέρας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ομάδα Περίοδος Επίσημοι
αγώνες 		Φιλικοί
αγώνες 		Σύνολο
αγώνες γκολ αγώνες γκολ αγώνες γκολ
Στόουκ Ρικριέσιον 1929—1930 24 21+ - - 24 21+
Γκίλντφορντ Πινκς 1930—1932 34 40 11 9 45 49
Γκίλντφορντ Σίτι (αναπλ) 1930—1931 7 9+ - - 7 9+
Γκίλντφορντ Σίτι 1931—1933 19 20+ 7 8 26 28+
Ουόκιν ΦΚ 1932—1933 26 29 1 0 27 29
Κρίσταλ Πάλας 1933—1936 , 1949—1950 69 35 22 33 91 68
Κρίσταλ Πάλας (αναπλ) 1933—1936 123 134 - - 123 134
Φούλαμ ΦΚ 1936—1946 318 291 15 19 333 310
Φούλαμ ΦΚ (αναπλ) 1936—1938 12 16 - - 12 16
Μπλάκμπερν Ρόβερς 1944 2 2 - - 2 2
Τσέλσι ΦΚ 1945 1 1 1 2 2 3
Άρσεναλ ΦΚ 1946—1949 94 70 16 21 110 91
Άρσεναλ ΦΚ (αναπλ) 1948—1949 5 4 - - 5 4
Μπέντφορντ Τάουν 1951—1954 , 1959—1961 167 136 1 1 168 137
Χέιγουορντς Χιθ Τάουν 1954—1956 76 67 1 4 77 71
Άντλεστον 1956—1957 23 13 - - 23 13
Βίκερς 1957—1959 12 11 - - 13 13
Επίλεκτη Πρωταθλήματος 1935 1 1 - - 1 1
Εθνική Αγγλίας 1942 1 0 - - 1 0
Επιλογή στρατού 1940—1946 14 27 - - 14 27
Σύνολα 1.030+ 934+ 75+ 97+ 1.105+ 1.031+

Πηγή: RSSSF - Ronnie Rooke (2024)

Τίτλοι και διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άρσεναλ

  • Πρωτάθλημα Αγγλίας : 1947–48
  • FA Charity Shield : 1948

Μπέντφορντ Τάουν

  • Χαντινγκτονσάιρ Κύπελλο : 1951–52

Ατομικές διακρίσεις

  • Πρώτος σκόρερ πρώτης κατηγορίας Αγγλίας : 1947–48
  • Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς στην Αγγλία : 1947–48

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «RSSSF : Prolific Scorers Data». 25 Αυγούστου 2024. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2024. 
  2. ↑ «Arsenal, Fulham and England star Ronnie sets benchmark for Woking FC's Gozie Ugwu». Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «History – Ronnie Rooke fired Arsenal to their first League title after the war». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Prolific Scorers Data - Ronald Rooke - Additional Data». Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2024. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «THROWBACK THURSDAY». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Ronnie Rooke». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022. 
  7. ↑ «Fulham and the Second World War: Part I - Season 1939-40». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2022. 
  8. ↑ «Famous Fulham Players: No 48 Ronnie Rooke». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2023. 
  9. ↑ «England - War-Time/Victory Internationals - Details». Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022. 
  10. ↑ «The soccer game so foggy nobody could see anything». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2022. 
  11. ↑ «Una partita per tornare a vivere». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2023. 
  12. ↑ Mark Metcalf & Tony Matthews (επιμ.). The Golden Boot: Football's Top Scorers. ISBN 978-1445605326. 
  13. ↑ «Arsenal v Charlton Athletic, 14 December 1946». Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2022. 
  14. ↑ «Whittaker leads Arsenal to sixth title». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022. 
  15. ↑ «Football League Div 1 & 2 Leading Goalscorers 1947-92». Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022. 
  16. ↑ «THE SUNDAY TIMES : Brian Glanville's five greatest shots of all time». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2023. 
  17. ↑ «Cristiano Ronaldo equals a record from 1948». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2022. 
  18. ↑ «FIFA : Old and gold, a head hat-trick & a delirium Dash». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022. 
  19. ↑ «The New York Times : Who should be Premier League Player of the Year?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2024. 
  20. ↑ «Arsenal Centre Forward Ronnie Rooke». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022. 
  21. ↑ «"Arsenal first team line-ups"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022. 
  22. ↑ 22,0 22,1 «THE INCREDIBLE STORY OF PALACE'S FIRST SENT-OFF MANAGER». Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2022. 
  23. ↑ «Ronnie Rooke». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022. 
  24. ↑ «1950/1-Rooke rides to the rescue». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2022. 
  25. ↑ «Looking Back at the Non-League Season of 1952/53». Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2023. 
  26. ↑ «BEDFORD TOWN FOOTBALL CLUB : Club History». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2023. 
  27. ↑ «1959/60-Rooke returns to mediocrity». Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2023. 
  28. ↑ «Bedford best players J-R». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022. 
  29. ↑ «DATE 24/04/60 Bedford Charity Match - Ronnie Rooke v Show Biz 1960». Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022. 
  30. ↑ «Managers and Coaches, 1945-82». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022. 
  31. ↑ «The 3 players in football history to have scored more goals than Messi & Ronaldo». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2024. 
  32. ↑ «Football stat confusion: Varying versions of even goals by Pele as no unanimity over competitiveness of various fixtures». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2024. 
  33. ↑ «Maiores artilheiros do mundo: top 20 da história e da atualidade». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2024. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ρόνι_Ρουκ&oldid=10822653"