Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ρότζερ Μόρτιμερ, 1ος κόμης του Μαρς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρότζερ Μόρτιμερ, 1ος κόμης του Μαρς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Roger Mortimer (Αγγλικά)
Γέννηση25  Απριλίου 1287
Wigmore Castle
Θάνατος29  Νοεμβρίου 1330
Λονδίνο
Αιτία θανάτουαπαγχονισμός
Συνθήκες θανάτουθανατική ποινή
Τόπος ταφήςΧέριφορντσιρ
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙωάννα του Ζενβίλ, 2η βαρόνη Ζενβίλ (από 1301)[2][3]
ΤέκναΈντμοντ Μόρτιμερ[2]
Μάργκαρετ Μόρτιμερ[2]
Αικατερίνη Μόρτιμερ, κόμισσα του Γουόρικ[2]
Αγνή Μόρτιμερ, κόμισσα του Πέμπροκ
Beatrice Mortimer[4]
Joan Mortimer[4]
Roger Mortimer[4]
Geoffrey Mortimer[4]
John Mortimer[4]
Blanche Mortimer[4]
Maud de Mortimer[4]
Elinor ferch Roger Mortimer[5]
Isabella Mortimer
ΓονείςΈντμοντ Μόρτιμερ, 2ος βαρόνος του Μόρτιμερ και Μαργαρίτα Φάινς, βαρόνη του Μόρτιμερ
ΟικογένειαΟικογένεια Μόρτιμερ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαLord Lieutenant of Ireland
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ρότζερ Μόρτιμερ, 3ος βαρόνος του Μόρτιμερ και 1ος κόμης του Μαρς (25 Απριλίου 1287 - 29 Νοεμβρίου 1330) Άγγλος ευγενής, 1ος Κόμης του Μαρς και μέλος της οικογένειας Μόρτιμερ ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Έντμοντ Μόρτιμερ, 2ου βαρόνου του Μόρτιμερ και της Μαργαρίτας Φάινς, βαρόνης του Μόρτιμερ. Τα πλούτη του μεγάλωσαν σημαντικά με τον γάμο του με την πλούσια κληρονόμο Ιωάννα του Τζένβιλλ, 2η βαρόνη του Τζένβιλλ, τον Νοέμβριο του 1316 διορίστηκε λόρδος Υπολοχαγός της Ιρλανδίας. Φυλακίστηκε στον Πύργο του Λονδίνου σαν αρχηγός εξέγερσης εναντίον του Εδουάρδου Β΄ της Αγγλίας (1322) που έμεινε γνωστή σαν "Πόλεμος των Ντεσπένσερ". Δραπέτευσε στη Γαλλία, συναντήθηκε με τη βασίλισσα Ισαβέλλα της Γαλλίας (1295-1358) και αποφάσισαν να εκστρατεύσουν στην Αγγλία και να ανατρέψουν τον σύζυγο της. Μετά την ανατροπή του Εδουάρδου Β΄ ο πρώην βασιλιάς φυλακίστηκε στο κάστρο του Μπέρκλεϋ, ο Ρότζερ κατηγορήθηκε για τη δολοφονία του. Ο Ρότζερ Μόρτιμερ ήταν τρία χρόνια ο πραγματικός κυβερνήτης της Αγγλίας, ο νόμιμος νεαρός βασιλιάς Εδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας τον ανέτρεψε, εισήχθη σε δίκη με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας και θανατώθηκε με κρεμάλα.

Ο Ρότζερ Μόρτιμερ εγγονός του Ρότζερ Μόρτιμερ 1ου βαρόνου του Μόρτιμερ και της Ματθίλδης του Μπράουζ, βαρόνης του Μόρτιμερ γεννήθηκε στις 25 Απριλίου στην εορτή του Ευαγγελιστή Μάρκου που ήταν τότε προάγγελος κακού, την ίδια μέρα είχε γενέθλια και ο Εδουάρδος Β΄ που θα επηρεάσει σημαντικά τη ζωή του.[6] Ο πατέρας του Έντμοντ σαν δεύτερος γιος προοριζόταν για εκκλησιαστική σταδιοδρομία αλλά μετά τον αιφνίδιο θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του Ραλφ κλήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης για διάδοχος του πατέρα του. Ο ιστορικός Ίαν Μόρτιμερ (γεν. 1967) σημειώνει ότι ο Μόρτιμερ απεστάλη σαν παιδί να εκπαιδευτεί από τον σκληρό θείο του Ρότζερ Μόρτιμερ του Τσίρκ.[7] Ο θείος του θα μεταφέρει λίγο αργότερα το κομμένο κεφάλι του Λιουέλιν Απ Γκράφαντ της Ουαλίας στον Εδουάρδο Α΄ της Αγγλίας.[8]

Γάμος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μικρογραφία του 15ου αιώνα με τον Ρότζερ Μόρτιμερ και την Ισαβέλλα της Γαλλίας (1295-1358) - το πρωτότυπο βρίσκεται στη Βρετανική βιβλιοθήκη.

Ο Ρότζερ Μόρτιμερ παρέστη στη στέψη του Εδουάρδου Β΄ της Αγγλίας (25 Φεβρουαρίου 1308) και μετέφερε στην τελετή ένα τραπέζι με βασιλικά φορέματα.[9] Ο Ρότζερ όπως τα υπόλοιπα παιδιά ευγενών αρραβωνιάστηκε σε μικρή ηλικία την Ιωάννα του Τζένβιλλ (γεννήθηκε το 1286) κόρη του Πιερ του Τζένβιλλ των κάστρων του Τριμ και του Λάντλοοου. Ο γάμος έγινε όταν ο Ρότζερ ήταν 14 ετών (20 Σεπτεμβρίου 1301), το πρώτο τους παιδί γεννήθηκε την επόμενη χρονιά (1302).[10] Ο Μόρτιμερ έγινε κάτοχος αμέτρητων εκτάσεων στην Ουαλία όπως το κάστρο του Λάντλοου που έγινε έδρα των Μόρτιμερ, η σύζυγος ήταν και διάδοχος. Ο παππούς της συζύγου του Γοδεφρείδος του Τζένβιλλ, 1ος βαρόνος του Τζένβιλλ κληροδότησε σε ηλικία 80 ετών τις περισσότερες Ιρλανδικές εκτάσεις στον Μόρτιμερ (1308) και αποσύρθηκε, όταν πέθανε η εγγονή του Ιωάννα έγινε 2η βαρόνη του Τζένβιλλ (1314). Ο Γοδεφρείδος είχε κληροδοτήσει μεγάλες εκτάσεις στον μικρότερο γιο του Σίμων του Τζένβιλλ που έγινε βαρόνος του Κουλμουλίν με τον γάμο του με την Ιωάννα ΦίτςΛεον.

Στρατιωτικές υπηρεσίες σε Ιρλανδία και Ουαλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μόρτιμερ κληρονόμησε το ανατολικό τμήμα της κομητείας Μιθ με κέντρο το Μιθ και έδρα το κάστρο του Μιθ χωρίς το Φίνγκαλ.[11] Ο πατέρας του τραυματίστηκε θανάσιμα τον Ιούλιο του 1304 σε μονομαχία κοντά στο Μπουίλθ και ο Εδουάρδος Α΄ τον τοποθέτησε υπό την κηδεμονία του Πιρς Γκάβεστον, 1ου κόμη της Κορνουάλης σε μεγαλοπρεπή τελετή με 250 ιππότες στο Αββαείο του Ουέστμινστερ (22 Μαίου 1306). Ο Εδουάρδος Α΄ του έδωσε μίσθωση για όλα τα εδάφη του.[12] Όταν ενηλικιώθηκε (1308) πήγε στην Ιρλανδία να ελέγξει τα εδάφη του, ήρθε σε σύγκρουση με την οικογένεια Λακί και υποστήριξε τον Εδουάρδο Μπρους αδελφό του Ροβέρτου Μπρους. Ο Μόρτιμερ διορίστηκε Υπολοχαγός της Ιρλανδίας με εντολή του Εδουάρδου Β΄, σε λίγο έδιωξε με μεγάλο στρατό τους Μπρους από το Καρικφέργκους και τους Λακί από το Κόνοτ. Επέστρεψε στην Αγγλία και την Ουαλία (1319) και έστρεψε το ενδιαφέρον στις διαφορές μεταξύ των βαρόνων στα Ουαλικά σύνορα.[13]

Αντιπολίτευση στον Εδουάρδο Β΄

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μόρτιμερ δυσαρεστήθηκε έντονα με τους Ντεσπένσερ και μπήκε στην αντιπολίτευση, μετά την παραχώρηση των εδαφών του στους Ντεσπένσερ ξεκίνησε τις επιδρομές εναντίον της περιουσίας τους στην Ουαλία. Υποστήριξε τον Χάμφρεϊ του Μπόχυν, 4ο κόμη του Χέρεφορντ και αρνήθηκε να συναντήσει τον βασιλιά μέχρι το 1321 που ο "νεαρός Ντεσπένσερ δεν ήταν στην υπηρεσία του".[9] Ο Μόρτιμερ ξεκίνησε επιδρομή εναντίον του Λονδίνου, οι άντρες του φορούσαν τη χαρακτηριστική πράσινη στολή με τα κίτρινα μανίκια.[14] Η είσοδος του στην πόλη εμποδίστηκε αλλά συνέχισε την πολιορκία, οι λόρδοι με αρχηγό τον πρώτο ξάδελφο του βασιλιά Τόμας, 2ο κόμη του Λάνκαστερ υποχρέωσαν τον Εδουάρδο Β΄ να εξορίσει τους Λάνκαστερ τον Αύγουστο. Ο βασιλιάς μετά την επιτυχή εκστρατεία στο Λονδίνο εναντίον της Μάργκαρετ ντε Κλερ, βαρόνης του Μπάντλσμιρ που εμπόδισε τη σύζυγο του Ισαβέλλα της Γαλλίας (1295-1358) να μπει στο κάστρο του Ληντς αυξήθηκε η δημοτικότητα του και το εκμεταλλεύτηκε για να φέρει πίσω τους Ντεσπένσερ από την εξορία. Ο Μόρτιμερ με τη βοήθεια των λόρδων του Μαρς ξεκίνησε επανάσταση εναντίον του Εδουάρδου Β΄ που έμεινε γνωστή σαν "Ο πόλεμος των Ντασπένσερ".[9] Τον Ιανουάριο του 1322 ο Μόρτιμερ επιτέθηκε και έκαψε το Μπρίντγκνορθ αλλά επειδή οι δυνάμεις του ήταν σημαντικά μικρότερες παραδόθηκε στο Σρούσμπερυ.[9]

Απόδραση στη Γαλλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα σύμβολα των Μόρτιμερ

Ο Μόρτιμερ ενώθηκε με τον Λάνκαστερ στη μάχη του Μπόρουγκμπριτζ τον Μάιο του 1322 αλλά οι φύλακες του βασιλιά μπόρεσαν να τον συλλάβουν τον Ιούλιο.[9] Ο Μόρτιμερ και ο θείος του Ρότζερ Μόρτιμερ του Τσίρκ καταδικάστηκαν σε θάνατο αλλά η ποινή μετετράπη σε φυλάκιση και μεταφέρθηκαν στον Πύργο του Λονδίνου.[9] Τον Αύγουστο του 1323 με τη βοήθεια του Υπολοχαγού του Πύργου Τζέραλντ ντε Αλσπάγ ο Μόρτιμερ νάρκωσε σε γλέντι τους φρουρούς και δραπέτευσε.[15][16][17] Αποπειράθηκε να κυριεύσει τα κάστρα του Ουίνδσορ και τους Γουόλινγκφορντ για να ελευθερώσει τους αντιφρονούντες, στη συνέχεια έφυγε για τη Γαλλία και καταζητήθηκε ζωντανός ή νεκρός.[9][18]

Την επόμενη χρονιά η βασίλισσα Ισαβέλλα που είχε αρχίσει να δυσφορεί έντονα με τον σύζυγο της απεστάλη από τον ίδιο στη Γαλλία για να κλείσει ειρήνη με τον αδελφό της Κάρολο Δ΄ της Γαλλίας. Στη Γαλλική αυλή συνάντησε τον Μόρτιμερ που έγινε αμέσως ο ερωμένος της, ο Μόρτιμερ την παρότρυνε να μην επιστρέψει στον σύζυγο της όσο ζει με τους Ντεσπένσερ. Οι ιστορικοί έχουν διαφωνίες για τον χρόνο που η Ισαβέλλα και ο Μόρτιμερ έγιναν ερωμένοι.[19] Η σύγχρονη άποψη είναι ότι ερωτεύτηκαν όταν ο Μόρτιμερ βρισκόταν ακόμα στην Αγγλία αλλά η βασίλισσα τον εγκατέλειψε όταν φυλακίστηκε στον Πύργο. Η απόδραση από τον Πύργο είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά επεισόδια στην Αγγλική μεσαιωνική ιστορία. Η Ισαβέλλα σε οποιαδήποτε περίπτωση όταν τον συνάντησε στο Παρίσι σε τέσσερα χρόνια τα Χριστούγεννα του 1325 ήταν έτοιμη να κάνει τα πάντα γι'αυτόν. Η προστασία που τους παρείχε ο αδελφός της Κάρολος Δ΄ της Γαλλίας βοήθησε σημαντικά τη σχέση τους.[20]

Εισβολή στην Αγγλία με την Ισαβέλλα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μόρτιμερ σαν κηδεμόνας του μικρού Εδουάρδου αποφάσισε να πάει στο Αινώ αλλά ύστερα από έντονη διαφωνία με τη βασίλισσα παρέμεινε στη Γαλλία.[21] Η Ισαβέλλα προσπάθησε να συγκεντρώσει στρατό από την κομητεία του Πονθιέ, ο Μόρτιμερ πήρε ενισχύσεις από το Αινώ και έναν βοηθητικό στρατό που ήρθε τον Μάρτιο του 1326 από την Αγγλία.[22] Το σκάνδαλο της Ισαβέλλας με τον Μόρτιμερ τους ανάγκασε να δραπετεύσουν από την αυλή στη Φλάνδρα, τους δέχτηκε ο Γουλιέλμος Α΄ του Αινώ και η Ισαβέλλα επέστρεψε στο Πονθιέ όταν ο στόλος ήταν έτοιμος να αποπλεύσει για την Αγγλία. Στρατοπέδευσαν στον ποταμό Όργουελ (24 Σεπτεμβρίου 1326), στη συνοδεία τους βρισκόταν ο διάδοχος Εδουάρδος και ο Ερρίκος, 3ος κόμης του Λάνκαστερ. Η πόλη του Λονδίνου υποστήριξε αμέσως τη βασίλισσα, ο Εδουάρδος Β΄ έφυγε δυτικά ενώ η Ισαβέλλα και ο Μόρτιμερ τον καταδίωξαν. Ο Εδουάρδος Β΄ μετά από μερικές βδομάδες χωρίς βοήθεια παραδόθηκε και παραιτήθηκε υπέρ του γιου του που στέφθηκε βασιλιάς ως Εδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας (25 Ιανουαρίου 1327) αλλά οι πραγματικοί κυβερνήτες της χώρας ήταν η Ισαβέλλα και ο Μόρτιμερ. Ο πρώην βασιλιάς πέθανε στον Πύργο του Λονδίνου σε περίεργες συνθήκες (21 Σεπτεμβρίου 1327), πολλές φήμες ακούστηκαν ότι δολοφονήθηκε από τον Μόρτιμερ αλλά δεν έχει αποδειχτεί τίποτα.[23]

Απώλεια εξουσίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η εκτέλεση του Ρότζερ Μόρτιμερ

Μετά την εκδίωξη των Ντεσπένσερ ο Μόρτιμερ προσπάθησε να αποκαταστήσει τους οπαδούς του ιδιαίτερα τους λόρδους του Μαρς, τον πρώτο χρόνο του νέου βασιλιά τους συγχώρησε και τους έδωσε την περιουσία τους.[22] Δημιούργησε πολλές νέες κομητείες και τίτλους για τους οπαδούς του όπως Φύλακας του κάστρου του Γουόλινγκφορντ, τον Σεπτέμβριο του 1328 δημιούργησε ξανά η κομητεία του Μαρς. Οι ικανότητες του ήταν ασφαλώς μεγαλύτερες από τους Ντεσπένσερ αλλά οι μεγάλες φιλοδοξίες του δημιούργησαν έντονες ανησυχίες. Ο γιος του Γοδεφρείδος ο μοναδικός που έφτασε σε μεγάλη ηλικία τον αποκαλούσε "βασιλιά της τρέλας" χλευάζοντας "το πολυτελή του ντύσιμο και την αλαζονική του συμπεριφορά".[24] Το σύντομο διάστημα που κυβέρνησε την Αγγλία δημιούργησε τις ηγεμονίες του Ντένμπιγκ, του Όσβεστρι και του Κλαν, η πρώτη ανήκε στους Ντεσπένσερ και οι δυο τελευταίες στον κόμη του Αρουντέλ, η βασίλισσα του έδωσε και την ηγεμονία του Μοντγκόμερυ. Στον πόλεμο του Σαιν Σάρντος η αντιβασιλεία ξόδεψε 60.000 στερλίνες ρημάζοντας το βασιλικό θησαυροφυλάκιο παρά τον αποκλεισμό του Αρουντέλ και των Ντεσπένσερ. Η αντιπολίτευση σταδιακά άρχισε να εξοργίζεται για την ανεύθυνη πολιτική της νέας κυβέρνησης.[25]

Ο αλαζονικός τρόπος που κυβερνούσε ο Μόρτιμερ προκάλεσε τη ζήλεια και την οργή πολλών ευγενών, ο πρώτος που έσπασε τη συμμαχία και συγκρούστηκε σκληρά μαζί του ήταν ο Ερρίκος του Λάνκαστερ. Ο Σίμον του Μεφαμ οπαδός του δούκα του Λάνκαστερ εξελέγη αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι (1328) χωρίς αντίσταση αλλά οι αντιδράσεις των ευγενών δεν σταμάτησαν. Το Κοινοβούλιο άνοιξε τις εργασίες του στις 15 Οκτωβρίου, την ίδια μέρα ο Σερ Ρόμπερτ Χόλλαντ δολοφονήθηκε από ληστές αλλά ο κόμης του Μαρς ορκίστηκε στον Σταυρό του Μεφαμ ότι δεν γνώριζε τίποτα για το θέμα. Ο βασιλιάς συνέταξε κατηγορητήριο για την παραβίαση των κανόνων της Μάγκνα Κάρτα. Οι δυο κόμητες έγιναν θανάσιμοι εχθροί και η συνεχής απουσία τους όταν βρισκόταν ο βασιλιάς δημιούργησε μεγάλες υποψίες, ο Λάνκαστερ κατηγόρησε σκληρά τον Μόρτιμερ για την επιβλαβή Συνθήκη του Εδιμβούργου - Νορθάμπτον που υπέγραψε και ο Εδουάρδος Γ΄.[26] Ο νεαρός βασιλιάς συγκέντρωσε έναν στρατό με τοξότες για να αντιμετωπίσει μια επανάσταση στα βόρεια που προκλήθηκε από τον Λάνκαστερ. Ο Ερρίκος του Λάνκαστερ και οι υπόλοιποι ευγενείς που ανέτρεψαν τον Εδουάρδο Β΄ προσπαθούσαν τώρα να ανατρέψουν τον Μόρτιμερ αλλά χωρίς αποτέλεσμα επειδή ο νεαρός Εδουάρδος Γ΄ ήταν πάντα δίπλα του. Ο Εδμόνδος του Γούντστοκ, 1ος κόμης του Κεντ ετεροθαλής αδελφός του Εδουάρδου Β΄ εκτελέστηκε τον Μάρτιο του 1330 με διαταγή του Εδουάρδου Γ΄ αλλά από ενέργειες του Μόρτιμερ, μετά την εκτέλεση ο Λάνκαστερ έπεισε τον νεαρό βασιλιά να διεκδικήσει την ανεξαρτησία του.

Πτώση και θανάτωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Οκτώβριο του 1330 όταν συνεκλήθη ξανά το Κοινοβούλιο στο Νότιγχαμ ο Εδουάρδος Γ΄ λίγες μέρες πριν τα 18α γενέθλια του διέταξε τη σύλληψη του Μόρτιμερ και της μητέρας του στο κάστρο του Νότιγχαμ. Η Ισαβέλλα άρχισε τις εκκλήσεις στον Εδουάρδο Γ΄ να χαρίσει τη ζωή στον Μόρτιμερ με την κραυγή "Αγαπητέ μου γιε, λυπήσου τον ευγενή Μόρτιμερ" αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο Μόρτιμερ μεταφέρθηκε στον Πύργο του Λονδίνου και καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία και παραβίαση της βασιλικής εξουσίας χωρίς δίκη, απαγχονίστηκε στο Τίμπουρν (29 Νοεμβρίου 1330) και η περιουσία του κατασχέθηκε από το στέμμα. Το σώμα του παρέμεινε κρεμασμένο σε δημόσια θέα στην αγχόνη δυο μέρες και δυο νύχτες. Η χήρα του Ιωάννα δέχτηκε συγχώρεση (1336) και πέθανε το 1356, τάφηκε δίπλα από τον σύζυγο της στο Γουίγκμορ, ο τάφος τους αργότερα καταστράφηκε.[27]

Το 2002 ο ηθοποιός Τζον Τσάλλις (γεν. το 1942) ιδιοκτήτης της περιοχής του αβαείου του Γουίγκμορ κάλεσε το πρόγραμμα του BBC "Το σπίτι του ντετέκτιβ στο μεγαλείο του" να ερευνήσει την περιουσία του. Η ομάδα βρήκε ένα έγγραφο στο οποίο η χήρα του Ιωάννα έκανε αίτημα στον Εδουάρδο Γ΄ να επιτρέψει τη μεταφορά του σώματος του στο αβαείο του Γουίγκμορ, ο βασιλιάς της απάντησε "Ας αφήσουμε το σώμα του να αναπαυθεί εν ειρήνη". Ο Εδουάρδος Γ΄ επέτρεψε ωστόσο αργότερα να μεταφερθεί το σώμα του στο αβαείο του Γουίγκμορ και η Ιωάννα όταν πέθανε τάφηκε δίπλα του.

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τη σύζυγο του Ιωάννα του Τζένβιλλ απέκτησε :

  • Έντμοντ Μόρτιμερ (1302 - 1331)
  • Μάργκαρετ Μόρτιμερ, 3η βαρόνη του Μπέρκλεϋ (1304 – 1337), παντρεύτηκε τον Τόμας Μπέρκλεϋ, 3ο βαρόνο του Μπέρκλεϋ
  • Ματθίλδη Μόρτιμερ (1307 - μετά το 1345), παντρεύτηκε τον Τζων Τσάρλτον, λόρδο των Ποουίς[28]
  • Γοδεφρείδος Μόρτιμερ (1309 - 1376), κληρονόμησε από τη γιαγιά του Ιωάννα Λουζινιάν τη Γαλλική κομητεία του Κουέ και είναι ο ιδρυτής του Γαλλικού κλάδου της οικογένειας.[29]
  • Τζων Μόρτιμερ (1310 - 1328)
  • Ιωάννα Μόρτιμερ (1312 - 1351) παντρεύτηκε τον Τζέιμς Αούντλει, 2ο βαρόνο του Αούντλει
  • Ισαβέλλα Μόρτιμερ (1313 - μετά το 1327)
  • Αικατερίνη Μόρτιμερ, κόμισσα του Γουόρικ (1314 – 1369), παντρεύτηκε τον Τόμας Μποσάμπ, 11ο κόμη του Γουόρικ.
  • Αγνή Μόρτιμερ, κόμισσα του Πέμπροκ (1317 – 1368), παντρεύτηκε τον Λόρενς Χέιστινγκς, 1ο κόμη του Πέμπροκ
  • Βεατρίκη Μόρτιμερ (πέθανε στις 16 Οκτωβρίου 1383), παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τον Εδουάρδο του Νόρφολκ γιο και διάδοχο του Τόμας του Μπράδερτον, 1ου κόμη του Νόρφολκ με τον οποίο δεν απέκτησε παιδιά και σε δεύτερο γάμο τον Τόμας Μπριού (πέθανε το 1361) με τον οποίο απέκτησε τρεις γιους και τρεις κόρες.[30]
  • Λευκή Μόρτιμερ (1321 - 1347), παντρεύτηκε τον Πέτερ Γκράντισον, 2ο βαρόνο του Γκράντισον.

Ο Ρότζερ Μόρτιμερ μέσω του μεγαλύτερου γιου του Έντμοντ είναι πρόγονος των τελευταίων δυο βασιλέων από τη δυναστεία των Πλανταγενετών Εδουάρδου Δ΄ της Αγγλίας και Ριχάρδου Γ΄ της Αγγλίας. Με την κόρη του Εδουάρδου Δ΄ Ελισάβετ της Υόρκης ο κόμης του Μαρς είναι πρόγονος του Ερρίκου Η΄ της Αγγλίας, του Ιακώβου Α΄ της Σκωτίας και κατά συνέπεια όλων των νεότερων βασιλέων της Αγγλίας, της Σκωτίας και της Μεγάλης Βρετανίας.

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μόρτιμερ εμφανίζεται στο έργο του Κρίστοφερ Μάρλοου Εδουάρδος Β΄ (1592) και στο έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ "Η ζωή του Εδουάρδου Β΄" (1923), στην τηλεοπτική σειρά του σκηνοθέτη Ντέρεκ Τζάρμαν (1942 - 1994) "Εδουάρδος Β΄" βασισμένη στο έργο του Μάρλοου παριστάνεται από τον ηθοποιό Νάιτζελ Τέρι (1945 - 2015).

Ο Μόρτιμερ είναι επίσης πρωταγωνιστής στη σειρά των Γαλλικών μυθιστορημάτων του Μωρίς Ντριόν Οι καταραμένοι βασιλείς, παριστάνεται στη Γαλλική τηλεοπτική παραγωγή (1972) από τον ηθοποιό Κλαύδιο Τζιρώ και στην παραγωγή του 2005 από τον ηθοποιό Μπρουνό Τοντεσκινί (γεν. το 1962).[31]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 081074646. Ανακτήθηκε στις 1  Μαΐου 2020.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Kindred Britain»
  3. ↑ p10697.htm#i106962. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  5. ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  6. ↑ http://cmuedward.weebly.com/mortimer.html
  7. ↑ Mortimer 2003, p. 12.
  8. ↑ Mortimer 2003, p. 13.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 Parliamentary Writs Alphabetical Digest. II. London: Public Record Office. 1834.
  10. ↑ Mortimer 2003, p. 14.
  11. ↑ Fingal descended firstly to Simon de Geneville (whose son Laurence predeceased him), and thence through his heiress daughter Elizabeth to her husband William de Loundres, and next through their heiress daughter, also Elizabeth, to Sir Christopher Preston, and finally to the Viscounts Gormanston.
  12. ↑ R. R. Davies, 'Mortimer, Roger (V), first earl of March (1287–1330)', Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, September 2004; online edn, January 2008
  13. ↑ Mortimer 2003, pp. 91–93.
  14. ↑ Costain, Thomas B. (1958). The Three Edwards. Garden City, New York: Doubleday and Company, Inc. p.191
  15. ↑ https://books.google.ca/books?id=OODQBAAAQBAJ&pg=PT92&dq=gerald+d%27alspaye&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjkmaX29Y3bAhWsyoMKHTt8DrYQ6AEINDAC#v=onepage&q=gerald%20d'alspaye&f=false
  16. ↑ https://books.google.ca/books?id=ouY2AQAAMAAJ&pg=PA505&dq=gerald+d%27alspaye&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwje-NbZ9o3bAhUH5YMKHa8zDJMQ6AEIQjAF#v=onepage&q=gerald%20d'alspaye&f=false
  17. ↑ https://books.google.ca/books?id=-Tk9oLoPTbYC&pg=PA156&dq=gerald+alspaye+segrave+mortimer+escape&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwipz73E943bAhWRw4MKHWSLBj4Q6AEILzAB#v=onepage&q=gerald%20alspaye%20segrave%20mortimer%20escape&f=false
  18. ↑ E.L.G. Stones, "The Date of Roger Mortimer's Escape from the Tower of London" The English Historical Review 66 No. 258 (January 1951:97–98) corrected the traditional date of 1324 offered in one uncorroborated source.
  19. ↑ Mortimer, 141 as cited by Alison Weir, 181; for a countervailing view see, Doherty, PC, "Isabella, Queen of England 1296–1330 (unpublished D.Phil Thesis, Exeter College, Oxford, 1977/8).
  20. ↑ "The Queen has come of her own free will, and may freely return when she so wishes. But if she prefers to remain in these parts, she is my sister, and I refuse to expel her." quoted in Weir, 181, from the "Vita Edwardi Secundi".
  21. ↑ Mortimer threatened to "slit her throat" if she returned to Edward and England. A threat he would live to regret when tried by the new King Edward III.
  22. ↑ 22,0 22,1 Patent Rolls. Westminster: Parliament of England. 1232–1509.
  23. ↑ https://books.google.ca/books?id=I_s1AgAAQBAJ&pg=PT126&dq=killed+edward+ii&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjQgP7z9I3bAhWk24MKHbzFC0YQ6AEINDAC#v=onepage&q=killed%20edward%20ii&f=false
  24. ↑ The Brut, or The Chronicles of England edited from MS Rawlinson B 171, Bod.L, 2 vols, EETS Orig. ser.131, 136, London 1906-8.
  25. ↑ Chronicon Henrici Knighton, ed. J.R.Lumby, vol.1, RS 92, 1889;new ed. 1337-96, H.G.Martin (Oxford, 1995), I, 447.
  26. ↑ Thomas, A.H., ed. (1926). Calendar of Plea and Memoranda Rolls...of the City of London. Cambridge. pp. 77–83, 84–6.
  27. ↑ Costain, p.275
  28. ↑ Charles Hopkinson and Martin Speight, The Mortimers: Lords of the March (Logaston Press 2002), pp. 84–5.
  29. ↑ Watson 1906, pp. 1-3.
  30. ↑ Richardson II 2011, p. 634.
  31. ↑ https://web.archive.org/web/20141219202458/http://www.allocine.fr/series/ficheserie-545/casting/saison-1659/

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • C. G. Crump, "The Arrest of Roger Mortimer and Queen Isabel" (EHR, XXVI, 1911)
  • R. R. Davies, 'Mortimer, Roger (V), first earl of March (1287–1330)', Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, September 2004; online edn, January 2008 [2], accessed 19 December 2009.
  • D. A. Harding, The Regime of Isabella and Mortimer, 1326–1330, M Phil Thesis (University of Durham, 1985).
  • Patent Rolls. Westminster: Parliament of England. 1232–1509.
  • Calendar of the Gormanston Register (ed. Mills/McEnery), Dublin, 1916.
  • Mortimer, Ian (2003). The Greatest Traitor: The Life of Sir Roger Mortimer, Ruler of England 1327–1330. New York: St. Martin's Press.
  • Ian Mortimer, 'The Death of Edward II in Berkeley Castle', English Historical Review.
  • Derek Pratt, "The Marcher Lordship of Chirk, 1329–1330", (Transactions of the Denbighshire Historical Society, XXXIX, 1990).
  • Parliamentary Writs Alphabetical Digest. II. London: Public Record Office. 1834.
  • Richardson, Douglas (2011). Everingham, Kimball G., ed. Plantagenet Ancestry: A Study in Colonial and Medieval Families. II (2nd ed.). Salt Lake City.
  • J. H. Round, "The Landing of Queen Isabella" (EHR, XIV, 1899)
  • G. W. Watson, Geoffrey de Mortimer and his Descendants, (Genealogist, New series, XXII, 1906), pp. 1–16.
  • A. Weir, Isabella she-wolf of France, Queen of England, (Jonathan Cape, London, 2005).
  • Ancestral Roots of Certain American Colonists Who Came to America Before 1700 By Frederick Lewis Weis; Lines: 10–31, 29–32, 29–33, 39–31, 47B-33, 71–33, 71A-32, 120–33, 176B-32, 263–31
  • Preston Genealogy, by Sir Thomas Wentworth, May 1636 (MS 10,208, National Library, Dublin)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ρότζερ Μόρτιμερ, 1ος κόμης του Μαρς
Γέννηση: 25 Απριλίου 1287 Θάνατος: 29 Νοεμβρίου 1330
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Έντμοντ Μόρτιμερ, 2ος βαρόνος του Μόρτιμερ 		Βαρόνος του Μόρτιμερ

1304 - 1330 		Διάδοχος
Κατάσχεση του τίτλου
Προκάτοχος
Δημιουργία του τίτλου 		Κόμης του Μαρς

1328 - 1330 		Διάδοχος
Κατάσχεση του τίτλου
Επόμενος κάτοχος : Ρότζερ Μόρτιμερ
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ρότζερ_Μόρτιμερ,_1ος_κόμης_του_Μαρς&oldid=10611896"