Σάντρινσκ

Σάντρινσκ
Σημαία Έμβλημα
Σάντρινσκ 56°5′0″N 63°38′0″E
Χώρα	Ρωσία
Διοικητική υπαγωγή	Shadrinsk Urban Okrug
Γεωγραφική υπαγωγή	Δυτική Σιβηρική Πεδιάδα
Ίδρυση	1662
Έκταση	174 km²
Υψόμετρο	80 μέτρα
Πληθυσμός	68.609 (2021)
Ταχ. κωδ.	641870
Τηλ. κωδ.	35253
Ζώνη ώρας	UTC+05:00
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα

Το Σάντρινσκ (ρώσικα: Шадринск) είναι πόλη της Ρωσίας η οποία βρίσκεται στην περιφέρεια Κουργκάν. Έχει πληθυσμό 74.652 κατοίκων (2020). Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Ίσετ.

Γεωγραφία

Το Σαντρίνσκ βρίσκεται ανατολικά των Ουραλίων. Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό μέρος της πεδιάδας της Δυτικής Σιβηρίας. Απέχει 130 χιλιόμετρα από το Κουργκάν. Βρίσκεται στην αριστερή όχθη του ποταμού Ίσετ. Έχει ηπειρωτικό κλίμα.

Η πόλη του Σαντρίνσκ είναι πόλη περιφερειακής σημασίας. Αν και δεν υπάγεται στην ομώνυμη επαρχία που περιβάλλει τη πόλη, είναι διοικητική έδρα της επαρχίας Σαντρίνσκι.

Το Σαντρίνσκ είναι στάση της σιδηροδρομικής γραμμής του Γεκατερίνμπουργκ (τότε γνωστή ως σιδηρόδρομος Σβερντλόφσκ - Κουργκάν), η οποία εγκαινιάστηκε το 1933.

Ιστορία

Από το 1644 είναι γνωστός ένας οικισμός με το όνομα Σαντρίνσκαγια ζάιμκα (Шадринская заимка), ο οποίος βρίσκεται στην ίδια θέση με τη σημερινή πόλη.

Το 1662 χτίστηκε το όστρογκ του Σάντρινσκ. Αργότερα η πόλη απέκτησε το καθεστώς του εμπορικού οικισμού (σλαμπαντά). Η λέξη σλαμπαντά μπορεί να μεταφραστεί χαλαρά ως οικισμός που δεν φορολογείται. Το 1712 ολοκληρώθηκε η κατασκευή της Εκκλησίας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ (храма Архангела Михаила / χραμ Αρχανγκέλα Μιχαήλα).

Το 1781 το Σάντρινσκ αναβαθμίστηκε σε πόλη-έδρα ουγέστ του κυβερνείου Περμ. Τον επόμενο αιώνα το Σάντρινσκ έγινε σημαντικό πολιτιστικό, βιοτεχνικό και εμπορικό κέντρο της ενδοχώρας των Ουραλίων. Η σημασία της πόλης στο εμπόριο γεωργικών προϊόντων ήταν σημαντική τον αιώνα αυτό. Στα τέλη του 19ου αιώνα η κατασκευή του Υπερσιβηρικού σιδηροδρόμου απειλούσε να μειώσει την σημασία της πόλης, ωστόσο τον Οκτώβριο του 1913 ολοκληρώθηκε ο σταθμός που συνέδεε την πόλη με το Μπογκντάνοβιτς και το Καμένσκ-Ουράλσκι.

Πληθυσμιακές μεταβολές

Έτος	Πληθυσμός
1897	11.678
1926	19.200
1939	31.149
1959	56.129
1970	72.619
1979	81.511
1989	86.713
2002	80.865
2010	77.756

Πολιτισμός, εκπαίδευση και αξιοθέατα

Στο Σάντρινσκ υπάρχει ένα μουσείο τοπικής ιστορίας, το οποίο πήρε το όνομά του από τον Βλαντίμιρ Πάβλοβιτς Μπιριούκοφ (1888-1971). Το σπίτι του γλύπτη Ιβάν Σαντρ (1887-1941) έχει γίνει μουσείο.

Στο Σάντρινσκ βρίσκεται το Κρατικό Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του Σάντρινσκ. (Шадринский государственный педагогический институт).

Μερικά κτίρια στο Σάντρινσκ έχουν αρχιτεκτονική πολυτιμότητα. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται ο Καθεδρικός Ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου, η Εκκλησία της Αναστάσεως, το κτίριο του πρώην γυμνασίου, το κτίριο της διοίκησης του ζέμστβο (1870) και άλλα.

Οικονομία

Ο μεγαλύτερος εργοδότης της πόλης είναι το εργοστάσιο εξαρτημάτων αυτοκινήτων του Σάντρινσκ (Шадринский автоагрегатный завод / Σάντρινσκι αβτοαγκριεγκάτνι ζάβοντ). Στην πόλη εδρεύουν εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον κατασκευαστικό κλάδο (τούβλα, κατασκευασμένα εξαρτήματα σκυροδέματος), καθώς και μερικές μικρές βιομηχανίες (παραγωγής υφασμάτων, παπουτσιών, χαλιών και επίπλων). Το Σάντρινσκ είναι το κέντρο μιας γεωργικής περιοχής. Στην περιοχή γύρω από τη πόλη καλλιεργούνται και παράγονται σιτηρά. Επίσης ανεπτυγμένος είναι και ο τομέας της κτηνοτροφίας, καθώς στην πόλη εκτρέφονται χοίροι, άλογα και άλλα ζώα. Η πόλη παράγει και γαλακτοκομικά προϊόντα. Κοντά στην πόλη υπάρχουν πηγές μεταλλικού νερού. Η πόλη διαθέτει εγκαταστάσεις επεξεργασίας τροφίμων και ποτών (π.χ. για επεξεργασία γαλακτοκομικών, κρεάτων, αλκοολούχων ποτών).

Αξιοσημείωτοι κάτοικοι

• Γιούρι Μπαλάσοφ (γεν. 1949), σκακιστής
• Λεονίντ Χαμπάροφ (γεν. 1947), ρωσοσοβιετικός αξιωματικός
• Γιεβγκένιγια Σέντοβα (γεν. 1986), αθλήτρια του διάθλου
• Άλα Βασέρινα (γεν. 1983), αρσιβαρίστρια

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη ιστοσελίδα της πόλης (Ρωσικά)
• Σελίδα για το Σάντρινσκ στο mojgorod.ru (Ρωσικά)