Σαμάς σουμ ουκίν

Σαμάς σουμ ουκίν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	Δεκαετία του 670 π.Χ. (περίπου)
Θάνατος	12  Ιουλίου 648 π.Χ. Βαβυλώνα
Αιτία θανάτου	αυτοπυρπόληση
Χώρα πολιτογράφησης	Βαβυλωνία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης
Οικογένεια
Γονείς	Εσαραδδών και Ešar-ḫamat
Αδέλφια	Ασσουρμπανιπάλ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Βασιλιάς της Βαβυλώνας
Σχετικά πολυμέσα

Ο Σαμάς σουμ ουκίν υπήρξε Ασσύριος βασιλιάς της Βαβυλώνας (669 – 648 π.Χ.) δεύτερος γιος του βασιλιά της Ασσυρίας Εσαραδδών τοποθετήθηκε από τον πατέρα του ισόβιος κυβερνήτης της Βαβυλώνας, μετά τον πρόωρο θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του Σίν ιντινά απλά (672 π.χ.) διάδοχος στον Ασσυριακό θρόνο ορίστηκε ο μικρότερος αδελφός του Ασσουρμπανιπάλ. Ο πατέρας του βασιλιάς Εσαρραδών πέθανε αιφνίδια σε μια εκστρατεία του στην Αίγυπτο (669 π.χ.), η διαδοχή δόθηκε τελικά στον μικρότερο γιο του Ασσουρνασιρπάλ χάρη στην φανατική υποστήριξη που είχε στο πρόσωπο του η γιαγιά του Νακί α ζακουτού σύζυγος του Σενναχειρείμ κάτι που δυσαρέστησε έντονα τον Σαμάς σουμ ουκίν όπως θα φανεί στην συνέχεια. Ο Σαμάς σουμ ουκίν παρ'όλα αυτά διατήρησε στην Βαβυλώνα μιά σχετική ανεξαρτησία και πήρε τον τίτλο του βασιλιά της πόλης τον οποίο είχε όσο ζούσε ο πατέρας του, για 16 περίπου χρόνια στάθηκε πιστός χωρίς να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στον μικρότερο αδελφό του. Το (652 π.χ.) εξεγέρθηκε για άγνωστους λόγους, αμέσως συγκεντρώθηκαν γύρω του όλοι οι καταπιεσμένοι λαοί από την αυταρχικότητα του Σαρδανάπαλου όπως οι Χαλδαίαοι, οι Ελαμίτες, οι Αμορραίοι και οι Άραβες για να τον υποστηρίξουν. Ο Ασσουρμπανιπάλ ήρθε με στρατό από την Νινευή πνίγοντας την επανάσταση στο αίμα με πρωτοφανή στα χρονικά βιαιότητα οι αρχαίοι συγγραφείς μιλάνε ακόμα και για κανιβαλισμό, ο ίδιος ο Σαμάς σουμ ουκίν βρήκε τον θάνατο από την φωτιά που ξέσπασε στα ανάκτορα (648 π.χ.), ο Σαρδανάπαλος πριν επιστρέψει στην Νινευή όρισε νέο βασιλιά υποτελή του στην Βαβυλώνα τον Κανδαλανού.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Shamash-shum-ukin στο Wikimedia Commons
• Τα Χρονικά του Σαμάς σουμ ουκίν Αρχειοθετήθηκε 2013-01-01 στο Wayback Machine.