Σαν Φραντσέσκο α Ρίπα (Σταντάλ)
 Η εκκλησία Σαν Φραντσέσκο α Ρίπα στη Ρώμη | |
| Συγγραφέας | Σταντάλ |
|---|---|
| Τίτλος | San Francesco a Ripa |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 30 Σεπτεμβρίου 1831[1] |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1853 |
| Μορφή | διήγημα |
| Σειρά | Ιταλικά χρονικά |
| Τόπος | Ρώμη |
| δεδομένα () | |
Σαν Φραντσέσκο α Ρίπα (γαλλικός τίτλος:San Francesco à Ripa) είναι διήγημα του Γάλλου συγγραφέα Σταντάλ, που γράφτηκε το 1839, εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1853 και περιλαμβάνεται στα Ιταλικά χρονικά. [2]
Η ιστορία αφηγείται την περιπετειώδη ερωτική ιστορία ενός νεαρού Γάλλου με μια Ιταλίδα κόμισσα και αποκαλύπτει τα βίαια συναισθήματα και την εκδίκηση στα οποία μπορεί να οδηγήσει η ζήλια. Στο διήγημα ο συγγραφέας συγκρίνει δύο ασύμβατους κόσμους, σύμφωνα με τον ίδιο: τον παθιασμένο ιταλικό κόσμο όπου κυριαρχούν τα βίαια συναισθήματα και τον γαλλικό κόσμο όπου κυριαρχεί η ελαφρότητα, η ματαιοδοξία και η επιπολαιότητα. [3]
Υπόθεση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ιστορία διαδραματίζεται στη Ρώμη το 1726. Βρισκόμαστε στην αυλή του Πάπα Βενέδικτου ΙΓ΄(Ορσίνι) όπου κυριαρχούν οι μηχανορραφίες και ο νεποτισμός. Ο πάπας έχει δύο νεαρές ανιψιές με αντίθετους χαρακτήρες, παντρεμένες με ισχυρούς άνδρες. Η κόμισσα Ορσίνι, λαμπερή και ανάλαφρη, επιπόλαιη, δραστήρια, ενδιαφέρουσα, έχει συνεχώς εφήμερους εραστές, αντίθετα, η πριγκίπισσα Καμπομπάσο είναι ευσεβής και μελαγχολική μετά το τέλος του δεσμού της με έναν Ισπανό δούκα πριν τρία χρόνια.[4]
Η αγέρωχη πριγκίπισσα Καμπομπάσο, μια γυναίκα εξαιρετικής ομορφιάς, συναντά τον ιππότη ντε Σενεσέ, έναν 22χρονο Γάλλο διπλωμάτη, ανιψιό του δούκα του Σαιντ-Αινιάν, πρεσβευτή του Λουδοβίκου ΙΕ' της Γαλλίας στη Ρώμη. Ο Σενεσέ είναι ένας νεαρός εύθυμος και θαρραλέος, αλλά επιπόλαιος και πολύ αλαζόνας. Ωστόσο, η πριγκίπισσα παρασύρεται από την ελαφρότητά του και τον ερωτεύεται βαθιά, δημιουργώντας μια μυστική σχέση.
Η σχέση τους κράτησε περίπου οκτώ μήνες, «ο χρόνος, που διπλασιάζει το πάθος μιας Ιταλίδας, σκοτώνει αυτό ενός Γάλλου» και ο Σενεσέ άρχισε να συχνάζει στην όμορφη ξαδέρφη της πριγκίπισσας, την κόμισσα Ορσίνι και θέλει να την κατακτήσει. Η πριγκίπισσα το επιβεβαιώνει σε μια γιορτή που έδωσε η αντίζηλός της και τρελαμένη από τη ζήλια, αποφασίζει να εκδικηθεί. Στη συνέχεια μιλά για τα συναισθήματά της στον Σενεσέ, που δεν υποψιάζεται τον πιθανό κίνδυνο και της προσφέρει μια διευθέτηση - μια σχέση συγχρόνως με εκείνη και την εξαδέλφη της - κάτι που θα σφραγίσει τη μοίρα του. Η πριγκίπισσα αρχίζει να υφαίνει τον ιστό της εκδίκησής της.[5]
Δύο μέρες μετά τη γιορτή, γύρω στα μεσάνυχτα, ο ιππότης Σενεσέ, επιστρέφοντας στο σπίτι του, αντιλήφθηκε ότι τον παρακολουθούν, και ήταν μόνος του γιατί ο αμαξάς του είχε εξαφανιστεί. Φεύγοντας από παράδρομους, βρέθηκε απροσδόκητα μπροστά στην εκκλησία Σαν Φραντσέσκο α Ρίπα, όπου αναζήτησε καταφύγιο. Ο ιππότης μέσα στην εκκλησία παρατηρεί τις ετοιμασίες μιας κηδείας. Πλησιάζοντας, βλέπει το όνομα και το οικόσημο που φέρουν το όνομά του: είναι η κηδεία του! Έκπληκτος, τρέπεται ξανά σε φυγή, μακριά από τη μακάβρια σκηνή.
Καταφέρνει να φθάσει στο μέγαρό του, όπου ένας υπηρέτης του ανακοινώνει ότι ο αμαξάς δολοφονήθηκε. Καθώς ο υπηρέτης μιλούσε, οκτώ πιστολιές που ήχησαν ταυτόχρονα από ένα παράθυρο που έβλεπε στον κήπο, άφησαν τον Σενεσέ νεκρό δίπλα στον υπηρέτη του. Η ιστορία τελειώνει απότομα υποδεικνύοντας ως διοργανωτή της δολοφονίας τον έμπιστο της πριγκίπισσας Μονσινιόρ Φερατέρα.
Δύο χρόνια αργότερα, η πριγκίπισσα Καμπομπάσο τιμήθηκε στη Ρώμη ως το πρότυπο της υψηλότερης ευσέβειας, και ο Μονσινιόρ Φερατέρα ήταν από καιρό καρδινάλιος.[6]
Σχολιασμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ακόμη κι αν ο Σταντάλ διάβασε, όπως ισχυρίζεται στην εισαγωγή, σε χειρόγραφο την ερωτική ιστορία μιας Ιταλίδας πριγκίπισσας για έναν Γάλλο διπλωμάτη και απλώς τη μεταφράζει, [7]οι χαρακτήρες στο διήγημα είναι καθαρά φανταστικοί και χρησιμεύουν για την υποστήριξη της μυθοπλασίας. Ο δούκας του Σαιντ-Αινιάν ήταν πραγματικά πρεσβευτής του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΕ' από το 1731 έως το 1741, αλλά ποτέ δεν ενεπλάκη σε γεγονότα σαν τα αφηγούμενα.[5]
Η πριγκίπισσα Καμπομπάσο ενσαρκώνει το πάθος που μόνο οι Ιταλοί, σύμφωνα με τον Σταντάλ, ήταν ικανοί να βιώσουν. Ο ανιψιός του Γάλλου πρεσβευτή, ο ιππότης Σενεσέ, αντιθέτως ενσαρκώνει τα ελαττώματα που αποδίδει ο συγγραφέας στους Γάλλους.
Μετάφραση στα ελληνικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Στη συλλογή Ιταλικά Χρονικά, μετάφραση: Χαρά Κίττου και Στέργιος Βαρβαρούσης, εκδόσεις Ερατώ, 1991 [8]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Σταντάλ: «San Francesco a Ripa» (Γαλλικά) 1853. σελ. 177.
- ↑ Massimo Colesanti (a cura di), Per uno Stendhal romano: libri idee immagini, Roma: Edizioni di storia e letteratura, 2002, p. 14 n. 20
- ↑ . «writingshome.com/Henri Beyle Stendhal - Cronache romane/pdf» (PDF).
- ↑ . «babelio.com/livres/Stendhal-San-Francesco-a-Ripa».
- ↑ 5,0 5,1 . «romeaccueil.com/Stendhal-ou-l-amour-d-un-francais-pour-l-Italie».
- ↑ . «textes.libres.free.fr/francais/henri-beyle-stendhal_san-francesco-a-ripa».
- ↑ . «fr.wikisource.org/wiki/San_Francesco_a_Ripa».
- ↑ . «eratobooks.gr/Ιταλικά Χρονικά».