Σαρλ-Πωλ Λαντόν
| Σαρλ Πωλ Λαντόν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Charles Paul Landon (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 12 Οκτωβρίου 1761[1][2] ή 12 Οκτωβρίου 1760[3] Νονάν-λε-Πεν[4] |
| Θάνατος | 5 Μαρτίου 1826[5][4][6] Παρίσι[7][4] |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ[8] και Grave of Landon |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[9] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[10] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος χαράκτης ιστορικός της τέχνης[11] συγγραφέας[12] βιβλιοπώλης[13] κριτικός τέχνης[13] δημοσιογράφος[13] |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Marie-Pauline Soyer Charles Henri Landon |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | έφορος (1816–1826, Μουσείο του Λούβρου) |
| Βραβεύσεις | βραβείο της Ρώμης (1792)[4] Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής[14] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σαρλ-Πωλ Λαντόν (γαλλικά: Charles Paul Landon) (12 Οκτωβρίου 1760 – 5 Μαρτίου 1826) ήταν Γάλλος νεοκλασικός ζωγράφος και συγγραφέας έργων ιστορίας της τέχνης.[15]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Λαντόν γεννήθηκε στο Νονάν της Νορμανδίας. Απόγονος, μέσω της μητέρας του, του γλύπτη Ζαν Γκουζόν, προορίζονταν από τους γονείς του για τον εκκλησιαστικό κλάδο και έλαβε πολύ καλή μόρφωση. Έχοντας, ωστόσο, κλίση για τις τέχνες, πήγε στο Παρίσι το 1785 και σπούδασε ζωγραφική κοντά στον Φρανσουά-Αντρέ Βενσάν και στη συνέχεια στο εργαστήριο του Ζαν-Μπατίστ Ρενιώ, όπου γνωρίστηκε και ανέπτυξε δια βίου φιλία με τον Ρομπέρ Λεφέβρ. Χωρίς να διακόψει την πορεία των καλλιτεχνικών του σπουδών, ο κόμης του Αρτουά, μελλοντικός Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας, ταυτόχρονα, του ανέθεσε την παράδοση μαθημάτων σχεδίου στα παιδιά του, τον δούκα της Ανγκουλέμ και τον δούκα του Μπερί.
Το 1792, κέρδισε το βραβείο της Ρώμης με τον πίνακα Ο Ελεάζαρ προτιμά τον θάνατο από το έγκλημα της παράβασης του νόμου. Έτσι, ταξίδεψε για σπουδές στη Γαλλική Ακαδημία της Ρώμης, όπου έμεινε για πέντε χρόνια. Μετά την επιστροφή του από την Ιταλία, στις ταραγμένες συνθήκες της Γαλλικής Επανάστασης, φαίνεται ότι εγκατέλειψε τη ζωγραφική και στράφηκε στη συγγραφή, άρχισε να εκθέτει πάλι από το 1795 και συνέχισε κατά διαστήματα μέχρι το 1814.[16]
Κατά την επιστροφή του από τη μετανάστευση, ο δούκας του Μπερί τον διόρισε ζωγράφο στην υπηρεσία του. Με την τέλεια γνώση που απέκτησε για τα αριστουργήματα του Μουσείου του Λούβρου, το 1816 διορίστηκε επιμελητής των πινάκων του στέμματος. Έγινε γραμματέας της Ακαδημίας Ζωγραφικής και Γλυπτικής, ανταποκριτής του Ινστιτούτου της Γαλλίας και μέλος πολλών λόγιων εταιρειών.
Περισσότερο από τη ζωγραφική του, ο Λαντόν είναι γνωστός για τις πολλές δημοσιεύσεις του σχετικά με τα μουσεία και τα Σαλόν της εποχής του. Κατά τη διάρκεια της ζωής του εξέδωσε σχεδόν εκατό τόμους. Ήταν συνεργάτης του περιοδικού Εφημερίδα Τεχνών, Επιστημών και Λογοτεχνίας (Journal des arts, des sciences et de la littérature). Ήταν επίσης συνιδιοκτήτης της Gazette de France, όπου δημοσιεύονταν εκτεταμένες δημοσιεύσεις για τα ετήσια Σαλόν του Παρισιού.[17]
Το συγγραφικό έργο του περιλαμβάνει
- τα Χρονικά του Μουσείου και της Σύγχρονης Σχολής Καλών Τεχνών, [18]που δημοσιεύτηκε μεταξύ 1808 και 1835 και κυκλοφόρησε σε 33 τόμους. Αποτελεί μια ολοκληρωμένη πηγή για την ευρωπαϊκή τέχνη και τους καλλιτέχνες πριν από τον 19ο αιώνα. Ωστόσο, το έργο έχει επικριθεί επειδή περιέχει πολλά απρόσεκτα βιογραφικά λάθη και στερείται κριτικής ακρίβειας.
- Ζωή και έργα διάσημων ζωγράφων όλων των σχολών, σε 22 τόμους.[19]
- Μια ιστορική περιγραφή του Παρισιού, 2 τόμοι
- Περιγραφή του Λονδίνου
- Έγραψε επίσης για το παλάτι του Λουξεμβούργου και τις συλλογές του.
Ο Λαντόν πέθανε στα καθήκοντά του ως επιμελητής του Μουσείου του Λούβρου στις 5 Μαρτίου 1826. Ενταφιάσθηκε στο Παρίσι στο κοιμητήριο Περ Λασαίζ.
Η κόρη του Μαρί-Πωλίν ήταν επίσης χαράκτρια.
Επιλογή έργων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Ο Ελεάζαρ προτιμά τον θάνατο από το έγκλημα της παράβασης του νόμου, (1792) Εθνική Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, Παρίσι -
Γυναικείο πορτρέτο (1793) -
Ο κόμης Μπουρσέ και η οικογένειά του (1791) -
Δαίδαλος και Ίκαρος, εκτέθηκε στο Σαλόν του 1799 -
-
Ο Παύλος και η Βιργινία κατά την παιδική τους ηλικία -
Αφροδίτη και Έρωτας (1810) Μουσείο Καλών Τεχνών της Νίκαιας -
Κεφάλι γυναίκας στεφανωμένης με δάφνη
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12256190b. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) Babelio. 124128. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0312091. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Landon, Charles Paul» (Αγγλικά) Oxford University Press. Οξφόρδη. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12256190b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ «Charles Paul Landon». (Ολλανδικά) RKDartists. 47812.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ 8,0 8,1 Jules Moiroux: «Le cimetière du Père-Lachaise». (Γαλλικά) Le cimetière du Père-Lachaise. Παρίσι. 1908. σελ. 215.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /47812. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2020. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12256190b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 9 Αυγούστου 2021. 500014614. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2022.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ 13,0 13,1 13,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0312091. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ books
.google .com /books?id=ctBCAQAAMAAJ&pg=RA1-PA41. - ↑ . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclopdia_Britannica/Landon,_Charles_Paul».
- ↑ . «wga.hu/bio_m/l/landon/biograph».
- ↑ . «theodora.com/encyclopedia/l/charles_paul_landon».
- ↑ . «gallica.bnf.fr/Presse et revuesAnnales du Musée et de l'école moderne des beaux-arts».
- ↑ . «gallica.bnf.fr/ark:/ Vies et oeuvres des peintres les plus célèbres de toutes les écoles».