Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σερβικές βουλευτικές εκλογές (2020)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σερβικές βουλευτικές εκλογές 2020
2016 ←
 21 Ιουνίου 2020
 → 2022
Για τις 250 έδρες στην Εθνοσυνέλευση
Οι 126 έδρες χρειάζονται για την πλειοψηφία
Συμμετοχή 48,88% Μείωση 7,19 π.μ.
  Κόμμα πλειοψηφίας Κόμμα μειοψηφίας Τρίτο κόμμα
 
Επικεφαλής Αλεξάνταρ Βούτσιτς Ίβιτσα Ντάσιτς Αλεξάνταρ Σάπιτς
Κόμμα Σερβικό Προοδευτικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Σερβική Πατριωτική Συμμαχία
Συμμαχία «Για τα Παιδιά Μας» Συμμαχία ΣΚΣ – ΕΣ
 		-
Προηγούμενες
εκλογές 		131 29 Νέο
Έδρες 188
(ΣΠΚ: 158, ΣΔΚΣ: 9, ΚΕΣΣ: 9, ΣΛΚ: 3, ΚΣ: 3, ΣΚΑ: 2, ΚΔτΣ: 2, ΛΑΚ: 1)		 32
(ΣΚΣ:23, ΕΣ:7, ΚΚ:1, ΠΣ:1)		 11
Αλλαγή στις
έδρες 		Αύξηση 57 Αύξηση 3
Λαϊκή ψήφος 1.953.998 334.333 123.393
Ποσοστό 63,0% 10,8% 3,9%
  Τέταρτο κόμμα Πέμπτο κόμμα Έκτο κόμμα
 
Επικεφαλής Ίστβαν Πάστορ Μουάμερ Ζούκορλιτς Σάιπ Καμπέρι
Κόμμα Συμμαχία Ούγγρων Βοϊβοντίνας Κόμμα Δικαιοσύνης και Συμφιλίωσης Κόμμα Δημοκρατικής Δράσης
Συμμαχία - «Ευθεία Μπροστά»
ΚΔΣ–ΔΚΜ 		Αλβανική Δημοκρατική Εναλλακτική
Προηγούμενες
εκλογές 		4 2 1
Έδρες 9 4
(ΚΔΣ:2, ΔΚΜ:2) 		3
(ΚΔΔ:3)
Αλλαγή στις
έδρες 		Αύξηση 5 Αύξηση 2 Αύξηση 2
Λαϊκή ψήφος 71.893 32.170 26.437
Ποσοστό 2,3% 1,0% 0,8%
  Έβδομο κόμμα
 
Επικεφαλής Σουλεϊμάν Ουγκλιάνιν
Κόμμα Δημοκρατική Δράση του Σάντζακ


Προηγούμενες
εκλογές 		2
Έδρες 3
Αλλαγή στις
έδρες 		Αύξηση 1
Λαϊκή ψήφος 24.676
Ποσοστό 0,8%

Χάρτης των εκλογών
Απερχόμενος Πρωθυπουργός

Άνα Μπρνάμπιτς
Σερβικό Προοδευτικό

Εκλεγμένος Πρωθυπουργός

Άνα Μπρνάμπιτς
Σερβικό Προοδευτικό

Στις 21 Ιουνίου 2020 διεξήχθησαν οι βουλευτικές εκλογές στη Σερβία. Αρχικά είχαν προγραμματιστεί για τις 26 Απριλίου, αλλά αναβλήθηκαν όταν στη χώρα κηρύχτηκε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω της πανδημίας του Covid-19.[1] Προβλέπεται ότι η Συμμαχία του Σερβικού Προοδευτικού Κόμματος θα πλειοψηφήσει στη Συνέλευση.

Η προσέλευση ήταν χαμηλή, μόνο 50,32%, επειδή τα κόμματα της αντιπολίτευσης μποϊκόταραν τις εκλογές παροτρύνοντας τους οπαδούς τους να μην πάνε στις κάλπες και να μην ψηφίσουν. Του μποϊκοτάζ είχαν προηγηθεί διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις για τη δημοκρατικότητα των εκλογών [2]

Η Συμμαχία Για τα Παιδιά Μας του Βούτσιτς κατάφερε συντριπτική νίκη έναντι των άλλων κομμάτων, κερδίζοντας τις 188 από τις 250 έδρες στη Συνέλευσης, και θα σχηματίσει κυβέρνηση πλειοψηφίας.[3] Όμως, τα κόμματα της αντιπολίτευσης κατηγόρησαν τον Βούτσιτς ότι με την πολιτική του επιρροή οδήγησε τους αντιπάλους του σε περιθωριοποίηση ενώ περιόρισε και την ελευθερία του Τύπου. Μετά από πολύμηνες διαβουλεύσεις, στις 5 Οκτωβρίου 2020 ο Βούτσιτς, ως Πρόεδρος της Σερβίας και αρχηγός του ΣΠΚ, ανακοίνωσε την απόφασή του να αναθέσει τον σχηματισμό της κυβέρνησης στην Άνα Μπρνάμπιτς, η οποία θα διατελέσει μία δεύτερη θητεία ως Πρωθυπουργός.[4]

Ιστορικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις εκλογές του 2016 μεγάλοι νικητές αναδείχθηκαν η συμμαχία του Σερβικού Προοδευτικού και η συμμαχία του Σοσιαλιστικού κόμματος. Ο αρχηγός του ΣΠΚ, ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς, κέρδισε μία δεύτερη θητεία στη θέση του Πρωθυπουργού. Μετά τις προεδρικές εκλογές του 2017, ο Βούτσιτς έγινε Πρόεδρος, και στη θέση του Πρωθυπουργού διορίστηκε η ανεξάρτητη πολιτικός Άνα Μπρνάμπιτς, η οποία ήταν η πρώτη γυναίκα και η πρώτη γκέι που έγινε Πρωθυπουργός της χώρας.[5] Δύο χρόνια μετά, η ακομμάτιστη Μπρνάμπιτς προσχώρησε στο ΣΠΚ.[6]

Αντικυβερνητικές διαδηλώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
«Η εξουσία διαφθείρει. Η απόλυτη εξουσία απολύτως διαφθείρει».[7] Σερβικές διαδηλώσεις 2017.

Από τις 3 Απριλίου 2017 που ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών μέχρι τις 31 Μαΐου 2017 που έγινε η ορκωμοσία του Βούτσιτς, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν στις μεγάλες πόλεις τις Σερβίας. Οι ταραχές ξεκίνησαν από υποψίες για εκλογική νοθεία, λογοκρισία των μέσων ενημέρωσης, αυταρχισμό του Βούτσιτς και νεποτισμό στο εκλογικό σύστημα. Οι διαδηλωτές αποκάλεσαν τον Βούτσιτς δικτάτορα που οδηγεί τη χώρα στον απολυταρχισμό και ζήτησαν περισσότερη ελευθερία στον Τύπο.[8][9]

Σύμβολα των ταραχών. «Απαγορεύεται ο Βούτσιτς» και #1από5εκατομμύρια

Από τις 30 Νοεμβρίου 2018 μέχρι τον Μάρτιο του 2020 η κυβέρνηση του Βούτσιτς δοκιμάστηκε ξανά από τις ειρηνικές διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης, που ζήτησε καθαιρέσεις πολιτικών, περισσότερη ελευθερία τύπου και δίκαιες εκλογές. Οι ταραχές εντάθηκαν κατόπιν μίας επίθεσης στον πολιτικό Μπόρκο Στεφάνοβιτς, τον αρχηγό της νεοσύστατης «Συμμαχίας για τη Σερβία».[10] Η προσέλευση διαδηλωτών έφτασε τις 25.000 - 70.000 άτομα, και εξαπλώθηκαν σε πάνω από 40 πόλεις της Σερβίας.[11] Πυροδοτήθηκαν από κατηγορίες για σκάνδαλα πολιτικών προσώπων, υποψίες λογοκλοπής, επιθέσεις σε δημοσιογράφους, η σύλληψη του πληροφοριοδότη που αποκάλυψε το εμπόριο όπλων σε αγωνιστές του ΙΚΙΣ στην Υεμένη, οι εκστρατείες λασπολογίας και η δολοφονία του πολιτικού Όλιβερ Ιβάνοβιτς.[12][13][14][15][16] [17][18]

Ο Βούτσιτς, ένας υπερεθνικιστής που έγινε Ευρωπαϊστής, παρά τις διαδηλώσεις, ξεκίνησε την εκστρατεία «Μέλλον της Σερβίας» κατά την οποία επισκέφθηκε πόλεις σε όλη τη Σερβία και εξήγησε την πολιτική του. Για τις χιλιάδες των διαδηλωτών είπε, ότι «ακόμα και αν υπήρχαν 5 εκατομμύρια στο δρόμο» δεν θα ενέκρινε τα αιτήματά τους. Από αυτή τη ρήση του Βούτσιτς προήλθε το βασικό σύνθημα των επεισοδίων: «#1από5εκατομμύρια».[19] Το Τουίτερ αναγκάστηκε να κλείσει γύρω στους 8.500 λογαριασμούς που έστειλαν πάνω από 43 εκατομμύρια μηνύματα σπαμ με συνθήματα κατά του Προέδρου.[20]

Στις αρχές του 2019 ο Βούτσιτς δήλωσε ότι ίσως γίνουν πρόωρες εκλογές εντός του 2019.[21] Τον Απρίλιο συστάθηκε μία ομάδα διαπραγματευτών που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για δίκαιη διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών και διατύπωσε τα αιτήματα και τις προτάσεις των διαδηλωτών.[22][23][24] Τον Μάιο του 2019 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην αναφορά της για τη Σερβία, επέστησε την προσοχή σε ορισμένα σημεία, εξέφρασε ανησυχίες για την ελευθερία του Τύπου, και πρότεινε να αυξηθούν τα περιθώρια για αυθεντικές διακομματικές διαβουλεύσεις ώστε να διαμορφωθεί μία Ευρωπαϊστική γενική συναίνεση, που θα είναι ζωτικής σημασίας για την πρόοδο της χώρας στην οδό της Ε.Ε.[25]

Τα αποτελέσματα των εκλογών ανά δήμο. Η ένταση του χρώματος είναι ανάλογη του ποσοστού ψήφων που έλαβε το κόμμα.

Μποϊκοτάζ στις εκλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Σεπτέμβριο του 2019 οι διαδηλωτές αποφάσισαν να μποϊκοτάρουν τις επερχόμενες εκλογές.[26] Οι διαπραγματεύσεις στις οποίες διαμεσολάβησαν η Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου και ΜΚΟ κατέληξαν σε αποτυχία, και τον Οκτώβριο ξεκίνησε ο διάλογος με τη διαμεσολάβηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στον οποίο αρνήθηκε να συμμετάσχει η «Συμμαχία για τη Σερβία», η ενωμένη αντιπολίτευση.[27] Τον Δεκέμβριο, μετά από 3 γύρους συζητήσεων, δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις για δίκαιες εκλογές και η αντιπολίτευση ήθελε να μποϊκοτάρει τις επερχόμενες.[28] Ορισμένες σχετικές ΜΚΟ παρουσίασαν τις προτάσεις τους, όπως το «Κέντρο για Ελεύθερες Εκλογές και Δημοκρατία» (CeSID)[29] και η «Διάφανη Σερβία».[30][31] Μετά το εκλογικό μποϊκοτάζ, η κυβέρνηση, που έμεινε χωρίς αντιπολίτευση, αποφάσισε να ελαττώσει το εκλογικό όριο από 5% σε 3%, ώστε να μπουν περισσότερα κόμματα στη Βουλή.[32][33][34] Τον Μάρτιο του 2020 οι διαδηλώσεις σταμάτησαν επειδή στη χώρα κηρύχτηκε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.[35] Τον Μάιο τα μέτρα για την πανδημία χαλάρωσαν και άρχισαν οι διαδηλώσεις και πάλι.[36] Στο μποϊκοτάζ συμμετείχαν τα ακόλουθα κόμματα και πολιτικές οργανώσεις:[37][38][39][40][41]

  • Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα: Μποϊκοτάζ από 14 Σεπτεμβρίου 2019. Στις 27 Μαΐου 2020 ο Μπόρις Τάντιτς επιβεβαίωσε το μποϊκοτάζ στις βουλευτικές εκλογές.[42][43]
  • «Συμμαχία για τη Σερβία»: Μποϊκοτάζ από 16 Σεπτεμβρίου 2019. Περιλαμβάνει τα κόμματα: Δημοκρατικό Κόμμα, Ντβέρι, Λαϊκό Κόμμα, Κόμμα Ελευθερίας και Δικαιοσύνης, Κίνημα Αναστροφής, Πατρίδα, Ενωμένα Συνδικάτα Σερβίας «Σλόγκα».[44]
  • Μαζί για τη Σερβία: Από 16 Σεπτεμβρίου 2019. Επιβεβαίωση στις 23 Φεβρουαρίου 2020.[45]
  • Σοσιαλδημοκρατική Ένωση: από 9 Φεβρουαρίου 2020.[46]
  • Λούκα Μαξίμοβιτς: ένας ανεξάρτητος πολιτικός που συμμετείχε στις προεδρικές εκλογές του 2017. Μποϊκόταρε τις εκλογές από 17 Ιανουαρίου 2020.[47]
  • Μην Καταπνίγετε το Βελιγράδι: από 24 Σεπτεμβρίου 2019.[48]
  • Πλατφόρμα των Πολιτών: 8 Οκτωβρίου 2019[49]
  • Κίνημα Ελεύθερης Σερβίας: από 1 Φεβρουαρίου 2020[50]
  • Κομμουνιστές της Σερβίας: από 10 Φεβρουαρίου 2020[51]
  • Ντόρντε Βουκαντίνοβιτς: Πρώην βουλευτής χωρίς προσχώρηση σε κόμμα, που εκδίδει το συντηρητικό πολιτικό μαγκαζίνο «Νέα Σερβική Πολιτική Σκέψη». Μποϊκόταρε τις εκλογές από 7 Ιουνίου 2020.[52]
  • Γέφυρα Αλληλεγγύης: από 15 Ιουνίου 2020.[53]

Εκλογικό σύστημα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα 250 μέλη της Εθνοσυνέλευσης εκλέχτηκαν με σύστημα αναλογικής εκπροσώπησης και το εκλογικό όριο ήταν 3%. Δεν ίσχυσε εκλογικό όριο για τα κόμματα που εκπροσώπησαν τις εθνικές μειονότητες της χώρας. Οι κομματικές λίστες ήταν κλειστές, δηλαδή οι εκλογείς ψήφισαν κόμματα και όχι μεμονωμένους υποψηφίους. Η κατανομή των εδρών έγινε με τη μέθοδο Ντ'Οντ.[54][55][56]

Συμμετοχές: Συμμαχίες – Κόμματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις εκλογές συμμετείχαν 21 πολιτικοί συνδυασμοί, από τους οποίους οι 9 ήταν πολιτικά κόμματα και οι 11 εκλογικές συμμαχίες.[57]

Συμμαχία «Για τα Παιδιά Μας» – Αλεξάνταρ Βούτσιτς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα κόμματα της συμμαχίας «Η Σερβία Κερδίζει» αυτή τη φορά σχημάτισαν τη συμμαχία «Για τα Παιδιά Μας».[58][59] Κορυφαίος υποψήφιος ήταν ο Μπράνισλαβ Νεντίμοβιτς, ο απερχόμενος Υπουργός Γεωργίας.[60]

1. Συμμαχία «Για τα Παιδιά Μας» – Αρχηγός: Αλεξάνταρ Βούτσιτς
Κόμμα Αρχηγός Ιδεολογία Προηγ. έδρες Κυβ. Παρ.
Σερβικό Προοδευτικό Κόμμα
Srpska napredna stranka 		Αλεξάνταρ Βούτσιτς Κεντροδεξιά, Εθνικός συντηρητισμός, Ευρωπαϊσμός, Πολυσυλλεκτικό κόμμα 93 YesY
Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Σερβίας
Socijaldemokratska partija Srbije 		Ράσιμ Λιάγιτς Κεντροαριστερά, Σοσιαλδημοκρατία, Ευρωπαϊσμός 10 YesY
Κόμμα των Ενωμένων Συνταξιούχων της Σερβίας
Partija ujedinjenih penzionera Srbije 		Μίλαν Κρικομπάμπιτς Κεντροαριστερά, Συμφέροντα συνταξιούχων, Αριστερός λαϊκισμός 9 YesY
Σερβικό Κίνημα Ανανέωσης
Srpski pokret obnove 		Βουκ Ντράσκοβιτς Κεντροδεξιά, Χριστιανοδημοκρατία, Οικονομικός φιλελευθερισμός, Αντικομμουνισμός 3 YesY
Σερβικό Λαϊκό Κόμμα
Srpska narodna partija 		Νέναντ Πόποβιτς Δεξιά, Ρωσοφιλία, Χριστιανοδημοκρατία 3 YesY
Κίνημα Σοσιαλιστών
Pokret socijalista 		Αλεξάνταρ Βουλίν Αριστερά, Δημοκρατικός σοσιαλισμός, Αριστερός εθνικισμός 3 YesY
Κίνημα Δύναμη της Σερβίας
Pokret Snaga Srbije 		Μπόγκολιουμπ Κάριτς Κεντροδεξιά, Ρεζιοναλισμός, Φιλελεύθερος συντηρητισμός, Ευρωπαϊσμός 2 YesY
Λαϊκό Αγροτικό Κόμμα
Narodna Seljačka Stranka 		Μάριαν Ριστίτσεβιτς Κεντροδεξιά, Αγροτικισμός, Λαϊκισμός 1 YesY

Συμμαχία Ίβιτσα Ντάσιτς – Σοσιαλιστικό Κόμμα της Σερβίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
2. Συμμαχία του Σοσιαλιστικού Κόμματος Σερβίας – Αρχηγός: Ίβιτσα Ντάσιτς
Κόμμα Αρχηγός Ιδεολογία Προηγ. έδρες Κυβ. Παρ.
Σοσιαλιστικό Κόμμα της Σερβίας
Socijalistička partija Srbije 		Ίβιτσα Ντάσιτς Κεντροαριστερά, Σοσιαλδημοκρατία, Δημοκρατικός σοσιαλισμός, Αριστερός λαϊκισμός, Αριστερός εθνικισμός 21
Ενωμένη Σερβία
Jedinstvena Srbija 		Ντράγκαν Μάρκοβιτς Δεξιά, Ρεζιοναλισμός, Ευρωπαϊσμός, Εθνικός συντηρητισμός 6
Κομμουνιστικό Κόμμα
Komunistička partija 		Γιόσκα Μπροζ Ακροαριστερά, Κομμουνισμός, Μαρξισμός-Λενινισμός, Τιτοϊσμός 1
Πράσινοι Σερβίας
Zeleni Srbije 		Ίβαν Κάριτς Κεντροαριστερά, Πράσινη πολιτική, Σοσιαλδημοκρατία, Ευρωπαϊσμός 1

Για το Βασίλειο της Σερβίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
6. Συμμαχία για το Βασίλειο της Σερβίας – Αρχηγός: Ζίκα Γκόικοβιτς
Κόμμα Αρχηγός Ιδεολογία Προηγ. έδρες Κυβ. Παρ.
Κίνημα Ανανέωσης του Βασιλείου της Σερβίας
Pokret obnove Kraljevine Srbije 		Ζίκα Γκόικοβιτς Κεντροδεξιά, Μοναρχισμός, Αντικομμουνισμός, Εθνικός συντηρητισμός, Χριστιανοδημοκρατία, Ευρωπαϊσμός
Μέτωπο Μοναρχιστών
Монархистички фронт
Σερβικό Κίνημα Μοναρχιστών
Српски покрет монархиста
Συμμαχία του Μπάκα Μπουνιέβσκι
Савез бачких Буњеваца
Κίνημα Ανάπτυξης της Μπατάνιτσα
Покрет за развој Батајнице

Ενωμένη Δημοκρατική Σερβία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
7. Ενωμένη Δημοκρατική Σερβία – Αρχηγός: Μάρκο Ντούρισιτς
Κόμμα Αρχηγός Ιδεολογία Προηγ. έδρες Κυβ. Παρ.
Σερβία 21
Србија 21 		Μάρκο Ντούρισιτς Κεντροαριστερά, Διοικητική αποκέντρωση, αντιεθνικισμός
Κόμμα Σύγχρονης Σερβίας
Странка модерне Србије 		Συλλογική ηγεσία Κέντρο, Διοικητική αποκέντρωση, Προστασία του περιβάλλοντος
Δημοκρατικό Φόρουμ Πολιτών
Грађански демократски форум 		Αλεξάνταρ Όλενικ Κέντρο, Ατλαντικισμός, αντιεθνικισμός, φιλελευθερισμός
Λίγκα Σοσιαλδημοκρατών Βοϊβοντίνας
Лига социјалдемократа Војводине 		Νέναντ Τσάνακ Κεντροαριστερά, Σοσιαλδημοκρατία
Κόμμα Βοϊβοντίνας
Војвођанска Партија 		Αλεξάνταρ Ότζιτς Αριστερά, αυτονομισμός της Βοϊβοντίνας, Ρεζιοναλισμός, σεπαρατισμός
Κόμμα Μαυροβουνίου
Црногорска партија 		Νέναντ Στέβοβιτς Κεντροδεξιά, Κοινωνικός συντηρητισμός, Μαυροβουνιακός εθνικισμός
Δημοκρατική Συμμαχία Κροατών της Βοϊβοντίνας
Демократски Савез Хрвата у Војводини 		Τόμισλαβ Ζίγκμανοφ Συμφέροντα Κροατικής μειονότητας
Μαζί για τη Βοϊβοντίνα
Заједно за Војводину

Άλλες συμμαχίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συμμαχία Αρχηγός Ιδεολογία Προηγ. έδρες Κυβ. Παρ.
8. Ευθεία Μπροστά – ΚΔΣ – ΔΚΜ Μουάμερ Ζούκορλιτς Δεξιά, Βοσνιακός εθνικισμός, Ρεζιοναλισμός, συμφέροντα Μακεδονικής μειονότητας Μ
9. ΣΚΟΥΠΑ 2020
  • Δημοκρατικό Κόμμα Σερβίας
  • Ομάδα Οικονομικής Ευημερίας Σερβίας
  • Ανθρώπινη Ασπίδα
  • Ομάδα Για Ζωή
  • Κίνημα Κατοίκων του Κράλιεβο
 Μίλος Γιοβάνοβιτς Κεντροδεξιά, Εθνικός συντηρητισμός, Χριστιανοδημοκρατία, Ευρωσκεπτικισμός, Αντιπαγκοσμιοποίηση
10. Ας Κερδίσει η Υγεία
  • Υγιής Σερβία
  • Καλύτερη Σερβία
  • Μαζί για τη Σουμάντιγια
 Μίλαν Σταμάτοβιτς Δεξιά, Σερβικός εθνικισμός, Χριστιανική δεξιά, Αγροτισμός, μέτριος Ευρωσκεπτικισμός, Ρωσοφιλία, παραδοσιακός συντηρητισμός, Αντιπαγκοσμιοποίηση, Διοικητική αποκέντρωση
13. Λαϊκό Μπλοκ – Βέλιμιρ Ίλιτς Βέλιμιρ Ίλιτς Δεξιά, Λαϊκισμός, Μοναρχισμός 5 Red XN
16. Αλβανική Δημοκρατική Εναλλακτική – Ενωμένη Κοιλάδα
  • Κόμμα Δημοκρατικής Δράσης
  • Δημοκρατικό Κόμμα
  • Εναλλακτική για Αλλαγή
  • Κίνημα Μεταρρύθμισης
  • Κίνημα Δημοκρατικής Προόδου
 Σάιπ Καμπέρι Αλβανικές μειονότητες, Αλβανικός εθνικισμός, Συντηρητισμός, Ευρωπαϊσμός 1 Μ
18. Να Πέσουν οι Μάσκες
  • Πράσινο Κόμμα
  • Νέο Κόμμα
 Ζόραν Ζίβκοβιτς Κέντρο ως κεντροαριστερά, Κοινωνικός φιλελευθερισμός, Μεταρρυθμισμός, Σλοβακικές μειονότητες, Ευρωπαϊσμός 1 Red XN
20. Συμμαχία Ειρήνης
  • Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα
  • Σερβική Ανεκτικότητα
  • Βοσνιακό Κόμμα Πολιτών
  • Λαϊκό Κόμμα Βλάχων
  • Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κίνημα Βοϊβοντίνας
  • Ένωση Γιουγκοσλάβων Σερβίας
  • Δίκτυο Δράσης Ενώσεων και Οργανώσεων των Ρομά
  • Κόμμα Μαυροβούνιων
  • Ένωση Πολιτών «Ρουμάνοι της Χόμολια»
  • Παραμύθι
 Τσέντομιρ Γιοβανόβιτς Κέντρο, Φιλελεύθερη δημοκρατία, Κοσμικισμός, Αντιεθνικισμός, Ευρωπαϊσμός, Ατλαντικισμός 4 Red XN
21. Κίνημα Λεβιάθαν – Ζω στη Σερβία
  • Κίνημα Λεβιάθαν
  • Ζω στη Σερβία
 Γιοβάνα Στόικοβιτς Ακροδεξιά, Υπερεθνικισμός, Νεοφασισμός, αντιμετανάστευση, αντιεμβολιασμός, μεγάλος Ευρωσκεπτικισμός

Πολιτικά κόμματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κόμμα Αρχηγός Ιδεολογία Προηγ. έδρες Κυβ. Παρ.
3. Σερβικό Ριζοσπαστικό Κόμμα
Српска радикална странка 		Βόισλαβ Σέσελι Δεξιά ως ακροδεξιά, Σερβικός εθνικισμός, Υπερεθνικισμός, Ρωσοφιλία, Ευρωσκεπτικισμός, Εθνικός συντηρητισμός 22 Red XN
4. Συμμαχία Ούγγρων της Βοϊβοντίνα
Савез војвођанских Мађара 		Ίστβαν Πάστορ Κεντροδεξιά, Ουγγρική μειονότητα, Ευρωπαϊσμός, Ρεζιοναλισμός, Συντηρητισμός 4 Μ
5. Σερβική Πατριωτική Συμμαχία
Српски патриотски савез 		Αλεξάνταρ Σάπιτς Κεντροδεξιά ως δεξιά, Πατριωτισμός, Εθνικός συντηρητισμός, Σερβικός εθνικισμός, δεξιός λαϊκισμός
11. Κόμμα Δημοκρατικής Δράσης του Σάντζακ
Странка Демократске Акције Санџака 		Σουλεϊμάν Ουγκλιάνιν Δεξιά, Σουνιτικό Ισλάμ, Βοσνιακός εθνικισμός, Βοσνιακή μειονότητα, Ευρωπαϊσμός, αυτονομισμός 2 Red XN Μ
12. Σερβικό Κόμμα Ζαβετνίτσι
Српска странка Заветници 		Μιλίτσα Ντούρντεβιτς Ακροδεξιά, Σερβικός εθνικισμός, Εθνικός συντηρητισμός, Αντιπαγκοσμιοποίηση, Ρωσοφιλία, κυριαρχισμός, Οικονομικός εθνικισμός, Αντί-ΝΑΤΟ
14. Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών
Покрет слободних грађана 		Σεργκέι Τριφούνοβιτς Κέντρο ως Κεντροαριστερά, Συμμετοχική δημοκρατία, Σοσιαλδημοκρατία, Κοινωνικός φιλελευθερισμός, προστασία του περιβάλλοντος, Ευρωπαϊσμός
15. Αρκετά σημαίνει Αρκετά – Κυριαρχιστές
Доста је било – СУВЕРЕНИСТИ 		Σάσα Ραντούλοβιτς Κέντρο ως κεντροδεξιά, τεχνοκρατία, Κοινωνικός φιλελευθερισμός, Μεταρρυθμισμός, κυριαρχισμός, αντιπαγκοσμιοποίηση, Ευρωσκεπτικισμός 16 Red XN
17. Ομάδα Πολιτών: 1 από 5 εκατομμύρια
Група грађана: 1 од 5 милиона 		Βαλεντίνα Ρέκοβιτς Πολυσυλλεκτικό κόμμα
19. Ρωσικό Κόμμα
Руска странка 		Σλόμπονταν Νίκολιτς Δεξιά, Ρωσοφιλία, Ευρασιανισμός, Σερβικός εθνικισμός, Ευρωσκεπτικισμός, αντιπαγκοσμιοποίηση

Δημοσκοπήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τις εκλογές του 2016 μέχρι τις τρέχουσες έχουν γίνει πολυάριθμες δημοσκοπήσεις, στις οποίες οι εκλογείς απάντησαν για τις προθέσεις τους στις εκλογές. Στο γράφημα που ακολουθεί απεικονίζονται τα αποτελέσματα για τους μεγαλύτερους πολιτικούς συνδυασμούς από τις αρχές του 2019 μέχρι τις 21 Ιουνίου 2020.

Υπόμνημα:      Συμμαχία του ΣΠΚ,      Συμμαχία του ΣΣΚ,      Σερβική Πατριωτική Συμμαχία,      «Συμμαχία για τη Σερβία» (τον Φεβρουάριο του 2020 μποϊκόταρε τις εκλογές)

Αποτελέσματα δημοσκοπήσεων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δημοσκοπήσεις που έγιναν μετά την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου
Εταιρεία
δημοσκοπήσεων 		Ημέρα/ες
δημοσκόπησης 		ΣΡΚ ΔΚτΣ 1από5ε Σ21-ΚΣΣ-
ΛΣΒ-ΔΦΠ 		ΚΑΒΣ ΣΚΖ Άλλα Προβ.
Ipsos 19 Ιουνίου 58.6 9.8 2.5 2.5 1.8 4.4 3.1 2.2 1.6 2.4 1.6 9.5 48.8
Faktor plus 18 Ιουνίου 60.6 13.0 3.6 2.9 3.1 5.1 3.5 – 2.8 2.5 2.7 0.2 45.5
NSPM 18 Ιουνίου 58.0 12.5 2.6 2.9 3.5 4.4 3.5 0.9 1.4 1.8 1.8 6.7 45.5
Faktor plus Αρχειοθετήθηκε 2020-06-11 στο Wayback Machine. 12 Ιουνίου 58.2 12.5 3.4 2.8 3.0 4.9 3.4 – 2.7 2.4 2.6 – 45.7
Faktor plus 7 Ιουνίου 61.0 13.5 3.3 2.6 3.1 4.9 3.6 1.3 2.4 2.1 2.2 – 45.2
NSPM 4 Ιουνίου 41.6 10.7 2.6 2.1 2.1 4.3 3.8 1.0 1.0 1.0 2.1 25.8Σ 30.9
NSPM 24 Απριλίου 57.6 11.9 2.7 1.1 – 2.5 2.2 1.3 2.2 – – 18.5Σ 45.7
Οι εκλογές αναβλήθηκαν λόγω της πανδημίας κορονοϊού
Faktor plus 09 Μαρ 59.8 15.1 3.5 – 3 4.8 2.5 2.8 3 2.1 2.3 1.1 44.7

Αποτελέσματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η προσέλευση εκλογέων ανά δήμο (αριστερά) και ανά περιφέρεια (δεξιά)
Πολιτικός συνδυασμός Ψήφοι % Έδρες +/–
Συμμαχία Για τα Παιδιά Μας

(ΣΠΚ–ΣΔΚτΣ–ΚΣ –ΚΕΣΣ–ΚΔΣ–ΣΛΚ–ΣΚΑ–ΛΑΚ)

1.953.998 63,02 188 +57
Συμμαχία ΣΚΣ–ΕΣ 334.333 10,78 32 +3
Σερβική Πατριωτική Συμμαχία 123.393 3.98 11 Νέο
Κίνημα για το Βασίλειο της Σερβίας 85.888 2,77 0 –1
Αρκετά σημαίνει Αρκετά 73.953 2,39 0 –16
Συμμαχία Σκούπα 2020 72.085 2,32 0 –6
Συμμαχία Ούγγρων της Βοϊβοντίνα 71.893 2.32 9 +3
Σερβικό Ριζοσπαστικό Κόμμα 65.954 2,13 0 –22
Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών 50.765 1,64 0 Νέο
Σερβικό Κόμμα Ορκισμένων 45.950 1,48 0 0
Νίκη Υγείας (Υγιής Σερβία–Καλύτερη Σερβία) 33.435 1,08 0 Νέο
Συμμαχία Ευθεία Μπροστά (ΚΔΣ–ΔΚΜ) 32.170 1,04 4 +2
Συμμαχία Ενωμένη Δημοκρατική Σερβία

(Σ21–ΚΣΣ –ΔΦΠ– ΕΣΔΒ – ΚΒ – ΔΣΚΒ – KM)

30.591 0,99 0 –11
Αλβανική Δημοκρατική Εναλλακτική 26.437 0,85 3 +2
Κόμμα Δημοκρατικής Δράσης του Σάντζακ 24.676 0,80 3 +1
Κίνημα Λεβιάθαν 22.691 0,73 0 Νέο
#1από5εκατομμύρια 20.265 0,65 0 Νέο
ΦΔΚ Συμμαχία για την Ειρήνη (ΦΔΚ-ΒΛΚ) 10.158 0,33 0 –4
Λαϊκό Μπλοκ (Νέα Σερβία–Λαϊκό Κίνημα Ελευθερίας) 7.873 0,25 0 –5
Να Πέσουν οι Μάσκες (Πράσινο Κόμμα–Νέο Κόμμα) 7.805 0,25 0 –2
Ρωσικό Κόμμα 6.295 0,20 0 0
Σύνολο 3.108.608 100 250 0
Άκυρα/κενά ψηφοδέλτια 118.155 3,67 – –
Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι/προσέλευση 6.584.376 48,88 – –
Πηγή: srbija.gov.rs, RIK[61]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Serbia postpones April 26 elections due to coronavirus outbreak - state election commission» (στα αγγλικά). Reuters. 2020-03-16. https://www.reuters.com/article/health-coronavirus-serbia-idUSL8N2B99BP. Ανακτήθηκε στις 2020-06-24. 
  2. ↑ EWB (22 Ιουνίου 2020). «Serbian parliament left without clear opposition as the ruling party wins partially boycotted elections». European Western Balkans (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2020. 
  3. ↑ «Live Blog: Serbian Parliamentary Elections 2020». Balkan Insight (στα Αγγλικά). 21 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2020. 
  4. ↑ «Serbia’s First Gay Premier Gets Second Term After Landslide Win» (στα αγγλικά). Bloomberg.com. 2020-10-05. https://www.bloomberg.com/news/articles/2020-10-05/serbia-s-first-gay-premier-gets-second-term-after-landslide-win. Ανακτήθηκε στις 2020-10-18. 
  5. ↑ Surk, Barbara (2017-06-28). «Serbia Gets Its First Female, and First Openly Gay, Premier» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2017/06/28/world/europe/serbia-ana-brnabic-prime-minister.html. Ανακτήθηκε στις 2020-06-25. 
  6. ↑ «PM Brnabic joins Vucic's ruling Serbian Progressive Party». N1 Srbija (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  7. ↑ Παπαθανασίου, Μανώλης. «Λόρδος Άκτον-Αποφθέγματα». Γνωμικολογικόν. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  8. ↑ Belgrade, Daniel McLaughlin in. «Young Serbs vow to stop 'dictatorship' of president-elect Vucic». The Irish Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  9. ↑ «In Serbia, tens of thousands of people protesting against the President of Serbia | The Newspapers». web.archive.org. 10 Απριλίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  10. ↑ «Thousands protest in Serbia over attack on opposition politician» (στα αγγλικά). Reuters. 2018-12-08. https://www.reuters.com/article/us-serbia-protests-idUSKBN1O70S7. Ανακτήθηκε στις 2020-06-25. 
  11. ↑ France-Presse, Agence (2018-12-30). «Serbia: thousands rally in fourth week of anti-government protests» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/world/2018/dec/30/serbia-thousands-rally-in-fourth-week-of-anti-government-protests. Ανακτήθηκε στις 2020-06-25. 
  12. ↑ Jovanović, Srđan Mladenov (2019-05-16). «“One out of Five Million”: Serbia’s 2018-19 Protests against Dictatorship, the Media, and the Government’s Response» (στα αγγλικά). Open Political Science 2 (1): 1–8. doi:10.1515/openps-2019-0001. https://www.degruyter.com/view/journals/openps/2/1/article-p1.xml. 
  13. ↑ «Saturday protest in support of Krusik whistleblower». N1 Srbija (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  14. ↑ «Storm over Serbia Whistleblower Arrest in State Arms Scam». Balkan Insight (στα Αγγλικά). 14 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  15. ↑ «Serbian Protesters Challenge Govt in Poster War». Balkan Insight (στα Αγγλικά). 2 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  16. ↑ «Organizatori protesta: Želimo da se mladi probude i vrate žar za promenama». N1 Srbija (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  17. ↑ «Fourth protest held in Belgrade/VIDEO». B92.net (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  18. ↑ «Belgrade protest lends support to students in Rectorate». N1 Srbija (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  19. ↑ «Protests against President Vucic spreads throughout Serbia». France 24 (στα Αγγλικά). 9 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  20. ↑ Bush, Daniel (2 Απριλίου 2020). «"Fighting Like a Lion for Serbia": An Analysis of Government-Linked Influence Operations in Serbia» (PDF). Stanford University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 7 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  21. ↑ «Analitičari: Motiv da Vučić od 2019. napravi izbornu godinu - Kosovo» (στα sr-Latn). N1 Srbija. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-01-05. https://web.archive.org/web/20190105042802/http://rs.n1info.com/Vesti/a449204/Analiticari-o-mogucim-izborima-u-2019.-godini.html. Ανακτήθηκε στις 2020-06-25. 
  22. ↑ «Serbian protest organizers name negotiators, define issues for talks». N1 Srbija (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  23. ↑ «Civil protests' experts: No conditions for free and fair elections in Serbia». N1 Srbija (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  24. ↑ «Predstavljanje preporuka stručnog tima protesta #1od5miliona». #PočeloJe (στα Αγγλικά). 3 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  25. ↑ «Serbia 2019 Report» (PDF). European Commission (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2019. 
  26. ↑ Online/N1, Piše: Danas. «Organizatori protesta „1 od 5 miliona" pozvali na bojkot izbora (VIDEO)». Dnevni list Danas (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  27. ↑ EWB (11 Οκτωβρίου 2019). «First EP-mediated dialogue in Serbia: Part of the opposition refuses to participate». European Western Balkans (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  28. ↑ Ivković, Aleksandar (17 Δεκεμβρίου 2019). «Conditions for fair elections in Serbia not established after three rounds of dialogue». European Western Balkans (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  29. ↑ «Centar za slobodne izbore i demokratiju | CeSID.rs». CeSID (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  30. ↑ «Početna». www.transparentnost.org.rs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  31. ↑ «3rd Inter-Party Dialogue in the National Assembly of the Republic of Serbia On Improving the Conditions for Holding Parliamentary Elections». EUD (στα Αγγλικά). 13 Δεκεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  32. ↑ «Transparency Serbia:"Lowering electoral threshold is an excuse not to tackle more important problems"». Serbian Monitor (στα Αγγλικά). 15 Ιανουαρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  33. ↑ Diplomacy&Commerce. «EP's Fajon, Bilčík worry about election threshold lowering in Serbia». Diplomacy&Commerce. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  34. ↑ «Serbia to Lower Election Threshold for Parties in Spring Vote». 
  35. ↑ «Protesti subotom se obustavljaju dok se ne popravi epidemiološka situacija». N1 Srbija (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  36. ↑ Political Tensions Rise In Serbia Ahead Of June Vote, https://www.rferl.org/a/political-tensions-rise-in-serbia-ahead-of-june-vote/30607502.html, ανακτήθηκε στις 2020-06-25 
  37. ↑ «Serbia President's Party Scores Landslide in Election Boycotted by Opposition». Balkan Insight (στα Αγγλικά). 21 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  38. ↑ «Serbia's ruling conservatives claim landslide win in boycott-tainted vote». France 24 (στα Αγγλικά). 21 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  39. ↑ EWB (22 Ιουνίου 2020). «Serbian parliament left without clear opposition as the ruling party wins partially boycotted elections». European Western Balkans (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  40. ↑ Delauney, Guy (2020-06-20). «Opposition scorns 'hoax' vote in EU candidate state» (στα αγγλικά). BBC News. https://www.bbc.com/news/world-europe-53107011. Ανακτήθηκε στις 2020-06-25. 
  41. ↑ «Aleksić: Ako bi izbori bili na jesen, razmotrili bismo mogućnost izlaska». N1 Srbija (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  42. ↑ «Tadic: The formation of a large DS is more important than a boycott». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2020. 
  43. ↑ «Tadić: SDS, Nova stranka i PSG izlaze zajedno na izbore na Vračaru, pobedićemo». N1 Srbija (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  44. ↑ «Obradović: Savez za Srbiju zajednički proglasio bojkot izbora». N1 Srbija (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  45. ↑ «Zelenović odlučio da izađe na izbore u Šapcu». N1 Srbija (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  46. ↑ «SDU ne izlazi na parlamentarne izbore, ali ne podržava taktiku bojkota». N1 Srbija (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  47. ↑ «I Beli Preletačević bojkotuje izbore». N1 Srbija (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  48. ↑ «"Ne davimo Beograd" bojkotuje izbore i pokreće kampanju za bojkot». N1 Srbija (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  49. ↑ GP. «Jovanović: Bojkot izbora za povratak otetog dostojanstva – Građanska platforma» (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  50. ↑ FoNet, Piše: (1 Φεβρουαρίου 2020). «Osnovan Pokret Slobodna Srbija». Dnevni list Danas (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  51. ↑ «Komunisti Srbije osnovali Gradski komitet u Nišu, ali kažu da bojkotuju izbore». N1 Srbija (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  52. ↑ «Vukadinović: Od procene i milosti Vučića zavisi ko će ući u parlament». N1 Srbija (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  53. ↑ «VIDEO: Pokrenuli akciju "Nema(m) izbora, biram da ne glasam"». www.021.rs (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  54. ↑ Electoral system IPU
  55. ↑ «Electoral threshold reduced to 3%». Serbian Monitor (στα Αγγλικά). 13 Ιανουαρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  56. ↑ «Open, Closed and Free Lists —». aceproject.org. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  57. ↑ ite.gov.rs. «Изборне листе». www.rik.parlament.gov.rs (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  58. ↑ ite.gov.rs. «115. седница Републичке изборне комисије». www.rik.parlament.gov.rs (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  59. ↑ «Proglašena lista za parlamentarne izbore "Aleksandar Vučić - Za našu decu" - Izbori 2020». B92.net (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  60. ↑ Vojvodine, Javna medijska ustanova JMU Radio-televizija. «Nedimović prvi na listi SNS odmah iza Vučića, nema Nikolića; Brnabić i Vulin podržali SNS». JMU Radio-televizija Vojvodine. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  61. ↑ ite.gov.rs. «Укупни резултати избора за народне посланике Народне скупштине 2020. године». www.rik.parlament.gov.rs (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2021. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σερβικές_βουλευτικές_εκλογές_(2020)&oldid=10515863"