Σερβικό Κίνημα Ανανέωσης
Σερβικό Κίνημα Ανανέωσης Српски покрет обнове Srpski pokret obnove | |
|---|---|
 | |
| Πρόεδρος |  Βουκ Ντράσκοβιτς |
| Ιδρυτές | Βουκ Ντράσκοβιτς Βόισλαβ Σέσελι |
| Ίδρυση | 14 Μαρτίου 1990 |
| Έδρα | Οδός Πρίγκιπα Μιχάηλο 48 Βελιγράδι |
| Paramilitary wing | Σερβική Φρουρά (1991–92) |
| Μέλη (2015) | 50.000[1] |
| Ιδεολογία | Μοναρχισμός[2] Φιλελεύθερος εθνικισμός Εθνικός φιλελευθερισμός Συντηρητικός φιλελευθερισμός Οικονομικός φιλελευθερισμός Χριστιανοδημοκρατία Αντικομμουνισμός Ευρωπαϊσμός[3] Ατλαντικισμός Ιστορική: Σερβικός εθνικισμός |
| Πολιτικό φάσμα | Κεντροδεξιά Ιστορικά: Δεξιά |
| Εθνοσυνέλευση | 2 / 250 |
| Συνέλευση της Βοϊβοντίνας | 0 / 120 |
| Δημοτική Συνέλευση Βελιγραδίου | 0 / 110 |
| Ιστότοπος | |
| www.spo.rs | |
| Πολιτικό σύστημα στη Σερβία Πολιτικά κόμματα Εκλογές | |
Το Σερβικό Κίνημα Ανανέωσης ( σερβικά: Српски покрет обнове/Srpski pokret obnove, σύντμηση: SPO ή ΣΚΑ) είναι ένα εθνικό φιλελεύθερο και μοναρχιστικό πολιτικό κόμμα στη Σερβία. [4]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το κόμμα Σερβικό Κίνημα Ανανέωσης ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 1990, από τους Βουκ Ντράσκοβιτς και Βόισλαβ Σέσελι, κατόπιν διάσπασης από το Σερβική Εθνική Ανανέωση που είχε ιδρυθεί τον Ιανουάριο του 1990 και συγχώνευσης με το Σερβικό Κίνημα Ελευθερίας.[5] Στις βουλευτικές εκλογές του 1990 το ΣΚΑ ήρθε δεύτερο, συγκεντρώνοντας το 15,79% των ψήφων (19 από τις 250 έδρες).[6] [7]Το 1991, μετά από εσωτερικές διαμάχες, ο Βόισλαβ Σέσελι εγκατέλειψε το ΣΚΑ και ίδρυσε το Σερβικό Ριζοσπαστικό Κόμμα.[8][9]
Τον Μάιο του 1992 το Σερβικό Κίνημα Ανανέωσης προσχώρησε στην πολιτική συμμαχία "Δημοκρατικό Κίνημα της Σερβίας" μαζί με τα κόμματα: Νέα Δημοκρατία, Δημοκρατικό Κόμμα της Σερβίας και Σερβικό Φιλελεύθερο Κόμμα. Το Δημοκρατικό Κίνημα της Σερβίας ήρθε τρίτο στις εκλογές του 1992, συγκεντρώνοντας το 16,89% των ψήφων (50 έδρες), δεύτερο στις βουλευτικές εκλογές του 1993 συγκεντρώνοντας το 16,64% των ψήφων (45 έδρες), και διαλύθηκε το 1993.[10] Το 1997, ο Βουκ Ντράσκοβιτς ήρθε τρίτος στις προεδρικές εκλογές, και στις βουλευτικές εκλογές το ΣΚΑ ήρθε τρίτο συγκεντρώνοντας το 19,18% των ψήφων (45 έδρες).[11] Το 1998 μία ομάδα αντιφρονούντων με αρχηγό τον Βέλιμιρ Ίλιτς διασπάστηκε από το ΣΚΑ και ίδρυσε τη Νέα Σερβία.[12]
Στις βουλευτικές εκλόγές του 2000, η Δημοκρατική Αντιπολίτευση της Σερβίας κατάφερε συντριπτική νίκη συγκεντρώνοντας το 64,08% των ψήφων (176 έδρες), ενώ το Σερβικό Κίνημα Ανανέωσης έμεινε εκτός κοινοβουλίου συγκεντρώνοντας το 3,76% των ψήφων μόνο.[10] Το 2003 ο Ντράσκοβιτς δήλωσε ότι η μοναρχία είναι σημείο κλειδί για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, και κάλεσε για αποκατάσταση της βασιλείας.[13] Στις βουλευτικές εκλογές του 2003, η συμμαχία του Σερβικού Κινήματος Ανανέωσης με τη Νέα Σερβία συγκέντρωσε το 7,7% των ψήφων, και κέρδισε τις 22 έδρες από τις οποίες οι 13 ήταν του ΣΚΑ. Η συμμαχία ΣΚΑ-ΝΣ συμμετείχε στην κυβέρνηση του Βόισλαβ Κοστούνιτσα, και ο Ντράσκοβιτς έγινε Υπουργός Εξωτερικών.
Το 2005, μία 9-μελής κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΚΑ διασπάστηκε και σχημάτισε το Σερβικό Δημοκρατικό Κίνημα Ανανέωσης.[14][15][16] Κατόπιν αυτού, το ΣΚΑ έμεινε με 4 βουλευτές μόνο. Στις εκλογές του 2007 το ΣΚΑ συγκέντρωσε το 3,33% των ψήφων και έμεινε εκτός κοινοβουλίου. Στις εκλογές του 2008, το ΣΚΑ συμμετείχε με τη συμμαχία « Για μια Ευρωπαϊκή Σερβία» του Μπόρις Τάντιτς, που κέρδισε συγκεντρώνοντας το 38,42% των ψήφων (102 έδρες). Το Σερβικό Κίνημα Ανανέωσης πήρε τις 4 έδρες, και ο Σρτζαν Σρέτσκοβιτς έγινε Υπουργός Διασποράς στην κυβέρνηση του Μίρκο Τσβέτκοβιτς.
Πρόεδροι του Σερβικού Κινήματος Ανανέωσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| # | Πρόεδρος | Γέννηση-Θάνατος | Έναρξη θητείας | Λήξη θητείας | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Βουκ Ντράσκοβιτς | |
1946– | 14 Μαρτίου 1990 | |
Αποτελέσματα εκλογών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εθνοσυνέλευση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Ψήφοι | % ποσοστό | Έδρες | ± | Συμμαχία | Κυβέρνηση |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1990 | 794.789 | 15,79% | 19 / 250
|
 19
|
αντιπολίτευση | |
| 1992 | 797.831 | 16,89% | 30 / 250
|
11
|
Δημοκρατικό Κίνημα της Σερβίας με το ΔΚΣ κ.α. 50 / 250
|
αντιπολίτευση |
| 1993 | 715.564 | 16,64% | 37 / 250
|
7
|
Δημοκρατικό Κίνημα της Σερβίας με το ΔΚΣ κ.α. 45 / 250
|
αντιπολίτευση |
| 1997 | 793.988 | 19,18% | 45 / 250
|
8
|
αντιπολίτευση | |
| 2000 | 141.296 | 3,77% | 0 / 250
|
 45
|
εκτός κοινοβουλίου | |
| 2003 | 293.082 | 7,66% | 13 / 250
|
13
|
με τη Νέα Σερβία 22 / 250
|
κυβέρνηση |
| 2007 | 134.147 | 3,33% | 0 / 250
|
13
|
με: Λαϊκό Κόμμα των Χωριατών Φιλελεύθεροι της Σερβίας |
εκτός κοινοβουλίου |
| 2008 | 1.590.200 | 38,42% | 4 / 250
|
4
|
Συμμαχία «Για μία Ευρωπαϊκή Σερβία» με τα ΔΚ, ΔΣΚΣ, κ.α. 102 / 250
|
κυβέρνηση |
| 2012 | 255.546 | 6,53% | 4 / 250
|
|
Συμμαχία «Αναστροφή!» με τα: ΦΔΚ, ΣΔΕ, κ.α. 19 / 250
|
αντιπολίτευση |
| 2014 | 1.736.920 | 48,35% | 5 / 250
|
1
|
Με το ΣΠΚ, κ.α. «Μέλλον με Εμπιστοσύνη» 158 / 250
|
υποστήριξη κυβέρνησης |
| 2016 | 1.823.147 | 48,25% | 3 / 250
|
2
|
Συμμαχία «Η Σερβία Κερδίζει» με το ΣΠΚ, κ.α. 131 / 250
|
υποστήριξη κυβέρνησης |
| 2020 | 1.953.998 | 63,02% | 3 / 250
|
|
Συμμαχία «Για τα παιδιά μας» με το ΣΠΚ, κ.α. 188 / 250
|
υποστήριξη κυβέρνησης |
Χρόνια στην κυβέρνηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προεδρικές εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | # | Υποψήφιος | 1ος γύρος – Ψήφοι | % | 2ος γύρος – Ψήφοι | % | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1990 | 2ος | Βουκ Ντράσκοβιτς | 824,674 | 16,40% | — | — | |
| 1992 | 2ος
|
Μίλαν Πάνιτς | 1.516.693 | 32,11 | — | — | Υποστήριξη στον ανεξάρτητο υποψήφιο |
| Σεπτέμβριος 1997 | 3ος
|
Βουκ Ντράσκοβιτς | 852.800 | 20,64 | — | — | Η εκλογή κηρύχθηκε άκυρη λόγω της χαμηλής προσέλευσης ψηφοφόρων |
| Δεκέμβριος 1997 | 3ος
|
Βουκ Ντράσκοβιτς | 587.776 | 15,42 | — | — | |
| 2002 | 4ος
|
Βουκ Ντράσκοβιτς | 159.959 | 4,49 | — | — | |
| 2003 | |||||||
| 2004 | 4ος
|
Ντράγκαν Μαρσιτσάνιν | 414.971 | 13,31 | — | — | Κυβερνώσα συμμαχία |
| 2008 | 3ος
|
Βέλιμιρ Ίλιτς | 305.828 | 7,43 | — | — | Υποστήριξη |
| 2012 | 6ος
|
Τσέντομιρ Γιοβάνοβιτς | 196.668 | 5,03 | — | — | Συμμαχία «Αναστροφή!» |
| 2017 | 1ος
|
Αλεξάνταρ Βούτσιτς | 2.012.788 | 55,05 | — | — | Κυβερνώσα συμμαχία |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Milinković, D. (13 Απριλίου 2015). «Trećina kod naprednjaka» (στα Σερβικά). Večernje novosti.
- ↑ Nordsieck, Wolfram (2012). «Serbia». Parties and Elections in Europe. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Drašković: Srbija na EU putu pred "svojim" zidom, a to su Kosovo i Ustav» (στα Serbian). blic.rs. 12 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2018.
- ↑ Ramet, Sabrina P.· Lazić, Sladjana (2011). «The Collaborationist Regime of Milan Nedić». Στο: Ramet, Sabrina P., επιμ. Serbia and the Serbs in World War Two. London: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-230-27830-1.
- ↑ «Prilozi o Uzurpaciji Drzave Kao Bezbednosnom Riziku - [PDF Document]». vdocuments.site (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2020.
- ↑ «Народна скупштина Републике Србије | После Другог светског рата». www.parlament.gov.rs. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2020.
- ↑ «Izbori 1990». Nedeljnik Vreme. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2020.
- ↑ Ramet, Sabrina P. (1 Νοεμβρίου 2010). Radical Right in Central and Eastern Europe Since 1989. Penn State Press. ISBN 978-0-271-04379-1.
- ↑ Ramet, Sabrina P. (2006). The Three Yugoslavias: State-building and Legitimation, 1918-2005. Indiana University Press. ISBN 978-0-253-34656-8.
- ↑ 10,0 10,1 «Hronologija parlamentarnih izbora». B92.net (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2020.
- ↑ «Četvrti republički izbori (1997) - B92 Izbori 2012». B92. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2020.
- ↑ «НОВА СРБИЈА». nova-srbija.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2020.
- ↑ «Monarchy is key to European integration: Draskovic». B92. 22 December 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 December 2013. https://web.archive.org/web/20131214120544/http://www.b92.net/eng/news/old_archive-article.php?yyyy=2003&mm=12&dd=22&nav_category=12&nav_id=26095. Ανακτήθηκε στις 9 December 2013.
- ↑ «Danica Drašković: Kriv je Ilić». B92.net (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2020.
- ↑ «Još jedna stranka». B92.net (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2020.
- ↑ «"Sabiranje" SPO-a». B92.net (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2020.