Σονάτα για πιάνο No. 19 (Μπετόβεν)

Τα πρώτα επτά μέτρα του πρώτου μέρους.

Τα πρώτα πέντε μέτρα του δευτέρου μέρους.

Η Σονάτα για Πιάνο No. 19 σε Σολ ελάσσονα, Op. 49, No. 1 (αγγλικά: Piano Sonatas No. 19, γερμανικά: op. 49 Nr. 1) είναι μία σύνθεση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, η οποία δημοσιεύθηκε το 1805, μαζί με την Op. 49, No. 1 (αν και τα δύο τα έργα είχαν ολοκληρωθεί κατά το τέλος του 18ου αιώνα. Το έργο αποτελείται από δύο μέρη: I. Andante - 2/4 σε Σολ ελάσσονα II. Rondo: Allegro - 6/8 σε Σολ μείζονα. Μία τυπική εκτέλεσή της σονάτας διαρκεί περίπου 8 λεπτά. Ο Τσαρλς Ρόζεν είπε για τη σονάτα: «ίσως δεν έχει κάποιες τεχνικές δυσκολίες, όμως σε επηρεάζει βαθιά και είναι μία εξαιρετική δουλειά».^[1]

Παραπομπές

↑ Rosen, Charles (2002). Beethoven's Piano Sonatas: A Short Companion, Volume 1. Yale University Press. σελ. 178. ISBN 0300090706.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

A lecture Αρχειοθετήθηκε 2020-10-17 στο Wayback Machine. by András Schiff on Beethoven's piano sonata op. 49 no. 1
European Archive Copyright free LP recording of the Sonata No. 19, Op. 49, No. 1, in G minor by Hugo Steurer, piano at the European Archive (for non-American viewers only).

Αυτό το λήμμα σχετικά με τη μουσική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[1] Rosen, Charles (2002). Beethoven's Piano Sonatas: A Short Companion, Volume 1. Yale University Press. σελ. 178. ISBN 0300090706.

[1]

π σ ε Σονάτες για πιάνο του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν
Nos. 1–10 (Opp. 2–14)	No. 1 σε Φα ελάσσονα, οp. 2 No. 1 Νο. 2 σε Λα μείζονα, Op. 2, No. 2 No. 3 σε Ντο μείζονα, Op. 2, No. 3 No. 4 σε Μι-ύφεση μείζονα, Op. 7 (Grand Sonata) No. 5 σε Ντο ελάσσονα, Op. 10, No. 1 No. 6 σε Φα μείζονα, Op. 10, No. 2 No. 7 σε Ρε μείζονα, Op. 10, No. 3 No. 8 σε Ντο ελάσσονα, Op. 13 (Παθητική) No. 9 σε Μι μείζονα, Op. 14, No. 1 No. 10 σε Σολ μείζονα, Op. 14, No. 2
Nos. 11–20 (Opp. 22–49)	No. 11 σε Σι ύφεση μείζονα, Op. 22 No. 12 σε Λα ύφεση μείζονα, Op. 26 No. 13 σε Μι ύφεση μείζονα "Quasi una fantasia", Op. 27, No. 1 No.14 σε Ντο δίεση ελάσσονα "Quasi una fantasia", Op. 27, No. 2 (Σονάτα του Σεληνόφωτος) No. 15 σε Ρε μείζονα, Op. 28 (Pastorale) No. 16 σε Σολ μείζονα, Op. 31 No. 1 No. 17 σε Ρε ελάσσονα, Op. 31, No. 2 (Der Sturm) No. 18 σε Μι ύφεση μείζονα, Op. 31, No. 3 No. 19 σε Σολ ελάσσονα, Op. 49, No. 1 No. 20 σε Σολ μείζονα, Op. 49, No. 2
Nos. 21–32 (Opp. 53–111)	No. 21 σε Ντο μείζονα, Op. 53 (Waldstein) No. 22 σε Φα μείζονα, Op. 54 No. 23 σε Φα ελάσσονα, Op. 57 (Appassionata) No. 24 σε Φα δίεση μείζονα, Op. 78 (à Thérèse) No. 25 σε Σολ μείζονα, Op. 79 No. 26 σε Μι ύφεση μείζονα, Op. 81a (Les Adieux) No. 27 σε Μι ελάσσονα, Op. 90 No. 28 σε Λα μείζονα, Op. 101 No. 29 σε Σι ύφεση μείζονα, Op. 106 (Hammerklavier) No. 30 σε Μι μείζονα, Op. 109 No. 31 σε Λα ύφεση μείζονα, Op. 110 No. 32 σε Ντο ελάσσονα, Op. 111
Αναρίθμητες (WoO)	Τρεις σονάτες για Πιάνο, WoO 47 Σονάτα για Πιάνο σε Φα μείζονα, WoO. 50 (ανολοκλήρωτο έργο) Σονάτα για Πιάνο σε Ντο μείζονα, WoO. 51 (ανολοκλήρωτο έργο)
Αμφίβολες (Anh.)	Σοναντίνα σε Σολ μείζονα, Anh. 5, No. 1 Σοναντίνα σε Φα μείζονα, Anh. 5, No. 2