Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σταύρος Καλογιάννης

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σταύρος Καλογιάννης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Σταύρος Καλογιάννης (Ελληνικά)
Γέννηση1961
Ιωάννινα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Αγγλικά
ΣπουδέςΖωσιμαία Σχολή
Πανεπιστήμιο Πατρών
Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λωζάννης
Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λουβέν
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός μηχανικός
πολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΝέα Δημοκρατία
Οικογένεια
ΓονείςΛευτέρης Καλογιάννης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (2019–2023, εκλογική περιφέρεια Ιωαννίνων)
μέλος της Βουλής των Ελλήνων (2000–2015)
δεδομένα

Ο Σταύρος Ελ. Καλογιάννης ( Ιωάννινα ,1961) είναι Έλληνας πολιτικός μηχανικός και πολιτικός, βουλευτής Ιωαννίνων εκλεγμένος με τη Νέα Δημοκρατία. Διετέλεσε υφυπουργός ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και αναπληρωτής υπουργός στο Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1961.

Αφού αποφοίτησε από τη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων και εισήχθη πρώτος στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής Πατρών.

Συνέχισε τις σπουδές του σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο της Λωζάννης (ΕΡFL)[1] αποκτώντας τον τίτλο "Maîtrise de Spécialisation en Génie Urbain" και στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Louvain-la-Neuve (UCL)[2] αποκτώντας τον τίτλο "Certificat en Administration des Entreprises".

Μιλά γαλλικά και αγγλικά.

Είναι έγγαμος με την Νατάσσα Χρ. Ιωάννου, Πολιτικό Μηχανικό, με την οποία έχουν δύο κόρες και ένα γιο.[3]

Επαγγελματική εμπειρία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ασκεί το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού - μελετητή υδραυλικών έργων και έργων προστασίας περιβάλλοντος. Διαθέτει μεγάλη εμπειρία στην εκπόνηση μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων και έργων υποδομής, καθώς και στη διαχείριση αναπτυξιακών έργων.

Σύμβουλος ΟΤΑ και Αναπτυξιακών Οργανισμών στην Ελλάδα και την Ευρώπη (Βέλγιο, Ιταλία), για δράσεις και έργα συγχρηματοδοτούμενα από την ΕΕ. Ενδεικτικά αναφέρονται projects που μελετήθηκαν, χρηματοδοτήθηκαν και υλοποιήθηκαν ή βρίσκονται σε εξέλιξη μέσω Προγραμμάτων όπως τα Τομεακά και Περιφερειακά Επιχειρησιακά των Β’ ΚΠΣ και ΕΣΠΑ (2014 – 2020), τα Raphael, Pesca, Urban II, Interreg II[4] και V (Adrion)[5], κ.α.

Είναι μέλος μεταξύ άλλων του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ)[6], του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδος (ΣΠΜΕ)[7], της Ελληνικής Υδροτεχνικής Ένωσης, της Association Générale des Hygiénistes (Παρίσι).

Πολιτική σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Ιωαννίνων το 1990, πρώτος σε σταυρούς προτίμησης.

Κοινοβουλευτική θητεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξελέγη βουλευτής Νομού Ιωαννίνων με τη Νέα Δημοκρατία, στις εκλογές του 2000, του 2004, του 2007, του 2009, του 2012 (Μαΐου και Ιουνίου) και του 2019.

Το 2007 ορίστηκε από τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή εθνικός εκπρόσωπος για την Στρατηγική για την Αειφόρο Ανάπτυξη.

Τη διετία 2010-2012 διετέλεσε τομεάρχης Δημοσίων Έργων της Νέας Δημοκρατίας.

Τον Σεπτέμβριο του 2019 εξελέγη πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων.

Υπουργική θητεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υφυπουργός Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τις εκλογές του 2004 ανέλαβε τη θέση του Υφυπουργού Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων στην Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με Πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή, με αρμοδιότητα τη Χωροταξία, το Περιβάλλον και τη διεθνή εκπροσώπηση της χώρας επί αυτών των θεμάτων. Διατήρησε τη θέση σε όλες τις Κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή, μέχρι και τον Οκτώβριο του 2009.

Ως υφυπουργός Περιβάλλοντος εκπροσώπησε τη χώρα, την περίοδο Μαρτίου 2004 - Οκτωβρίου 2009, σε πενήντα διεθνή Συμβούλια Υπουργών Περιβάλλοντος, μεταξύ άλλων:

  • Σε όλα τα Συμβούλια Υπουργών Περιβάλλοντος της Ε.Ε.[8]
  • Στα Συμβούλια Περιβάλλοντος του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ)[9].
  • Στις Διεθνείς Διασκέψεις Περιβάλλοντος του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή στο Μόντρεαλ του Καναδά (2005) και στο Μπαλί της Ινδονησίας (2007).
  • Στις Συνόδος της Βαρκελώνης (2005) και του Καΐρου (2006) για την Ευρω-μεσογειακή περιβαλλοντική συνεργασία.
  • Στην Ευρω-ασιατική Διάσκεψη Περιβάλλοντος της Κοπεγχάγης (2007).
  • Στη Σύνοδο Διεθνούς Συνεργασίας Δράσης Άνθρακα της Λισαβόνας (2007).

Την περίοδο 2005 – 2009 εκπονήθηκαν, με πρωτοβουλία του ΥΠΕΧΩΔΕ, τα πρώτα Ρυθμιστικά Σχέδια των μεγάλων αστικών κέντρων της περιφέρειας: της Πάτρας, της Λάρισας, του Βόλου, του Ηρακλείου Κρήτης και των Ιωαννίνων. Αναθεωρήθηκαν επίσης τα Ρυθμιστικά Σχέδια Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Την περίοδο 2007 – 2009 θεσμοθετήθηκαν, με πρωτοβουλία του ΥΠΕΧΩΔΕ, το Γενικό Χωροταξικό Πλαίσιο και τα Ειδικά Χωροταξικά Πλαίσια για τον Τουρισμό, τη Βιομηχανία, τις ΑΠΕ και η χώρα απέκτησε, για πρώτη φορά, εθνικό χωροταξικό σχεδιασμό[10].

Το 2007 συντόνισε, ως εθνικός εκπρόσωπος, τις εργασίες αναθεώρησης της Εθνικής Στρατηγικής για την Αειφόρο Ανάπτυξη του 2002, που οδήγησαν στην Αναθεωρημένη Εθνική Στρατηγική (2007), στο πλαίσιο της ανανεωμένης Στρατηγικής για την Αειφόρο Ανάπτυξη της ΕΕ (2006).

Την περίοδο 2008 – 2009 συντόνισε την αξιολόγηση των περιβαλλοντικών επιδόσεων της Ελλάδας (της δεκαετίας 2000 – 2009), που διενήργησε ο ΟΟΣΑ[9], τα συμπεράσματα της οποίας παρουσιάστηκαν στο Παρίσι στις 17 Φεβρουαρίου 2009 και περιλαμβάνονται στις «Εκθέσεις περιβαλλοντικών επιδόσεων: Ελλάδα», Έκδοση ΟΟΣΑ, 2009[11].


Αναπληρωτής Υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τις εκλογές του 2012, ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή υπουργού Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων στην τρικομματική Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, ΠΑ.ΣΟ.Κ και Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ) με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά. Διατήρησε τη θέση μέχρι τον Ιούνιο 2013, όταν η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε από την Κυβέρνηση και το Υπουργείο χώρισε στα δύο (Υπουργείο Ανάπτυξης και Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών).

Σημαντικότερο έργο της θητείας του στο Υπουργείο Ανάπτυξης και Υποδομών είναι η επανεκκίνηση των αυτοκινητοδρόμων με συμβάσεις παραχώρησης (Ιόνια οδός, Ολυμπία οδός, αυτοκινητόδρομοι Αιγαίου και Κεντρικής Ελλάδας), στους οποίους οι εργασίες είχαν σταματήσει επί διετία (2010 – 2012).[εκκρεμεί παραπομπή] Τον Απρίλιο του 2013 οι εργασίες στους αυτοκινητόδρομους άρχισαν ξανά, αφού το Υπ. Ανάπτυξης και Υποδομών κατέληξε σε συμφωνίες με τους παραχωρησιούχους, τις οποίες υπέγραψε ο Σταύρος Καλογιάννης. Αυτές οι συμφωνίες οδήγησαν στην τροποποίηση των αρχικών συμβάσεων παραχώρησης, οι οποίες κυρώθηκαν από τη Βουλή των Ελλήνων τον Δεκέμβριο 2013.

Ως Αναπληρωτής Υπουργός εκπροσώπησε τη χώρα σε δύο Συμβούλια Υπουργών Μεταφορών και Τηλεπικοινωνιών της ΕΕ.

Συγγραφικό έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. «Από το Ορεινό Έδρανο – Εισηγήσεις και Προτάσεις κατά την διάρκεια της Κοινοβουλευτικής μου θητείας» (2001), Ιωάννινα, Εκδόσεις Συνέργια.
  2. «Β’ και Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης : Μύθοι και Πραγματικότητα» (2001), Ιωάννινα.
  3. «Για την αναθεώρηση του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης και την κατανομή των Αποθεματικών Επίδοσης και Προγραμματισμού» (2003), Ιωάννινα, Εκδόσεις Συνέργια
  4. «Γενετικώς Τροποποιημένοι Οργανισμοί: Φυσική Επιλογή και Ανθρώπινη Παρέμβαση» (2009), Αθήνα, Εκδόσεις Κριτική.
  5. «Διεθνείς αντιπαραθέσεις και συγκλίσεις για το Περιβάλλον και την Κλιματική Αλλαγή. Οι θέσεις της Ελλάδας την πενταετία 2004 - 2009» (2011). Αθήνα, Εκδόσεις Ι. Σιδέρης.
  6. «Πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού Περιφέρειας Ηπείρου – Με γνώμονα την αειφορία» (2012). Αθήνα, Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας.
  7. «Ολοκληρωμένη προστασία και αειφόρος χρήση του εδάφους. Μία πρόταση» (2014). Αθήνα, Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα.

Έχει μεταφράσει στα Ελληνικά το βιβλίο του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) με τίτλο «Mieux comprendre nos villes. Le rôle des indicateurs urbains».

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «EPFL | École polytechnique fédérale de Lausanne». www.epfl.ch (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2018. 
  2. ↑ «Université catholique de Louvain | UCLouvain». uclouvain.be (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2018. 
  3. ↑ www.eklogika.gr. «Σταύρος Καλογιάννης - Βιογραφικό». www.eklogika.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2018. 
  4. ↑ «Interreg : European Territorial Co-operation». ec.europa.eu (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2018. 
  5. ↑ «Interreg ADRION Programme – Interreg ADRION Transnational Adriatic-Ionian Cooperation Programme EU». www.adrioninterreg.eu (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2018. 
  6. ↑ «TEE». TEE. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2018. 
  7. ↑ «Αρχική Σελίδα - ΣΠΜΕ». www.spme.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2018. 
  8. ↑ «Συμβούλιο Περιβάλλοντος - Consilium». www.consilium.europa.eu. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2018. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «OECD.org - OECD». www.oecd.org. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2018. 
  10. ↑ Ενέργειας, Υπουργείο Περιβάλλοντος και. «ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ». www.ypeka.gr. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2018. 
  11. ↑ «Environmental Performance Reviews: Greece - OECD». www.oecd.org. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2018. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σταύρος_Καλογιάννης&oldid=10616388"