Στρατιωτική υπηρεσία
Στρατιωτική θητεία είναι η υπηρεσία που προσφέρεται από μεμονωμένα άτομα ή ομάδες στον στρατό ή σε άλλο στρατιωτικό οργανισμό είτε ως μισθωτή εργασία είτε ως υποχρεωτική στράτευση (εκτός από ορισμένες κατηγορίες). Σε κάποιες χώρες η υπηρεσία είναι εθελοντική ή γίνεται επιλεκτική στρατολόγηση. Τα περισσότερα κράτη της Ευρώπης, του ΝΑΤΟ και άλλα έχουν καθαρά επαγγελματικό στρατό, ενώ υπάρχουν και χώρες χωρίς καθόλου ένοπλες δυνάμεις.
Παγκόσμιος χάρτης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Περιλαμβάνονται συνολικά 193 αναγνωρισμένες χώρες[1][2][3][4][5][6][7][8][9][10], και χώρες περιορισμένης αναγνώρισης.
Για τη Λιβύη και την Υεμένη δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία (εμπόλεμες περιοχές)·
Ταϊβάν, Παλαιστίνη και Δυτική Σαχάρα δεν είναι εντελώς αναγνωρισμένα κράτη.
Για συγκεντρωτικούς πίνακες μπορείτε να δείτε και στο λήμμα: Στρατολόγηση
Σύνοψη χωρών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Χωρίς στρατιωτική δύναμη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Χωρίς υποχρεωτική θητεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι παρακάτω 103 χώρες δεν επιβάλλουν υποχρεωτική στράτευση ή την έχουν καταργήσει:
Επιλεκτική στρατολόγηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι θέσεις του στρατού καλύπτονται από εθελοντές σε συνδυασμό με επιλεκτική στρατολόγηση υποψηφίων, ανάλογα με τις ανάγκες του στρατεύματος.
|
Δυνατότητα ένοπλης, άοπλης ή πολιτικής θητείας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
Στρατιωτική υπηρεσία μέχρι ένα χρόνο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στρατιωτική υπηρεσία μεγαλύτερη από ένα χρόνο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
|
Χώρες που σχεδιάζουν την κατάργηση στράτευσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πληροφορίες ανά χώρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες
Ο Άγιος Μαρίνος έχει έναν από τους μικρότερους στρατούς στον κόσμο. Οι διαφορετικές πτέρυγές του έχουν επίσης διαφορετικές λειτουργίες, εκτελώντας εθιμοτυπικά καθήκοντα, περιφρουρώντας τα σύνορα, φρουρώντας κυβερνητικά κτήρια και βοηθώντας την αστυνομία σε ποινικές υποθέσεις. Λειτουργεί επίσης χωροφυλακή, η οποία τεχνικά είναι μέρος του στρατού. Ολόκληρο το στρατιωτικό σώμα εξαρτάται από τη συνεργασία των ενόπλων δυνάμεων και των εθελοντών συντρόφων τους, οι οποίοι απαρτίζουν τη Στρατιωτική Δύναμη Εθελοντών (Corpi Militari Volontari).
Η Ιταλία ευθύνεται για την άμυνα από την επιβουλή του στρατού μιας ξένης δύναμης.
Η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική για τους άνδρες 20-45 ετών, με διάρκεια 2 χρόνια. Το ναυτικό είναι εξ' ολοκλήρου στελεχωμένο με εθελοντές. Για όσους δεν θέλουν να κρατήσουν όπλο προβλέπεται εναλλακτική υπηρεσία. [11][12]
Αζερμπαϊτζάν (και Ναχιτσεβάν)
Το Αζερμπαϊτζάν έχει υποχρεωτική στράτευση, επειδή με όλους τους γείτονες της (Εκτός από την Τουρκία) έχει εδώ και πολλά χρόνια μεγάλα πολιτικά ζητήματα της και ιδίως με την Αρμενία, επειδή δεν έχουν διαχωρίσει πλήρως τα σύνορα τους.
Το Αζερμπαϊτζάν έχει υποχρεωτική στρατιωτική υπηρεσία για όσους ενήλικες άνδρες κριθούν κατάλληλοι. Η θητεία διαρκεί 12 μήνες για πτυχιούχους πανεπιστημίων και 18 μήνες για τους υπόλοιπους. Αναβολές χορηγούνται για οικογενειακούς λόγους, για σπουδές ή λόγους υγείας.
Σύμφωνα με το άρθρο 76.2 του Συντάγματος του Αζερμπαϊτζάν, αν οι πεποιθήσεις των πολιτών έρχονται σε αντίθεση με την υπηρεσία στον στρατό, τότε σε ορισμένες περιπτώσεις που προβλέπονται από τη νομοθεσία, επιτρέπεται εναλλακτική υπηρεσία αντί για κανονική στρατιωτική θητεία. [13]
Η Αίγυπτος έχει υποχρεωτικό πρόγραμμα στρατιωτικής θητείας για άνδρες ηλικίας μεταξύ 18 και 30 χρονών, που διαρκεί 1-3 χρόνια ανάλογα με την εκπαίδευση (όσοι έχουν ανώτερες σπουδές υπηρετούν λιγότερο). Η κατάταξη αναβάλλεται για τους φοιτητές μέχρι το πέρας των σπουδών τους, εφόσον τις ολοκληρώσουν μέχρι την ηλικία των 28 ετών. Όσοι δεν έχουν αδέρφια ή στηρίζουν την οικογένεια τους απαλλάσσονται, καθώς επίσης και κάθε Αιγύπτιος που έχει διπλή υπηκοότητα. [14]
Κάποιοι Αιγύπτιοι αποφεύγουν τη στρατολόγηση και ταξιδεύουν στο εξωτερικό μέχρι να φτάσουν την ηλικία των 30 ετών οπότε θεωρούνται ακατάλληλοι για στράτευση, και απλά πληρώνουν ένα πρόστιμο. [15] Μια τέτοια αντιμετώπιση θεωρείται δείγμα "κακού ηθικού χαρακτήρα", και έχει σαν συνέπεια ο "μη πατριώτης" πολίτης να μην μπορεί να αποκτήσει δημόσια θέση.
Η Αιθιοπία έχει υποχρεωτική στράτευση, επειδή με όλους τους γείτονες της έχει εδώ και πολλά χρόνια μεγάλα πολιτικά ζητήματα και μη σωστή διαχώριση συνόρων ιδίως με την Ερυθραία και την Σομαλία, ενώ στο εσωτερικό της χώρας υπάρχει πολιτική κρίση και συγκρούσεις, λόγω των διαφορετικών εθνοτήτων.
Δεν υπάρχει στρατολόγηση καθώς οι ένοπλες δυνάμεις διαλύθηκαν το 1994, μετά την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος το οποίο είχε κυβερνήσει την Αϊτή από το 1991. [16] Η τελευταία προσπάθεια για να δημιουργηθεί ένας υποτυπώδης στρατός έγινε το 2017, σε εθελοντική πάντα βάση. [17]
Η στράτευση είναι υποχρεωτική για τις ηλικίες 18-25 επιλεκτικά, ωστόσο στην πράξη δεν επιβάλλεται. [3] Τα τελευταία χρόνια, η πρώην γαλλική αποικία υπέφερε από εμφύλιους πολέμους και πραξικοπήματα, με παράλληλη δράση ειρηνευτικών δυνάμεων (MINUCI, ONUCI). [18] Από το 2004 γίνονται προσπάθειες για αφοπλισμό μεγάλου αριθμού διαφωνούντων που έχουν παρεισφρήσει στις τάξεις του στρατού. [19] Το 2017 σημειώθηκε πάλι ανταρσία, για αύξηση των μισθών και άλλα οικονομικά αιτήματα. [20] Η κυβέρνηση καλείται να αναδιατάξει το στράτευμα, με επαγγελματική οργάνωση στα δυτικά πρότυπα. [21]
Αλβανία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 2009)
Η Αλβανία δεν έχει υποχρεωτική στράτευση, επειδή με όλους τους γείτονες της έχει τακτοποιήσει εδώ και πολλά χρόνια πλήρως τα πολιτικά ζητήματα της, ενώ με την Σερβία έχει μονάχα ψυχρές διπλωματικές σχέσεις λόγω του ζητήματος του Κοσόβου.
Η Αλβανία έχει καταργήσει τη στρατιωτική θητεία. Το 2010 αποφασίστηκε η δημιουργία επαγγελματικού στρατού. [22]
Η Αλγερία έχει υποχρεωτική στρατιωτική θητεία για πολίτες 19-30 ετών. Το 2014 η διάρκεια μειώθηκε από 18 σε 12 μήνες. [3]
Η Γαλλία και η Ισπανία ευθύνονται για την άμυνα από την επιβουλή του στρατού μιας ξένης δύναμης.
Η Αργεντινή κατήργησε την υποχρεωτική θητεία το 1994 και την αντικατέστησε με μισθοφορικό στρατό. [4]
Η κατάργηση της θητείας ήταν επακόλουθο της έλλειψης εμπιστοσύνης στον στρατό, της μείωσης του προϋπολογισμού που ανάγκασε τον στρατό να στρατολογεί λιγότερους νεοσύλλεκτους, την εμπειρία του πολέμου στα νησιά Φόκλαντ το 1982 που απέδειξε την ανωτερότητα των επαγγελματιών στρατιωτών, και μία σειρά σκανδάλων σχετικά με τη βιαιότητα της εκπαίδευσης που κορυφώθηκαν με τη δολοφονία του στρατιώτη Ομάρ Καράσκο σε μία στρατιωτική βάση το 1994, ως αποτέλεσμα μίας βίαιης άσκησης πειθαρχίας.
Η στρατολόγηση στην Αργεντινή είναι γνωστή ως la colimba, ενώ οι στρατιώτες ως colimbas. Η λέξη colimba είναι σύνθετη, και παράγεται από τις αρχικές συλλαβές των ρημάτων correr (τρέχω), limpiar (καθαρίζω) και barrer (σκουπίζω), επειδή θεωρούνταν ότι το μόνο που έκαναν οι στρατιώτες ήταν να τρέχουν, να καθαρίζουν, και να σκουπίζουν.
Η Αρμενία έχει δίχρονη υποχρεωτική στρατιωτική θητεία για άνδρες από 18 έως 27 ετών. Μετά το 2003 δίνεται η δυνατότητα εναλλακτικής (άοπλης ή κοινωνικής) υπηρεσίας.[23]
Η Αυστραλία δεν έχει υποχρεωτική στράτευση, επειδή με όλους τους γείτονες της έχει τακτοποιήσει εδώ και πολλά χρόνια πλήρως τα πολιτικά ζητήματα της, ενώ με τις περισσότερες χώρες του πλανήτη έχει άριστες σχέσεις.
Παρόλο που σε καιρό πολέμου (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Πόλεμος της Κορέας, Πόλεμος του Βιετνάμ) εφαρμόστηκαν διάφορα συστήματα στρατολόγησης, η Αυστραλία σήμερα έχει καταργήσει την υποχρεωτική θητεία. Η κατάργηση έγινε το 1972 από την κυβέρνηση του Γκαφ Ουίτλαμ (Gough Whitlam).
Η Αυστρία έχει υποχρεωτική στράτευση, άλλα με όλους τους γείτονες της έχει τακτοποιήσει εδώ και πολλά χρόνια πλήρως τα πολιτικά ζητήματα της.
Η Αυστρία έχει υποχρεωτική θητεία για άνδρες από 18 έως 35 ετών με καλή φυσική κατάσταση. Από το 2006, η στρατιωτική υπηρεσία διαρκεί 6 μήνες. Οι αντιρρησίες συνείδησης μπορούν να προσφέρουν εναλλακτική υπηρεσία (Zivildienst) διάρκειας 9 μηνών. Περίπου 3 στους 4 υπηρετεί συνολικά, ενώ σχεδόν οι μισοί επιλέγουν την εναλλακτική υπηρεσία.[24][25] Τον Ιανουάριο του 2013 διεξήχθη δημοψήφισμα για την κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας, όμως απορρίφθηκε με ποσοστό 60%. [26] Η Αυστρία δεσμεύεται, παρ' όλα αυτά, από τη Διακήρυξη Ουδετερότητας που ενυπάρχει στο Σύνταγμα της.
Αφγανιστάν (Έχει Ολοκληρωτικό καθεστώς)
Δεν υπάρχουν πληροφορίες.
Δεν υπάρχουν ένοπλες δυνάμεις στο Βατικανό επειδή είναι Θρησκευτικό κράτος και αποτελεί έδρα της επισκοπής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στη Ρώμη. Η Ιταλία ευθύνεται για την άμυνα από την επιβουλή του στρατού μιας ξένης δύναμης.
Βέλγιο (ιδρυτική χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1949)
Το Βέλγιο δεν έχει υποχρεωτική στράτευση, επειδή με όλους τους γείτονες της έχει τακτοποιήσει εδώ και πολλά χρόνια πλήρως τα πολιτικά ζητήματα του.
Το Βέλγιο ανέστειλε την υποχρεωτική θητεία το 1994.
Το άρθρο 134 του Συντάγματος της Βενεζουέλας[27] αναφέρει μεταξύ άλλων ότι " Κάθε πολίτης, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων, είναι υποχρεωμένος να παρέχει κοινωνική ή στρατιωτική υπηρεσία, όταν απαιτείται, για την άμυνα της χώρας, τη διατήρηση και την ανάπτυξη της, και την αντιμετώπιση καταστάσεων που αποτελούν δημόσια καταστροφή. Κανείς δεν πρέπει να επιστρατεύεται με τη βία.."
Όλοι οι άντρες είναι υποχρεωμένοι να εγγραφούν στους καταλόγους για στρατολόγηση, αν και η κατάταξη παρά τη θέληση τους απαγορεύεται. Παρ' όλα αυτά, η μη εγγραφή για στρατολόγηση καθώς και η άρνηση υπηρεσίας όταν κάποιος κληθεί από τον στρατό επιφέρει κυρώσεις. [28] Στην πράξη όλοι οι πολίτες καλούνται να συνεισφέρουν με κάποιο τρόπο στην άμυνα, τη διασφάλιση της εσωτερικής τάξης, την οικονομική ανάπτυξη και την καταπολέμηση του εγκλήματος. [29] Η ενεργή δύναμη είναι πάνω από 100.000 στρατιώτες, ενώ μαζί με τους υπόλοιπους κλάδους, πολιτοφυλακές και στρατιωτικές οργανώσεις φτάνουν τις 350.000 [30] - 500.000 [31] Η διάρκεια της θητείας είναι 24-30 μήνες και εφαρμόζεται επιλεκτικά στις ηλικίες 18-50. [3][32]
Η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική[33] για άνδρες ηλικίας 18-22 ετών, με διάρκεια ένα έτος. Όταν ο ετήσιος αριθμός εθελοντών δεν επαρκεί, επιβάλλεται στρατολόγηση μέχρι την κάλυψη των ελλείψεων. Παλιότερα αυτό συνέβαινε και για παιδιά μέχρι 14-16 ετών, όμως με τον νέο νόμο ρυθμίστηκε το καθεστώς και για τις γυναίκες, που δε μπορούν να καταταχτούν χωρίς τη θέλησή τους.[3][34] Υπάρχει επίσης η εναλλακτική υπηρεσία Έρευνας και Διάσωσης, με διάρκεια 2 έτη.
Βόρεια Κορέα (Έχει Ιδιότυπο καθεστώς)
Μετά την αποφοίτηση από το σχολείο, όλοι οι πολίτες της Βόρειας Κορέας υποχρεούνται να υπηρετήσουν στον στρατό. Η διάρκεια της θητείας για τους άντρες είναι 10 χρόνια και για τις γυναίκες 3-5 (από την ηλικία των 18-20 μέχρι τα 23) [35] Η στρατολόγηση των γυναικών είναι μερική, και σε χαμηλή αναλογία. Αν κάποιος θέλει να συνεχίσει τις σπουδές, μπορεί να του χορηγηθεί αναβολή. [36]
Βόρεια Μακεδονία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 2020)
Η Βόρεια Μακεδονία δεν έχει υποχρεωτική στράτευση, επειδή με όλους τους γείτονες της έχει τακτοποιήσει εδώ και πολλά χρόνια πλήρως τα πολιτικά ζητήματα της. Με Ελλάδα, Αλβανία, Σερβία και Βουλγαρία έχει μονάχα μικρά πολιτικά ζητήματα, τα οποία θα λυθούν και έχουν λυθεί μέσω διαλόγου.
Η Βόρεια Μακεδονία κατήργησε τη στρατιωτική θητεία τον Οκτώβριο του 2006.
Η Βοσνία και Ερζεγοβίνη κατήργησε την υποχρεωτική θητεία το 2005.
Βουλγαρία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 2004)
Η Βουλγαρία δεν έχει υποχρεωτική στράτευση, επειδή με όλους τους γείτονες της έχει τακτοποιήσει εδώ και πολλά χρόνια πλήρως τα πολιτικά ζητήματα της. Με την Βόρεια Μακεδονία έχει μονάχα μικρά πολιτικά ζητήματα, τα οποία θα λυθούν μέσω διαλόγου.
Η Βουλγαρία έχει καταργήσει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Οι τελευταίοι κληρωτοί στρατιώτες απολύθηκαν στις 25 Νοεμβρίου 2007.
Προηγουμένως, η θητεία ήταν υποχρεωτική για άρρενες πολίτες από 18 έως 27 ετών. Η διάρκεια της θητείας υπολογίζονταν σε συνάρτηση με την εκπαίδευση του κληρωτού. Για κατόχους πτυχίου και φοιτητές πανεπιστημίων η θητεία ήταν 6 μήνες, ενώ για πολίτες με μικρότερη μόρφωση 9 μήνες.[37] Το 1994 η θητεία διαρκούσε 2 χρόνια, αλλά σταδιακά μειωνόταν, μέχρι την πλήρη κατάργηση.
Η διάρκεια της θητείας στη Βραζιλία είναι 10-12 μήνες.[3] Ενώ σύμφωνα με τον νόμο όλοι οι άρρενες πολίτες πρέπει να υπηρετήσουν, στην πράξη ο στρατός επανδρώνεται από εθελοντές (πολλοί από τους οποίους στη συνέχεια γίνονται μισθοφόροι) και μόνο ένα 5 με 10% των κληρωτών τελικά υπηρετεί τη θητεία του.[38] Τις περισσότερες φορές η κυβέρνηση δεν απαιτεί από όσους σπουδάζουν ή έχουν μόνιμη δουλειά να καταταγούν, ενώ και οι φοιτητές μπορούν να παρακολουθήσουν ειδική στρατιωτική εκπαίδευση που αντικαθιστά την υποχρέωση στράτευσης.
Γαλλία (ιδρυτική χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1949)
Η Γαλλία δεν έχει υποχρεωτική στράτευση, επειδή με όλους τους γείτονες της έχει τακτοποιήσει εδώ και πολλά χρόνια πλήρως τα πολιτικά ζητήματα της.
Το σύγχρονο σύστημα στρατολόγησης επινοήθηκε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Νόμος του 1798 όρισε ότι "κάθε Γάλλος είναι στρατιώτης και αφιερώνει τον εαυτό του στην άμυνα του έθνους". Έτσι, ο Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτης κατάφερε να δημιουργήσει τον Μεγάλο Στρατό, ο οποίος έλαβε μέρος στον πρώτο μεγάλο πόλεμο μέσα στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Η Γαλλία κατήργησε την υποχρεωτική θητεία σε καιρό ειρήνης το 1996 ενώ όσοι είχαν γεννηθεί πριν το 1979 έπρεπε να ολοκληρώσουν τη θητεία τους.[39] Μετά τον πόλεμο για την ανεξαρτησία της Αλγερίας (1954-62), οι νεοσύλλεκτοι δεν αναπτύσσονταν στο εξωτερικό και σε εμπόλεμες ζώνες εκτός από εθελοντές.
Γερμανία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1955)
Η Γερμανία δεν έχει υποχρεωτική στράτευση, επειδή με όλους τους γείτονες της έχει τακτοποιήσει εδώ και πολλά χρόνια πλήρως τα πολιτικά ζητήματα της.
Η Γερμανία είχε μέχρι τον Φεβρουάριο του 2011 υποχρεωτική στρατιωτική ή κοινωνική θητεία για τους άνδρες. Πριν την κατάργησή της, η θητεία είχε διάρκεια έξι μηνών. Οι γυναίκες μπορούσαν να καταταγούν εθελοντικά και τους επιτρέπονταν να αναλαμβάνουν παρόμοια καθήκοντα με τους άνδρες. Οι αντιρρησίες συνείδησης μπορούσαν να ζητήσουν άδεια για κοινωνική θητεία (Zivildienst) η οποία, σχεδόν πάντα, τους δινόταν. Η συντριπτική πλειονότητα των νέων προτιμούσε την κοινωνική θητεία, κυρίως λόγω των καλύτερων οικονομικών αποδοχών και την αναγνώριση της ως επαγγελματική εμπειρία. Επίσης, στην περίπτωση της κοινωνικής θητείας, οι κληθέντες είχαν τη δυνατότητα μερικής απασχόλησης σε ιδιωτικούς τομείς.[40]
Η Γεωργία έχει υποχρεωτική στράτευση από την ανεξαρτησία, επειδή στο εσωτερικό της υπάρχουν αυτονομιστικά κινήματα (Αμπχαζία και Νότια Οσσετία), ψυχρές διπλωματικές σχέσεις με Ρωσία, και πολιτικά προβλήματα με Τουρκία και Αζερμπαϊτζάν.
Τον Ιούνιο του 2016, ο υπουργός Άμυνας είχε ανακοινώσει την κατάργηση της υποχρεωτικής υπηρεσίας που συζητιόταν από καιρό, καθώς η χώρα προωθεί τη μετατροπή του στρατού σε επαγγελματικό. [41] Οκτώ μήνες μετά όμως η κυβέρνηση την επανέφερε, με διαφορετική μορφή. Οι νέοι 18-27 ετών εκπαιδεύονται για 3 μήνες, και στη συνέχεια τοποθετούνται ως αξιωματικοί υποστήριξης μέχρι να συμπληρωθούν 12 μήνες θητείας. [42][3] Το 90% της στρατιωτικής δύναμης είναι επαγγελματίες, με τους υπόλοιπους να αποτελούν μόνο ένα 10% (2.000 - 3.500 άτομα) [43] [44]
Η Γουατεμάλα έχει έναν σχετικά μικρό σε μέγεθος στρατό 39.000 ατόμων. Ο πληθυσμός της χώρας αναλογικά είναι περίπου 17 εκατομμύρια.
Όλοι οι άνδρες είναι επιλέξιμοι για στρατιωτική θητεία, στην πράξη όμως το μεγαλύτερο μέρος της δύναμης είναι εθελοντική. Στρατολογείται κατ' επιλογήν ένας αριθμός ατόμων 17-21 ετών, με την υποχρέωση παροχής υπηρεσιών να ποικίλει από 1 έως 2 έτη. Οι γυναίκες μπορούν να υπηρετούν ως αξιωματικοί.
Η δύναμη του στρατού την περίοδο 2001-2009 είχε αυξηθεί κατά πολύ από τις 10.000 που ήταν αρχικά, με επίσημες αλλά και ανεπίσημες στρατολογήσεις. Την περίοδο 2006-2007 ο στρατός αναμίχθηκε τρεις φορές σε καταστολή διαδηλώσεων, οδηγώντας σε δεκάδες θανάτους, και το 2008 συντελέστηκε πραξικόπημα στη Γουινέα. Το 2009, σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σκοτώθηκαν 150 άνθρωποι, τραυματίστηκαν ή εξαφανίστηκαν 1500, ενώ σημειώθηκαν και 40 βιασμοί, σε μια μέρα που έμεινε στην ιστορία ως "Ματωμένη Δευτέρα". Το 2010 εκλέχτηκε ξανά νόμιμη κυβέρνηση. Εξαιτίας όλων των παραπάνω ο θεσμός έπεσε σε ανυποληψία.
Δανία (ιδρυτική χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1949)
Όπως περιγράφεται στο Σύνταγμα της Δανίας[45] §81, η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική για όσους άνδρες μπορούν να υπηρετήσουν. Η διάρκειά της είναι 4 μήνες, και οι νεοσύλλεκτοι είναι ηλικίας από 18 έως 27 ετών. Οι αντιρρησίες συνείδησης μπορούν να υπηρετήσουν 6 μήνες μη στρατιωτικής θητείας, για παράδειγμα στο Redningsberedskabet (ασχολούνται με την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών όπως φωτιές, πλημμύρες, κλπ) ή παρέχοντας βοήθεια σε χώρες του τρίτου κόσμου.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η συντριπτική πλειοψηφία του στρατού αποτελείται από εθελοντές και επαγγελματίες, ενώ ο αριθμός όσων καλούνται για κατάταξη συνεχώς μειώνεται. Το 2018, ποσοστό 99,3% ήταν εθελοντές[46],αντίστοιχα το 2014 μόλις 19 στρατιώτες με υποχρεωτική κατάταξη.[47] Οι Δανοί λαμβάνουν μία επιστολή την περίοδο των 18ων γενεθλίων τους η οποία ζητεί να διευκρινιστεί πότε θα είναι διαθέσιμοι για να καταταγούν. Ανάλογα με το πότε, λαμβάνουν ειδοποίηση για να πάνε στα στρατολογικά γραφεία όπου θα εξεταστούν σωματικά και ψυχολογικά. Ορισμένοι όμως, ίσως να θεωρηθούν ακατάλληλοι οπότε δεν θα χρειαστεί να παρουσιαστούν.
Μετά την ηλικία των 18 γίνεται επιλεκτική στρατολόγηση, με διάρκεια θητείας 1 χρόνο. [3][48]
Η Ελβετία έχει υποχρεωτική στράτευση, αλλά με όλους τους γείτονες της έχει τακτοποιήσει εδώ και πολλά χρόνια πλήρως τα πολιτικά ζητήματα της, ενώ με πολλές χώρες του πλανήτη έχει άριστες έως τέλειες σχέσεις.
Η Ελβετία έχει τη μεγαλύτερη πολιτοφυλακή στον κόσμο (220.000 άτομα, μαζί με τους εφέδρους). Σύμφωνα με το Σύνταγμα, η στρατιωτική θητεία στην Ελβετία είναι υποχρεωτική. Περιλαμβάνει 18 εβδομάδες βασικής εκπαίδευσης καθώς και ετήσια επανεκπαίδευση τριών εβδομάδων, μέχρι να καλυφθεί η περίοδος της θητείας (245 μέρες για τους απλούς στρατιώτες). Η θητεία των γυναικών είναι προαιρετική αλλά ισότιμη. Οι αντιρρησίες συνείδησης μπορούν να επιλέξουν την προσφορά κοινωνικής υπηρεσίας για 390 ημέρες.
Τον Σεπτέμβριο του 2013, αριστερά κόμματα και ειρηνιστές ζήτησαν δημοψήφισμα για κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας, ωστόσο η απάντηση ήταν Όχι με ποσοστό 73%. Παλιότερα είχαν διοργανωθεί άλλα δυο δημοψηφίσματα (1989, 2001) από την οργάνωση Gruppe für eine Schweiz ohne Armee με αίτημα η χώρα να μην έχει καθόλου στρατό, με αρνητικό πάλι αποτέλεσμα. [49][50]
Η Ελβετία έχει την παλαιότερη πολιτική στρατιωτικής ουδετερότητας στον κόσμο, και δεν έχει συμμετάσχει σε ξένο πόλεμο από τότε που καθιερώθηκε η ουδετερότητά της με τη Συνθήκη του Παρισιού το 1815.
Ελλάδα (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1952)
Η Ελλάδα έχει ανέκαθεν υποχρεωτική στράτευση από την ανεξαρτησία της το 1832, επειδή με την Τουρκία υπάρχουν διπλωματικά επεισόδια και ζητήματα για Γκρίζες Ζώνες και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Με άλλους γείτονες της η Ελλάδα έχει μόνο πολιτικές συγκρούσεις κυρίως με την Κύπρο, τη Αίγυπτο, την Λιβύη, την Αλβανία και την Βόρεια Μακεδονία.
Η Ελλάδα ωστόσο δεν συμμορφώνεται πλήρως στους διεθνείς κανόνες στο θέμα Ένοπλες Δυνάμεις, με αποτέλεσμα να υπάρχουν προβλήματα και απουσία επαγγελματικού στρατού και πλήρους οργάνωσης στις Ένοπλες Δυνάμεις εδώ και πολλά χρόνια.
Μέχρι το 2009 η Ελλάδα είχε υποχρεωτική 12μηνη στρατιωτική θητεία για τους άνδρες. Παρόλο που η κυβέρνηση είχε αναγγείλει σταδιακή μείωση του χρόνου θητείας στους 6 μήνες και ανάπτυξη επαγγελματικού στρατού, η αρχικά 12μηνη θητεία στον Στρατό Ξηράς μετετράπη το 2009 σε 9μηνη, ενώ στο Πολεμικό Ναυτικό και την Πολεμική Αεροπορία παρέμεινε 12μηνη. Το 2021 έγινε 12μηνη για όλους τους κλάδους ή 9μηνη για υπηρεσία στην παραμεθόριο. Οι γυναίκες μπορούν να υπηρετήσουν ως επαγγελματίες. Οι οπλίτες λαμβάνουν μερική ασφαλιστική κάλυψη και συμβολικό μισθό 9 ευρώ τον μήνα. Παρόλο που έχει θεσπιστεί εναλλακτική υπηρεσία για τους αντιρρησίες συνείδησης, οι αντιρρησίες έρχονταν αντιμέτωποι με διώξεις και φυλάκιση, γεγονός για το οποίο η χώρα είχε κατακριθεί έντονα από την οργάνωση Διεθνής Αμνηστία. Στον τομέα αυτό η κατάσταση δεν έχει ακόμη εναρμονιστεί με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα περί ανεξάρτητης και μη τιμωρητικής εναλλακτικής θητείας. [51][52][53]
Η Ερυθραία έχει έναν από τους μεγαλύτερους στρατούς στην Αφρική, συγκριτικά μάλιστα με τον πληθυσμό της. Μαζί με τις εφεδρείες φτάνει τις 300.000 σε έναν πληθυσμό των 4.500.000. [54] Αυτό εξηγείται εν μέρει λόγω πολυετών συγκρούσεων με τους γείτονες της και κυρίως την Αιθιοπία. Η θητεία είναι συνήθως 18 μήνες, πρακτικά όμως η υπηρεσία διαρκεί για όσο καιρό χρειαστεί, με τον στρατό να αναλαμβάνει και καθήκοντα πέρα από τις αρμοδιότητές του για την ανάκαμψη της χώρας. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που πολλοί νέοι προσπαθούν να εγκαταλείψουν την Ερυθραία σύμφωνα με διπλωμάτες.[55] Η στράτευση είναι υποχρεωτική και για τις γυναίκες, με περιστατικά κακομεταχείρισης. [56]
Εσθονία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 2004)
Η στρατιωτική ή εναλλακτική θητεία διαρκεί 8-11 μήνες και αφορά τις ηλικίες 18-27.[3] Πολλοί νέοι προσπαθούν να αποφύγουν τη στράτευση[57] και τελικά λιγότερο από 1/3 υπηρετεί, δηλαδή 2.500-3.500 άτομα στα 12.000 που αποτελούν την ηλικιακή ομάδα κάθε έτους.[58][59][60] Ο μισθός του φαντάρου είναι 100€ τον μήνα.[61]
Στην Ζιμπάμπουε ισχύει η υποχρεωτική στράτευση, επειδή η χώρα μαστίζεται από την διαφθορά και δεν υπάρχουν γενικότερα πόροι χρηματοδότησης σε πολλούς δημόσιους τομείς στην χώρα, ενώ με τους περισσότερους γείτονες της έχει τακτοποιήσει εδώ και πολλά χρόνια πλήρως τα πολιτικά ζητήματα της.
Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα εισήγαγαν την υποχρεωτική στράτευση τον Σεπτέμβριο του 2014. Είναι η πρώτη φορά που η χώρα αυτή εφαρμόζει υποχρεωτική στρατολόγηση. Υπόχρεοι είναι οι άνδρες 18-30 ετών, ενώ όσον αφορά τις γυναίκες είναι προαιρετικό να εγγραφούν για στρατιωτική υπηρεσία. Όσοι έχουν εκπληρώσει τις βασικές σπουδές δικαιούνται μειωμένη θητεία 9 μηνών σε σχέση με τους υπολοίπους, οι οποίοι υπηρετούν 24 μήνες. Επίσης δίνεται αναβολή για φοίτηση στο πανεπιστήμιο, σε μαθητές με καλές επιδόσεις. [62]
Το 2016, η μειωμένη θητεία για όσους έχουν ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αυξήθηκε σε 12 μήνες [63], και το 2018 σε 16 μήνες [64], εξ αιτίας του πολέμου στην Υεμένη. [65]
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ιδρυτική χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1949)
Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έχουν περιοδικά εφαρμόσει την υποχρεωτική στρατολόγηση. Το 1863 η επιβολή θητείας κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου οδήγησε σε ταραχές στη Νέα Υόρκη. Η θητεία επιβλήθηκε ξανά το 1917 όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες ενεπλάκησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πρώτη επιβολή θητείας σε καιρό ειρήνης έγινε με τον νόμο περί Επιλεκτικής Εκπαίδευσης και Υπηρεσίας του 1940 και καταργήθηκε το 1973. Σήμερα, οι άρρενες αμερικανοί πολίτες ηλικίας από 18 έως 25 ετών οφείλουν να εγγραφούν στο Σύστημα Επιλεκτικής Υπηρεσίας, με αποστολή "να παρέχουν υπηρεσία στις ένοπλες δυνάμεις σε περίπτωση ανάγκης". Οι γυναίκες δεν εγγράφονται στο σύστημα αυτό αλλά μπορούν να καταταγούν ως εθελόντριες.
Ηνωμένο Βασίλειο (ιδρυτική χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1949)
Το Ηνωμένο Βασίλειο εφάρμοσε τη στρατολόγηση κατά τη διάρκεια των δύο Παγκόσμιων Πολέμων. Για το πρώτο από τα δύο χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο στρατός βασίστηκε σε εθελοντές. Το 1916 όμως, η ανάγκη για περισσότερους στρατιώτες που θα αντικαθιστούσαν τις απώλειες στο μέτωπο, ανάγκασαν την κυβέρνηση να προχωρήσει, μετά από ψήφιση νόμου, σε υποχρεωτική στρατολόγηση. Τους αντιρρησίες συνείδησης περίμενε σκληρή αντιμετώπιση. Στους περισσότερους ανατίθονταν εργασίες σχετικές με τον πόλεμο, όμως μη στρατιωτικού χαρακτήρα.
Η υποχρεωτική στρατολόγηση εφαρμόστηκε ξανά το 1939 με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η στρατολόγηση δεν αφορούσε μόνο τα τρία σώματα του στρατού αλλά ακόμα και εργασία στα ορυχεία γαιάνθρακα. Αργότερα, εφαρμόστηκε και στρατολόγηση των γυναικών, οι οποίες βοηθούσαν με τη γεωργική παραγωγή. Οι αντιρρησίες συνείδησης αντιμετωπίζονταν με περισσότερη ανοχή αν και ο κίνδυνος της φυλάκισης ήταν ακόμη υπαρκτός σε περίπτωση που αρνούνταν τη σχετική με τον πόλεμο εργασία που τους επιβάλλονταν. Οι πολίτες της Βόρειας Ιρλανδίας εξαιρέθηκαν από τη στρατολόγηση κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και από την Εθνική Θητεία αργότερα.
Μετά το τέλος του πολέμου, στη Μεγάλη Βρετανία εφαρμόστηκε Εθνική Θητεία, διάρκειας 18 μηνών, η οποία καταργήθηκε το 1963.
Ο "Δυνάμεις Αυτοάμυνας", όπως ονομάζεται ο στρατός της Ιαπωνίας, ήταν εθελοντικές από την ίδρυσή τους τη δεκαετία του 50, αμέσως μετά το τέλος της κατοχής από τις Συμμαχικές Δυνάμεις. Το ιαπωνικό σύνταγμα απαγορεύει ρητώς τη διατήρηση επιθετικών στρατιωτικών δυνάμεων, και έτσι προς το παρόν δεν τίθεται θέμα στρατιωτικής θητείας.
Η Ινδία ποτέ στην ιστορία της δεν εφάρμοσε υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Ινδικός Στρατός ήταν ο μεγαλύτερος εθελοντικός στρατός στην ιστορία, φτάνοντας σε δύναμη τους 2,5 εκατομμύρια άνδρες. Σήμερα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός στον κόσμο και ο μεγαλύτερος εθελοντικός.
Η Ιορδανία ανέστειλε την υποχρεωτική στράτευση κατά τα έτη 1992-1999. Η χώρα μετά την υπογραφή συνθήκης ειρήνης με το Ισραήλ, μετέτρεψε τον στρατό σε επαγγελματικό. Η υποχρεωτική στρατολόγηση δεν ήταν δημοφιλής ούτε στους αξιωματικούς, γιατί τη θεωρούσαν ασύμφορη δαπάνη.
Το 2007, το υπουργικό συμβούλιο είχε ζητήσει την έγκριση νομοσχεδίου για την επαναφορά μιας μορφής εθελοντικής στράτευσης, σε πιο περιορισμένη κλίμακα. [66][67] Το πρόγραμμα επανήλθε το 2019, κυρίως για επαγγελματική αποκατάσταση των ανέργων [68][69] ενώ απο το 2020 όσοι δεν έχουν άλλες υποχρεώσεις (εργασία, οικογένεια, σπουδές) καλούνται για στρατιωτική εκπαίδευση 3 μηνών και τους υπόλοιπους 9 μήνες αποκτούν τεχνική/επαγγελματική εμπειρία.[70] Σήμερα η Ιορδανία διαθέτει έναν από τους καλύτερους επαγγελματικούς στρατούς στην περιοχή.
Ο ιρακινός στρατός την εποχή του Σαντάμ Χουσεΐν αποτελούνταν ως επί το πλείστον από κληρωτούς, με εξαίρεση την ελίτ Προεδρική Φρουρά. Γύρω στους 100.000 στρατιώτες πέθαναν κατά τον Πρώτο Πόλεμο του Περσικού Κόλπου (1990), γνωστό και ως επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου». Στα χρόνια που μεσολάβησαν, ο ιρακινός στρατός παρήκμασε εξαιτίας της κακής ηγεσίας αλλά η θητεία παρέμεινε υποχρεωτική. Μετά τον Δεύτερο Πόλεμο του Κόλπου (2003), ο στρατός διαλύθηκε και δημιουργήθηκε εθελοντική στρατιωτική δύναμη εποπτευόμενη αρχικά από τη Συμμαχική Αρχή και αργότερα από την Αμερικανική κατοχή.
Η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία διαρκεί 2 χρόνια, ωστόσο σε περιοχές δύσκολες ή κοντά στα σύνορα μειώνεται αναλογικά μέχρι τους 18 μήνες. Όσο ανώτερη είναι η μόρφωση, τόσο ανώτερος είναι και ο βαθμός στο στράτευμα, ενώ οι διαπρέποντες επιστήμονες μπορούν να υποκαταστήσουν τη θητεία τους με προσφορά ερευνητικού έργου. Απαλλαγή δίνεται για οικογενειακούς λόγους (π.χ. μοναχογιός), σε μερικά επαγγέλματα (όπως πυροσβέστες, γιατροί) που προσφέρουν σημαντικό έργο στην κοινωνία, ή λόγω σεξουαλικών προτιμήσεων. Οι άνδρες όταν συμπληρώσουν την ηλικία των 18 ετών πρέπει να παρουσιαστούν για να ρυθμίσουν τη στρατιωτική τους θητεία, αλλιώς δεν μπορούν να υποβάλουν αίτηση για άδεια οδήγησης, διαβατήριο, οποιαδήποτε μορφή απασχόλησης, να εγκαταλείψουν τη χώρα ή να πάρουν ακαδημαϊκό πιστοποιητικό (πτυχίο).
Εξαιτίας θανάτων σε στρατόπεδα λόγω πίεσης των στρατευμένων, η Επιτροπή Εθνικής Ασφάλειας του Κοινοβουλίου του Ιράν εξετάζει την κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης και την εισαγωγή σχεδίου που θα καταστήσει τον στρατό επαγγελματικό. [71]
Η Ιρλανδία είχε πάντοτε πλήρως εθελοντικό στρατό.
Το Συνταγματικό Δικαστήριο του Ισημερινού έκρινε το 2007 ότι η υποχρεωτική στρατιωτική υπηρεσία είναι αντισυνταγματική [72]. Από το 2009 ο στρατός είναι εθελοντικός. [73]
Ισλανδία (ιδρυτική χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1949)
Ισπανία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1982)
Η Ισπανία κατήργησε την υποχρεωτική θητεία το 2001.[74]
Τόσο η στρατιωτική όσο και η κοινωνική θητεία είχαν διάρκεια 9 μηνών. Τα τελευταία χρόνια οι περισσότεροι νεοσύλλεκτοι επέλεγαν να υπηρετήσουν κοινωνική θητεία.
Το Ισραήλ έχει ανέκαθεν από την ανεξαρτησία του το 1948, υποχρεωτική στράτευση επειδή βρίσκεται, σε κατάσταση ταραχών με τον Λίβανο και την Παλαιστίνη, ενώ οι σχέσεις με την Αίγυπτο και την Ιορδανία είναι εξαιρετικά ψυχρές και υπάρχουν διπλωματικά επεισόδια.
Η στρατιωτική υπηρεσία είναι υποχρεωτική στο Ισραήλ μετά την ηλικία των 18 ετών. Το 2020 η θητεία αποφασίστηκε να μειωθεί σε 30 μήνες για τους άντρες (είχε μειωθεί ξανά το 2015 από 36 σε 32 μήνες), ενώ οι γυναίκες υπηρετούν 24 μήνες.[75] Η εφαρμογή του μέτρου μετατέθηκε για το 2024, ως τότε οι άνδρες υπηρετούν 32 μήνες.[76]
Στην πραγματικότητα ο νόμος δεν αφορά όλο τον πληθυσμό. Οι Άραβες του Ισραήλ και οι Υπερορθόδοξοι Εβραίοι, που αποτελούν παραπάνω από 30% του πληθυσμού εξαιρούνται της στρατολόγησης. Επίσης ένα 10% απαλλάσσεται συνολικά για διάφορους λόγους.[77] Ανάμεσα στους υπόλοιπους υπόχρεους σε στράτευση, παρατηρείται αυξανόμενη τάση αποφυγής που φτάνει το 50%, οπότε συνολικά υπηρετεί περίπου 35% της ηλικιακής ομάδας χωρίς ουσιαστικές κυρώσεις για τους αρνητές.[78] Από τις γυναίκες, όσες επικαλούνται θρησκευτικούς λόγους (έστω και παράτυπα) απαλλάσσονται, το ίδιο οι παντρεμένες και όσες αποκτούν παιδιά· συνολικά αθροίζουν ποσοστό μεγαλύτερο από 40%.[79] [80]
Στις εκλογές του Ισραήλ η θρησκευτική κοινότητα της Yeshiva (σπουδαστές με αντικείμενο την πίστη) διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, καθώς οι αντιδράσεις για την υποχρεωτική στρατολόγηση μεταξύ άλλων, αποτελούν καταλυτικό παράγοντα στον σχηματισμό κυβέρνησης (2015, διετία 2019-20).[77] Αντίστοιχες προσπάθειες και αντιδράσεις έχουν υπάρξει και παλιότερα.[81][82]
Ιταλία (ιδρυτική χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1949)
Στην Ιταλία η στρατιωτική θητεία ήταν υποχρεωτική για τους άνδρες μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2004. Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης είχε νομικά αναγνωριστεί το 1972 έτσι ώστε όσοι το επιθυμούσαν να μπορούν να υπηρετήσουν εναλλακτική θητεία.
Το Ιταλικό Κοινοβούλιο ενέκρινε το μέτρο της κατάργησης της υποχρεωτικής θητείας το 2004, και εφαρμόστηκε από την 1 Ιανουαρίου 2005. Ο ιταλικός στρατός αποτελείται πλέον από επαγγελματίες στρατιώτες, άνδρες και γυναίκες.
Η Καμπότζη θέσπισε το 2006 νόμο για την υποχρεωτική στράτευση των ανδρών 18-30 ετών, με διάρκεια θητείας 18 μήνες.[83] Ο αριθμός των ατόμων που κατατάσσονται επί του συνόλου, καθορίζεται κάθε χρόνο από το αντίστοιχο υπουργείο. [84]
Καναδάς (ιδρυτική χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1949)
Στον Καναδά ποτέ δεν εφαρμόστηκε υποχρεωτική θητεία σε καιρό ειρήνης. Η θητεία ήταν εξαιρετικά αμφιλεγόμενο θέμα κατά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, ιδίως στην επαρχία του Κεμπέκ.
Λόγω αναταράξεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής εξαιτίας του πολέμου στη Συρία, αλλά και της αντιπαλότητας που προέκυψε με τη Σαουδική Αραβία, ο εμίρης του Κατάρ Ταμίμ μπιν Χαμάντ αλ Θανί θέσπισε το 2014 για πρώτη φορά την υποχρεωτική στράτευση σε πολίτες 18-35 ετών.[85] Η διάρκεια της θητείας ορίστηκε 3-4 μήνες ανάλογα με το μορφωτικό επίπεδο,[86] και είναι προαπαιτούμενη σε οποιαδήποτε πρόσληψη αλλά και για την έκδοση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος. [87][88]
Από το 2018 επιτρέπεται στις γυναίκες να υπηρετούν ως εθελόντριες, ενώ η θητεία για τους άντρες αυξήθηκε στους 12 μήνες ανεξαρτήτου εκπαίδευσης. Οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να παρουσιαστούν μέσα σε 60 μέρες αλλιώς αντιμετωπίζουν ποινή φυλάκισης και πρόστιμο. [89][90]
Δεν γίνεται στρατολόγηση, αν και αναφέρεται ένα σύστημα επιλεκτικής στράτευσης, με διάρκεια 2 έτη. Όσον αφορά τις αναβολές, τις απαλλαγές και άλλα ζητήματα θητείας, εμφανιζόταν φαινόμενα διαφθοράς και δωροδοκιών.[91] Το μέγεθος και η αποδοτικότητα του στρατού κυμαινόταν σε χαμηλά επίπεδα, σε μια από τις φτωχότερες χώρες του πλανήτη, η οποία έχει ταλανιστεί για πολλά χρόνια από πραξικοπήματα, επαναστάσεις και εμφύλιους πολέμους. Μεγάλο πρόβλημα αποτελούσε επίσης η στρατολόγηση ανηλίκων και παιδιών.[92] Γι'αυτό τον λόγο, αλλά και για την αποφυγή γενοκτονίας λόγω των συνεχών συγκρούσεων μεταξύ των φυλών, από το 2014 αναπτύχθηκαν στην περιοχή ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ. Από τα μέσα του 2016 η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να συνεισφέρει στην εκπαίδευση ενός νέου επαγγελματικού στρατού. [93] [94]
Κίνα (Λαϊκή Δημοκρατία)
Η επιλεκτική στρατολόγηση είναι θεωρητικά υποχρεωτική στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας με βάση τον νόμο. [95] Ωστόσο, λόγω του τεράστιου πληθυσμού της Κίνας και συνεπακόλουθα του μεγάλου αριθμού υποψηφίων που είναι διαθέσιμοι κάθε φορά, ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός είχε πάντοτε αρκετούς εθελοντές. Οπότε στην πράξη δεν απαιτείται στρατολόγηση.
Οι πολίτες από τις περιοχές Μακάο και Χονγκ Κονγκ που τελούν υπό διαφορετικό καθεστώς διαχείρισης δεν γίνονται δεκτοί.
Η διάρκεια της στρατιωτικής θητείας είναι γενικά 18-24 μήνες. Για όσους έχουν ανώτερες σπουδές είναι 12 μήνες, και για όσους υπηρετούν κοντά στην περιοχή που διαμένουν (επαρχιώτες φαντάροι) 12-18 μήνες. [96] Όμως διάφορες παραστρατιωτικές ομάδες στρατολογούν επίσης άτομα, μέχρι και μικρής ηλικίας παιδιά. Η απόφαση 781/2012 του Συνταγματικού Δικαστηρίου απαιτεί να αναγνωρίζεται ως θύμα πολέμου κάθε ανήλικο παιδί - άρρεν ή θήλυ - που χρησιμοποιείται από αντάρτες ή παραστρατιωτικές ομάδες για στρατιωτικούς σκοπούς και μυστικές πληροφορίες. Αυτές οι περιπτώσεις απαλλάσσονται και δεν επιτρέπεται να στρατολογηθούν ξανά. [97]
Η Κόστα Ρίκα κατήργησε τον στρατό της το 1949, επενδύοντας τα χρήματα στην εκπαίδευση και την υγεία. Διατηρεί μια μικρή δύναμη η οποία εκτελεί χρέη αστυνομίας και ελέγχου των συνόρων.
Κούβα (Λαϊκή Δημοκρατία)
Η στρατιωτική θητεία στην Κούβα ορίζεται από το Σύνταγμα στο άρθρο 65:
"Η υπεράσπιση της Σοσιαλιστικής πατρίδας είναι η μεγαλύτερη τιμή και το ύψιστο καθήκον όλων των Κουβανών. Ο νόμος ρυθμίζει τη στρατιωτική υπηρεσία που απαιτείται από κάθε Κουβανό. Η προδοσία της πατρίδας είναι το σοβαρότερο έγκλημα· αυτός που το διαπράττει υπόκειται στις πιο αυστηρές κυρώσεις. " [98]
Η θητεία είναι υποχρεωτική μεταξύ των ηλικιών 17-28, με διάρκεια 2 χρόνια. Όσοι έχουν γίνει δεκτοί για φοίτηση σε πανεπιστήμιο πριν τη στρατολόγηση τους, έχουν τη δυνατότητα υπηρεσίας για 1 χρόνο. Η στρατιωτική θητεία εκπληρώνεται ως επί το πλείστον σε μονάδες του στρατού, αλλά όχι αποκλειστικά. Το Υπουργείο Εσωτερικών κατανέμει επίσης τους νεοσύλλεκτους σε διάφορα τμήματα του (Πυροσβεστική, Δασοφύλαξη, Λιμενικό, μεταξύ άλλων). Υπάρχει ακόμη περίπτωση οι στρατολογημένοι να χρησιμοποιηθούν ως εργατικό δυναμικό για 2,5 χρόνια, κυρίως σε αγροτικές εργασίες ή οποιαδήποτε άλλη παραγωγική δραστηριότητα θεωρείται απαραίτητη. Η εναλλακτική υπηρεσία δεν αποτελεί επιλογή των στρατευμένων· αποφασίζεται ανάλογα με τις ανάγκες του κράτους.
Το Κουβέιτ είχε καταργήσει την υποχρεωτική στράτευση για τους πολίτες του το 2001 αλλά την επανέφερε το 2017, με διάρκεια 12 μήνες. [99][100]
Αρκετοί διαμαρτυρήθηκαν γι' αυτή την αλλαγή και αρχικά οι μισοί αρνήθηκαν να υπηρετήσουν, με την κυβέρνηση να αντιδρά με μέτρα όπως φυλάκιση, πρόστιμο και μεγαλύτερη θητεία. Επίσης άρνηση έκδοσης οποιουδήποτε πιστοποιητικού, φοίτησης σε πανεπιστήμιο και παροχή ιατρικής περίθαλψης. [101]
Κροατία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 2009)
Στις 3 Οκτωβρίου 2007 η κυβέρνηση της Κροατίας πρότεινε στο κοινοβούλιο την κατάργηση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας. Η πρόταση υποστηρίχθηκε από τον Πρόεδρο Στίπε Μέσιτς και μετά από κοινοβουλευτική ψηφοφορία στις 5 Οκτωβρίου 2007 η απόφαση έγινε επίσημη. Από την 1 Ιανουαρίου 2008 η υποχρεωτική στρατιωτική (ή εναλλακτική) θητεία αντικαταστάθηκε με επαγγελματικό στρατό.[102]
Όλοι οι Κύπριοι πολίτες ηλικίας 18-50 ετών έχουν υποχρέωση εκπλήρωσης στρατιωτικής ή εναλλακτικής υπηρεσίας. Η διάρκεια της πλήρους ένοπλης θητείας ήταν 24 μήνες μέχρι το 2016, οπότε μειώθηκε σε 14 μήνες. Οι αντιρρησίες συνείδησης μπορούν να υπηρετήσουν άοπλη θητεία 18 μηνών ή κοινωνική θητεία 19 μηνών. [103]
Προβλέπεται επίσης μειωμένη θητεία ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση ή για κατοίκους του εξωτερικού, αναβολή κυρίως για σπουδές, και απαλλαγή κατά περιπτώσεις. [104] Η νέα δομή της Εθνικής Φρουράς επιφέρει σημαντικές αλλαγές στον αριθμό των μονάδων και πρόσληψη περισσότερων επαγγελματικών στελεχών.
Το Σύνταγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό[105] όπως ισχύει από το 2005, δεν προβλέπει πλέον υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Σύμφωνα με το άρθρο 63, υπάρχει η ευχέρεια να καθοριστεί με νόμο, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει εφαρμοστεί. Από το 2000, στη χώρα δρουν και ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ (σήμερα η MONUSCO), λόγω διάφορων αναταραχών.
Λάος (Λαϊκή Δημοκρατία)
Λετονία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 2004)
Η Λετονία κατήργησε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία την 1 Ιανουαρίου 2007.[106] Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η κυβέρνηση αποφάσισε την επαναφορά επιλεκτικής στρατολόγησης από το 2024.[107][108]
Η Λευκορωσία έχει υποχρεωτική στρατιωτική θητεία για άνδρες 18-27 ετών, με πλήρη διάρκεια 18 μήνες ή 12 μήνες για αποφοίτους πανεπιστημίων. Το 2016 θεσπίστηκε εναλλακτική υπηρεσία για θρησκευτικούς λόγους με διάρκεια 24-36 μήνες.[109][110] Ο στρατός της Λευκορωσίας αποτελείται από 45-50.000 άτομα,[111][6][10] εκ των οποίων σχεδόν 40% αποτελούν στρατιώτες υποχρεωτικής θητείας.[3][112] Η στρατολόγηση πραγματοποιείται δύο φορές τον χρόνο, με στόχο 10.000 στρατεύσιμους κάθε φορά (20% της ηλικιακής ομάδας). Ο στρατός αντιμετωπίζει προβλήματα με κακομεταχείριση μεταξύ των στρατευσίμων που έχουν οδηγήσει συχνά σε θανάτους και αυτοκτονίες,[113] με γνωστή την περίπτωση του Alyaksandr Korzhych το 2017.[114] Το 2019 ο πρόεδρος Λουκασένκο συγκάλεσε σύσκεψη προκειμένου να βρεθεί λύση στον υποδιπλασιασμό των στρατεύσιμων λόγω δημογραφικών προβλημάτων αλλά και ευρείας χρήσης τρόπων απαλλαγής από τη στράτευση.[115]
Ο Λίβανος έχει υποχρεωτική στράτευση επειδή βρίσκεται, σε κατάσταση ταραχών και Εμφυλίου Πολέμου.
Μέχρι το 2005 η στρατιωτική θητεία στον Λίβανο ήταν διάρκειας ενός χρόνου για τους άνδρες. Στις 4 Μαΐου 2005 υιοθετήθηκε ένα νέο σύστημα στρατολόγησης και η θητεία μειώθηκε στους 6 μήνες. Από τις 10 Φεβρουαρίου 2007 η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία καταργήθηκε και ο στρατός έγινε μισθοφορικός.
Λιθουανία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 2004)
Η Λιθουανία διατηρεί υποχρεωτική στράτευση επειδή Με άλλους γείτονες της έχει μόνο πολιτικές συγκρούσεις κυρίως με την Πολωνία, την Ρωσία κα την Λευκορωσία, και ειδικότερα με τις δύο τελευταίες επειδή έχουν αυταρχικές κυβερνήσεις.
Το 2008 η Λιθουανία είχε αποφασίσει την κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας και τη δημιουργία καθαρά επαγγελματικού στρατού. Ωστόσο το 2015 η κυβέρνηση την επανέφερε, αρχικά για 5 έτη (μέχρι το 2020).[116] Η στρατολόγηση δεν είναι καθολική, αλλά αφορά έναν αριθμό 3.500 εθελοντών και κληρωτών, με διάρκεια 9 μήνες.[117][118] Το ποσοστό της ηλικιακής ομάδας για κάθε έτος είναι περίπου 10% (ενδεικτικά για το 2019, η συνολική λίστα επιλαχόντων περιελάμβανε 31.068 άτομα).[119] Όσοι καλούνται για στρατιωτική ή εναλλακτική υπηρεσία μπορούν να ζητήσουν αναβολή, αν η στράτευση τους θέτει σε ιδιαίτερα επαχθή θέση.[120] Οι φοιτητές απαλλάσσονται.[121]
Η Ελβετία ευθύνεται για την άμυνα από την επιβουλή του στρατού μιας ξένης δύναμης.
Λουξεμβούργο (ιδρυτική χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1949)
Το Λουξεμβούργο έχει εθελοντικό στρατό. [122]
Δεν επιβάλλεται στρατολόγηση. Προβλέπεται στρατιωτική/κοινωνική θητεία 18 μηνών για άντρες ή γυναίκες 18-25 ετών.[3][10]
Η Μάλτα είναι μια από τις ευρωπαϊκές χώρες που είχαν ανέκαθεν εθελοντικό στρατό.[123][124]
Το Μαρόκο είχε καταργήσει την υποχρεωτική θητεία στις 31 Αυγούστου 2006. Ωστόσο, τον Φεβρουάριο του 2019 την επανέφερε επίσημα, με βάση τον νόμο 44.18 που είχε προωθήσει ο βασιλιάς Μοχάμετ ΣΤ΄. [125] Ορισμένοι από τους άρρενες πολίτες 19-25 ετών καλούνται να υπηρετήσουν για 12 μήνες (το 2019 κλήθηκαν 10.000 και 15.000 αναμένονται για το 2020),[126] αλλιώς αντιμετωπίζουν ποινή φυλάκισης και πρόστιμο. Οι φοιτητές πανεπιστημίων και όσοι επικαλούνται λόγους υγείας απαλλάσσονται. [127] Το μέτρο της στρατολόγησης εφαρμόστηκε για την καταπολέμηση της ανεργίας [128], για περισσότερη πειθαρχία στους νέους [129][130], και για να ρυθμιστεί το καθεστώς στην περιοχή της Δυτικής Σαχάρας. [131]
Μαυροβούνιο (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 2017)
Ο Πρόεδρος του Μαυροβουνίου Φίλιπ Βουγιάνοβιτς κατήργησε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία στις 30 Αυγούστου 2006.
Η στρατιωτική υπηρεσία στο Μεξικό (στην ισπανική γλώσσα, Servicio Militar Nacional ή SMN) περιλαμβάνει όλους τους άνδρες που φθάνουν στην ηλικία των 18 ετών, αλλά αυτοί που θα υπηρετήσουν προκύπτουν από κλήρωση.
Όσοι "τραβήξουν" μαύρη μπάλα χρησιμεύουν ως διαθέσιμες εφεδρείες, δηλαδή δεν υποχρεούνται να καταταγούν άμεσα και παίρνουν απαλλαγή στο τέλος του έτους. Σε όσους "πέσει" άσπρη μπάλα κατατάσσονται στο Εθνικό Στρατιωτικό Τάγμα (Batallón del Servicio Militar Nacional) και υπηρετούν έναν χρόνο. Σε ορισμένες πόλεις, όπως η Veracruz και το Ciudad Madero, το σύστημα λοταρίας περιλαμβάνει επίσης μπλε μπάλες, που όποιος τις τύχει υπηρετεί στο ναυτικό.
Μιανμάρ (έχει από το 2021 Χούντα)
Ολόκληρη την περίοδο από το 1988 έως το 2010 η χώρα κυβερνώνταν από στρατιωτική χούντα. Το 2010 προωθήθηκε ένας νόμος για στρατολόγηση, αλλά τελικά δεν εφαρμόστηκε. Το 2021 έγινε πάλι πραξικόπημα.[3] Από τον Φεβρουάριο του 2024 η χούντα άρχισε να εφαρμόζει υποχρεωτική στρατολόγηση ανδρών και γυναικών.[132]
Η Μογγολία έχει υποχρεωτική και εθελοντική στρατιωτική υπηρεσία, με τη δυνατότητα υπογραφής επαγγελματικού συμβολαίου μετά από 1 χρόνο υπηρεσίας.[3] Οι Μογγόλοι είναι κατά κύριο λόγο ένας νομαδικός λαός, με σχετικά μικρό στρατό. Ο ρόλος του είναι περισσότερο βοηθητικός προς τους πολίτες σε περίπτωση φυσικών καταστροφών ή επέμβασης σε έκτακτη ανάγκη. Επίσης χρησιμοποιείται για την άσκηση στρατιωτικής διπλωματίας στο εξωτερικό, με συμμετοχή σε ειρηνευτικές αποστολές και εκστρατείες.[133]
Η στρατιωτική υπηρεσία είναι υποχρεωτική για άνδρες και γυναίκες 18-35 ετών. [3] Τους δύο πρώτους μήνες κάθε έτους γίνεται επιλεκτική στρατολόγηση [134][135] μιας δύναμης περίπου 10.000 στρατιωτών [136][137], σε μια χώρα με πληθυσμό περίπου 30.000.000. Η διάρκεια της θητείας είναι 2 χρόνια, και δεν υπάρχει δυνατότητα εναλλακτικής υπηρεσίας. [138]
Η Μολδαβία έχει ανακοινώσει σχέδιο που προβλέπει τη σταδιακή κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης, αρχής γενομένης από το φθινόπωρο του 2018. [139][3] Η διάρκεια της θητείας είναι 12 μήνες, και 3 μήνες για αποφοίτους πανεπιστημίων.[10]
Η Γαλλία ευθύνεται για την άμυνα από την επιβουλή του στρατού μιας ξένης δύναμης.
Η Μπελίζ έχει ορίσει ως κατώτατο ηλικιακό όριο για κατάταξη στις Ένοπλες Δυνάμεις τα 18 χρόνια. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έχει επιβληθεί υποχρεωτική κατάταξη αλλά αυτό είναι στην ευχέρεια του Γενικού Στρατηγού.
Στη Νέα Ζηλανδία η υποχρεωτική θητεία για τους άνδρες εφαρμόστηκε το 1940 και καταργήθηκε το 1972.
Ο Νίγηρας έχει στρατιωτική θητεία για ανύπαντρους άντρες και γυναίκες, όμως δεν εφαρμόζεται πάντα στην πράξη. [3]
Νορβηγία (ιδρυτική χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1949)
Η στρατιωτική είτε η εναλλακτική θητεία είναι υποχρεωτική στη Νορβηγία, για πολίτες 19-35 ετών. Η πλήρης διάρκεια της θητείας είναι 19 μήνες, που χωρίζεται στη βασική εκπαίδευση 12 μηνών (για μερικές κατηγορίες 6 μήνες) και σε επαναληπτική εκπαίδευση ανά διαστήματα. [140] Η δεύτερη συνήθως δεν εκπληρώνεται. [141] Στις 14 Ιουνίου 2013 το κοινοβούλιο της Νορβηγίας τάχθηκε υπέρ της υποχρεωτικής στράτευσης και των γυναικών, [142] καθιστώντας τη Νορβηγία τη μόνη ευρωπαϊκή χώρα και το πρώτο μέλος του ΝΑΤΟ που εφαρμόζει κάτι τέτοιο από το 2015. Η επίσημη αιτιολόγηση ήταν η "ισότητα των δύο φύλων". [143]
Στην πράξη, οι νεοσύλλεκτοι δεν αναγκάζονται να υπηρετήσουν, αλλά επιλέγονται όσοι είναι περισσότερο πρόθυμοι.[144] Μάλιστα από το 2011 οι ολικοί αρνητές στράτευσης δεν έχουν τιμωρηθεί, απλά απαλλάσσονται. [145] Περίπου 60.000 Νορβηγοί είναι διαθέσιμοι για στρατολόγηση κάθε χρόνο, αλλά 8.000 έως 10.000 υπηρετούν τελικά. [146]
Στη Νότια Αφρική, κατά τη διάρκεια του Απαρτχάιντ ίσχυε 2-ετής υποχρεωτική στρατιωτική θητεία για τους λευκούς άνδρες. Η κατάργησή της έγινε το 1994.
Η Νότια Κορέα έχει ένα αρκετά μεγάλο στράτευμα, που αριθμεί πάνω από 600.000 άτομα. [147] Σχέδια που έχουν γίνει κατά καιρούς για επαγγελματικό στρατό και μείωση του στρατεύματος εγκαταλείπονται τελικά λόγω της αντιπαλότητας με τη Βόρεια Κορέα. Η διάρκεια της θητείας μειώθηκε το 2022, από 21-24 μήνες σε 18-21 μήνες, ανάλογα τον κλάδο. Υπόχρεοι είναι οι άντρες ηλικίας 18-35 χρονών. Εναλλακτική υπηρεσία δεν υπάρχει παρά μόνο για λόγους υγείας ή επαγγέλματος (π.χ. γιατρός, δικηγόρος, τεχνικός) και διαρκεί 24-36 μήνες. [148]
Ειδικής μεταχείρισης τυγχάνουν οι Ολυμπιονίκες και άλλοι διαπρέποντες αθλητές. Υπάρχουν περιπτώσεις μη δικαιούχων που επιζητούν το ίδιο, όπως γόνοι πλουσίων ή διάσημοι καλλιτέχνες. Κάτι τέτοιο στην κοινωνία της Νότιας Κορέας ισοδυναμεί με σκάνδαλο, έτσι η κυβέρνηση προσπαθεί να λαμβάνει αυστηρά μέτρα.
Η ηλικία των 18 είναι η ελάχιστη νόμιμη ηλικία για υποχρεωτική και εθελοντική στρατιωτική θητεία. Παρ' όλα αυτά, η UNICEF εκτιμά ότι μέχρι τα τέλη του 2018 περισσότερα από 19.000 παιδιά είχαν λάβει μέρος στον Εμφύλιο Πόλεμο που ξεκίνησε το 2013. Η κυβέρνηση του Νοτίου Σουδάν υπέγραψε συμφωνίες τον Αύγουστο του 2015 που περιελάμβαναν την απομάκρυνση όλων των ανηλίκων από τις ένοπλες δυνάμεις και την αντιπολίτευση, όμως συνεχίστηκε η στρατολόγηση τους από τα αντιμαχόμενα μέρη. [3]
Ολλανδία (ιδρυτική χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1949)
Η Ολλανδία εφάρμοσε για πρώτη φορά υποχρεωτική θητεία το 1814 με σκοπό την επάνδρωση της εθνοφυλακής, σε συνδυασμό με έναν μόνιμο στρατό ο οποίος θα στελεχώνονταν από εθελοντές. Η έλλειψη εθελοντών όμως οδήγησε στη συγχώνευση των δύο σωμάτων σε ένα, ο κύριος όγκος του οποίου αποτελούνταν από κληρωτούς υπό τις διαταγές επαγγελματιών αξιωματικών. Αυτό το σύστημα διατηρήθηκε μέχρι και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Από το 1991 μέχρι το 1996 οι ολλανδικές ένοπλες δυνάμεις μείωσαν το ποσοστό των κληρωτών και ο στρατός μετετράπη σε εθελοντικό. Οι τελευταίοι νεοσύλλεκτοι εισήχθησαν το 1995 και απολύθηκαν το 1996. Οι νόμοι και τα συστήματα της στρατολόγησης αν και ανενεργοί δεν έχουν καταργηθεί επίσημα.
Ομόσπονδες Πολιτείες της Μικρονησίας
Ουγγαρία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1999)
Η Ουγγαρία κατήργησε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία τον Νοέμβριο του 2004 μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος από το κοινοβούλιο της χώρας. Για να επανέλθει η θητεία χρειάζεται πλειοψηφία δύο τρίτων από τη βουλή, πράγμα απίθανο για το κοντινό μέλλον. Η Ουγγαρία από τότε έχει δημιουργήσει επαγγελματικό στρατό με εθελοντές που υπηρετούν βάσει συμβολαίου 4+4 χρόνια.
Η διάρκεια της υποχρεωτικής θητείας είναι ετήσια, για άνδρες ηλικίας 18-27 ετών. Δίνεται η δυνατότητα υπηρεσίας για 1 μήνα, με εξαγορά του υπόλοιπου χρόνου. Όσοι εκπληρώνουν τη στρατιωτική θητεία απολαμβάνουν προνομιακής μεταχείρισης όσον αφορά την εύρεση εργασίας ή την εισδοχή σε πανεπιστήμια.[3]
Η Ουκρανία έχει υποχρεωτική στράτευση και βρίσκεται από το 2022, σε κατάσταση ταραχών και την Εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Ο ουκρανικός στρατός αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με «καψόνια» σε νεοσύλλεκτους (βλ. Ντεντόβστσινα), σε μικρότερο βαθμό βέβαια από τη Ρωσία. Η χώρα είχε μειώσει τη διάρκεια της θητείας από 24 σε 18 μήνες στις αρχές της δεκαετίας του 2000, και σε 12 μήνες το 2004. Είχε επίσης αποφασιστεί η δημιουργία επαγγελματικού στρατού, και η υποχρεωτική στρατολόγηση εγκαταλείφθηκε το 2012.
Ωστόσο η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014, και ο πόλεμος στο Ντονμπάς οδήγησαν στην επαναφορά της στρατολόγησης και σε πολλές περιπτώσεις τη βίαιη επιστράτευση.[149] Αφορά άνδρες 20-27 ετών και η διάρκεια της θητείας είναι 12-18 μήνες.[150]
Το Πακιστάν, όπως και η Ινδία, διατηρούσε πάντα έναν πλήρως εθελοντικό στρατό.
Ο Παναμάς κατάργησε επισήμως ολόκληρο τον στρατό το 1992 και τον μεταμόρφωσε στην Εθνική Αστυνομία.
Η Παραγουάη έχει υποχρεωτική θητεία 1 έτους στο πεζικό ή 2 ετών στο ναυτικό· η αεροπορία στελεχώνεται από εθελοντές. [3] Το Σύνταγμα της χώρας (1992) κατοχυρώνει το δικαίωμα εναλλακτικής υπηρεσίας για τους αντιρρησίες συνείδησης [151][152], με αρκετούς να κάνουν χρήση αυτής της δυνατότητας. [153][154] Μάλιστα το 2019 υπήρξε πρόταση οι αντιρρησίες συνείδησης να κάνουν αναδάσωση σε κάποιες περιοχές. [155] Το ποσοστό της ηλικιακής ομάδας που κατατάσσεται κάθε χρόνο είναι μικρότερο από 20%. [156][157]
Το Περού κατήργησε τη στρατιωτική θητεία το 1999. [158]
Πολωνία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1999)
Η Πολωνία ανέστειλε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία στις 5 Δεκεμβρίου 2008 με εντολή του Υπουργού Άμυνας. Η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία καταργήθηκε επισήμως όταν το πολωνικό κοινοβούλιο τροποποίησε τον νόμο περί στρατολόγησης στις 9 Ιανουαρίου 2009. Ο νόμος τέθηκε σε ισχύ στις 11 Φεβρουαρίου 2009.
Πορτογαλία (ιδρυτική χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1949)
Η Πορτογαλία κατήργησε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία στις 19 Νοεμβρίου 2004.
Το Πράσινο Ακρωτήρι εφαρμόζει επιλεκτική στρατολόγηση για άντρες και γυναίκες ηλικίας 18-35 ετών, με διάρκεια 2 χρόνια. [3] Ο στρατός αναδιατάχθηκε το 2007 και συνεργάζεται με άλλες χώρες για την καταπολέμηση του εμπορίου ναρκωτικών, ως θαλάσσιος κόμβος μεταξύ Λατινικής Αμερικής και Ευρώπης. [159][160]
Ρουμανία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 2004)
Το Ρουμανικό Κοινοβούλιο ψήφισε την κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης τον Οκτώβριο του 2005, σαν συνέχεια της συνταγματικής αναθεώρησης του 2003 που επέτρεπε στη Βουλή να κάνει τη στρατιωτική θητεία προαιρετική. Επίσημα κατήργησε την υποχρεωτική θητεία στις 23 Οκτωβρίου 2006, με τη χώρα να πραγματοποιεί μεταρρυθμίσεις στον στρατό για τις οποίες είχε δεσμευτεί κατά την εισχώρησή της στο ΝΑΤΟ.
Η στρατολόγηση στη Ρωσία έχει διάρκεια 12 μηνών και είναι υποχρεωτική για όλους τους άνδρες ηλικίας 18-27 ετών, με ορισμένες εξαιρέσεις (π.χ. πατέρας 2 παιδιών, λόγοι υγείας κλπ). Το 2006, η Ρωσική κυβέρνηση και η Κρατική Δούμα αποφάσισαν σταδιακή μείωση της θητείας, από 24 μήνες σε 18 μήνες για όσους κατατάχτηκαν το 2007, και σε 12 μήνες από το 2008 και μετά. Τα επόμενα χρόνια διατηρήθηκε μια τάση για αποφυγή της στράτευσης, λόγω των συνεχιζόμενων περιστατικών βίας στα στρατόπεδα [161][162] και της επικινδυνότητας των πολέμων στη Συρία και την Ουκρανία. Ο αριθμός των καλούμενων για υπηρεσία συνεχώς μειωνόταν από το 2009 έως το 2018, [163] με την πρόσληψη περισσότερων επαγγελματιών. Το 2015 οι στρατιώτες με συμβόλαιο έφτασαν να αποτελούν τη μισή δύναμη.[164] Το 2017 ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν ανακοίνωσε τη σταδιακή κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας. [165]
Ο στρατός της χώρας είναι από τους χαμηλότερα χρηματοδοτούμενους στην Αφρική και έχει ιστορικό αυτόνομης δράσης με απόπειρες πραξικοπημάτων. Η στράτευση των αντρών είναι υποχρεωτική μετά τα 18, όμως στην πράξη δεν εφαρμόζεται. Η στελέχωση είναι πολύ χαμηλή (για παράδειγμα το 2009 αριθμούσε 300 άτομα σε σύνολο 38.000). Λόγω της στρατηγικής θέσης και των αποθεμάτων πετρελαίου, ενδιαφερόμενες τρίτες χώρες προσπαθούν να εκπαιδεύσουν μια νέα δύναμη. [166]
Η Σερβία κατάργησε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία την 1η Ιανουαρίου 2011.
Από το 2004, η Σιγκαπούρη μείωσε την υποχρεωτική περίοδο στρατιωτικής θητείας 30 μηνών σε 22-24 μήνες. Η μείωση των δύο μηνών δίνεται σε όσους αποδείξουν ότι έχουν καλή φυσική κατάσταση σε μια σειρά από δοκιμασίες όπως τρέξιμο, κάμψεις, έλξεις κλπ. Υπόχρεοι είναι οι άντρες 18-21 ετών.
Σλοβακία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 2004)
Η Σλοβακία κατήργησε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία το 2004.[3]
Σλοβενία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 2004)
Ο πρωθυπουργός της Σλοβενίας Άντον Ροπ κατήργησε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία στις 9 Σεπτεμβρίου 2003.
Το 2012 η Σομαλία μετατράπηκε σε ομοσπονδιακό κράτος, και το νέο Σύνταγμα της χώρας δεν προβλέπει υποχρεωτική θητεία, αντίθετα στο κεφάλαιο 14 (που αφορά την ειρήνη και την ασφάλεια) τo άρθρo 127 αναφέρεται σε δικαίωμα κατάταξης και επαγγελματισμό [167]. Η κυβέρνηση προσπαθεί να επιλύσει τον διχασμό που προέκυψε από τις πολεμικές διαμάχες, οι οποίες ξεκίνησαν το 1991 και διήρκεσαν για πάνω από 20 χρόνια.[168] Ο νέος στρατός (SNA) επιζητά να θέσει υπό τη δικαιοδοσία του περιοχές όπως η Πούντλαντ και η Σομαλιλάνδη, που είχαν αυτονομία όσον αφορά και τις ένοπλες δυνάμεις τους. [169] Σημαντική είναι η συμβολή της διεθνούς δύναμης AMISOM, τόσο για την ειρηνευτική διαδικασία, όσο και για την εκπαίδευση των Σομαλών στρατιωτών. [170][171]
Το Σουδάν έχει υποχρεωτική στράτευση επειδή βρίσκεται, σε κατάσταση ταραχών και Εμφυλίου Πολέμου.
Σουηδία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 2024)
Η στρατιωτική θητεία ήταν υποχρεωτική στη Σουηδία από το 1901 μέχρι την 1η Ιουλίου 2010, οπότε αποφασίστηκε επίσημα η αναστολή της στρατολόγησης. [172] Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης αναγνωρίστηκε πολύ νωρίς, το 1920, έτσι η εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία για τους αντιρρησίες συνείδησης ήταν εύκολα διαθέσιμη αντί για στρατιωτική θητεία. Ο αριθμός εκείνων που τελικά επέλεγαν να υπηρετήσουν, συνεχώς μειωνόταν με αποκορύφωμα τα έτη πριν το 2010, όταν περίπου 6.000 - 8.000 άτομα από τους 100.000 - 120.000 υποψηφίους ολοκλήρωσαν τη στρατιωτική θητεία. [173]
Μετά την επέμβαση της Ρωσίας στην Κριμαία και λόγω του ότι η Σουηδία δεν ήταν τότε μέλος του ΝΑΤΟ, η κυβέρνηση προσπάθησε να επαναφέρει μια μορφή επιλεκτικής στρατολόγησης για άνδρες και γυναίκες από την 1η Ιανουαρίου 2018. [174] Ο αριθμός των τελικών υποψηφίων θα είναι 4.000-5.000 άτομα επί ενός συνόλου 100.000, δηλαδή ποσοστό περίπου 5%. Η διάρκεια είναι 4-11 μήνες ανάλογα το πόστο.[175][176]
Η Σουηδία είχε για 208 χρόνια από το 1814 έως το 2022 (μαζί με την Ελβετία) την παλαιότερη πολιτική στρατιωτικής ουδετερότητας στον κόσμο, και δεν έχει συμμετάσχει σε ξένο πόλεμο από τότε που καθιερώθηκε η ουδετερότητά της με τη Συνθήκη του Παρισιού το 1815.
Η Σρι Λάνκα δεν είχε ποτέ υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, είτε υπό τη βρετανική κυριαρχία είτε μετά την ανεξαρτησία το 1948.
Η Συρία έχει υποχρεωτική στράτευση και βρίσκεται από το 2011, σε κατάσταση ταραχών και Εμφυλίου Πολέμου.
Σε ηλικία 18 ετών οι πολίτες εγγράφονται στα μητρώα του στρατού, και στην ηλικία των 21 πραγματοποιείται κλήρωση βάσει της οποίας γίνεται επιλεκτική στρατολόγηση. Η διάρκεια της υπηρεσίας είναι 2 χρόνια. [3] Το 2016, οι εθελοντές ξεπέρασαν σε αριθμό τους κληρωτούς. [177]
Αναφέρεται επιλεκτική στρατολόγηση σε ηλικίες 18-23 και εθελοντική για ηλικίες 18-25 ετών. Η θητεία περιλαμβάνει 3 μήνες στρατιωτική εκπαίδευση σε συνδυασμό με κοινωνική υπηρεσία, και διαρκεί μέχρι 2 έτη.[3][10][178]
Η στράτευση στο Τατζικιστάν είναι υποχρεωτική για τους άντρες, με διάρκεια 18 μήνες (12 μήνες για απόφοιτους πανεπιστημίων). Η στρατολόγηση πολλές φορές γίνεται με βίαιη προσαγωγή των νέων από δημόσιους χώρους (oblava) ή μετά από εισβολή σε κατοικίες. [179] Οικογένειες προσπαθούν να αποφύγουν τη θητεία, επειδή οι συνθήκες διαβίωσης στα στρατόπεδα είναι επικίνδυνες για την υγεία, ενώ υπάρχουν σοβαρά προβλήματα με ξυλοδαρμούς και κακομεταχείριση (dedovshina) που έχουν οδηγήσει σε θανάτους. [180][181][182] Οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα διαμαρτύρονται για αυτές τις πρακτικές [183] [184] και οι Αρχές της χώρας δεσμεύτηκαν για βελτίωση. [185] Το 2021 η κυβέρνηση αποφάσισε να δοθεί η δυνατότητα εξαγοράς της θητείας.
Στην Τζαμάικα η στρατιωτική θητεία είναι προαιρετική για πολίτες άνω των 18 ετών. Νεώτεροι νεοσύλλεκτοι μπορούν να καταταγούν με γονική συναίνεση.
Προβλέπεται επιλεκτική στράτευση διάρκειας 2 ετών, δεν εφαρμόζεται υποχρεωτική στρατολόγηση. [3][10]
Τουρκία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1952)
Στην Τουρκία, η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία ισχύει για όλους τους άνδρες ηλικίας 20 έως 41 χρονών. Όσοι συμμετέχουν σε προγράμματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ή επαγγελματικής κατάρτισης επιτρέπεται να καθυστερήσουν την κατάταξη έως ότου ολοκληρώσουν τα προγράμματα ή φθάσουν σε ορισμένη ηλικία. Στις 25 Ιουνίου 2019, ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υπέγραψε νέο νόμο για τη στρατιωτική υπηρεσία, ο οποίος προβλέπει μείωση της θητείας κατά το ήμισυ (συνολική διάρκεια 6 μήνες) και δυνατότητα σε όλους τους στρατιώτες (εκτός αν υπάρχουν ελλείψεις) να εξαγοράσουν το υπόλοιπο της θητείας τους αφού λάβουν βασική εκπαίδευση για 1 μήνα [186][187][188]
Παλιότερα, κυρίως όσοι αποκτούσαν πανεπιστημιακή μόρφωση μπορούσαν να υπηρετήσουν 6 μήνες αντί για 12 πλήρους θητείας (είχε μειωθεί το 2014, από 15 μήνες). [189] Επίσης, μόνο οι πολίτες που διέμεναν εκτός Τουρκίας και είχαν εργαστεί για τουλάχιστον 3 χρόνια μπορούσαν να εξαγοράσουν τη θητεία τους. Κατά καιρούς και ανάλογα με τις οικονομικές ανάγκες του στρατού, δινόταν η δυνατότητα εξαγοράς της θητείας και σε άλλες κατηγορίες, όπως τα έτη 1987, 1992, 1999, 2011 και 2015. [190][191] Η πιο πρόσφατη ήταν η περίοδος Αύγουστος - Νοέμβριος 2018. [192] Για να αποφύγουν να βρεθούν σε εμπόλεμη ζώνη, αρκετοί είχαν επιλέξει να πληρώσουν, με αποτέλεσμα χιλιάδες υπόχρεων να κάνουν χρήση της ρύθμισης. [193][194]
Η άρνηση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας λόγω αντίρρησης συνείδησης είναι παράνομη στην Τουρκία και τιμωρείται με φυλάκιση από τον νόμο. [195] Επίσης, ο Κανονισμός για τη Στρατιωτική Υγεία των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων αναφέρει την ομοφυλοφιλία ως ασθένεια. Τα άτομα αυτά πρέπει να «αποδείξουν την ομοφυλοφιλία τους», υφιστάμενοι εξετάσεις που το Human Rights Watch χαρακτηρίζει «ταπεινωτικές και εξευτελιστικές». [196]
Τσεχία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 1999)
Η Τσεχία κατήργησε τη στρατιωτική θητεία στις 31 Δεκεμβρίου 2004.[197]
Οι Τυνήσιοι πολίτες (άνδρες και γυναίκες) ηλικίας 20-23 ετών καλούνται να εκπληρώσουν τη θητεία τους, διάρκειας 12 μηνών. [3] Εθελοντές μπορούν να καταταγούν και νωρίτερα, στην ηλικία των 18. Στην πράξη ένα πολύ μικρό ποσοστό παρουσιάζεται για υπηρεσία, και ο στρατός στελεχώνεται κυρίως από επαγγελματίες. [198][199]
Φινλανδία (χώρα μέλος του ΝΑΤΟ από το 2023)
Οι Φινλανδοί έχουν έντονο το πατριωτικό πνεύμα και κάθε χρόνο περίπου 70% του πληθυσμού υπηρετεί.[200] Η διάρκεια της θητείας είναι περίπου 6, 9 ή 12 μήνες ανάλογα το πόστο. Υπάρχει και η δυνατότητα άοπλης θητείας διάρκειας 9 ή 12 μηνών. Η αναβολή επιτρέπεται για διάφορες αιτίες μέχρι την ηλικία των 29 ετών. Για τους αντιρρησίες συνείδησης η θητεία διαρκεί 12 μήνες, ενώ υπάρχουν και αποστρατικοποιημένες περιοχές των οποίων οι κάτοικοι απαλλάσσονται (Νησιά Ώλαντ)
Η ρύθμιση του μεγέθους του στρατεύματος βασίζεται σε μια διαφορετική λογική από της επιλεκτικής στράτευσης. Όσοι Φινλανδοί ολοκληρώνουν τη βασική εκπαίδευση τίθενται στις εφεδρείες μέχρι την ηλικία των 50 ή 60,[201] και καλούνται ανά διαστήματα για χρονική διάρκεια ανάλογα με τον βαθμό τους. Οι εργοδότες είναι υποχρεωμένοι να τους επαναπροσλάβουν, ενώ εκτιμάται θετικά για την πορεία της καριέρας και τις απολαβές τους.
Όλοι οι άντρες της Χιλής μεταξύ 17 και 24 ετών είναι εν δυνάμει επιλέξιμοι για στρατιωτική θητεία (12 μήνες πεζικό - 22 μήνες ναυτικό/ αεροπορία). Αρχικά, η στρατιωτική θητεία είναι εθελοντική και γίνεται υποχρεωτική μόνο αν δεν έχουν ολοκληρωθεί οι ποσοστώσεις που απαιτούνται για τις ένοπλες δυνάμεις. Η γενική διεύθυνση εθνικής κινητοποίησης (στα ισπανικά Dirección general de Movilización Nacional, DGMN) είναι υπεύθυνη για την τελική πρόσληψη εθελοντών και στρατιωτών. [202] Όσοι κληθούν υποχρεωτικά, μπορούν να υποβάλλουν αίτηση για απαλλαγή (έγγαμοι, οικονομικοί λόγοι, απόγονοι θυμάτων παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή πολιτικής βίας, προβλήματα υγείας), ενώ όσοι σπουδάζουν μπορούν να προσφέρουν εναλλακτική υπηρεσία.[203]
Χώρες Περιορισμένης Αναγνώρισης, μη μέλη του ΟΗΕ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο Κόσοβο ισχύει η υποχρεωτική στράτευση, αλλά γενικότερα υπάρχει ένα μπέρδεμα στις στρατιωτικές υπηρεσίες επειδή στην χώρα κατοικούν πολλά έθνη κυρίως οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου και οι Σέρβοι.
Η Παλαιστίνη κατατάσσεται στις μερικώς αναγνωρισμένες χώρες του πλανήτη, αλλά ορισμένες σημαντικές χώρες του πλανήτη όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και το Ισραήλ αρνούνται κάθετα την διεθνή αναγνώριση της καθαρά για λόγους ασφαλείας και τρομοκρατίας, ενώ πολλές χώρες της Ευρώπης δεν αναγνωρίζουν την Παλαιστίνη για τον ίδιο απλούστατο λόγο.
Οι άνδρες που καλούνται για υπηρεσία είναι ηλικίας 18-36 ετών. Όσοι γεννήθηκαν πριν το 1993 υπηρετούσαν 12 μήνες (οι τελευταίοι απολύθηκαν τον Δεκέμβριο του 2018)[3], ενώ οι γεννηθέντες από το 1994 και μετά καλούνται να συμπληρώσουν 4 μήνες υποχρεωτικής στρατιωτικής εκπαίδευσης. Σε ορισμένες περιπτώσεις η στρατιωτική θητεία μπορεί να αντικατασταθεί με πολιτική υπηρεσία.[3] Ο υπουργός Άμυνας της Ταϊβάν Φενγκ Σι-κουάν είχε ανακοινώσει ότι μετά το 2018, η υποχρεωτική στρατολόγηση θα καταργηθεί. [204][205] Το 2018, το 70% των στρατευμένων ήταν εθελοντές, και μετά το 2019 προβλέπεται ο στρατός να είναι πλήρως εθελοντικός. [206] Το 2022 η πρόεδρος Τσάι Ινγκ Γουέν ανακοίνωσε ότι η θητεία θα αυξηθεί σε 12 μήνες το 2024.[207][208]
Η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, είναι αναγνωρισμένη αποκλειστικά και μόνο από την Τουρκία, και η υποχρεωτική στράτευση συμβαδίζει με τον Τουρκικό νόμο, από την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το 1974.
Η Περιοχή έχει τις δικές της ένοπλες δυνάμεις, παρότι αποτελεί έδαφος της Μολδαβίας.
Υποχρεωτική στράτευση γυναικών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε αρκετές χώρες δίνεται η δυνατότητα στις γυναίκες να συμμετέχουν στο στράτευμα, συνήθως σε πιο υποστηρικτικό ρόλο, ενώ σε άλλες απαγορεύεται τελείως. Στις παρακάτω εξαιρέσεις τους επιβάλλεται η θητεία: [3]
- Βόρεια Κορέα (3-5 χρόνια)
- Γουινέα-Μπισσάου (2 χρόνια, επιλεκτική)
- Ερυθραία (πρακτικά απροσδιόριστο)
- Ισραήλ (2 χρόνια)
- Μάλι (2 χρόνια, επιλεκτική)
- Μιανμάρ (έως 2 χρόνια)
- Μοζαμβίκη (2 χρόνια, επιλεκτική)
- Μπενίν (18 μήνες, επιλεκτική)
- Νίγηρας (2 χρόνια, επιλεκτική)
- Νορβηγία (υπάρχει επιλογή κοινωνικής θητείας)
- Πράσινο Ακρωτήριο (2 χρόνια, επιλεκτική)
- Σουδάν (1-2 χρόνια)
- Σουηδία (9-12 μήνες, επιλεκτική)
- Τσαντ (1 χρόνος, επιλεκτική)
- Τυνησία (1 χρόνος)
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Χρήσιμοι σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ευρωπαϊκό γραφείο Αντίρρησης Συνείδησης
Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Child Soldiers Αρχειοθετήθηκε 2019-09-11 στο Wayback Machine.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «World survey of conscription and conscientious objection to military service | War Resisters' International». www.wri-irg.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «World Military Guide». www.globalsecurity.org. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 3,16 3,17 3,18 3,19 3,20 3,21 3,22 3,23 3,24 3,25 3,26 3,27 The CIA World Fact book — Military service age and obligation. https://www.cia.gov/the-world-factbook/field/military-service-age-and-obligation/
- ↑ 4,0 4,1 «Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights, Geneva, Switzerland».
- ↑ «Armed forces personnel (total) - International Institute for Strategic Studies». Worldbank.org. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2019.
- ↑ 6,0 6,1 «Total Available Active Military Manpower by Country». Globalfirepower.com (στα Αγγλικά).
- ↑ NW, 1615 L. St· Suite 800Washington· Inquiries, DC 20036USA202-419-4300 | Main202-857-8562 | Fax202-419-4372 | Media. «Fewer than a third of countries currently have a military draft; most exclude women». Pew Research Center (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ «Collective and National Defence Data 2005-2017e». European Defence Agency.
- ↑ «Defence Expenditure - Personnel of NATO Countries (2014-2022)» (PDF). nato.int. 27 Ιουνίου 2022.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Hackett, James· International Institute for Strategic Studies (2023). The military balance. 2023. London. ISBN 978-1-003-40022-6. 1372013483.
- ↑ «Angola - Military Personnel». www.globalsecurity.org. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ «Country report and updates: Angola | War Resisters' International». www.wri-irg.org. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ «Σύνταγμα του Αζερμπαϊτζάν» (PDF). azerbaijan.az. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 26 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Country Policy and Information Note - Egypt: Military service» (PDF). assets.publishing.service.gov.uk. Μάρτιος 2017.
- ↑ «Egypt's army: The conscripts who refuse to serve». Middle East Eye. 28 Νοεμβρίου 2016.
- ↑ «Haiti | War Resisters' International». www.wri-irg.org. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Haiti - Armed Forces». www.globalsecurity.org. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Anti-Government rebels of Africa's Ivory Coast military overwhelm loyalists». Lima Charlie News. 19 Ιανουαρίου 2018.
- ↑ «Ivory Coast - Military Personnel». globalsecurity.org. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2019.
- ↑ Lyngaas, Sean. «The Real Cost of Ivory Coast's Military Mutiny». Foreign Policy.
- ↑ «Ivory Coast moving towards stability». The Citizen. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Military Service in Armenia - ILex Law Firm Armenia». www.ilex.am. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Immer weniger junge Männer tauglich für den Wehrdienst - derStandard.at». DER STANDARD (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ «Interesse am Zivildienst geht zurück». oesterreich.orf.at (στα Γερμανικά). 8 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ «Austrians vote for conscription». 2013-01-20. https://www.bbc.com/news/world-europe-21110431.
- ↑ Assembly, National Constituent. Constitution of the Bolivarian Republic of Venezuela.
- ↑ «Venezuela Law on Registration and Enlistment for Comprehensive Defence of the Nation | War Resisters' International». www.wri-irg.org. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ Strønen, Iselin Åsedotter (2016). «A Civil-Military Alliance: The Venezuelan Armed Forces before and during the Chávez era». CMI Working Paper. https://www.cmi.no/publications/5808-a-civil-military-alliance.
- ↑ «Armed forces personnel, total - Venezuela, RB | Data». data.worldbank.org. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ EST, Alfred Joyner (22 Ιανουαρίου 2019). «How strong is Venezuela's military?». Newsweek.
- ↑ «Venezuela Military Personnel». www.globalsecurity.org. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ «Bolivia (Plurinational State of) 2009 Constitution - Constitute». www.constituteproject.org (στα Αγγλικά). TITLE III. DUTIES - Article 108.
- ↑ «Country report and updates: Bolivia | War Resisters' International». www.wri-irg.org. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ Min, Choi Song (2015-01-31). «North Korea introduces 'mandatory military service for women'». The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/world/2015/jan/31/north-korea-mandatory-military-service-women.
- ↑ Worden, Robert L. (2008). North Korea: A Country Study (5η έκδοση). Washington: U.S. Government Printing Office. σελ. 264. ISBN 978-0-16-088278-4.
- ↑ "Bulgarian military service reduced", BBC News, May 17, 2000. Retrieved 31 May 2006.
- ↑ Bernardes, Júlio. Military Service in Brazil declining Αρχειοθετήθηκε 2007-11-05 στο Wayback Machine.. USP Notícias. July 24, 2002. Retrieved September 11, 2007.
- ↑ http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/1682777.stm France salutes end of military service, Thursday, 29 November, 2001, BBC News
- ↑ «Final conscripts join German army» (στα en-AU). ABC News. 2011-01-04. https://www.abc.net.au/news/2011-01-04/final-conscripts-join-german-army/1893272. Ανακτήθηκε στις 2018-12-01.
- ↑ «Georgia Announces End To Military Conscription». Eurasianet.
- ↑ «Reality Check: Which countries have military service». BBC. 2018-06-28. https://www.bbc.com/news/world-44646267.
- ↑ «Georgian Authorities Reinstate Military Conscription». Jamestown.org.
- ↑ «Georgian Military Modernization: Two Steps Forward, One Step Back». Georgia Today. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Απριλίου 2019.
- ↑ Constitutional Act of Denmark.
- ↑ «Værnepligtige i Forsvaret og Beredskabsstyrelsen». web.archive.org. 4 Απριλίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2019.
- ↑ «19 unge tvunget i militæret». DR (στα Δανικά). Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ «El Salvador - Military Personnel». globalsecurity.org.
- ↑ Press, The Associated (2013-09-22). «Swiss Vote to Keep Mandatory Army Service». The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2013/09/23/world/europe/swiss-vote-to-keep-mandatory-army-service.html.
- ↑ Khetani, Sanya. «DEMOCRACY IN ACTION? 10 Weird Examples Of The Swiss Referendum System In Action». Business Insider.
- ↑ «Αντιρρησίες συνείδησης: Οι σοβαρές παραβιάσεις των υποχρεώσεων της Ελλάδας απέναντι τους εξακολουθούν να υφίστανται παρά τα θετικά βήματα». www.amnesty.gr. 20 Μαρτίου 2019.
- ↑ http://www.ebco-beoc.org/greece European Bureau for Conscientious Objection
- ↑ http://www.refworld.org/pdfid/5278e2cd4.pdf Amnesty International Public Statement of 2013
- ↑ Kimball, Jack. «In Eritrea, youth frustrated by long service». The M&G Online (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ in.gr (8 Σεπτεμβρίου 2015). «Ερυθραία, η τρίτη χώρα φυγής στο μεγαλύτερο προσφυγικό ρεύμα μεταπολεμικά». in.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Eritrea | War Resisters' International». www.wri-irg.org (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ ERR (16 Ιουλίου 2018). «Hundreds of young men would rather pay fine than serve conscription». ERR.
- ↑ ERR (5 Δεκεμβρίου 2017). «Estonia seeking to increase number of conscripts summoned each year». ERR (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Estonia Military Personnel». www.globalsecurity.org. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Almost 1200 young people, including 12 women start conscript service in Estonia». Estonian news - news.postimees.ee. 6 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ «Eesti riigi infoportaal | Eesti.ee». www.eesti.ee. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Mandatory national service in UAE approved» (στα αγγλικά). https://gulfnews.com/uae/government/mandatory-national-service-in-uae-approved-1.1344117. Ανακτήθηκε στις 2018-11-30.
- ↑ «UAE extends compulsory national service to 12 months». Gulf Business (στα Αγγλικά). 8 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «برنامج الخدمة الوطنية». www.uaensr.ae (στα Αραβικά). Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ «UAE extends compulsory military service to 16 months» (στα αγγλικά). Reuters. 2018-07-08. https://www.reuters.com/article/us-emirates-military-idUSKBN1JY093. Ανακτήθηκε στις 2018-12-21.
- ↑ Pike, John. «Jordan Military Peronnel». www.globalsecurity.org. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Country report and updates: Jordan | War Resisters' International». www.wri-irg.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Jordan's non-mandatory National Military Service explained». en.royanews.tv. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ «Mandatory military service sees comeback as gov't sets priorities». Jordan Times. 19 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ «Jordan reintroduces the draft for the unemployed - Unipath» (στα Αγγλικά). 27 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ Staff, IFP Editorial (30 Ιουλίου 2018). «Iran Parliament Working on Plan to Abolish Conscription». IFP News (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Acuartelamiento militar sigue siendo obligatorio | El Diario Ecuador». 20 Απριλίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ TIEMPO, EL (2009-02-26). «El acuartelamiento ahora es voluntario» (στα es-es). EL TIEMPO. https://www.eltiempo.com.ec/noticias/cuenca/2/203255. Ανακτήθηκε στις 2018-12-03.
- ↑ EL GOBIERNO LO ADELANTA AL 31 DE DICIEMBRE elmundo.es
- ↑ Alexander Fulbright (1 Ιουλίου 2020). «IDF cuts mandatory military service for men to 2.5 years». Timesofisrael.com.
- ↑ Fabian, Emanuel. «Knesset delays 2-month reduction in mandatory military service for men». www.timesofisrael.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2023.
- ↑ 77,0 77,1 «Israel's New Elections Are the Latest Symptom of an Assault on Its Institutions». Lawfare. 31 Μαΐου 2019.
- ↑ «The myth of compulsory military service in Israel». The Jerusalem Post. 18 Αυγούστου 2018.
- ↑ «דאגה בצה"ל: הבנות ממעטות להתגייס». ynet (στα Εβραϊκά). 24 Ιουλίου 2005. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2020.
- ↑ Elran, Meir· Sheffer, Gabi (Σεπτέμβριος 2016). «Military Service in Israel: Challenges and Ramifications». INSS / Tel Aviv University. σελ. 42.
- ↑ «Ultra-Orthodox Jews stage mass protest against Israeli draft law». Reuters. 2014-03-02. https://www.reuters.com/article/us-israel-conscription-idUSBREA210I820140302.
- ↑ Levush, Ruth (25 Νοεμβρίου 2019). «Israel: Military Draft Law and Enforcement». www.loc.gov.
- ↑ «Cambodia votes for conscription». 2006-10-25. http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/6083882.stm.
- ↑ «Conscription Law of Cambodia (2006)» (PDF).[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Qatari men report for first day of mandatory national service» (στα αγγλικά). Doha News. 2014-04-01. https://dohanews.co/first-day-mandatory-national-service-kicks-2000-recruits/. Ανακτήθηκε στις 2018-12-01.
- ↑ «Al Meezan - Qatary Legal Portal | Legislations | Law No. 5 of 2014 on National Service». www.almeezan.qa. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
- ↑ «Military Service Compulsory for Qatari Males Between the Age of 18 and 35 Years». Qatar Day. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-06-17. https://web.archive.org/web/20180617071227/http://www.qatarday.com/blog/information/military-service-compulsory-for-qatari-males-between-the-age-of-18-and-35-years/32874. Ανακτήθηκε στις 2018-12-01.
- ↑ «Now, military service must for Qatari males between 18 & 35 yrs» (στα αγγλικά). Qatar-Tribune. http://www.qatar-tribune.com/news-details/id/119481. Ανακτήθηκε στις 2018-12-01.
- ↑ «Qatar is about to let women into the military for the first time» (στα αγγλικά). The Independent. https://www.independent.co.uk/news/world/middle-east/qatar-women-military-service-allow-gender-saudi-arabia-a8291451.html. Ανακτήθηκε στις 2018-12-01.
- ↑ sabah, daily (5 Απριλίου 2018). «Qatar allows women to join army, extends compulsory military service to one year». Daily Sabah (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
- ↑ «Central African Republic - Military Personnel». www.globalsecurity.org. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ «Central African Republic | Child Soldiers International». web.archive.org. 23 Ιουλίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2019.
- ↑ «European Union Training Mission in Central African Republic» (PDF). Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2019.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Support to Central African Republic's Armed Forces Missing Peace Perspective - Central African Republic». ReliefWeb (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ Panyue, Huang. «Military Service Law of the People's Republic of China (2011 Amendment) [Effective] - Ministry of National Defense». eng.mod.gov.cn (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ Refugees, United Nations High Commissioner for. «Refworld | Colombia: Military service, including recruitment age, length of service, reasons for exemption and the possibility of performing a replacement service (2006-July 2012)». Refworld (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Country report and updates: Colombia | War Resisters' International». www.wri-irg.org. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Country report and updates: Cuba | War Resisters' International». www.wri-irg.org. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ «Kuwait becomes 11th Arab state to have mandatory military service» (στα αγγλικά). https://gulfnews.com/world/gulf/kuwait/kuwait-becomes-11th-arab-state-to-have-mandatory-military-service-1.2056483. Ανακτήθηκε στις 2018-12-03.
- ↑ International, War Resisters. «Kuwait: Compulsory military service reintroduced» (στα αγγλικά). https://en.connection-ev.org/article:kuwait-compulsory-military-service-reintroduced. Ανακτήθηκε στις 2018-12-03.
- ↑ «Half of eligible Kuwaitis have failed to register for compulsory military service» (στα αγγλικά). The National. https://www.thenational.ae/world/half-of-eligible-kuwaitis-have-failed-to-register-for-compulsory-military-service-1.610489. Ανακτήθηκε στις 2018-12-03.
- ↑ «Hrvatska uvodi profesionalnu od 1 sijecnja 2008». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2008.
- ↑ «Μείωση θητείας Κύπρος 2016» (PDF). www.mod.gov.cy. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2018.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ http://www.army.gov.cy/el/file/bWwzlXEZYcr2nxXo9+AUZw[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Σύνταγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό» (PDF). constitutionnet.org.
- ↑ Latvia: Refusing to Bear Arms 2005 revision
- ↑ «Latvia reintroduces compulsory military service». lrt.lt. 5 Απριλίου 2023.
- ↑ Andžāns, Māris (13 Ιουλίου 2023). «Latvia Applauds the Return to Conscription». CEPA (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ «Belarus Introduces Alternative Civilian Service | BelarusDigest». 28 Ιουνίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2023.
- ↑ e.V, Rudi Friedrich, Connection (24 Μαρτίου 2022). «Conscientious objection and desertion in Belarus, Russian Federation, and Ukraine». en.connection-ev.org.
- ↑ «Belarus - Military Personnel». www.globalsecurity.org. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2023.
- ↑ Belarus. «Country report and updates:». War Resisters' International (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2023.
- ↑ «Why Belarusians avoid conscription » Новости Беларуси - последние новости на сегодня - UDF». Новости Беларуси - последние новости на сегодня - UDF. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2023.
- ↑ «Three Belarusian Sergeants Go On Trial Over Death Of Conscript Who Complained Of Hazing» (στα αγγλικά). Radio Free Europe/Radio Liberty. 2018-08-08. https://www.rferl.org/a/three-belarusian-sergeants-trial-death-conscript-army-hazing/29419914.html.
- ↑ «Belarus considering changes in conscription rules». eng.belta.by. 26 Φεβρουαρίου 2019.
- ↑ «Lithuania Reintroduces Conscription and Compulsory Military Service - Defence24.com». www.defence24.com. 25 Φεβρουαρίου 2015.
- ↑ «Lithuania to reintroduce conscription over security concerns». British Broadcasting Corporation. 25 Φεβρουαρίου 2015.
- ↑ «Baigiamas 2019 metų šaukimas į nuolatinę privalomąją pradinę karo tarnybą». Karys.lt (στα Λιθουανικά). 3 Ιανουαρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2020.
- ↑ «Lithuania publishes 2019 military conscription lists». www.leta.lv. 16 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ «Reinstatement of Lithuanian citizenship and service in Lithuanian armed forces. Military service in Lithuania». www.migration.lt. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ «Made To Join Up: What's Conscription And Who Does It?». Forces Network. 26 Ιουνίου 2019. https://www.forces.net/news/world/made-join-whats-conscription-and-who-does-it.
- ↑ SA, Interact. «Accueil». www.armee.lu (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Malta Armed Forces Act, Part II, Chapter 3». www.justiceservices.gov.mt. σελ. 6.
- ↑ Poutvaara, Panu· Wagener, Andreas. «CESifo DICE Report 2/2011» (PDF). ifo Institut.
- ↑ Kasraoui, Safaa (9 Ιανουαρίου 2019). «Morocco's House of Councillors Passes Mandatory Military Service Bill». Morocco World News.
- ↑ McCourt, Sydney (10 Απριλίου 2019). «Everything You Need to Know About Morocco's Compulsory Military Service». Morocco World News (στα Αγγλικά).
- ↑ «Morocco officially restarts compulsory military service». Arab News. 8 Φεβρουαρίου 2019.
- ↑ Fitch, Chris. «Reintroduction of military conscription in Morocco - Geographical». geographical.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2019.
- ↑ Hanafi, Sarah Alaoui and Leila. «Moroccan Conscription: An Unfinished Process». Atlantic Council.
- ↑ «Morocco: military service and education reform promise more repression». openDemocracy.
- ↑ McCarty, Jacob (7 Φεβρουαρίου 2019). «Rabat's Challenging Conscription Strategy». The National Interest.
- ↑ «Myanmar's junta declares it will enforce military service laws for young people | Myanmar | The Guardian». amp.theguardian.com. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ «Mongolia's Modernizing Military». Thediplomat.com. 27 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ «Mozambique: 220,000 Register for Military Service». Agencia de Informacao de Mocambique (Maputo). 2017-03-15. https://allafrica.com/stories/201703150503.html.
- ↑ «Ministry of Defence launches compulsory military service programme tomorrow». Mozambique.
- ↑ «2019 Mozambique Military Strength». Globalfirepower.
- ↑ «Military personnel from 1990-2015». Mozambique.
- ↑ «Conscription not popular among youth in Mozambique». wri-irg.org.
- ↑ «Moldova Defense Ministry: Conscription will be gradually abolished starting from this autumn - Moldova.org». www.moldova.org. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Universal Conscription in Norway» (PDF). Norwegian Armed Forces - Defence Staff Norway. 12 Ιουνίου 2017.
- ↑ «Mandatory military service | Norwegian Language Blog». blogs.transparent.com. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Universal Conscription». Forsvaret.no. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαρτίου 2019.
- ↑ Editorial, Reuters. «Norway becomes first NATO country to draft women into military» (στα αγγλικά). U.S.. https://www.reuters.com/article/us-norway-women-conscription/norway-becomes-first-nato-country-to-draft-women-into-military-idUSBRE95D0NB20130614. Ανακτήθηκε στις 2018-12-01.
- ↑ Foster, Caitlin (6 Φεβρουαρίου 2019). «What life is like in 10 countries that already have military drafts». Business Insider.
- ↑ «Norway: end of substitute service for conscientious objectors | War Resisters' International». www.wri-irg.org. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Tall og statistikk - Forsvaret.no». 12 Ιανουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «2018 South Korea Military Strength». www.globalfirepower.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Korea - Military Personnel». www.globalsecurity.org. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Ηχηρό χαστούκι σε Zelensky – Ουκρανικό δικαστήριο τινάζει στον αέρα τα διατάγματα για τη μαζική επιστράτευση». bankingnews.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2023.
- ↑ «Country Policy and Information Note: Ukraine Military service» (PDF). gov.uk. Home Office.
- ↑ «Paraguay: Law on conscientious objection as backlash». International Support of Contientious Objectors and Deserters.
- ↑ «Serpaj rejects configuration of National Council of Conscientious Objection». wri-irg.org.
- ↑ «Paraguay - Military Personnel». globalsecurity.org.
- ↑ «Country report and updates: Paraguay». wri-irg.org.
- ↑ «Reforestation proposed as alternative to military service in Paraguay». Εfe.com.
- ↑ «2019 Paraguay Military Strength». globalfirepower.com.
- ↑ «Armed forces personnel, total | Data». data.worldbank.org.
- ↑ https://web.archive.org/web/20070927040522/http://www.child-soldiers.org/document_get.php?id=836
- ↑ «Forças Armadas Cabo Verdeanas [FACV] Cape Verde's Armed Forces». globalsecurity.org.
- ↑ «Tiny Cape Verde picks big fight with drug gangs». Reuters. 2015-11-30. https://www.reuters.com/article/us-capeverde-drugtrafficking-idUSKBN0TJ0YP20151130.
- ↑ Krainova, Natalya (30 Σεπτεμβρίου 2013). «Fall Military Draft Begins With Warnings of Hazing». The Moscow Times.
- ↑ «Over 240,000 Russian Men Dodged Draft Last Year». Sputniknews.
- ↑ «Russian Military Personnel». globalsecurity.org.
- ↑ Sputniknews. «Russian Army: Contract Soldiers Outnumber Conscripts First Time in History».
- ↑ «Putin announces end of compulsory military service in Russia». Uawire.org.
- ↑ «São Tomé e Principe Army». www.globalsecurity.org.
- ↑ Zeldin, Wendy (9 Αυγούστου 2012). «Somalia: New Constitution Approved | Global Legal Monitor». www.loc.gov.
- ↑ «Somali leaders back constitution». BBC. 2012-08-01. https://www.bbc.com/news/world-africa-19075685.
- ↑ «Most-failed state». The Economist. 2016-09-10. ISSN 0013-0613. https://www.economist.com/middle-east-and-africa/2016/09/10/most-failed-state.
- ↑ Sperber, Amanda. «Somalia Is a Country Without an Army». Foreign Policy.
- ↑ «Somali National Army (SNA)». Globalsecurity.org.
- ↑ «Military conscription phase out under fire» (στα αγγλικά). 2009-08-16. https://www.thelocal.se/20090816/21494. Ανακτήθηκε στις 2018-11-30.
- ↑ «Military favours ending conscription» (στα αγγλικά). 2007-12-21. https://www.thelocal.se/20071221/9479. Ανακτήθηκε στις 2018-11-30.
- ↑ Regeringskansliet, Regeringen och (2 Μαρτίου 2017). «Sweden re-activates conscription». Regeringskansliet (στα Σουηδικά). Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Forces, Swedish Armed. «Career in the Swedish Armed Forces». Försvarsmakten (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2023.
- ↑ The military balance 2023, σελ. 137
- ↑ «Volunteers exceed conscripts in this year's draft». Bangkok Post.
- ↑ V, Rob (9 Ιανουαρίου 2023). «85 Countries With Required Military Service In 2023 - Operation Military Kids» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2023.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Young Tajik men 'abducted' into military service». The France 24 Observers.
- ↑ «Tajikistan: Using Force to Maintain a Standing Army». Eurasianet.
- ↑ «Tajik Youth Tempted To Ignore Military Call-Up». RadioFreeEurope/RadioLiberty.
- ↑ «Some Young Soldiers in Tajikistan's Army Are Being Hazed to Death · Global Voices». Global Voices. 10 Ιουνίου 2014.
- ↑ «Pressure Mounts on Tajik Army». Institute for War and Peace Reporting.
- ↑ «New Law of the Republic of Tajikistan "Military Duty and Military Service" сan legitimize the "Raid" | Civic Solidarity». Civicsolidarity.org.
- ↑ «Tajikistan expected to put an end to forced conscription practice | Tajikistan News ASIA-Plus». news.tj. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2015.
- ↑ «New military service law approved». Hürriyet Daily News. 25 Ιουνίου 2019.
- ↑ «7179 Sayılı Kanun – Askeralma Kanunu». Alomaliye.com Güncel Mevzuat, Muhasebe, Ekonomi, Vergi, SGK Haberleri (στα Τουρκικά). 26 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Αλλαγές στον τουρκικό στρατό». www.avgi.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Country Policy and Information Note -Turkey: Military service» (PDF). assets.publishing.service.gov.uk. Σεπτέμβριος 2018.
- ↑ «Option for paid exemption from military service will be re-introduced if necessary, Erdoğan says». DailySabah. 2 Ιουνίου 2018.
- ↑ Refugees, United Nations High Commissioner for. «Refworld | Turkey: Information on the 2014 law on military service, including possibilities for exemption by paying a fee; implementation of the law (2014-September 2016)». Refworld (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Over half a million Turkish citizens apply for paid military exemption». DailySabah. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ «Πάνω από 500.000 Τούρκοι προτίμησαν να πληρώσουν για να κάνουν μειωμένη θητεία». ProtoThema. https://www.protothema.gr/world/article/821236/pano-apo-500000-tourkoi-protimisan-na-plirosoun-gia-na-kanoun-meiomeni-thiteia/. Ανακτήθηκε στις 2018-11-30.
- ↑ «Εξαγορά θητείας στην Τουρκία! Πουλάνε μέχρι και τα κινητά τους για να γλιτώσουν τη θητεία». Militaire.gr. 2018-07-19. https://www.militaire.gr/exagora-thiteias-stin-toyrkia-poylane-mechri-kai-ta-kinita-toys-gia-na-glitosoyn-ti-thiteia/. Ανακτήθηκε στις 2018-11-30.
- ↑ https://ec.europa.eu/neighbourhood-enlargement/sites/near/files/pdf/key_documents/2010/package/tr_rapport_2010_en.pdf
- ↑ Azizlerli, Emre (2012-03-26). «Proving you're gay to the Turkish army» (στα αγγλικά). BBC News. https://www.bbc.com/news/magazine-17474967. Ανακτήθηκε στις 2018-11-30.
- ↑ Last conscripts leave Czech army, Rob Cameron, Wednesday, 22 December, 2004, BBC News
- ↑ «Conscription Reform Will Shape Tunisia's Future Civil-Military Relations». Carnegie Middle East Center.
- ↑ «Tunisia: 31,000 summoned, only 506 respond to call for military service». Middle East Monitor. 13 Φεβρουαρίου 2018.
- ↑ «Koko ikäluokalle yhteiset kutsunnat ja uusi kevyempi palvelusluokka – tällaisia muutoksia komitea esittää asevelvollisuuteen». Yle Uutiset (στα Φινλανδικά). 26 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2024.
- ↑ «HS: Defence Forces propose raising upper age limit for military reserve». News (στα Αγγλικά). 30 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2023.
- ↑ «Ley Fácil, Biblioteca del Congreso Nacional de Chile» (στα Ισπανικά). 27 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «SORTEO GENERAL 2019: 109.921 JÓVENES NO VOLUNTARIOS FUERON SORTEADOS …». archive.is. 6 Νοεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ «TAIWAN: Military conscription to end by 2018 | War Resisters' International». www.wri-irg.org.
- ↑ «Military conscription to stop completely from 2018: defense minister | Politics | FOCUS TAIWAN - CNA ENGLISH NEWS». focustaiwan.tw.
- ↑ «Military Personnel | Taiwan». www.globalsecurity.org.
- ↑ «What Do Taiwanese Think About Expanding Conscription?». thediplomat.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2023.
- ↑ «Taiwan increases its compulsory military service as it faces pressure from China». npr.org. 27 Δεκεμβρίου 2022.