Μετάβαση στο περιεχόμενο

Στρατσίμιρ Μπάλσιτς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Στρατσίμιρ, σερβικά κυριλλικά: Страцимир Балшић‎‎ / Stracimir Balšić, αλβανικά: Strazimir Balsha‎‎,[1] (άκμασε 1360 – 15 Ιανουαρίου 1373) ήταν κύριος της Ζέτας, μαζί με τους δύο αδελφούς του Τζούρατζ Α΄ και Μπάλσα Β΄, περίπου. 1362–1372. Η οικογένεια Μπάλσιτς ανέλαβε τη Ζέτα, μέχρι το 1362, μετά την πτώση της αυτοκρατορίας της Σερβίας. Ο Στρατσίμιρ έλαβε μοναστικούς όρκους και απεβίωσε το 1373. Άφησε τρεις γιους, από τους οποίους ο Τζούρατζ Β΄ έγινε αργότερα κύριος της Ζέτας.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν ο μεγαλύτερος [2] γιος του Μπάλσα Α΄ και αδέλφια του ήταν ο Μπάλσα Β΄ και ο Τζούρατζ Α΄), ενός μικρού ευγενούς που κατείχε μόνο ένα χωριό κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης τού Στέφαν-Ούρου Δ΄ Ντούσαν (Ισχυρού) αυτοκράτορα της Σερβίας (βασ. 1331–1355).[3] Μερικά χρόνια μετά το τέλος του αυτοκράτορα, ο Μπάλσα Α΄ και οι γιοι του κατάφεραν να επεκτείνουν την τοπική τους εξουσία, ξεκινώντας με την κατάληψη εδαφών που προηγουμένως κατείχε ο κύριος Ζάρκo (νότια της λίμνης Σκάνταρ, Κάτω Ζέτα).[3] Το 1361, κατά τη διάρκεια μίας σύγκρουσης μεταξύ της Δημοκρατίας της Ραγκούσας και του Βόγισλαβ Βογίνοβιτς, υποστήριξαν τη Ραγκούσα.[2] Γι' αυτό, έγιναν πολίτες της Ραγκούσας τον Μάιο ή στις 3 Ιουλίου 1361. Το 1362, τα τρία αδέρφια σκότωσαν [2] τον čelnik Τζούρατζ Ιλίγιιτς, και επεκτάθηκαν περαιτέρω στην Άνω Ζέτα.[3] Ο πατέρας τους απεβίωσε την ίδια χρονιά.[3] Τα αδέλφια διαδέχθηκαν τον πατέρα τους κυβερνώντας τη Ζέτα μαζί, αν και ο Τζούρατζ Α΄ ήταν η κύρια προσωπικότητα.[2] Ονομάζοντο επαρχιακοί άρχοντες (oblastni gospodari) στα καταστατικά του αυτοκράτορα Στέφαν-Ούρου Ε΄ του Αδύναμου (βασ. 1355–1371).[3] Το 1368, μετά την επίθεση του Τζούρατζ Α΄ στο Κότορ, η σερβική Αυλή έκρινε ότι αυτός εξεγέρθηκε. Οι αδελφοί μεταστράφηκαν από την Ορθοδοξία στον Ρωμαιοκαθολικισμό το 1368–1369, προκειμένου να προωθήσουν τις παράκτιες φιλοδοξίες τους.[2]

Ο Στρατσίμιρ έγινε μοναχός και εκάρη πριν από το τέλος του, στις 15 Ιανουαρίου 1373, και την εξουσία μοιράζοντο πλέον ο Τζούρατζ Α΄, ο Μπάλσα Β΄ και ο γιος τού Σρατσίμιρ, Τζούρατζ Β΄, που ο καθένας κατείχε μία ξεχωριστή κτήση για εισόδημα (appanage).[2]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Στρατσίμιρ νυμφεύτηκε πρώτα την Ειρήνη Ντουκλίνα και μετά τη Μιλίσα Μρνιαβτσέβιτς, κόρη του Βουκάσιν Μρνιαβτσέβιτς βασιλιά της Σερβίας.[4] Είχε τρεις γιους με τη Μιλίτσα:

  • Τζούρατζ Β΄ 1385–1403, παντρεύτηκε τη Γιελένα Λαζάρεβιτς [2].
  • Γκόγικo απεβ. πριν το 1372.
  • Iβάνις απεβ. πριν από το 1372.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Mueller C., Reinhard (2021). Late Medieval Venice: Economy and Society. Italy: Viella Libreria Editrice. σελ. 579. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Fine 1994
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Fajfrić 2000, ch. 44, "Oblasni gospodari"
  4. Soulis 1984