Στέλιος Μηλιάδης
| Στυλιανός Μηλιάδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Στέλιος Μηλιάδης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1881[1][2][3] Χίος |
| Θάνατος | 2 Ιουνίου 1965[2] ή 1965[4][5] Πειραιάς |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[6] |
Ο Στέλιος Μηλιάδης (Χίος, 1881 – Πειραιάς, 1965) ήταν διακεκριμένος Έλληνας ζωγράφος της λεγόμενης «Σχολής του Μονάχου»
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Χίο και εγκαταστάθηκε στον Πειραιά όπου και πήρε τα πρώτα μαθήματα από τον Κωνσταντίνο Βολανάκη. Κατόπιν πήγε στο Μόναχο όπου φοίτησε στην Ακαδημία Ζωγραφικής του Βάλτερ Τορ. Στη συνέχεια σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία του Μονάχου με καθηγητές τον Γύζη και τον Λοφτς ενώ αργότερα πήγε στο Παρίσι όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του φοιτώντας στη Σχολή Καλών Τεχνών της πόλης και σε άλλα καλλιτεχνικά ιδρύματα. Στη γαλλική πρωτεύουσα έζησε μέχρι το 1932, με εξαίρεση την περίοδο 1915-1920 οπότε και είχε επιστρέψει προσωρινά στην Ελλάδα. Κατά την πολύχρονη παραμονή του στη Γαλλία συμμετείχε ανελλιπώς την περίοδο 1910-1925 στις εκθέσεις της Εταιρίας Γάλλων Καλλιτεχνών. Μάλιστα το 1927 βραβεύτηκε κατά τη διάρκεια της συμμετοχής του στην έκθεση του Μπορντώ.[7]
Μετά την οριστική επιστροφή του το 1931 στην Ελλάδα πήρε μέρος στις Πανελλήνιες και σε άλλες ομαδικές εκθέσεις και ήταν μέλος της πρώτης ελληνικής αποστολής που συμμετείχε το 1934 στην Μπιεννάλε της Βενετίας.[7] Το 1953 συμμετείχε μαζί με άλλους τέσσερις καλλιτέχνες ( Περικλής Βυζάντιος, Γεώργιος Κοσμαδόπουλος, Όθων Περβολαράκης και Δημήτριος Μπραέσας ) στην καλλιτεχνική ομάδα Φιλική Ομάς.[8] Πραγματοποίησε αρκετές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στη Γαλλία. Πέθανε το 1965 στον Πειραιά.
Έργα & τεχνοτροπία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Στυλιανός Μηλιάδης ειδικεύτηκε στις προσωπογραφίες, τις τοπιογραφίες και τις ανθογραφίες.[9] Στα πρώτα του βήματα ήταν ακόμη εμφανή τα σημάδια της μαθητείας του στο Μόναχο ενώ στη συνέχεια στράφηκε προς τον γαλλικό ιμπρεσιονισμό.[7] Τα τοπία του στα έργα του χαρακτηρίζονται ιμπρεσιονιστικής τεχνοτροπίας και είναι υποδειγματικά στο είδος τους.
Πίνακές του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ελαιώνας (1917), Πινακοθήκη Βουλής [1]
- Μορφή μπροστά από την πύλη, Εθνική Πινακοθήκη
- Λιμανάκια, Δημοτική Πινακοθήκη - Μουσείο Γ. Ι. Κατσίγρα
- Μύκονος, Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας, Μουσείο Γ.Ι.Κατσίγρα
- Πλεούμενα
- Ποταμόπλοια
- The red sail, Bonhams, London
- Greek harbor scene, Bonhams, London
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 f15rl7p1b0. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00122893. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ 3,0 3,1 Artnet. stelios-miliadis. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 1079533028. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020.
- ↑ Faceted Application of Subject Terminology. 326400. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2020.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 131158. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2020.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 «Μηλιάδης Στέλιος (1881 Χίος - 1965 Αθήνα)». Εθνική Πινακοθήκη. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ (επιμ) Λαμπράκη-Πλάκα, Μαρίνα (1999). Εθνική Πινακοθήκη /100 χρόνια, Τέσσερις αιώνες Ελληνικής Ζωγραφικής, Από τις Συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και του Ιδρύματος Ευριπίδη Κουτλίδη. Αθήνα: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. σελ. 168.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Δομή, τόμ.18ος
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Πειραϊκόν Ημερολόγιον" Αρχείο Πειραϊκών Σπουδών (1966) τομ.1ος σελ.68
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Δέκα τοπιογραφίες και μια ανθογραφία
- Δημοπράτηση έργων του στο οίκο Bonhams του Λονδϊνου[νεκρός σύνδεσμος]
