Σχολή Κινηματογράφου Παπαντωνόπουλου
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η Σχολή Κινηματογράφου Παπαντωνόπουλου (Σχολή Ήχου και Εικόνας) ιδρύθηκε το 1962 στην Αθήνα, από τον Παναγιώτη Α. Παπαντωνόπουλο. Είναι ιδιωτική σχολή Κινηματογράφου με τμήματα σκηνοθεσίας, εικονοληψίας με ιδιαίτερα αναπτυγμένο το τμήμα του ήχου. Οι περισσότεροι ηχολήπτες, έχουν τελειώσει την συγκεκριμένη Σχολή.
Ιστορικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Παναγιώτης Α. Παπαντωνόπουλος ήταν απόφοιτος της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και TV Studio Eng. του North Sydney College of Australia και το πρώτο όνομα που έδωσε στη Σχολή του ήταν Σχολή Τηλεοράσεως Αθηνών (Σ.Τ.Α) όπου και έλαβε αναγνώριση από το Υπουργείο Παιδείας.
Με την τεχνογνωσία του και με ήδη εκπαιδευμένους τεχνικούς ιδρύεται το πρώτο δημόσιο τηλεοπτικό κανάλι στην Ελλάδα το 1967.
Από το 1971 κατασκευάζει ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό και το 1973 η Σχολή εκπέμπει το δικό της ασπρόμαυρο τηλεοπτικό σήμα από την Πλατεία Κάνιγγος στην Αθήνα και κλείνεται βίαια από την Χούντα.
Το 1980 αναλαμβάνει την Διεύθυνση της Σχολής η Θεοδοσία Π. Παπαντωνοπούλου.
Το 1981 η Σχολή Παπαντωνόπουλου υπάγεται στο τμήμα Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Πολιτισμού με την υπ' αριθμό 26851/1162/18.8.1981 Υπουργική απόφαση.
Από το 1986 η Σχολή συνεχίζει την ανοδική πορεία της με την υποστήριξη του Αθανασίου Π. Παπαντωνοπούλου στην οργάνωση και τον σχεδιασμό του προγράμματος σπουδών και του Νικόλαου Π. Παπαντωνοπούλου στην οργάνωση της Σχολής. Αποκτά επαγγελματικό εξοπλισμό και εκπαιδεύει τους σπουδαστές της σε καινοτομικές τεχνολογίες.
Από το 1990 μέχρι το τέλος έρχεται πρώτη σε επιτυχίες στις διπλωματικές εξετάσεις του ΥΠΠΟ.
Το 1993 η Σχολή αποκτά ιδιόκτητο Τηλεοπτικό στούντιο λίγα χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα.
Ήταν αναγνωρισμένη από το Κράτος και διέκοψε την λειτουργία της τον Σεπτέμβριο του 2003 μετά την ξαφνική παύση αναγνώρισης των Ιδιωτικών Σχολών Κινηματογραφίας από το Υπουργείο Πολιτισμού, λόγω μη εφαρμογής -απο το ίδιο το Υπουργείο- του ν.1158/1981. Ο ν.1158/81 , εφαρμόστηκε από το Υπ. Πολιτισμού, το 2016.