Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τέλετς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Τέλετς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Телец (Βουλγαρικά)
Γέννηση731 (περίπου)
Θάνατος764 (περίπου) ή 763[1]
Αιτία θανάτουσυνειδητός δολοφόνος
Χώρα πολιτογράφησηςΒουλγαρία
ΘρησκείαΤενγκρισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
Σύζυγοςunknown wife (?)[2]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαBulgarian Khan

Ο Τέλετς (βουλγαρικά: Телец), μέλος της φυλής Ουγκαΐν, ήταν ο ηγεμόνας της Βουλγαρίας από το 762 έως το  765. Βυζαντινές πηγές δείχνουν ότι ο Τέλετς αντικατέστησε τους νόμιμους ηγεμόνες της Βουλγαρίας. Οι ίδιες πηγές περιγράφουν τον Τέλετς ως γενναίο και ενεργητικό άνθρωπο στην ακμή του (περίπου 30 ετών). Μελετητές εικάζουν ότι ο Τέλετς μπορεί να ανήκε σε μια αντισλαβική παράταξη της βουλγαρικής αριστοκρατίας.

Μετά την ενθρόνιση, ο Τέλετς οδήγησε ένα καλά εκπαιδευμένο και καλά οπλισμένο στρατό εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και κατέστρεψε την παραμεθόρια ζώνη της αυτοκρατορίας, καλώντας τον αυτοκράτορα σε διαγωνισμό αντοχής. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ε΄ βάδισε βόρεια στις 16 Ιουνίου 763, ενώ ένας άλλος στρατός κινήθηκε με ένα στόλο από 800 πλοία (το καθένα μετέφερε πεζικό και 12 ιππείς) με την πρόθεση να δημιουργήσει κλοιό από τον βορρά.

Ο Τέλετς πρώτα οχύρωσε τα ορεινά περάσματα με τα στρατεύματά του και περίπου είκοσι χιλιάδες βοηθητικούς Σλάβους στρατιώτες. Αργότερα άλλαξε γνώμη και οδήγησε έξω τα στρατεύματά του προς την πεδιάδα της Αγχίαλου (Πομόριε) στις 30 Ιουνίου. Η αιματηρή μάχη της Αγχίαλου στη συνέχεια άρχισε στη μέση του πρωινού κράτησε μέχρι το σούρουπο. Στο τέλος, οι Σλάβοι βοηθοί του Τέλετς τον εγκατέλειψαν για τον αυτοκράτορα, ο οποίος κέρδισε τη μάχη, αλλά επέλεξαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους με θρίαμβο. Σύμφωνα με τις Βυζαντινές πηγές, ο Κωνσταντίνος Ε΄ έφερε στην πατρίδα ένα πλήθος από βούλγαρους αιχμαλώτους σε ξύλινα δεσμά, για την ψυχαγωγία του λαού της Κωνσταντινούπολης.

Η στρατιωτική ήττα σφράγισε την μοίρα του Τέλετς, που λιντσαρίστηκε μαζί με τους υποστηρικτές του από επαναστάτες.

  1. p15002.htm#i150011.
  2. p15002.htm#i150011. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  • Μόσκο Μόσκοφ, Imennik na bălgarskite hanove (novo tălkuvane), Σόφια 1988.
  • Τζόρνταν Αντρέγιεφ, Ιβάν Λαζάροφ, Πλάμεν Παβλόφ, Koj koj e v srednovekovna Bălgarija, Σόφια 1999.
  • (κύρια πηγή), Μπαχσί Ιμάν, Džagfar Tarihy, vol. III, Αρινμπούρκ 1997.