Τέοντορ Ντάνεκερ
| Τέοντορ Ντάνεκερ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Theodor Dannecker (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 27 Μαρτίου 1913[1][2] Τύμπινγκεν |
| Θάνατος | 10 Δεκεμβρίου 1945[1][2] Μπατ Τόλτς |
| Συνθήκες θανάτου | αυτοκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανική Αυτοκρατορία Δημοκρατία της Βαϊμάρης Ναζιστική Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | έμπορος |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Χάουπτστουρμφυρερ |
| Πόλεμοι/μάχες | Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
Ο Τέοντορ Ντάνεκερ (γερμανικά: Theodor Dannecker, 27 Μαρτίου 1913 - 10 Δεκεμβρίου 1945) ήταν Γερμανός λοχαγός της Σούτσσταφφελ, βασικός βοηθός του Άντολφ Άιχμαν στην απέλαση των Εβραίων κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ένας καταρτισμένος δικηγόρος, ο Ντάνεκερ υπηρέτησε πρώτα στο Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ στο Βερολίνο, πριν αποσταλεί στη Γαλλία ως ειδικός στις ναζιστικές αντιεβραϊκές πολιτικές (Γιούντενμπερατερ). Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Ντάνεκερ επέβλεπε την εφαρμογή της Τελικής Λύσης, στέλνοντας Εβραίους άνδρες, γυναίκες και παιδιά από τη Γαλλία (1942), τη Βουλγαρία (1943), την Ιταλία (1944) και την Ουγγαρία στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Συλλήφθηκε το 1945 από Αμερικανούς στρατιώτες, και αυτοκτόνησε στη φυλακή.
Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την ολοκλήρωση του σχολείου εμπορίου, ο Ντάνεκερ, γεννημένος στο Τύμπινγκεν, εργάστηκε ως έμπορος υφανμάτων μέχρι το 1932, όταν εντάχθηκε στο Ναζιστικό Κόμμα και την Σούτσσταφφελ. Το 1934 έγινε μέλος της SS-Verfügungstruppe (SS-VT), μιας ανεξάρτητης μονάδας πολιτικών στρατευμάτων μάχης στη διάθεση του Ναζιστικού Κόμματος. Την ίδια χρονιά, ήταν φρουρός στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Κολούμπια στο Βερολίνο, ένα από τα πρώτα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, και εγγράφηκε στο SS-Wachverband V Brandenburg, πρόδρομο των SS-Totenkopfverbände (SS-TV), που επιχειρούσαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Οράνιενμπουργκ και Κολούμπια.[3] Ένα χρόνο αργότερα, διορίστηκε στην Υπηρεσία Ασφαλείας της Σούτσσταφφελ (ΥΑΣ, Sicherheitsdienst, SD). Τον Μάρτιο του 1937, ο Ντάνεκερ έγινε συνεργάτης του Άντολφ Άιχμαν στο Τμήμα Εβραϊκών Υποθέσεων της ΥΑΣ.[4]
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από τον Σεπτέμβριο του 1940 έως τον Ιούλιο του 1942, ο Ντάνεκερ ήταν επικεφαλής του Judenreferat στο γραφείο της ΥΑΣ στο Παρίσι, όπου διέταξε και επέβλεπε συγκεντρώσεις από τη Γαλλική Αστυνομία. Περισσότεροι από 13.000 Εβραίοι απελάθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, όπου οι περισσότεροι δολοφονήθηκαν στην Τελική Λύση.[5] Λόγω της κατάχρησης της θέσης του, εν μέρει λόγω της κλοπής γερμανικής κατασχεμένης περιουσίας, διατάχθηκε να επιστρέψει στο Βερολίνο τον Αύγουστο του 1942.
Στις 21 Ιανουαρίου 1943, στάλθηκε στη Σόφια για να βοηθήσει την βουλγαρική κυβέρνηση, σύμμαχο της ναζιστικής Γερμανίας, με την απέλαση των Εβραίων.[6] Ο Ντάνεκερ ήταν ο πιο υψηλόβαθμος Γερμανός αξιωματούχος που ήταν υπεύθυνος για το Ολοκαύτωμα, στα βουλγαρικά εδάφη. Κατά τη διάρκεια του Μαρτίου του 1943, οι βουλγαρικές στρατιωτικές και αστυνομικές αρχές απέλασαν 11.343 Εβραίους από τις κατεχόμενες από τους Βούλγαρους περιοχές της Μακεδονίας, της Πομόραβλιε στην κατεχόμενη Γιουγκοσλαβία και της Θράκης, στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου και την Τρεμπλίνκα.[7] Οι περισσότεροι δολοφονήθηκαν στους θαλάμους αερίων ή πυροβολήθηκαν, και μόνο 12 επιβίωσαν.[8] Ωστόσο, η προσπάθειά του να απελάσει Εβραίους με βουλγαρική υπηκοότητα από τη Βουλγαρία απέτυχε λόγω της ευρείας αντιπολίτευσης από Βουλγάρους διανοούμενους, τους επικεφαλής της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, τους Μητροπολίτες Στέφανο από τη Σόφια και Κίριλ από τη Φιλιππούπολη, καθώς και από τον αντιπρόεδρο του κοινοβουλίου Ντιμίτερ Πέσεφ, καθώς όλοι απαίτησαν την παύση των απελάσεων. Αυτές οι ενέργειες εξαναγκάστηκαν τελικά τον Βόρις Γ΄ της Βουλγαρίας να αλλάξει γνώμη και να ακυρώσει τις απελάσεις τον Μάιο του 1943.[7]
Ο Ντάνεκερ στη συνέχεια απέλασε Ιταλούς Εβραίους μεταξύ Σεπτεμβρίου 1943 και Ιανουαρίου 1944, όταν η Ιταλία παραδόθηκε στους Συμμάχους και οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ιταλία.[9] Πριν από την γερμανική κατοχή, ο Μπενίτο Μουσολίνι αρνήθηκε να παραδώσει τους Εβραίους στους Ναζί εκτός από εκείνους στις περιοχές που προσαρτήθηκαν ή κατελήφθησαν από τους Ιταλούς στα Βαλκάνια. Δεν θεωρήθηκε αρκετά αποτελεσματικός, αλλά αντικαταστάθηκε σε αυτόν τον ρόλο από τον Φρίντριχ Μπόσχαμερ, ο οποίος, όπως και ο Ντάνεκερ, ήταν στενά συνδεδεμένος με τον Άντολφ Άιχμαν.[10]
Μετά την κατοχή της Ουγγαρίας από τη Γερμανία, ο Ντάνεκερ και η ουγγρική κυβέρνηση απέλασαν πάνω από μισό εκατομμύριο Ούγγρους Εβραίους μεταξύ των αρχών του 1944 και του καλοκαιριού του ίδιου έτους. Ο Ντάνεκερ εξελίχθηκε υπό τον Άιχμαν ως ένας από τους πιο αδίστακτους εμπειρογνώμονες της Σούτσσταφφελ για το «Εβραϊκό Ζήτημα» και η συμμετοχή του στη γενοκτονία των Ευρωπαίων Εβραίων ήταν μια από τις κύριες ευθύνες του.[11]
Ένα εδάφιο από μια έκθεση του 1942 του Ντάνεκερ δείχνει πώς χειρίστηκε το «Εβραϊκό Ζήτημα» στη Γαλλία:
Θέμα: Σημεία συζήτησης με τον Γάλλο Υφυπουργό Αστυνομίας, Μπουσκέ... Η πρόσφατη επιχείρηση σύλληψης απάτριδων Εβραίων στο Παρίσι απέδωσε μόνο περίπου 8.000 ενήλικες και περίπου 4.000 παιδιά. Αλλά τρένα για την απέλαση 40.000 Εβραίων, προς το παρόν, έχουν τεθεί σε ετοιμότητα από το Υπουργείο Μεταφορών του Ράιχ. Δεδομένου ότι η απέλαση των παιδιών δεν είναι δυνατή προς το παρόν, ο αριθμός των Εβραίων που είναι έτοιμοι για απέλαση είναι αρκετά ανεπαρκής. Πρέπει επομένως να ξεκινήσει αμέσως μια περαιτέρω εβραϊκή επιχείρηση. Για το σκοπό αυτό μπορούν να ληφθούν υπόψη Εβραίοι βελγικής και ολλανδικής υπηκοότητας, επιπλέον των πρώην Γερμανών, Αυστριακών, Τσέχων, Πολωνών και Ρώσων Εβραίων που μέχρι στιγμής θεωρούνταν ανιθαγενείς. Πρέπει, ωστόσο, να αναμένεται ότι αυτή η κατηγορία δεν θα αποφέρει επαρκείς αριθμούς, και επομένως οι Γάλλοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συμπεριλάβουν εκείνους τους Εβραίους που πολιτογραφήθηκαν στη Γαλλία μετά το 1927 ή και μετά το 1919.[12]
Αυτοκτονία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο τέλος του πολέμου στην Ευρώπη, ο Ντάνεκερ απέφυγε από σύλληψη, πιθανότατα χρησιμοποιώντας ψευδή ταυτότητα και κρυβόταν από τη σύζυγό του στο Μπατ Τόλτς. Τον Δεκέμβριο του 1945, ο Ντάνεκερ συνελήφθη από τον Στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών. Στις 10 Δεκεμβρίου 1945, αυτοκτόνησε σε στρατόπεδο φυλακισμένων, πριν δικαστεί.[13]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6k35w6g. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13326532z.
- ↑ Klee, Ernst (2011). Das Personen Lexikon zum Dritten Reich. Wer war was vor und nach 1945? (στα Γερμανικά). Koblenz: Edition Kramer. σελ. 101. ISBN 978-3-9811483-4-3.
- ↑ Cesarani 2005, σελ. 127.
- ↑ Cesarani 2005.
- ↑ Comforty, Bloomfield & Bartov 2021, σελ. 347.
- ↑ 7,0 7,1 Holocaust Encyclopedia 1943.
- ↑ Todorov 1999, σελ. 9.
- ↑ Bartrop & Grimm 2019, σελ. 73.
- ↑ «Boßhammer, Friedrich (1906–1972)» (στα Γερμανικά). Gedenkorte Europa 1939–1945. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ Wistrich 2013, σελ. 36.
- ↑ «Eichmann trial – The District Court Sessions». Nizkor Project. 9 Μαΐου 1961. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2013.
- ↑ «Holocaust Historical Society». www.holocausthistoricalsociety.org.uk.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bartrop, P.R.· Grimm, E.E. (2019). Perpetrating the Holocaust: Leaders, Enablers, and Collaborators. ABC-CLIO. ISBN 978-1-4408-5897-0.
- «Bulgaria». Holocaust Encyclopedia. 11 Μαρτίου 1943.
- Cesarani, David (2005) [2004]. Eichmann: His Life and Crimes. Λονδίνο: Vintage. ISBN 978-0-09-944844-0.
- Comforty, J.· Bloomfield, M.A. (2021). The Stolen Narrative of the Bulgarian Jews and the Holocaust. Lexington Studies in Jewish Literature. Lexington Books. ISBN 978-1-79363-292-0.
- Steur, Claudia (1997). Theodor Dannecker: Ein Funktionär der Endlösung (στα Γερμανικά). Έσσεν: Klartext. ISBN 3-88474-545-X.
- Todorov, T. (1999). The Fragility of Goodness: Why Bulgaria's Jews Survived the Holocaust. Λονδίνο: Weidenfeld and Nicolson. ISBN 978-0-691-11564-1.
- Wistrich, R.S. (2013). Who's Who in Nazi Germany. Taylor & Francis. ISBN 978-1-136-41388-9.
- Γερμανοί στρατιωτικοί
- Αξιωματούχοι του Ναζιστικού Κόμματος
- Προσωπικό του Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ
- Εγκληματίες πολέμου
- Αυτουργοί του Ολοκαυτώματος στη Γαλλία
- Αυτουργοί του Ολοκαυτώματος στη Γιουγκοσλαβία
- Αυτουργοί του Ολοκαυτώματος στην Ελλάδα
- Αυτουργοί του Ολοκαυτώματος στην Ιταλία
- Αυτουργοί του Ολοκαυτώματος στην Ουγγαρία