Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τεοντόρ Σασεριώ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|5|11|2024}}
Τεοντόρ Σασεριώ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Théodore Chassériau (Γαλλικά)
Γέννηση20  Σεπτεμβρίου 1819[1][2][3]
El Limón
Θάνατος8  Οκτωβρίου 1856[1][2][4]
Παρίσι
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο της Μονμάρτρης
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[5]
ΣπουδέςΣχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού
Ιδιότηταζωγράφος[6]
ΣύντροφοςΑλίς Οζί[7]
Μαρία Καντακουζηνή[7]
ΓονείςΜπενουά Σασεριώ[8] και Μαρί Μαντλέν Σασεριώ[8]
ΑδέλφιαAline Chassériau[8]
Adèle Chassériau[8]
Frédéric Chassériau
Ernest Chassériau
Κίνημαρομαντισμός και Οριενταλισμός
Είδος τέχνηςέργο ιστορικής θεματολογίας και προσωπογραφία
Καλλιτεχνικά ρεύματαρομαντισμός και Οριενταλισμός
Σημαντικά έργαVenus of the sea, The Toilette of Esther και Aline Chassériau
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής (3  Μαΐου 1849)[9]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Τεοντόρ Σασεριώ (Theodore Chasseriau, Σαμανά, Δομινικανή Δημοκρατία 1819 – Παρίσι 1856) ήταν Γάλλος ζωγράφος και χαράκτης. Μαθήτευσε έντεκα μόλις χρονών στο εργαστήριο του Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ, ο οποίος αναγνώρισε το ταλέντο του και τον ενθάρρυνε να τον ακολουθήσει στη Ρώμη, όταν διορίστηκε εκεί διευθυντής της Γαλλικής Ακαδημίας (1840), αλλά ο νεαρός Σασεριώ αρνήθηκε.

Επιρροές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σασεριώ κληρονόμησε από τον δάσκαλό του Ενγκρ την καθαρότητα του σχεδίου, διαφοροποιήθηκε όμως από εκείνον με ένα πρωτότυπο αισθησιασμό και μια ιδιότυπη απεικόνιση του γυναικείου γυμνού, που αναβλύζει από την ανακάλυψη και τον εξωτισμό της Ανατολής. Εντούτοις, η επίδραση αφενός του Ενγκρ και αφετέρου του Ντελακρουά και των άλλων ρομαντικών ζωγράφων είναι φανερή τόσο στην επιλογή των θεμάτων του όσο και στα χρώματα που κυριαρχούν στους πίνακές του.

Η ανάδειξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο παρισινό Σαλόν του 1836, σε ηλικία μόνο 17 ετών, ο Σασεριώ δημιούργησε αίσθηση με δύο θρησκευτικούς πίνακές του: «Η επιστροφή του άσωτου υιού» και «Η κατάρα του Κάιν». Η επιτυχία του συνεχίστηκε στο Σαλόν του 1839 με την «Αναδυόμενη Αφροδίτη» και τη «Λουόμενη Σουσάνα». Ακολουθούν παραγγελίες για τοιχογραφικές διακοσμήσεις εκκλησιών, όπως στο παρεκκλήσιο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας στην Εκκλησία του Σαιν-Μερί (Saint – Merri) και μια «Αποκαθήλωση» στον Σαιν-Φιλίπ-ντυ-Ρουλ στο Παρίσι.

Ο γυναικείος τύπος που ο Σασεριώ δημιούργησε αποτυπώνεται, με ξεκάθαρη την επιρροή στο χρώμα από τον Ντελακρουά, στον αισθησιακό πίνακά του «Ο καλλωπισμός της Εσθήρ» (1841, Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι), που παρουσίασε στο Σαλόν του 1842, με τη γυμνόστηθη Εσθήρ να ετοιμάζεται για τη συνάντησή της με τον βασιλιά των Περσών Ασχαβερός. Στο αριστουργηματικό αυτό έργο του, ο Σασεριώ εμφανίζει μια φανερή πλέον στροφή από τον νεοκλασικισμό σ' ένα ρομαντικό οριενταλισμό. Το 1845, ο Αλί-Χαμέντ, χαλίφης της Κωνσταντίνης στην Αλγερία, ανέθεσε στον Σασεριώ να φιλοτεχνήσει το έφιππο πορτρέτο του. Ο πίνακας «Ο χαλίφης της Κωνσταντίνης Αλί-Χαμέντ, διοικητής της Χαράκτας, με τη συνοδεία του» (1845, Εθνικό Μουσείο του Ανακτόρου, Βερσαλλίες) ενθουσίασε τον χαλίφη, ο οποίος ζήτησε από τον νεαρό Σασεριώ να τον ακολουθήσει στην Αλγερία.

Επιρροές από την Αλγερία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γοητευμένος από τον εξωτισμό της Αλγερίας, ο Σασεριώ έγραφε στο ημερολόγιό του ότι βιώνει τις «χίλιες και μία νύχτες». Το ίδιο τον εντυπωσίασαν και οι αραβικές ενδυμασίες. Με την επιστροφή του στη Γαλλία, διακόσμησε το εργαστήριό του στο Παρίσι με μια ολότελα ανατολίτικη χροιά. Και από το 1848 δεν έπαψε να φιλοτεχνεί πίνακες με σκηνές σ' ένα περιβάλλον αραβικής ή εβραϊκής καθημερινότητας, που ανάμεσα στους πιο σημαντικούς είναι «Το Σάββατο στην Εβραϊκή Συνοικία της Κωνσταντίνης» (1849, Μουσείο Λούβρου), «Εβραίες στο μπαλκόνι» (1849, Μουσείο Λούβρου) και «Ο Χορός των μαντηλιών» (1849, Μουσείο Λούβρου). Ο Σασεριώ υπέβαλε οκτώ πίνακες για το Σαλόν του 1850, μεταξύ των οποίων τους «Άραβες ιππείς που μεταφέρουν το νεκρό τους μετά από σύγκρουση με σπαχήδες». Δυο χρόνια αργότερα ολοκληρώνει το αριστούργημά του «Tepidarium» (1853, Μουσείο Ορσέ, Παρίσι), που το χαρακτηρίζει ανατολίτικη νωχέλεια και έντονος ερωτισμός, όπως συμβαίνει και με τα έργα του «Η Ανδρομέδα δεμένη στον βράχο από τις Νηρηίδες» (1840, Λούβρο), «Νεαρή γυναίκα εξερχόμενη από το λουτρό» (1849, Λούβρο), «Αποκοιμισμένη νύμφη – Αλίς Οζύ» (1850, Μουσείο Καλβέ, Αβινιόν), «Ξαπλωμένη οδαλίσκη» και «Εσωτερικό Χαρεμιού».

Το τέλος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τεοντόρ Σασεριώ πέθανε πρόωρα στις 8 Οκτωβρίου 1856 στο Παρίσι, σε ηλικία μόλις 37 ετών.

  • Επιλογή έργων
  • Η Ανδρομέδα δένεται στον βράχο από τις Νηρηίδες, 1840, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
    Η Ανδρομέδα δένεται στον βράχο από τις Νηρηίδες, 1840, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
  • Η τουαλέτα της Εσθήρ, 1841, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
    Η τουαλέτα της Εσθήρ, 1841, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
  • Λουομένη, 1842, Μόναχο, Νέα Πινακοθήκη
    Λουομένη, 1842, Μόναχο, Νέα Πινακοθήκη
  • Γυναίκα και κορίτσι της Κωνσταντίνης με μια γαζέλλα, 1849, Χιούστον, Museum of Fine Arts
    Γυναίκα και κορίτσι της Κωνσταντίνης με μια γαζέλλα, 1849, Χιούστον, Museum of Fine Arts
  • Μαυριτανές χορεύτριες, 1849, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
    Μαυριτανές χορεύτριες, 1849, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
  • Tepidarium (Στο λουτρό) , 1853, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ
    Tepidarium (Στο λουτρό) , 1853, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ
  • La Petra Camara, 1854, Βουδαπέστη, Μουσείο Καλών Τεχνών
    La Petra Camara, 1854, Βουδαπέστη, Μουσείο Καλών Τεχνών
  • Ο Μάκβεθ και ο Μπάνκο με τις μάγισσες, 1855, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ
    Ο Μάκβεθ και ο Μπάνκο με τις μάγισσες, 1855, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb126479950. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Théodore Chassériau». (Ολλανδικά) RKDartists. 16496.
  3. ↑ «Théodore Chasseriau». (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//500/62.
  4. ↑ «Théodore Chassériau». (Αγγλικά) Benezit Dictionary of Artists. Oxford University Press. 2006. B00036190. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  5. ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/16496. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2020.
  6. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/59153. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  7. ↑ 7,0 7,1 gw.geneanet.org/garric?lang=fr%3Bp%3Dtheodore%3Bn%3Dchasseriau.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 «Kindred Britain»
  9. ↑ LH//500/62.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Gerard – Georges Lemaire: “The Orient in Western Art” (English edition), pp. 223 - 227 & 348, Koenemann, 2005.
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, λήμμα «Σασεριώ, Τεοντόρ», τόμος 53, σελ. 217, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 1996.
  • Χέρμπερτ Ρηντ: «Λεξικό Εικαστικών Τεχνών», λήμμα «Σασεριώ, Τεοντόρ», σελ. 306, ελληνική έκδοση, Εκδόσεις ΥΠΟΔΟΜΗ ΕΠΕ, Αθήνα, 1986.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τεοντόρ_Σασεριώ&oldid=10172370"