Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τζίμι Χόφα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Τζίμι Χόφφα)
Τζίμι Χόφα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Jimmy Hoffa (Αγγλικά)
Γέννηση14  Φεβρουαρίου 1913[1][2][3]
Βραζιλία
Εξαφάνιση30  Ιουλίου 1975[4]
Θάνατος1975 (περίπου)[5]
Μπλούμφιλντ Χιλς[6]
ΚατοικίαΙντιάνα
Ντιτρόιτ
Orion Township
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυνδικαλιστής
συγγραφέας[8]
ακτιβιστής
labor leader[9]
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςΡουσφέτι
Οικογένεια
ΤέκναBarbara Ann Crancer
Τζέιμς Π. Χόφα
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τζέιμς «Τζίμι» Χόφα (αγγλικά: James "Jimmy" Randle Hoffa), (γεννηθείς 14 Φεβρουαρίου 1913 - εξαφάνιση 30 Ιουλίου 1975) ήταν Αμερικανός ηγέτης του εργατικού συνδικάτου των Οδηγών Φορτηγών (Teamsters Union) των Η.Π.Α από το 1957 μέχρι το 1971. Εξαφανίστηκε στις 30 Ιουλίου 1975 κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, και επίσημα δηλώθηκε ως θανών επτά χρόνια αργότερα, στις 30 Ιουλίου 1982.[10]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζίμι Χόφα γεννήθηκε στη Βραζιλία της Ιντιάνα από τον Τζον και την Βαϊολα (Ριντλ) Χόφα. Ο πατέρας του ήταν από την Πενσυλβάνια Ολλανδικής καταγωγής, και πέθανε το 1920 όταν ο Χόφα ήταν μόλις επτά ετών.[11] Η οικογένεια του μετακόμισε στο Ντιτρόιτ το 1924, που ο Χόφα μεγάλωσε και έμεινε ως το τέλος της ζωής του. Στα 14 χρονών εγκατέλειψε το σχολείο και έκανε διάφορες δουλειές για να βοηθήσει την οικογένειά του. Σε ηλικία των 16 ετών ξεκίνησε να εργάζεται στο κατάστημα τροφίμων Kroger στην εκφόρτωση προϊόντων από τα φορτηγά για 32 σεντς την ώρα.

Συνδικαλισμός και άνοδος στην εξουσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1931, και σε ηλικία 18 ετών, ο Χόφα διοργάνωσε με επιτυχία μια καθιστική απεργία για τους εργάτες διεκδικώντας καλύτερες αμοιβές. Ο Χόφα εργάστηκε για να υπερασπιστεί την Ένωση των Teamsters από τις συγκρούσεις με άλλα συνδικάτα, συμπεριλαμβανομένου του Συνδέσμου των Βιομηχανικών Οργανώσεων, και επέκτεινε την επιρροή των Teamsters στις μεσοδυτικές πολιτείες από τα τέλη της δεκαετίας του 1930 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1940. Αν και δεν εργάστηκε ποτέ ως οδηγός φορτηγού, έγινε πρόεδρος της Τοπικής 299 τον Δεκέμβριο του 1946.[12] Στη συνέχεια ηγηθήκε μιας συνδυασμένης ομάδας τοπικών σωματείων της περιοχής του Ντιτρόιτ, ενώ λίγο αργότερα προχώρησε να γίνει επικεφαλής των σωματείων οδηγών του Μίσιγκαν. Εν τω μεταξύ, ο Χόφα απέκτησε μια αναβολή από τη στρατιωτική θητεία στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ισχυριζόμενος στις στρατολογικές αρχές ότι η ανάληψη ηγεσίας του συνδικάτου του έχει μεγαλύτερη αξία για το έθνος διατηρώντας τα εμπορεύματα να λειτουργούν ομαλά και με αυτόν τον τρόπο βοηθούν την πολεμική προσπάθεια.

Στο συνέδριο των IBT του 1952 στο Λος Άντζελες, ο Χόφα επιλέχθηκε ως εθνικός αντιπρόεδρος από τον επερχόμενο πρόεδρο Ντέιβ Μπεκ, διάδοχο του Ντάνιελ Τόμπιν, ο οποίος ήταν πρόεδρος από το 1907. Ο Χόφα είχε καταστρέψει μια εσωτερική εξέγερση εναντίον του Τόμπιν εξασφαλίζοντας τις κεντρικές πολιτείες ως περιφερειακή υποστήριξη για τον Μπεκ στο συνδικάτο. Σε αντάλλαγμα για αυτό, ο Μπεκ έκανε τον Χόφα αντιπρόεδρο. Η IBT μετέφερε τα κεντρικά της γραφεία από την Ινδιανάπολη στην Ουάσιγκτον, αναλαμβάνοντας ένα μεγάλο κτίριο γραφείων στην πρωτεύουσα το 1955. Εν τω μεταξύ, το προσωπικό της IBT διευρύνθηκε, με πολλούς δικηγόρους να προσληφθούν για να βοηθήσουν στις διαπραγματεύσεις για τις συμβάσεις. Μετά την εκλογή του το 1952 ως αντιπρόεδρος, ο Χόφα άρχισε να περνά περισσότερο από το χρόνο του μακριά από το Ντιτρόιτ, είτε στην Ουάσινγκτον είτε ταξιδεύοντας σε όλη τη χώρα για τις διευρυμένες ευθύνες του.[13] Ο προσωπικός δικηγόρος του Χόφα ήταν ο Μπιλ Μπαφαλίνο.[14]

Προεδρία Teamsters

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χόφα ανέλαβε την προεδρία των Teamsters το 1957, στο συνέδριο στο Μαϊάμι Μπιτς της Φλόριντα.[15] Ο προκάτοχός του, ο Μπεκ, εμφανίστηκε ενώπιον του Τζον Λ. ΜακΚέλλεν, που επιλέχθηκε από τη Γερουσία των ΗΠΑ για την Εξεταστική Επιτροπή για Ανάρμοστες Δραστηριότητες στον Τομέα της Εργασίας ή της Διοίκησης, τον Μάρτιο του 1957 και επικαλέστηκε την Πέμπτη Τροπολογία 140 απαντώντας σε ερωτήσεις. Ο Μπεκ κατηγορήθηκε όταν έλαβε χώρα η σύμβαση των IBT και καταδικάστηκε και φυλακίστηκε για απάτη που πραγματοποιήθηκε στο Σιάτλ.[16]

Οι Teamsters εκδιώχνονται από το AFL-CIO

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συνέλευση του AFL – CIO του 1957, που πραγματοποιήθηκε στο Ατλάντικ Σίτι του Νιου Τζέρσεϋ, ψήφισε σχεδόν πέντε προς ένα για να αποβάλει τους IBT. Ο αντιπρόεδρος Γουόλτερ Ρέιδερ ηγήθηκε του αγώνα για την απομάκρυνση του IBT για κατηγορίες για διεφθαρμένη ηγεσία του Χόφα.[17]

Ο Πρόεδρος Τζορτζ Μέινε έδωσε μια συναισθηματική ομιλία, υποστηρίζοντας την απομάκρυνση του IBT και δηλώνοντας ότι θα μπορούσε να συμφωνήσει στην περαιτέρω ένταξη των Teamsters μόνο εάν θα απολύσουν τον Χόφα ως πρόεδρό τους. Ο Μέινε ζήτησε απάντηση από τον Χόφα, ο οποίος απάντησε μέσω του Τύπου, "Θα δούμε." Εκείνη την εποχή, η διεθνής αδελφότητα οδηγών έφερε πάνω από 750.000 $ ετησίως στο AFL-CIO.[18]

Εθνική συμφωνία μεταφοράς εμπορευμάτων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την επανεκλογή του ως προέδρου το 1961, ο Χόφα εργάστηκε για να επεκτείνει την ένωση.[19] Το 1964, κατάφερε να φέρει ουσιαστικά όλους τους οδηγούς φορτηγών της Βόρειας Αμερικής σε μια ενιαία εθνική συμφωνία μεταφοράς εμπορευμάτων, η οποία μπορεί να ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα σε μια ολόκληρη θητεία συνδικαλιστικής δραστηριότητας.[20] Στη συνέχεια, ο Χόφα προσπάθησε να φέρει τους εργαζομένους από τις αεροπορικές εταιρείες και άλλους υπαλλήλους μεταφορών στην ένωση, με περιορισμένη επιτυχία.

Ο Χόφα επανεκλέχθηκε χωρίς αντιπολίτευση για τρίτη πενταετή θητεία ως πρόεδρος της IBT, παρά το γεγονός ότι έχει καταδικαστεί για παραβίαση δικαστικής επιτροπής και απάτη μέσω αλληλογραφίας σε δικαστικές αποφάσεις που έμειναν εν αναμονή επανεξέτασης για έφεση. Εκπρόσωποι στο Μαϊάμι εξέλεξαν επίσης τον Φρανκ Φιτζσίμονς ως πρώτο αντιπρόεδρο, ο οποίος θα γινόταν πρόεδρος "εάν ο Χόφα έπρεπε να εκτίσει ποινή φυλάκισης".[21]

Ποινικές διώξεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Χόφα (δεξιά) και ο Μπερνάρντ Σπίντελ μετά από συνεδρίαση του δικαστηρίου το 1957 στο οποίο δήλωσε αθώος για παράνομες υποκλοπές

Ο Χόφα αντιμετωπίσε για πρώτη φορά νομικά προβλήματα το 1957, ως αποτέλεσμα της επιτροπής ΜακΚέλλεν. Στις 14 Μαρτίου 1957, ο Χόφα συνελήφθη για φερόμενη προσπάθεια δωροδοκίας βοηθού στην Εξεταστική Επιτροπή. Ο Χόφα αρνήθηκε τις κατηγορίες (και αργότερα αθωώθηκε), αλλά η σύλληψη πυροδότησε πρόσθετες έρευνες και περισσότερες συλλήψεις και κατηγορίες τις επόμενες εβδομάδες.[22] Ωστόσο, όταν ο Τζον Φ. Κένεντι εξελέγη πρόεδρος το 1960, διόρισε τον μικρότερο αδερφό του Ρόμπερτ ως Γενικό Εισαγγελέα. Ο Ρόμπερτ Κένεντι είχε απογοητευτεί σε προηγούμενες προσπάθειες καταδίκης του Χόφα, ενώ εργαζόταν ως σύμβουλος στην υποεπιτροπή του ΜακΚέλλεν. Ως Γενικός Εισαγγελέας από το 1961, ο Κένεντι εξαπέλυσε μια ισχυρή επίθεση κατά του οργανωμένου εγκλήματος και συνέχισε με μια ομάδα εισαγγελέων και ερευνητών γνωστή με το όνομα "Πιάστε τον Χόφα".[23]

Φυλάκιση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Μάιο του 1963, ο Χόφα κατηγορήθηκε για απόπειρα δωροδοκίας ενός ένορκου κατά τη διάρκεια του 1962 της δίκης του στο Νάσβιλ. Ο Χόφα καταδικάστηκε στις 4 Μαρτίου 1964 και στη συνέχεια καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκισης και πρόστιμο 10.000 δολαρίων.[24][25]

Ενώ παρέμεινε ελεύθερος μέχρι την εκδίκαση της έφεσής του, ο Χόφα καταδικάστηκε σε δεύτερη δίκη που πραγματοποιήθηκε στο Σικάγο, στις 26 Ιουλίου 1964, για μία κατηγορία συνωμοσίας και τρεις κατηγορίες απάτης μέσω ταχυδρομείου, καθώς και για την παράνομη χορήγηση δανείων από το συνταξιοδοτικό ταμείο των Teamsters σε μέλη του οργανωμένου εγκλήματος και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης πέντε ετών.[24]

Ο Χόφα πέρασε τα επόμενα τρία χρόνια ανεπιτυχώς, προσπαθώντας να απαλλάγει από τις καταδίκες του 1964. Οι προσφυγές που κατατέθηκαν από τον επικεφαλής δικηγόρο υπεράσπισης του Σεντ Λούις, Μόρις Σένκερ, έφτασαν στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Άρχισε να εκτίει ποινή φυλάκισης 13 ετών (οκτώ χρόνια για δωροδοκία, πέντε χρόνια για απάτη)[26] στις 7 Μαρτίου 1967, στο ομοσπονδιακό σωφρονιστικό ίδρυμα στην Πενσυλβανία.[27]

Διορισμός του Φιτζσίμονς ως αναπληρωτή πρόεδρο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν ο Χόφα μπήκε στη φυλακή, ο Φρανκ Φιτζσίμονς διορίστηκε αναπληρωτής πρόεδρος της ένωσης,[28] και ο Χόφφα σχεδίαζε να διοικεί την ένωση από τη φυλακή μέσω του Φιτζσίμονς.[29]

Ο Φιτζσίμονς ήταν έμπιστος του Χόφα, κάτοικος του Ντιτρόιτ και μακροχρόνιο μέλος της τοπικής 299 των Teamsters, ο οποίος όφειλετη δική του υψηλή θέση σε μεγάλο βαθμό στην επιρροή του Χόφα. Παρ 'όλα αυτά, ο Φιτζσίμονς απομακρύνθηκε σύντομα από την επιρροή και τον έλεγχο του Χόφα μετά το 1967, προκαλώντας τη δυσαρέσκεια του Τζίμι Χόφα. Ο Φρανκ Φιτζσίμονς αποκέντρωσε επίσης την εξουσία κάπως μέσα στη δομή διοίκησης της IBT, καθώς παραιτήθηκε μεγάλο μέρος του διοίκησης που ελεγχόνταν από τον Χόφα ως πρόεδρος της ένωσης.[30] Ενώ ήταν ακόμα στη φυλακή, ο Χόφα παραιτήθηκε από πρόεδρος των Teamsters στις 19 Ιουνίου 1971 και ο Φιτζσίμονς εξελέγη πρόεδρος των Teamsters στις 9 Ιουλίου 1971.[31]

Αποφυλάκιση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χόφα ανέκτησε την ελευθερία του, με τον όρο που του έθεσε η κυβέρνηση Νίξον ότι δεν θα ανακατευθεί στο συνδικαλισμό μέχρι το 1980.[32][33]. Ο Χόφα ισχυρίστηκε ότι δεν είχε συμφωνήσει ποτέ σε αυτήν την προϋπόθεση και κατηγόρησε ανώτερα στελέχη της κυβέρνησης Νίξον, συμπεριλαμβανομένων του Γενικού Εισαγγελέα Τζον Ν. Μίτσελ και του Ειδικού Συμβούλου του Λευκού Οίκου Τσαρλς Κόλσον, ότι του στέρησαν τα δικαιώματά του επιβάλλοντας αυτόν τον όρο. Ο Χόφα υποψιάστηκε ότι ο όρος είχε επιβληθεί λόγω αιτημάτων από την ηγεσία των Teamsters, αλλά αυτό το αρνήθηκε ο Φιτζσίμονς.[34] Έως το 1973, ο Χόφα σχεδίαζε να αναλάβει εκ νέου την προεδρία των Teamsters.[35]

Ο Χόφα κατέφυγε σε νομικές ενέργειες για να ακυρώσει τον περιορισμό έτσι ώστε να μπορεί να επαναβεβαιώσει την εξουσία του πάνω στους Teamsters. Ο Τζον Ντιν, πρώην σύμβουλος του Λευκού Οίκου στη Νίξον, ήταν μεταξύ εκείνων που κλήθηκαν να καταθέσουν σε δικαστικές προσφυγές του 1974.[36] Ο Ντιν, ο οποίος είχε γίνει διάσημος ως μάρτυρας της κυβέρνησης σε διώξεις που προέκυψαν από το σκάνδαλο Γουοτεργκειτ στα μέσα του 1973, είχε εκπονήσει τη ρήτρα το 1971 κατόπιν αιτήματος του Νίξον. Ο Χόφα έχασε τελικά τη μάχη αφού το δικαστήριο έκρινε ότι ο Νίξον είχε ενεργήσει εντός των εξουσιών του επιβάλλοντας τον περιορισμό, καθώς βασίστηκε στο παράπτωμα του Χόφα ενώ υπηρετούσε ως αξιωματούχος των Teamsters.[37][38]

Ο Χόφα αντιμετώπισε τεράστια δυσκολία στην αποκατάσταση της εξουσίας του από πολλές μεριές και είχε χάσει μεγάλο μέρος της προηγούμενης υποστήριξής του ακόμη και στην περιοχή του Ντιτρόιτ. Ως αποτέλεσμα, σκόπευε να ξεκινήσει την επιστροφή του απο τοπικό επίπεδο με την τοπική 299 του Ντιτρόιτ, όπου διατηρούσε κάποια επιρροή. Το 1975, ο Χόφα ξεκινησε να γράφει την αυτοβιογραφία του, Hoffa: The Real Story, η οποία δημοσιεύθηκε λίγους μήνες μετά την εξαφάνισή του.[39] Είχε δημοσιεύσει νωρίτερα ένα βιβλίο του με τίτλο The Trials of Jimmy Hoffa (1970).[40]

Η Εξαφάνιση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζίμι Χόφα εξαφανίστηκε μετά τις 14:45 το μεσημέρι στις 30 Ιουλίου 1975, από το πάρκινγκ του εστιατορίου "Red Fox" στο Μπλούμφιλντ του Ντιτρόιτ. Είχε πει σε άλλους ότι επρόκειτο να συναντήσει εκεί δύο αρχηγούς της Μαφίας. Τον Άντονι Τζιακαλόνε και τον Άντονι Προβενζάνο. Ο Χόφα έφτασε γύρω στις 2:00 στο πάρκινγκ, 30 λεπτά νωρίτερα και τηλεφώνησε στην σύζυγό του και τις είπε ότι θα περίμενε λίγα λεπτά ακόμη. Επίσης ένας οδηγός φορτηγού είδε τον Χόφα στο πάρκινγκ, μέσα σε ένα αυτοκίνητο μαζί με έναν άλλο επιβάτη. Η σύζυγος του Χόφα ανεφέρε ότι η εξαφάνιση έγινε εκείνο το απόγευμα. Η αστυνομία βρήκε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ ξεκλείδωτο και χωρίς κάποια ένδειξη, για το τι συνέβη στον Χόφα. Ο Τζιακαλόνε και ο Προβένζανο αρνήθηκαν ότι είχαν κάποια συνάντηση στο εστιατόριο εκείνο το απόγευμα με τον Χόφα. Παρά τις εκτεταμένες έρευνες που ακολούθησαν, τόσο από την αστυνομία άλλα και από το FBI, δεν κατέληξαν κάπου για το τι απέγινε ο Χόφα. Στις 30 Ιουλίου 1982, εφτά χρόνια μετά ο Τζίμι Χόφα θεωρήθηκε επισήμως νεκρός. Έχουν αναπτυχθεί πολλές θεωρίες και φήμες από τότε, χωρίς ωστόσο να αποδεχτεί τίποτα.[41]

Ισχυρισμοί και εξελίξεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο βιβλίο του, I Heard You Paint Houses: Frank "The Irishman" Sheeran and the Closing of the Case on Jimmy Hoffa (2004), ο συγγραφέας Τσαρλς Μπραντ ισχυρίζεται ότι ο Φρανκ Σίραν, ένας φερόμενος επαγγελματίας δολοφόνος της μαφίας και μακροχρόνιος φίλος του Χόφα, ομολόγησε ότι τον δολοφόνησε. Σύμφωνα με τον Μπραντ, ο O'Μπραιεν οδήγησε τους Σίραν, Χόφα και τον μαφιόζο Σαλ Μπριτζούγκλιο σε ένα σπίτι στο Ντιτρόιτ. Ο Σίραν ισχυρίστηκε ότι ενώ ο O'Μπραιεν και ο Μπριτζούγκλιο έφυγαν, αυτός και ο Χόφα μπήκαν στο σπίτι, όπου στην συνέχεια πυροβόλησε τον Χόφα δύο φορές στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Ο Σίραν είπε στον συγγραφέα ότι του είπαν ότι ο Χόφα μετά τη δολοφονία πρέπει να αποτεφρωθεί.

Επιπλέον, ο Σίραν παραδέχτηκε αργότερα σε δημοσιογράφους ότι δολοφόνησε τον Χόφα,[42] αλλά λεκέδες αίματος που βρέθηκαν στο σπίτι του Ντιτρόιτ, στο οποίο ο Σίραν ισχυρίστηκε ότι συνέβη η δολοφονία σύμφωνα με έρευνα του FBI δείχνουν να μην ταιριάζουν με το DNA του Χόφα.[43] [44] Σύμφωνα με τον Σίραν, στην πρώτη συνομιλία που είχε με τον Χόφα ήταν στο τηλέφωνο, όπου ο Χόφα ξεκίνησε λέγοντας, "Άκουσα ότι βάφεις σπίτια." Σε μια ρήση της μαφίας που ερμηνεύεται «άκουσα να σκοτώνεις ανθρώπους», όπου το «χρώμα» είναι το αίμα που χύνεται όταν οι σφαίρες βρίσκουν το σώμα.[45] Η αλήθεια του βιβλίου, συμπεριλαμβανομένων των υποτιθέμενων ομολογιών του Σίραν για τη δολοφονία του Χόφα, αμφισβητήθηκε από το άρθρο "The Lies of the Irishman", του Bill Tonelli και το βιβλίο "Jimmy Hoffa and" The Irishman ": A True Crime Storie?" από τον Καθηγητή Τζακ Γκολντσμιθ της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ, η οποία δημοσιεύτηκε στο The New York Review of Books.[46][45]

Επίσης ο Ρίτσαρντ Κουκλίνσκι ισχυρίστηκε ότι ήταν αυτός που σκότωσε τον Χόφα, ενώ είχε εμπλοκή και ο Ρόι ΝτεΜέιο. Σύμφωνα με τον Κουκλίνσκι, ο Χόφα δολοφονήθηκε σε ένα αυτοκίνητο που ανήκε στον Άντονι Τζιακαλόνε και θάφτηκε στο Ντιτρόιτ. Αργότερα ο Κουκλίνσκι δήλωσε ότι το σώμα θάφτηκε σε στάδιο του Νιου Τζέρσεϊ. [47]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1936 παντρεύτηκε την 18χρονή Ζοζεφίν Ποσιγόβακ, κόρη Πολωνών μεταναστών, από το Οχάιο και απέκτησε δύο παιδιά, την Μπάρμπαρα Ανν Κρέισνερ και τον Τζέιμς Π. Χόφα. Η κόρη του Μπάρμπαρα ήταν βοηθός εισαγγελέα του Μιζούρι μέχρι το 2011 όπου και παραιτήθηκε, και ο γιος του Τζέιμς, διατέλεσε Πρόεδρος της Teamsters Union την περίοδο 1998-1999.[48]

Στον κινηματογράφο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Jimmy Hoffa's Hot, by John Bartlow Martin, 1959, Fawcett Publications, Greenwich, Conn.
  • Hoffa and the Underworld, by Paul Jacobs, Dissent, vol. 6, no. 4 (Autumn 1959), pp. 435–445.
  • The Enemy Within: The McClellan Committee's Crusade Against Jimmy Hoffa and Corrupt Labor Unions, by Robert F. Kennedy, 1960, Harper and Brothers, New York.
  • The State of the Unions, by Paul Jacobs, 1963, Atheneum, New York.
  • Tentacles of Power, by Clark Mollenhoff, 1965, World Publishing Company, Cleveland and New York.
  • Hoffa! Ten Angels Swearing, by Jim Clay, 1965, Beaverdam Books, Beaverdam, Va.
  • Hoffa and the Teamsters: A Study of Union Power, by Ralph James and Estelle James, 1965, Van Nostrand, New York.
  • The Ominous Ear, by Bernard Spindel, 1968, Award House, New York.
  • The Trials of Jimmy Hoffa, by James R. Hoffa as told to Donald I. Rogers, 1970, Henry Regnery, Chicago.
  • Kennedy Justice, by Victor Navasky, 1971, Atheneum, New York.
  • The Fall and Rise of Jimmy Hoffa, by Walter Sheridan, 1972, Saturday Review Press, New York.
  • Hoffa: The Real Story, by James R. Hoffa as told to Oscar Fraley, 1975, Stein and Day, New York.
  • The Strange Disappearance of Jimmy Hoffa, by Charles Ashman and Rebecca Sobel, 1976, Manor Books, New York.
  • The Teamsters, by Steven Brill, 1978, Simon & Schuster, New York, (ISBN 0-671-22771-8).
  • Mafia Kingfish: Carlos Marcello and the Assassination of John F. Kennedy, by John H. Davis (author), 1989, McGraw-Hill, New York.
  • Hoffa, by Arthur A. Sloane, 1991, MIT Press, Boston, (ISBN 0-262-19309-4).
  • Hoffa, by Ken Englade, 1992, Harper Paperbacks, New York, (ISBN 0-06-100613-0) (Novelization based on David Mamet's screenplay of the 1992 film by 20th Century Fox).
  • The Hoffa Wars: Teamsters, Rebels, Politicians and the Mob, 1978, first edition, by Dan Moldea, Paddington Press, New York and London, (ISBN 0-448-22684-7).
  • The Hoffa Wars: Teamsters, Rebels, Politicians and the Mob, 1993, second edition, by Dan Moldea, SPI, New York.
  • Mob Lawyer, by Frank Ragano and Selwyn Raab, 1994, Charles Scribner's Sons, (ISBN 0-684-19568-2).
  • All-American Mobster, by Charles Rappleye and Ed Becker, [about John Roselli] Barricade Books, 1995, (ISBN 1-56980-027-8).
  • Out of the Jungle: Jimmy Hoffa and the Remaking of the American Working Class, by Thaddeus Russell, 2001, Alfred A. Knopf, New York, (ISBN 0-375-41157-7).
  • Watergate: The Hidden History, by Lamar Waldron, 2012, Counterpoint, Berkeley, California.
  • I Heard You Paint Houses: Frank "The Irishman" Sheeran and the Inside Story of the Mafia, the Teamsters, and the Last Ride of Jimmy Hoffa [Paperback], by Charles Brandt

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb121926567. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6r49wvd. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/James-R-Hoffa. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ www.britannica.com/biography/Jimmy-Hoffa.
  5. ↑ «Indiana Authors and their Books, 1967-1980» (Αγγλικά) Wabash College. 1981.
  6. ↑ www.britannica.com/biography/James-R-Hoffa.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb121926567. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ «Indiana Authors and Their Books 1819-1916» Wabash College. 1949.
  9. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo20181015838. Ανακτήθηκε στις 19  Δεκεμβρίου 2022.
  10. ↑ «Βιογραφία του Τζίμι Χόφα». britannica.com. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2020.  (Αγγλικά)
  11. ↑ Martin, John Bartlow (1959). Jimmy Hoffa's Hot: A Crest special. Fawcett Publications. σελ. 28. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2014. 
  12. ↑ Hoffa, James R (1975). Hoffa. The Real Story as told to Oscar Fraley. Briarcliff Manor, New York: Stein and Day. σελ. 35. 
  13. ↑ Guide to James R. Hoffa Documentation Collection, 1954–1976 Αρχειοθετήθηκε 2014-12-09 στο Wayback Machine., Special Collections Research Center, Estelle and Melvin Gelman Library, The George Washington University
  14. ↑ Fowler, Glenn (15 Μαΐου 1990). «William Bufalino Sr., 72, Lawyer For Hoffa and Teamsters' Union». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2018. 
  15. ↑ "Hoffa is Elected Teamsters Head; Warns of Battle", New York Times, p. 1 (October 5, 1957)
  16. ↑ Moldea, first edition, pp. 70–71.
  17. ↑ Congress, United States (1 Ιουλίου 1969). «Congressional Record, Proceedings and Debates of the 91st Congress, Volume 115, Part 13». σελ. 18099. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2019. 
  18. ↑ Moldea, first edition, 1978, pp. 83–84.
  19. ↑ «Robt. Kennedy Stands Firm Against Hoffa». Chicago Tribune. July 8, 1961. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 26, 2017. https://web.archive.org/web/20170926042248/http://archives.chicagotribune.com/1961/07/08/page/5/article/robt-kennedy-stands-firm-against-hoffa/. Ανακτήθηκε στις December 15, 2019. 
  20. ↑ Moldea, first edition, pp. 171–72.
  21. ↑ "Teamsters Reelect Hoffa President," Chicago Tribune, July 8, 1966, p. 1
  22. ↑ Sloane, Arthur A. Hoffa. Cambridge, Mass.: MIT Press, 1991. (ISBN 0-262-19309-4); Loftus, Joseph A. "Unionist Denies Bribery". New York Times. March 15, 1957; Loftus, Joseph A. "U.S. Jury Indicts 4 Teamster Aides Silent In Inquiry". New York Times. March 19, 1957; Loftus, Joseph A. "U.S. Jury Indicts Hoffa, Attorney". New York Times. March 20, 1957; "8 Hoffa Aides in Detroit Get Subpoenas to Appear Before U.S. Rackets Jury Here". New York Times. March 20, 1957; "Hoffa, Attorney Plead Not Guilty". New York Times. March 30, 1957; Loftus, Joseph A. "Hoffa Urges Court to Quash Charges". New York Times. April 23, 1957; Ranzal, Edward. "Jury Here Indicts Hoffa On Wiretap". New York Times. May 15, 1957.
  23. ↑ The Enemy Within, by Robert F. Kennedy, 1960
  24. ↑ 24,0 24,1 «United States v. Hoffa, 367 F.2d 698; Casetext». casetext.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2019. 
  25. ↑ Brill, Steven. The Teamsters. Paperback ed. New York: Simon & Schuster, 1979. (ISBN 0-671-82905-X); Sloane, Arthur A. Hoffa. Cambridge, Mass.: MIT Press, 1991. (ISBN 0-262-19309-4)
  26. ↑ «NIXON COMMUTES HOFFA SENTENCE,CURBS UNION ROLE». nytimes.com. 24 Δεκεμβρίου 1971. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2019. 
  27. ↑ «Hoffa v. Fitzsimmons, 673 F.2d 1345; Casetext». casetext.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2019. 
  28. ↑ "Board Acts on Succession". New York Times. March 1, 1967; Jones, David R. "Successor Choice Named By Hoffa". New York Times. May 4, 1966; Jones, David R. "Hoffa's Candidate Gets Clear Field as Potential President of Teamsters". New York Times. June 29, 1966; Jones, David R. "Hoffa Re-Elected Teamsters' Chief". New York Times. July 8, 1966.
  29. ↑ Jones, David R. "Hoffa Plans Way to Retain Power". New York Times. June 15, 1966.
  30. ↑ Hoffa, by Arthur A. Sloane, MIT Press, 1991.
  31. ↑ Shabecoff, Philip. "Hoffa Is Stepping Aside As Teamsters' President". New York Times. June 4, 1971; Salpuka, Agis. "Teamsters Elect Fitzsimmons To Succeed Hoffa as President". New York Times. July 9, 1971.
  32. ↑ Brill, Steven (1979), The Teamsters, New York: Simon & Schuster, ISBN 0-671-82905-X 
  33. ↑ Sloane, Arthur A. (1991), Hoffa, Cambridge, Mass.: MIT Press, ISBN 0-262-19309-4, https://archive.org/details/hoffa00sloa, ανακτήθηκε στις 2020-01-03 
  34. ↑ Moldea, first edition, pp. 293–94, 321–22, 342–44.
  35. ↑ Shabecoff, Philip. "Hoffa Plans Bid for the Teamster Job". New York Times. April 29, 1973.
  36. ↑ Blind Ambition: The White House Years, by John Dean, New York 1976, Simon & Schuster, p. 352.
  37. ↑ Hoffa v. Saxbe, 378 F. Supp. 1221 (D.D.C. 1974). elaws.us. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2020. 
  38. ↑ Shabecoff, Philip. "Hoffa Denies Bar on Role in Union". New York Times. February 8, 1974; Shabecoff, Philip. "Hoffa Sues Nixon for Free Role in Union". New York Times. March 14, 1974; "White House Denies Hoffa's Allegations". New York Times. March 15, 1974; Salpuka, Agis. "Judge Upholds Conditions Barring Hoffa From Regaining Union Leadership". New York Times. July 20, 1974.
  39. ↑ Hoffa: The Real Story. Stein and Day. 1975. ISBN 9780812818857. 
  40. ↑ The Trials of Jimmy Hoffa: An Autobiography. H. Regnery Co. 1970. 
  41. ↑ Η εξαφάνιση του Τζίμι Χόφα το 1975 στο answersafrica.com (Αγγλικά) Αρχειοθετήθηκε 2019-11-03 στο Wayback Machine. ανακτήθηκε 3 Νοεμβρίου 2019
  42. ↑ «Detroit House Searched for Clues in Hoffa Case». Fox News. 30 Ιουλίου 1975. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2012. 
  43. ↑ «History Detectives». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2016.  (transcript Αρχειοθετήθηκε 2016-10-18 στο Wayback Machine.)
  44. ↑ «Police: Blood found in Detroit home did not come from Hoffa». USA Today. Associated Press. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2017. 
  45. ↑ 45,0 45,1 Tonelli, Bill (7 Αυγούστου 2019). «The Lies of "The Irishman"». Slate. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2019. 
  46. ↑ Goldsmith, Jack (26 Σεπτεμβρίου 2019). «Jimmy Hoffa and The Irishman: A True Crime Story?». New York Review of Books. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2019. 
  47. ↑ Richard., Kuklinski, (2002), The Iceman tapes : confessions of a Mafia hitman., HBO Home Video, ISBN 0-7831-2081-8, http://worldcat.org/oclc/1037384188, ανακτήθηκε στις 2021-04-10 
  48. ↑ Βιογραφία του Τζίμι Χόφα ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2020 (Αγγλικά)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζίμι_Χόφα&oldid=10410153"