Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τζοβάννι ντ' Αλεμάνια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζοβάνι ντ΄Αλεμάνια
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Giovanni d'Alemagna (Ιταλικά)
Θάνατος9  Ιουνίου 1450
Πάντοβα[1][2]
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Ιδιότηταζωγράφος
ΣυγγενείςΑντόνιο Βιβαρίνι (κουνιάδος)[3][4]
Σημαντικά έργαMadonna and Child enthroned in paradise with the fathers of the church, triptych of Saint Moses και Coronation of Mary
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Τζοβάννι ντ' Αλεμάνια (ιταλ.: Giovanni d'Alemagna, [β] [11] ( π. 1411 - 9 Ιουλίου 1450) ήταν Ενετός αναγεννησιακός ζωγράφος γερμανικής καταγωγής, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε στην Ιταλία με τον κουνιάδο του Αντόνιο Βιβαρίνι, σε θρησκευτικούς πίνακες στη Βενετία και την Πάντοβα, που σώζονται στις πόλεις αυτές μαζί με έργα του Βιβαρίνι. [γ]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζοβάννι ντ' Αλεμάνια είναι πρωτίστως γνωστός για τις εργασίες που εξετέλεσε στη Βενετία, που χαρακτηρίζονται από διακοσμητικές φόρμες που θυμίζουν σκανδιναβική επιρροή. Μεταξύ 1430 και 1435 δημιούργησε έναν κύκλο που ονομάζεται Ιστορίες του Χριστού, οι οποίοι εξακολουθούν να εκτίθενται στο Ca 'd'Oro .

Σύμφωνα με τον Ridolfo και τον Zanetti, ο Τζοβάννι και ο Αντόνιο Βιβαρίνι ήκμασαν περίπου το έτος 1440, και τους αποδίδεται για ένα ρετάμπλ στον San Pantalon, το οποίο φέρει την επιγραφή Zuane e Antonio da Muran pense 1444. [12]

Αν και είναι δύσκολο να διακρίνουμε τις συνεισφορές των δύο καλλιτεχνών, ο Τζοβάννι συνδέεται με τον Άγιο Ιερώνυμο (1444), πίνακας ο οποίος φέρει την υπογραφή «Johannes». Αυτός ο πίνακας υποδηλώνει ότι το έργο του Τζοβάννι ήταν γενικά πιο κολακευτικό και πιο διακοσμητικό από το πιο νατουραλιστικό στυλ του Αντόνιο.

Ο Τζοβάννι ντ' Αλεμάνια και ο Αντόνιο Βιβαρίνι κατείχαν κατάστημα στη Βενετία που ειδικευόταν σε πολυεπίπεδα ρετάμπλ και φανταστικά γοτθικά πλαίσια, τα οποία ανέθεταν υπεργολαβικά σε διάφορους ξυλουργούς. [6]

Ο Τζοβάννι και ο Αντόνιο υπέγραψαν και χρονολόγησαν το τρίπτυχο που αντιπροσωπεύει την Ένθρονη Παναγία με το Βρέφος και τους Αγίους για τον τοίχο πίσω από τον πάγκο των αξιωματικών της πρόσφατα διευρυμένης αίθουσας συσκέψεων της Scuola della Carità (σήμερα τμήμα της συλλογής της Πινακοθήκης της Ακαδημίας) [7] της συνεργασίας που έγινε το 1446 για αυτην την αίθουσα του κτιρίου. [13] Μοιάζει με ρετάμπλ αλλά λειτουργώντας ως κίνητρο για λήψη σωστών αποφάσεων, αυτός ο μνημειακός πίνακας απεικονίζει τέσσερις Πατέρες της Εκκλησίας (Άγιοι Γρηγόριος και Ιερώνυμος στα αριστερά, Αμβρόσιος και Αυγουστίνος στα δεξιά) σε μιαν Αυλή γύρω από μια τεράστια Παναγία Βρεφοκρατούσα. Η ουράνια Αυλή της Παναγίας αποδίδεται ζωηρά με μαρμάρινη ροζ και γκρι αρχιτεκτονική, πλούσια βαθιά χρώματα, δαπανηρά ενδύματα και υπέροχη φυτική ζωή.

Το 1448, εργάστηκε στο εργαστήριο του Βιβαρίνι, το οποίο μετακόμισε στην Πάντοβα, μαζί με τους Αντρέα Μαντένια και Νικολό Πιτσόλο (Nicolò Pizolo), για να συμμετάσχουν στη διακόσμηση του παρεκκλησίου Ovetari, αλλά πέθανε λίγο αργότερα. [14]

Ενθρονισμένη Παναγία Βρεφοκρατούσα με τους Αγίους Γρηγόριο και Ιερώνυμο (αριστερά), Αμβρόσιο και Αυγουστίνο (δεξιά)



</br> Τρίπτυχο των Τζοβάννι ντ' Αλεμάνια και Αντόνιο Βιβαρίνι (1446), Πινακοθήκη της Ακαδημίας

Εργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη Βενετία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολύπτυχο του Σώματος του Χριστού "ή του Τάφου", 1433, με τον Βιβαρίνι, Εκκλησία του San Zaccaria, Παρεκκλήσι του San Tarasio, Βενετία
  • Πολύπτυχο της Αγίας Σαβίνα, 1443 και Πολύπτυχο της Παρθένου με τον Αντόνιο Βιβαρίνι, Εκκλησία San Zaccaria, παρεκκλήσιο San Tarasio
  • Στέψη της Παναγίας, 1444 με τον Αντόνιο Βιβαρίνι, Εκκλησία του Σαν Πανταλόν, Βενετία
  • Τρίπτυχο της μεγαλοπρεπούς Παναγίας και τουυ Βρέφους που περιβάλλονται από Αγγέλους ανάμεσα στους πατέρες της Εκκλησίας (Άγιοι Γρηγόριος, Ιερώνυμος, Αμβρόσιος και Αυγουστίνος), 1446, με τον Αντόνιο Βιβαρίνι, τέμπερα σε πάνελ, κεντρικό 339 cm × 200 cm και δύο πλευρές 339 cm × 138 εκατοστά καθεμία, Πινακοθήκη της Ακαδημίας, Βενετία. [15]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα boni-book-excerpt-it.
  2. ↑ Diversely spelled Giovanni d'Alamagna,[5] Giovanni il Tedesco,[5][α][6][7] Johannes Alaman, Johannes de Alemania[8][9][10] Zuane de Murano and Zuane da Murano in biographical dictionaries of the nineteenth century, the spelling of his name, now attested by the artist's signature, is now followed by the painter's main biographers such as Johann Dominicus Fiorillo, Johann Heinrich Füssli, Filippo de Boni or Luigi Lanzi.
  3. ↑ The paintings have the epigraphs, which has been transmitted in different spellings like Zuane and Antonio de Muran pense,[5] Zuane and Antonio da Muran pense, and Zuane and Antonio da Muran pense 1444.[12]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 31854.
  2. ↑ Ινστιτούτο της Ιταλικής Εγκυκλοπαίδειας: «Enciclopedia on line» (Ιταλικά) giovanni-d-alemagna. Ανακτήθηκε στις 21  Οκτωβρίου 2021.
  3. ↑ 500007645.
  4. ↑ www.nationalgallery.org.uk/artists/antonio-vivarini.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Boni 1840, σελ. 429.
  6. ↑ 6,0 6,1 Paoletti 2005, σελ. 318.
  7. ↑ 7,0 7,1 Humfrey 1995, σελ. 49.
  8. ↑ Rosenbusch 1801, σελ. 12.
  9. ↑ Fabian 2000, σελ. 383.
  10. ↑ Füssli 1816, σελ. 3099.
  11. ↑ «Giovanni d'Alemagna - Enzyklopädie - Brockhaus.de» (στα γερμανικά). F. A. Brockhaus AG. NE GmbH. https://brockhaus.de/ecs/enzy/article/giovanni-d-alemagna. Ανακτήθηκε στις 6 August 2019. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Lanzi 1828, σελ. 22.
  13. ↑ Manzutto 1985, σελ. 412.
  14. ↑ Humfrey 1985, σελ. 49.
  15. ↑ Scirè 2008, σελ. 46-51.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Boni, Filippo de (1840). Biografia degli artisti [Biography of the artists] (in Italian). 1st Vol. Venice: Tipi del Gondoliere.
  • Füssli, Johann Heinrich (1816). Allgemeines Künstlerlexicon ... [General artist lexicon] (in German). Zurich: Orell, Füssli und Compagnie.
  • Paoletti, John T.; Radke, Gary M. (2005). Art in Renaissance Italy (3rd Vol. ed.). London: Laurence King Publishing. ISBN 1856694399.
  • Fiorillo, Johann Dominicus; Röwer, Johann Friedrich (1801). Geschichte der zeichnenden Künste von ihrer Wiederauflebung bis auf die neuesten Zeiten [History of the drawing arts from their revival to the latest times] (in German). Johann Georg Rosenbusch.
  • Humfrey, Peter (1995). Painting in Renaissance Venice. Yale University Press. ISBN 9780300067156.
  • Fabian, Claudia; Klier, Ute; Meßmer, Gabriele; Rebhan, Helga; Stephan-Bahle, Renate; Dannhauer, Paul Gerhard; Grönbold, Günter; Ott, Sonja; Riesterer, Winfried; et al. ((Cholawka, Nadia), (Richter, Sigrid), (Tafferna, Lioba)) (2000). Personennamen des Mittelalters : PMA : Namensformen für 13,000 Personen gemäss den Regeln für die alphabetische Katalogisierung (RAK) [Medieval personal names: MPN: Name forms for 13,000 people according to the rules for alphabetical cataloging (RAC)] (2., erw. Ausgabe ed.). Munich: Saur. ISBN 3598114001.
  • Lanzi, Luigi (1828). The School of Venice. 3rd Vol. Translated by Roscoe, Thomas. W. Simpkin and R. Marshall, Stationers'-Hall Court, Ludgate Street.
  • Levey, Michael (1987). Od Giotta do Cézanne'a : zarys historii malarstwa zachodnioeuropejskiego [From Giotta to Cézanne: an outline of the history of Western European painting] (4. Vol. ed.). Warszawa: Arkady. ISBN 83-213-3050-9. OCLC 316484190.
  • Manzutto, Giuliano; Nicolini, Toni (1985). Venezia (in Italian). 7rd Vol. Touring Editore. ISBN 88-365-0006-4.
  • Scirè, Giovanna Nepi (2008). La peinture dans les musées de Venise [Painting in the museums of Venice] (in Italian). Paris: Éditions Place des Victoires. ISBN 978-2-8099-0019-4.

 

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζοβάννι_ντ%27_Αλεμάνια&oldid=10526192"