Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τζορτζ Σουλτς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζορτζ Σουλτς
George Shultz
60ος Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ
Περίοδος
16 Ιουλίου 1982 – 20 Ιανουαρίου 1989
ΠρόεδροςΡόναλντ Ρέιγκαν
ΠροκάτοχοςΑλεξάντερ Χέιγκ
ΔιάδοχοςΤζέιμς Μπέικερ
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση13 Δεκεμβρίου 1920, Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
Θάνατος6 Φεβρουαρίου 2021 (100 ετών)
Στάνφορντ, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
ΣύζυγοςΈλενα Ο' Μπράιεν (1946-1995)
Σαρλότ Μεγιάρντ (1997-2021)
Παιδιά5
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Πρίνστον[1]
Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης
Dwight-Englewood School
Σχολή Δημοσίων Σχέσεων του Πανεπιστημίου του Πρίνστον
ΒραβεύσειςΠροεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας
Μετάλλιο Υπηρεσίας στη Δημοκρατία
Τάγμα του Ανατέλλοντος Ηλίου με άνθη Παυλώνιας, 1ης τάξης
California Hall of Fame (2010)
Rumford Prize (2008)[2]
Sylvanus Thayer Award (1992)
Διακεκριμένος εταίρος της Αμερικανικής Οικονομικής Ένωσης
επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου Κέιο
μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Πεκίνου (2007)[3]
Honorary Officer of the Order of Australia (14  Σεπτεμβρίου 2011)[4]
Financial Times Person of the Year (1982)
Annenberg Award for Excellence in Diplomacy
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα και Σχετικά πολυμέσα

Ο Τζορτζ Πρατ Σουλτς (George Pratt Shultz, 13 Δεκεμβρίου 1920 - 6 Φεβρουαρίου 2021), ήταν Αμερικανός οικονομολόγος, πολιτικός και επιχειρηματίας, ο οποίος υπηρέτησε ως 60ος υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών (1982-1989) επί προεδρίας Ρ. Ρήγκαν.

Υπηρέτησε επίσης, ως 62ος υπουργός Οικονομικών των Ηνωμένων Πολιτειών (1972-74), ως Επικεφαλής του Γραφείου Διαχείρισης και Προϋπολογισμού του Λευκού Οίκου (1970-1972) καθώς και ως 11ος υπουργός Εργασίας των Ηνωμένων Πολιτειών (1969-1970). Ήταν μέλος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.

Υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις επί προεδρίας τριών διαφορετικών Ρεπουμπλικανών προέδρων (Νίξον, Φορντ, Ρήγκαν). Είναι ένα από τα μόνο δύο πρόσωπα που διετέλεσαν σε 4 διαφορετικά υπουργεία.[5] Ο Σουλτς διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής της προεδρίας του Ρόναλντ Ρήγκαν. [6]