Τζωρτζ Νέβιλ (αρχιεπίσκοπος)
| Τζωρτζ Νέβιλ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | George Neville (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 1432 |
| Θάνατος | 8 Ιουνίου 1476[1] Blyth |
| Τόπος ταφής | Γιόρκ Μίνστερ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Αγγλίας |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[2] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Κολέγιο Μπέλιολ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθολικός ιερέας δικαστής πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Alice Neville[3] |
| Γονείς | Ριχάρδος Νέβιλ, 5ος κόμης του Σόλσμπερι[4][3] και Αλίκη Μόνταγκιου, 5η κόμισσα του Σόλσμπερι[4][3] |
| Αδέλφια | Τζων Νέβιλ, 1ος μαρκήσιος του Μόνταγκιου Ριχάρδος Νέβιλ, 16ος κόμης του Γουόρικ Αλίκη Νέβιλ Σεσίλ Νέβιλ, δούκισσα του Γουόρικ Αικατερίνη Νέβιλ, βαρόνη του Χέιστινγκς |
| Οικογένεια | οίκος του Νέβιλ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Roman Catholic archbishop of York (από 1465)[5][6] Roman Catholic Bishop of Exeter (από 1456)[5][7] |
| Θυρεός | |
 | |
Ο Τζωρτζ Νέβιλ (1432 - 8 Ιουνίου 1476) αρχιεπίσκοπος της Υόρκης και Καγκελάριος της Αγγλίας ήταν ένας από τους μικρότερους γιους του Ριχάρδου Νέβιλ, 5ου κόμη του Σόλσμπερι και της Αλίκης Μόνταγκιου, 5ης κόμισσας του Σόλσμπερι και ένας από τους μικρότερους αδελφούς του Ριχάρδου Νέβιλ, 16ου κόμη του Γουόρικ, του "Παραγωγού βασιλέων".[8] Εκπαιδεύτηκε στο Κολέγιο Μπάλιολ στην Οξφόρδη και προοριζόταν από τους γονείς του από την παιδική ηλικία για εκκλησιαστική σταδιοδρομία. Έγινε επίσκοπος του Έξετερ, δέχτηκε την επισκοπή στις 4 Φεβρουαρίου 1458 και χρίστηκε στις 3 Δεκεμβρίου 1458.[9] Ο Τζωρτζ Νέβιλ είχε ενεργό ρόλο στα πολιτικά γεγονότα, βρέθηκε τον Ιούλιο του 1460 στη μάχη του Νορθάμπτον στο πλευρό του αδελφού του Γουόρικ και στη συνέχεια ανέλαβε τη Μεγάλη βασιλική σφραγίδα.[10] Ο Τζωρτζ συμμετείχε στη στέψη του Εδουάρδου Δ΄ της Αγγλίας και διορίστηκε Καγκελάριος.[10][11] Συμμετείχε σε διπλωματική αποστολή στη Γαλλία (1463), πήρε μέρος σε συνομιλίες με τους Σκωτσέζους (1464), έγινε αρχιδιάκονος του Καρλάιλ και στις 15 Μαρτίου 1465 αρχιεπίσκοπος της Υόρκης.[12][13] Έγινε τέλος για πολλά χρόνια Καγκελάριος στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Αρχιεπίσκοπος της Υόρκης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ενθρόνιση του Τζωρτζ Νέβιλ στη θέση του αρχιεπισκόπου της Υόρκης τον Σεπτέμβριο του 1465 έγινε σε μια μεγαλοπρεπή τελετή στην οποία ο Τζώρτζ Νέβιλ για να δείξει τα πλούτη του κάλεσε 28 ευγενείς, 59 ιππότες, 10 ηγουμένους, 7 επισκόπους και αναρίθμητους επισκόπους, κληρικούς, κυρίες και υπηρέτες. Σε κάθε γεύμα υπήρχαν συνολικά 2500 άτομα από την οικογένεια του αρχιεπισκόπου, τους συγγενείς και τους υπηρέτες του. Οι προσκεκλημένοι κατανάλωσαν 4000 περιστέρια, 2000 κοτόπουλα, 204 γερανούς, 104 παγόνια, 100 όρνιθες, 400 κύκνους, 400 ερωδιούς, 113 βόδια, έξι άγριους ταύρους, 608 λούτσους και τσουγκράνες, 12 φώκιες, 1000 πρόβατα, 304 μοσχάρια, 2000 γουρούνια, 1000 μύδια, 400 μίσχους, 200 δωδεκάδες πουλιών που ονομάζονταν "περιλαίμια", 4000 αγριόπαπιες, 204 ερωδιούς, 200 φασιανούς, 500 πέρδικες, 400 ζαχαροκάλαμα, 100 κουλούρες, 1000 ερωδιούς, πάνω από 500 ελάφια, 4000 κρύες και 1500 ζεστές πίτες από ζαχαροκάλαμο, 4000 δίσκοι ζελέ, 4000 ψημένες τάρτες, 2000 ζεστές κρέμες με ψωμί και 100 τόνους κρασιού. Η μεγαλοπρέπεια του γεύματος των Νέβιλ είναι ενδεικτικό της πολυτέλειας των γευμάτων στην αριστοκρατική Αγγλία του 15ου αιώνα.[14][15]
Επαναφορά του Εδουάρδου Δ΄
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα επόμενα χρόνια τα αδέλφια Νέβιλ έχασαν την υποστήριξη του Εδουάρδου Δ΄, τον Ιούνιο του 1467 ο βασιλιάς τους αφαίρεσε τη μεγάλη σφραγίδα για να τους τιμωρήσει για τα σχέδια τους στον θρόνο.[16] Μετά από μια επιτυχή εξέγερση στο Γιορκσάιρ με τον Γουόρικ ο βασιλιάς έπεσε στα χέρια του επισκόπου που τον αιχμαλώτισε για σύντομο χρονικό διάστημα και μετά του επέτρεψε να δραπετεύσει.[17] Μετά την ήττα του Γουόρικ από της βασιλικές δυνάμεις στο Στάμφορντ (1470) ο αρχιεπίσκοπος Νέβιλ ορκίστηκε υπακοή στον Εδουάρδο Δ΄ αλλά το σύντομο διάστημα που επανήλθε στον θρόνο ο Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγγλίας διορίστηκε Καγκελάριος.[10] Μετά την επιστροφή του Εδουάρδου Δ΄ τάχτηκε ξανά στο πλευρό του βασιλιά και του παρέδωσε τον Ερρίκο ΣΤ΄ στα χέρια του, έμεινε για λίγο αιχμάλωτος μαζί του στον Πύργο του Λονδίνου.[18]
Ο Εδουάρδος Δ΄ συγχώρεσε τον Τζωρτζ Νέβιλ τον Απρίλιο του 1471 αλλά αργότερα στις 25 Απριλίου 1472 κατηγορήθηκε για προδοσία και δραπέτευσε κρυφά στη Γαλλία, έμεινε αιχμάλωτος στο κάστρο του Χαμ στο Καλαί.[19][20] Επέστρεψε στην Αγγλία τον Νοέμβριο του 1474 και πέθανε στις 8 Ιουνίου 1476.[13]
Ο αρχιεπίσκοπος Νέβιλ ήταν προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών, δωρητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ιδιαίτερα στο Κολέγιο του Μπάλιολ.[21] Έδειξε έντονο ενδιαφέρον στην εκμάθηση των Ελληνικών και στη μετάφραση Ελληνικών χειρογράφων.[22]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ p23.htm#i228.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. nevilg. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 5,0 5,1 nevilg.
- ↑ y506.
- ↑ e522.
- ↑ Cokayne Complete Peerage: Volume XI p. 398
- ↑ Fryde, et al. Handbook of British Chronology p. 247
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Fryde, et al. Handbook of British Chronology p. 87
- ↑ Ross Edward IV p. 34
- ↑ Ross Edward IV p. 56
- ↑ 13,0 13,1 Fryde, et al. Handbook of British Chronology p. 282
- ↑ Hibbert, Christopher The English. A Social History, 1066–1945
- ↑ Mitchell, R.J., and Leys, M.D.R. : A History of the English People (1950) pp. 250–257
- ↑ Ross Edward IV p. 83
- ↑ Ross Edward IV p. 132-135
- ↑ Ross Edward IV p. 166
- ↑ Ross Edward IV p. 184
- ↑ Ross Edward IV p. 191
- ↑ Ross Edward IV p. 193
- ↑ Weiss, pp. 141–8; Harris, "Greek scribes in England", p. 125.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- This article incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Neville, George". Encyclopædia Britannica. 19 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 458.
- Cokayne, G. E. The Complete Peerage: Volume XI Rickerton to Sisonby reprint edition
- Harris, Jonathan. "Greek scribes in England: the evidence of episcopal registers" in Through the Looking Glass: Byzantium through British Eyes, ed. Robin Cormack and Elizabeth Jeffreys (Aldershot: Ashgate, 2000).
- Fryde, E. B.; Greenway, D. E.; Porter, S.; Roy, I. (1996). Handbook of British Chronology (Third revised ed.). Cambridge: Cambridge University Press.
- Hibbert, Christopher (1987). The English: A Social History, 1066-1945. London: Grafton.
- Mitchell, Rosamund Joscelyne, and Mary Dorothy Rose Leys. A History of the English People. London: Longmans, Green, 1951.
- Ross, Charles. Edward IV. Berkeley: University of California Press, 1974.
- Weiss, Roberto. Humanism in England during the Fifteenth Century. Oxford: 1957.