Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τζώρτζης Δικαιουλάκος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης.
Αίτιο: μετάφραση ονομάτων
Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων.
Τζώρτζης Δικαιουλάκος
Προσωπικά στοιχεία
Πλ. ΌνομαΤζώρτζης Δικαιουλάκος
ΕθνικότηταΕλληνική
Γέννηση26 Ιανουαρίου 1969 (1969-01-26) (55 ετών)
Αθήνα, Ελλάδα
Καριέρα σε συλλόγους
Ως παίκτης:0
0000 - 0000 0 Α.Σ. Παπάγου
0000 - 0000 0 Kosovo Polje
0000 - 0000 0 K.K.Pristina
0000 - 0000 0 Trepca
0000 - 0000 0 Famos Sarajevo
Ως προπονητής:0
0000 - 0000 0 Παλαιό Φάληρο (έφηβοι)
0000 - 0000 0 Ακαδημία Ηλιούπολης
0000 - 0000 0 Μίλων (βοηθός)
2000 - 2001 0 Α.Ο. Δάφνης (βοηθός)
2001 - 2002 0 Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (βοηθός)
2002 - 2003 0 Πανιώνιος Σμύρνης (βοηθός)
2004 - 2005 0 Παπάγου
2006 - 2007 0 Πανελλήνιος Γ.Σ. (βοηθός)
2008 - 2010 0 Αθηναϊκός Α.Σ.
2010 - 2011 0 Λότος Γκντύνια
2011 - 2012 0 Φενερμπαχτσέ
2012 - 2013 0 Ταργκοβίστε
2013 - 2015 0 Ναντέζντα Αρινμπούρκ
2015 - 2017 0 Φενερμπαχτσέ
2017 - 2018 0 Πολκοβίτσε
2018 - 2019 0 Shanxi
2019 - 2020 0 Ναντέζντα Αρινμπούρκ
2021 - 2023 0 Famila Schio
Ως προπονητής:0
2006 - 2006 0 Ελλάδα Γυναικών (βοηθός)
2009 - 2009 0 Ελλάδα U20 Ανδρών (βοηθ.)
2010 - 2011 0 Λετονία Γυναικών

Ο Γιώργος «Τζώρτζης» Δικαιουλάκος (γενν. 26 Ιανουαρίου 1969, Αθήνα) είναι Έλληνας πρώην καλαθοσφαιριστής και νυν προπονητής.

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως καλαθοσφαιριστής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι πτυχιούχος φυσικής αγωγής και προπονητικής μπάσκετ από την πρώην Γιουγκοσλαβία. Ως αθλητής αγωνίστηκε στον Α.Σ. Παπάγου, ενώ σε ηλικία 19 χρονών έγινε ο πρώτος ξένος καλαθοσφαιριστής στην ιστορία της πρώην Γιουγκοσλαβίας, όταν αγωνίστηκε με την Κόσοβο Πόλγε. Έπαιξε επίσης στην ΚΚ Πρίστινα, Τρέπτσα και Φάμος Σαράγεβο.[1] Εκεί ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα, ενώ ήταν ακόμα εν ενεργεία αθλητής, σε τμήματα υποδομών. Το 1993, με την έναρξη του εμφυλίου πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, επέστρεψε στην Ελλάδα. Ωστόσο μετά από σειρά σοβαρών τραυματισμών και εγχειρίσεων αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την αγωνιστική του καριέρα.[1]

Ως προπονητής συλλόγων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αποχή του από τα γήπεδα δεν ήταν οριστική καθώς αποφάσισε να ασχοληθεί με την προπονητική. Πρώτος του σταθμός ήταν τα παιδικοεφηβικά τμήματα της ομάδας του Παλαιού Φαλήρου. Κατόπιν ανέλαβε την καθοδήγηση της Ακαδημίας Ηλιούπολης που εκείνη την περίοδο αγωνιζόταν στην Γ' Εθνική Κατηγορία.[1]

Επί δύο αγωνιστικές περιόδους εργάστηκε ως βοηθός προπονητή στο Μίλωνα, πανηγυρίζοντας το 2000 την άνοδο του συλλόγου από την Α2 στην Α1 Εθνική. Ακολούθησε η θητεία του στον Α.Ο. Δάφνης για δύο περιόδους στο πλευρό του Κώστα Μίσσα και του Ντιρκ Μπάουερμαν.[1]

Σημαντικός σταθμός στην καριέρα του ήταν η ομάδα του Ολυμπιακού Πειραιώς όπου εργάστηκε ως βοηθός προπονητή στο πλάι του Σλόμπονταν Σούμποτιτς. Μαζί κατέκτησαν το 2002 το Κύπελλο Ελλάδος, ενώ έφτασαν στον τελικό των Play-off της Α1 Εθνικής και στους 16 της EuroLeague. Την επόμενη χρονιά συνεργάστηκε και πάλι με τον Κώστα Μίσσα, αυτή τη φορά στην ομάδα του Πανιωνίου.[1]

Το 2004 αποτέλεσε τον πρώτο προπονητή του Α.Σ. Παπάγου, ενώ το 2006 βρέθηκε στο πλάι του Γιώργου Καλαφατάκη στον Πανελλήνιο. Την περίοδο αυτή ο σύλλογος κατέλαβε την 5η θέση του Πρωταθλήματος κερδίζοντας θέση στο ULEB Cup.[1]

Η μεγάλη καταξίωση στην καριέρα του ήλθε τη διετία 2008 με 2010 οπότε και εργάστηκε ως πρώτος προπονητής της γυναικείας ομάδας του Αθηναϊκού. Μαζί κατέκτησαν δύο Πρωταθλήματα Ελλάδος ολοκληρώνοντας μάλιστα και τις δύο περιόδους χωρίς να γνωρίσουν καμία ήττα βάζοντας τα σημαντικότερα θεμέλια για να σπάσει ο σύλλογος το ρεκόρ Γκίνες σε σερί νικών[2]. Το 2010 υπήρξε δε ονειρική χρονιά, εφόσον ο σύλλογος πέτυχε το μοναδικό στα γυναικεία ελληνικά δεδομένα Τριπλ Κράουν, εφόσον εκτός από το Πρωτάθλημα, ο σύλλογος κατέκτησε και το Κύπελλο Ελλάδος, αλλά και το EuroCup Γυναικών.[3][4][5]

Τον Ιανουάριο του 2011 ανέλαβε καθήκοντα προπονητή στη Λότος Γκντίνια, ομάδα του πολωνικού πρωταθλήματος που παράλληλα αγωνίστηκε στην EuroLeague.[6] Με την ομάδα αυτή έφτασε στην κατάκτηση του Κυπέλλου Πολωνίας.[7]

Τον Μάρτιο ήταν ο προπονητής της μικτής Ευρώπης στο All Star Game γυναικών εναντίον της μικτής κόσμου.[8]

Το Μάιο του 2011 ο προπονητής ήρθε σε συμφωνία με την τουρκική ομάδα γυναικών της Φενερμπαχτσέ, η οποία επίσης αγωνίστηκε στην EuroLeague Γυναικών.[7] Με την ομάδα αυτή κατέκτησε το Πρωτάθλημα Τουρκίας κατά την περίοδο 2011-12, ενώ έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου αλλά και του Final-4 της Ευρωλίγκα για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου.[9][10][11] Μετά το τέλος της χρονιάς έλυσε κοινή συναινέσει το συμβόλαιό του με την ομάδα της Κωνσταντινούπολης.[12]

Τον Ιούνιο του 2012 υπέγραψε συμβόλαιο με την Ταργκοβίστε (CSM Târgovişte), ομάδα που αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Ρουμανίας και την EuroLeague.[13] Τον Ιανουάριο του 2013 ανακοινώθηκε επίσημα η λήξη της συνεργασίας των δύο πλευρών.[14] Η αποχώρηση του προπονητή από την ομάδα προέκυψε όταν η διοίκησή της τον πίεζε να δεχτεί μείωση αποδοχών 50% όπως σε όλη την ομάδα.[15] Ο Δικαιουλάκος προσέφυγε στη F.I.B.A. και το διαιτητικό δικαστήριο έκρινε πως η υποβάθμισή του συνιστούσε παραβίαση των όρων της συνεργασίας, επιδικάζοντας την αποζημίωση που διεκδικούσε ο προπονητής.[15]

Έχοντας απασχοληθεί στο μεσοδιάστημα ως ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής Ελλάδος Γυναικών, το Νοέμβριο του 2013 ανέλαβε την καθοδήγηση της ρωσικής Ναντέζντα Αρινμπούρκ, κάνοντας πρεμιέρα στην EuroLeague ενάντια στην παλαιά του ομάδα, τη Φενερμπαχτσέ.[16] Αξιοσημείωτα η Ναντέζντα ήταν η ομάδα την οποία ο Δικαιουλάκος αντιμετώπισε νικηφόρα στους τελικούς του EuroCup το 2010.[16] Υπό την καθοδήγησή του η ομάδα έφτασε μέχρι το F4 της περιόδου 2013-14. Παράλληλα κατέλαβε τη 2η θέση στο Πρωτάθλημα Ρωσίας, κάτι που αποτελεί και την καλύτερη επίδοση στην ιστορία της.[17] Το Μάιο του 2015 ο Έλληνας προπονητής αποχώρησε από τη Ρωσία, επικαλούμενος προσωπικούς λόγους.[18]

Ωστόσο λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της ρωσικής ομάδας, η Φενέρμπαχτσε εξέδωσε δελτίο τύπου την επιστροφή του Δικαιουλάκου στους κόλπους της. Εκεί παρέμεινε σχεδόν δύο χρόνια, μέχρι τον Απρίλιο του 2017. Η συνεργασία των δύο πλευρών είχε σαν αποτέλεσμα ένα νταμπλ την περίοδο 2015-16, ένα supercup Τουρκίας[19] καθώς και δύο συμμετοχές σε Final-4 της EuroLeague.[20][21][22]

Ωστόσο η επιστροφή του στην Πολωνία δεν άργησε αφού συμφώνησε με άλλη μια ομάδα της Ευρωλίγκα, την ΜΚΣ Πολκοβίτσε.[23]

Τον Μάιο του 2018 συμφώνησε με την πρώην πρωταθλήτρια Κίνας Shanxi Xing Rui για τη σεζόν 2018-2019 [24].

Η σεζόν 2019-2020 τον βρήκε ξανά πίσω στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη Ρωσία και στην αγαπημένη του ομάδα Nadezhda Orenburg[25] με την οποία μέχρι τις 11 Μαρτίου κρατούσε την ομάδα στην 3η θέση του Ρωσικού πρωταθλήματος και βάδιζε ολοταχώς στο Final-4 της Ευρωλίγκας (το 5ο δικό του) αφού στα playoffs έκαναν τη νίκη μισή πρόκριση μέσα στη Γαλλία απί της Λυόν με 78-80 [26]και το δευτερο ματς να πρέπει να γίνει μέσα στη Ρωσία όπου λόγω COVID-19 δεν έγινε ποτέ.

Τον Ιούνιο του 2021, η Ιταλική Famila Schio τον ανακοίνωσε ως τον επόμενο προπονητή της ομάδας για τα επόμενα 3 χρόνια. Αμέσως απο την πρώτη σεζόν με μια εκπληκτική πορεία κατέκτησαν τα πάντα στην Ιταλία (supercup, κύπελλο, πρωτάθλημα) και φτάνοντας μια ανάσα απο το final 4 της ευρωλίγκας. [1]

Για την ίδια σεζόν βαβευτηκε απο την ομοσπονδία μπάσκετ της Ιταλίας ως ο καλύετρος προπονητής του πρωταθλήματος κατι που επαναληφθηκε και την επομενη σεζον.[27]

Αμέσως με την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου 22-23 κατέκτησε το supercup Ιταλίας.[28] Συνέχισε με την κατάκτηση του κυπέλλου [2] και την ιστορική είσοδο στο final 4 της ευρωλίγκας μετά απο 21 χρόνια για Ιταλική ομάδα, όπου και κατέκτησε την 3η θέση [3]. Τις ημέρες του final 4 η FIBA του απένειμε το βραβείο του προπονητή τηε χρονιάς [4]. Η τρελή πορεία της Σκίο ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση του Ιταλικού πρωταθλήματος με "sweep" επι της Virtus Bologna, παρότι δεν έπαιξε σε κανένα παιχνίδι η βασική τους center Astou N'Dour [5]

Την επόμενη σεζόν η ομάδα του κατέκτησε για τρίτη συνεχόμενη σεζόν το κύπελλο Ιταλίας ενω έχασε στους τελικους του πρωταθλήματος απο την Venezia [6]

Υπό τις οδηγίες του Δικαουλάκου έλαμψαν πολλά αστέρια της Ευρώπης και του γυναικείου NBA με τις πιο γνωστές εξ αυτών τις θρύλους της εθνικής Αμερικής Cappie Pondexter, Ruth Riley, Angel McCoughtry, Candice Dupree, Allie Quigley, Candace Parker, Dewanna Bonner, Erica Wheeler, Rhyne Howard, τις Αυστραλίδες Penny Tailor, Liz Cambage, κ.α..[29][30][31][32][33][34][35][36][7]

Ως προπονητής εθνικών ομάδων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Δικαιουλάκος ως προπονητής της Εθνικής Λετονίας, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2011.

Από το καλοκαίρι του 2006, ο Δικαιουλάκος εργάζεται ως βοηθός προπονητή στην Εθνική Ελλάδος Γυναικών με την οποία το 2009 κατέλαβε την 5η θέση στο Ευρωμπάσκετ γυναικών της Λετονίας. Το 2009, ως συνεργάτης του Κώστα Μίσσα στην Εθνική Νέων Ανδρών, κατέκτησε την 1η θέση και το Χρυσό Μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξήχθη στη Ρόδο.[37] Από το Φεβρουάριο του 2010 μέχρι τον Ιούλιο του 2011 εργάστηκε ως προπονητής της Εθνικής Γυναικών της Λετονίας, με την οποία κατέλαβε την 8η θέση στο Ευρωμπάσκετ 2011.[38][39]

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Ε.Ο.Κ., στις 10 Απριλίου 2013 προσελήφθη στο ρόλο του Ομοσπονδιακού Προπονητή της Εθνικής Ελλάδος Γυναικών, με πρώτη αποστολή τους προκριματικούς του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Γυναικών του 2015.[40] Η προσπάθεια στέφθηκε με επιτυχία καθώς η ομάδα τερμάτισε πρώτη στον 1ο Γύρο των Προκριματικών, λαμβάνοντας απευθείας το εισιτήριο για την κυρίως διοργάνωση.[41] Στην τελική κατάταξη του Ευρωπαϊκού, η Ελλάδα βρέθηκε στη 10η θέση, σε σύνολο 20 χωρών.[42]

Τον Οκτόβριο του 2022 ανακοινώθηκε απο την ομοσπονδία της Σλοβενίας η έναρξη της συνεργασίας τους ως ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής γυναικών της χώρας αυτής. [43]

Προσωπικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Δικαιουλάκος έχει διδάξει σε πάρα πολλά σεμινάρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως και στο ΤΕΦΑΑ Αθηνών. Μιλάει σερβοκροάτικα, αγγλικά και ισπανικά. Διατηρεί επίσης δικό του blog στο οποίο συχνά αρθρογραφεί για θέματα του μπάσκετ αλλά και της επικαιρότητας.[44] Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Η τέχνη του Scouting», του πρώτου βιβλίου στην Ελλάδα και δεύτερου στην Ευρώπη με τεχνολογία NFC στο εξώφυλλο.[45]

Μέχρι το 2021 ήταν παντρεμένος με τη διεθνή Λεττονή καλαθοσφαιρίστρια Elina Babkina. [46]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Τζώρτζης Δικαιουλάκος[νεκρός σύνδεσμος], επίσημη ιστοσελίδα Αθηναϊκού Α.Σ.
  2. ↑ «Οι «Αμαζόνες» του Αθηναϊκού που μπήκαν στο βιβλίο Γκίνες». ProtoThema. 9 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020. 
  3. ↑ Ζωιτός, Γιάννης (8 Απριλίου 2010). ««Κυπελλούχος Ευρώπης ο Αθηναϊκός»». Ιστοσελίδα Contra.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-07-06. https://web.archive.org/web/20100706163215/http://www.contra.gr/Basketball/Europe/269020.html. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2010. 
  4. ↑ ««Το πρώτο!»». Ιστοσελίδα Sportnet.gr. 8 Απριλίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-04-17. https://web.archive.org/web/20100417093447/http://www.sportnet.gr/report.php?id=220122. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2010. 
  5. ↑ Σταυρουλάκης, Γιάννης (8 Απριλίου 2010). ««Dancing Queens!!!»». Ιστοσελίδα Gazzetta.gr. http://www.gazzetta.gr/basket/basket-ellada/item/77415-dancing-queens. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2010. 
  6. ↑ «Ανέλαβε κι επίσημα τη Λότους Γκντίνια ο Δικαιουλάκος», άρθρο στον ιστότοπο του NovaΣΠΟΡ FM, 4 Ιανουαρίου 2011.
  7. ↑ 7,0 7,1 «Στη Φενέρμπαχτσε και επίσημα ο Δικαιουλάκος» Αρχειοθετήθηκε 2011-05-20 στο Wayback Machine., άρθρο στον ιστότοπο Contra.gr, 17 Μαΐου 2011.
  8. ↑ «Προπονητής της Ευρώπης ο Δικαιουλάκος». www.novasports.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020. 
  9. ↑ «Euroleague Women - Final Eight 2012». MVP247.com - THE UK'S HOME OF BASKETBALL (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020. 
  10. ↑ «Το... σήκωσε ο Δικαιουλάκος στην Τουρκία», άρθρο στον ιστότοπο SentraGoal.gr, 20 Απριλίου 2012.
  11. ↑ «Έχασε τον τίτλο από τη «Γαλατά» ο Δικαιουλάκος»[νεκρός σύνδεσμος], άρθρο στον ιστότοπο της εφημερίδας SportDay, 11 Μαρτίου 2012.
  12. ↑ «Επίσημα «τέλος» ο Δικαιουλάκος», άρθρο στον ιστότοπο του NovaΣΠΟΡ FM, 3 Ιουνίου 2012.
  13. ↑ «Ανακοινώθηκε ο Δικαιουλάκος από την Ταργκοβίστε», άρθρο στον ιστότοπο OnSports.gr, 13 Ιουνίου 2012.
  14. ↑ «Οριστικό αντίο Δικαιουλάκου στην Ταργκοβίστε!», άρθρο στον ιστότοπο WePlayBall.gr, 10 Ιανουαρίου 2013.
  15. ↑ 15,0 15,1 «Κέρδισε τη μάχη στη FIBA ο Δικαιουλάκος», άρθρο στον ιστότοπο του NovaΣΠΟΡ FM, 23 Ιανουαρίου 2014.
  16. ↑ 16,0 16,1 «Πάει Ρωσία ο Δικαιουλάκος!», άρθρο στον ιστότοπο WePlayBall.gr, 20 Νοεμβρίου 2013.
  17. ↑ «Δεύτερη θέση στη Ρωσία για Τζώρτζη και Ζωή!», άρθρο στον ιστότοπο WePlayBall.gr, 1 Μαΐου 2014.
  18. ↑ «Τέλος από τη Ναντέζντα ο Δικαιουλάκος», άρθρο στον ιστότοπο Sport24.gr, 25 Μαΐου 2015.
  19. ↑ Οκτ. 2015 21:11, Επιμέλεια: Αλέξανδρος Τρίγκας Δημοσίευση: 10. «Πήρε το Super Cup ο Δικαιουλάκος». www.sport24.gr (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020. 
  20. ↑ ««Παρελθόν» από τη Φενερ ο Δικαιουλάκος!» Αρχειοθετήθηκε 2017-04-03 στο Wayback Machine., άρθρο στον ιστότοπο Woman2Woman.gr, 2 Απριλίου 2017.
  21. ↑ «Τέλος από Φενέρ ο Δικαιουλάκος!»[νεκρός σύνδεσμος], άρθρο στον ιστότοπο BasketNet.gr, 3 Απριλίου 2017.
  22. ↑ «Το σήκωσε με τη Φενέρ ο Δικαιουλάκος!», άρθρο στον ιστότοπο του ΣΠΟΡ FM, 5 Μαρτίου 2016.
  23. ↑ «Η νέα ομάδα του Δικαιουλάκου!». ebasket.gr (στα Αγγλικά). 12 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020. 
  24. ↑ «Στην Κίνα ο Τζώρτζης». ebasket.gr (στα Αγγλικά). 12 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020. 
  25. ↑ «Ο κορυφαίος στην κορυφαία ομάδα της Ευρώπης». ebasket.gr (στα Αγγλικά). 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020. 
  26. ↑ «LDLC ASVEL Feminin v Nadezhda boxscore - EuroLeague Women 2019-20 - 11 March». FIBA.basketball (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020. 
  27. ↑ «Δικαιουλάκος: Βραβεύτηκε ως καλύτερος προπονητής της Α1 Ιταλίας - ebasket.gr» (στα Αγγλικά). 1 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2022. 
  28. ↑ «Δικαιουλάκος, Χριστινάκη: Κατέκτησε η Σκίο το Super Cup στην Ιταλία | Gazzetta». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2022. 
  29. ↑ Pepu, Coach (28 Ιανουαρίου 2010). «HOMOBASKETUS: Νίκη για τον Αθηναϊκό». HOMOBASKETUS. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2020. 
  30. ↑ «Nadezhda at the EuroLeague Women 2019-20». FIBA.basketball (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2020. 
  31. ↑ «Candace PARKER at the EuroLeague Women 2017». FIBA.basketball (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2020. 
  32. ↑ «Fenerbahce | 2016 EuroLeague Women | ARCHIVE.FIBA.COM». archive.fiba.com. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2020. 
  33. ↑ «Dewanna Bonner profile, EuroLeague Women 2015». FIBA.COM. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  34. ↑ «Fenerbahce | 2013 EuroLeague Women | ARCHIVE.FIBA.COM». archive.fiba.com. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2020. 
  35. ↑ «Fenerbahce | 2012 EuroLeague Women | ARCHIVE.FIBA.COM». archive.fiba.com. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2020. 
  36. ↑ «Chine : Elizabeth CAMBAGE s'engage avec Shanxi Xing Rui Flames | Postup.fr». www.postup.fr. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2020. 
  37. ↑ «Επίσημη ιστοσελίδα ελληνικής ομοσπονδίας καλαθοσφαίρισης». Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2010. 
  38. ↑ ««Στην εθνική Λετονίας ο Δικαιουλάκος»». Ιστότοπος SentraGoal.gr. [νεκρός σύνδεσμος]
  39. ↑ «Αποχώρησε ο Δικαιουλάκος από την εθνική Λετονίας»[νεκρός σύνδεσμος], άρθρο στον ιστότοπο Contra.gr, 3 Ιουλίου 2011.
  40. ↑ «Ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος στην Εθνική Γυναικών»[νεκρός σύνδεσμος], άρθρο στον επίσημο ιστότοπο της Ε.Ο.Κ., 10 Απριλίου 2013.
  41. ↑ «Η εθνική γυναικών προκρίθηκε στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 2015 στο μπάσκετ», άρθρο στον ιστότοπο της εφημερίδας «Τα Νέα», 25 Ιουνίου 2013.
  42. ↑ «Νίκησε το Μαυροβούνιο αλλά αποκλείστηκε η εθνική γυναικών» Αρχειοθετήθηκε 2015-07-02 στο Wayback Machine., άρθρο στον ιστότοπο της ΕΡΤ, 21 Ιουνίου 2015.
  43. ↑ «Δικαιουλάκος: Ανέλαβε την Εθνική Σλοβενίας - ebasket.gr» (στα Αγγλικά). 23 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2022. 
  44. ↑ «Coach George Dikeoulakos». coachgd.blogspot.com. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2020. 
  45. ↑ «Τζώρτζης Δικαιουλάκος: Η τέχνη του scouting». www.sepk.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  46. ↑ «Παντρεύτηκε ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος». Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζώρτζης_Δικαιουλάκος&oldid=10857377"