Τομάζο Αλμπινόνι
| Τομάζο Αλμπινόνι | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Tomaso Albinoni (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 8 Ιουνίου 1671[1][2][3] Βενετία[4][1][5] |
| Θάνατος | 17 Ιανουαρίου 1751[1][6][2] Βενετία[4][1][5] |
| Αιτία θανάτου | σακχαρώδης διαβήτης |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Βασιλική Αγίου Μάρκου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Ιδιότητα | συνθέτης[1], βιολονίστας[5], chef de chant, θεατρικός συγγραφέας[1] και συγγραφέας[5] |
| Κίνημα | μπαρόκ μουσική[1] |
| Όργανα | βιολί |
| Είδος τέχνης | όπερα και συμφωνία |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | μπαρόκ μουσική[1] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τομάζο Τζιοβάννι Αλμπινόνι (ιτ. Tomaso Giovanni Albinoni, 8 Ιουνίου 1671 – 17 Ιανουαρίου 1751) ήταν Ιταλός συνθέτης της μπαρόκ μουσικής. Μεγάλο μέρος του έργου του αποτελείται από όπερες, ενώ είναι ιδιαίτερα γνωστά και τα κονσέρτα για όμποε που συνέθεσε. Η οργανική μουσική του θεωρείται πως επηρέασε το έργο του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, ο οποίος έζησε την ίδια περίοδο με τον Αλμπινόνι.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Για την ζωή του Αλμπινόνι δεν είναι διαθέσιμες πολλές πληροφορίες. Γεννήθηκε στη Βενετία και υπήρξε γιος του εύπορου εμπόρου και ευγενούς Αντόνιο Αλμπινόνι. Σπούδασε βιολί και τραγούδι, ενώ η πρώτη του όπερα (Zenobia, regina de Palmireni) ολοκληρώθηκε στη Βενετία το 1694, μαζί με μία συλλογή από δώδεκα σονάτες (Opus 1). Μέχρι το θάνατο του πατέρα του (1709), καλλιέργησε την κλίση του στη μουσική ενώ αργότερα κατάφερε να εξελιχθεί σε επαγγελματία μουσικό, γεγονός στο οποίο συνετέλεσε η ανάληψη της οικογενειακής επιχείρησης από τους μικρότερους σε ηλικία αδελφούς του, με αποτέλεσμα να απαλλαχθεί ο ίδιος από την ευθύνη.
Κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του έμεινε στη Βενετία, ωστόσο καταγράφονται ταξίδια του, κυρίως στη Βόρεια Ευρώπη. Μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1720, δεν υπάρχουν σημαντικά στοιχεία για τη ζωή του ή την μουσική του παραγωγή. Πέθανε το 1751 στη Βενετία.
Έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην εποχή του, ο Αλμπινόνι απέκτησε φήμη ως συνθέτης της όπερας. Εκτιμάται πως ολοκλήρωσε περίπου ογδόντα όπερες, αρκετές από τις οποίες παρουσιάστηκαν σε άλλες πόλεις, όπως για παράδειγμα το Μόναχο. Το μεγαλύτερο μέρος των οπερατικών του έργων δεν διασώζεται, καθώς δεν τυπώθηκε στην εποχή του ή καταστράφηκε, σε αντίθεση με συνολικά δέκα συλλογές με οργανικά έργα του, για τα οποία είναι γνωστός σήμερα (Op.1 - Op.10). Ο Αλμπινόνι έδειξε επίσης ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο όργανο του όμποε και θεωρείται ο πρώτος Ιταλός που συνέθεσε κονσέρτα για το όργανο αυτό.
Το έργο "Αντάτζιο σε Σολ μινόρε" που αποδιδόταν στον Αλμπινόνι, στην πραγματικότητα είναι σύνθεση του ιταλού βιογράφου και μουσικολόγου Ρέμο Τζιατσόττο (Remo Giazotto, 1910-1998). Ο Giazotto, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, ενορχήστρωσε και συνέθεσε το έργο βασιζόμενος σε ένα μικρό κομμάτι χειρόγραφης παρτιτούρας του Αλμπινόνι, το οποίο περιήλθε στην κατοχή του από την Σαξονική Κρατική Βιβλιοθήκη της Δρέσδης μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Κατόπιν, συνέθεσε το αντάτζιο βασιζόμενος στο αποσπασματικό θέμα του αποσπάσματος της παρτιτούρας. Κατοχύρωσε τα δικαιώματα και δημοσίευσε το έργο το 1958, με τον τίτλο "Αντάτζιο σε Σολ μινόρε για Έγχορδα και Όργανο, σε Δύο Θεματικές Ιδέες και Μπάσο του Τομάσο Αλμπινόνι" (Adagio in G Minor for Strings and Organ, on Two Thematic Ideas and on a Figured Bass by Tomaso Albinoni)[7]. Ο Giazotto δεν εμφάνισε ποτέ το απόσπασμα της παρτιτούρας, και δεν υπάρχει καμιά επίσημη καταχώρηση της παρουσίας του στην συλλογή της Βιβλιοθήκης της Δρέσδης[8].
Η ανακάλυψη από τον μουσικολόγο Muska Mangano, τελευταίο βοηθό του Giazotto, μιας σύγχρονης αλλά ανεξάρτητης παρτιτούρας της μεταγραφής του μέρους του μπάσου και των έξι αποσπασματικών μέτρων του βιολιού "που φέρει στην πάνω δεξιά γωνία σφραγίδα που δηλώνει ξεκάθαρα την προέλευση από την Δρέσδη του πρωτότυπου από την οποία προήρθε", δίνει κάποια υποστήριξη στην αναφορά του Giazotto ότι πηγή του ήταν μια χειρόγραφη παρτιτούρα από τη Δρέσδη[9]. Η συναίνεση των ειδικών είναι ότι το Αντάτζιο είναι σύνθεση του Giazotto, όποια και να ήταν η πηγή που τον ενέπνευσε.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Michael Talbot, Tomaso Albinoni: The Venetian Composer and His World, Oxford University Press. 1994. ISBN 0-19-816420-3
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Paul de Roux: «Nouveau Dictionnaire des œuvres de tous les temps et tous les pays» (Γαλλικά) Éditions Robert Laffont. 1994. σελ. 46. ISBN-13 978-2-221-06888-5. ISBN-10 2-221-06888-2.
- ↑ 2,0 2,1 International Music Score Library Project. Category:Albinoni,_Tomaso. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ filmportal.de. 9e759380251240a8a506f773585ecc88. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 12722. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6q81kh7. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Remo Giazotto, Adagio in sol minore per archi e organo, su due spunti tematici e su un basso numerato di Tomaso Albinoni (Milan: Ricordi, 1958).
- ↑ Letter from the Saxon State Library (consultant Marina Lang), 24 September 1990, reproduced in facsimile by Wulf Dieter Lugert and Volker Schütz, "Adagio à la Albinoni", Praxis des Musikunterrichts 53 (February 1998), pp. 13–22, here p. 15.
- ↑ Nicola Schneider, "La tradizione delle opere di Tomaso Albinoni a Dresda", tesi di laurea specialistica (Cremona: Facoltà di musicologia dell'Università degli studi di Pavia, 2007): 181–86. (See discussion, post by Schneid9, for translated excerpt.)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βιογραφία και έργο του Αλμπινόνι Αρχειοθετήθηκε 2021-07-09 στο Wayback Machine.