Μετάβαση στο περιεχόμενο

Το πέταγμα της νυχτερίδας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το πέταγμα της νυχτερίδας
Una lucertola con la pelle di donna
Κινηματογραφική αφίσα
ΣκηνοθεσίαΛούτσιο Φούλτσι[1]
ΠαραγωγήΕνμόντο Αμάτι
ΣενάριοΛούτσιο Φούλτσι και Ρομπέρτο Τζιανβίτι
ΠρωταγωνιστέςΦλορίντα Μπόλκαν[2], Ζαν Σορέλ[2], Στάνλεϊ Μπέικερ[2], Ανίτα Στρίντμπεργκ[2], Λίο Τζεν[2], Σίλβια Μόντι[2], Αλμπέρτο ντε Μεντόσα[2], Πένι Μπράουν[2], Έλι Γκαλεάνι[2], Ζορζ Ριγκώ[2], Έζιο Μαράνο[2], Φράνκο Μπαλντούτσι[2], Λουίτζι Αντόνιο Γκουέρα[2], Έρζι Πάαλ[2], Τόνι Άνταμς[2], Ursel Eberz[2], Λούτσιο Φούλτσι[3], Ζαν Ντεγκράβ[3] και Τόνι Άνταμς[3]
ΜουσικήΈννιο Μορρικόνε
ΤραγούδιΈννιο Μορρικόνε
ΦωτογραφίαΛουίτζι Κουβέιλλερ
ΕνδυματολόγοςΜαουρίτσιο Κιάρι
ΔιανομήAmerican International Pictures και Netflix
Πρώτη προβολή1971[4]
Διάρκεια103 λεπτά και 99 λεπτά[5]
ΠροέλευσηΙταλία και Γαλλία[5]
ΓλώσσαΙταλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Το πέταγμα της νυχτερίδας (Πρωτότυπος τίτλος: Una lucertola con la pelle di donna) είναι μια ταινία τζάλο Ιταλικής-Ισπανικής-Γαλλικής συμπαραγωγής του 1971 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Λούτσιο Φούλτσι. Πρωταγωνιστούν: Φλορίντα Μπόλκαν, Στάνλεϊ Μπέικερ, Λέον Τζεν και η Ανίτα Στρίντμπεργκ.

Γυρισμένη στο Λονδίνο, η ταινία ακολουθεί την Κάρολ Χάμοντ, κόρη ενός σεβαστού πολιτικού, που βιώνει μια σειρά ζωντανών, ψυχεδελικών εφιάλτων που αποτελούνται από διάφορα σεξουαλικά όργια και χρήση ναρκωτικών LSD. Στα όνειρα της η Κάρολ διαπράττει μια γραφική δολοφονία μιας γειτόνισσας της και ξυπνά μετά σε μια πραγματική έρευνα της αστυνομίας για τη δολοφονία της Τζούλια Ντιούρερ.

Η ταινία κυκλοφόρησε στη Γαλλία με τον τίτλο Κάρολ [6] με την έκδοση της να είναι η μεγαλύτερη στα 101 λεπτά.[7]

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Κάρολ Χάμοντ είναι κόρη ενός δικηγόρου του Λονδίνου. Βλέπει συνεχώς εφιαλτικά όνειρα με ερωτικό περιεχόμενο. Σε αυτά τα όνειρα, κάνει έρωτα με τη φίλη της, το μοντέλο Τζούλια Ντιούρερ, και σε ένα από τα όνειρά της τη σκοτώνει με ένα μαχαίρι. Η Κάρολ αποφασίζει να επισκεφτεί τον ψυχίατρο της, όπου του αναφέρει τα όνειρά της. Ο ψυχίατρος ερμηνεύει το τελευταίο της όνειρο ως απαλλαγή από τις υποχρεώσεις της.

Την στιγμή που η Κάρολ συζητά τους εφιάλτες της με τον ψυχίατρο, η Τζούλια Ντιούρερ δολοφονείται στην πραγματικότητα, έχοντας δεχθεί πολλές μαχαιριές στο σώμα της. Τότε η Κάρολ γίνεται ο βασικός ύποπτος για τον θάνατο της Τζούλιας. Μερικοί χίπηδες είναι μάρτυρες της δολοφονίας, αλλά ήταν εθισμένοι στην χρήση του LSD και δεν μπορούν να δώσουν κάποια αξιόπιστη μαρτυρία, τους οποίους η Κάρολ τους έβλεπε και στους εφιάλτες της. Παρολά αυτά ο πατέρας της Κάρολ καταφέρνει να βγάλει την κόρη του από τη φυλακή με εγγύηση. Ο επιθεωρητής Κόρβιν ψάχνει να βρει μια άκρη για να μπορέσει να εντοπίσει τον δολοφόνο σε αυτήν την περίπτωση.

Ο σύζυγος της Κάρολ Φρανκ, που προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τα όνειρα της Κάρολ, προσπαθεί επίσης να καταλάβει πως έγινε αυτή η δολοφονία. Λίγο αργότερα, ο πατέρας της Κάρολ κατηγορείται επισήμως από τις αστυνομικές αρχές για την διάπραξη της δολοφονίας της Τζούλιας, αλλά ο ίδιος απ' ότι φαίνεται δεν μπορεί να φέρει τέτοια ντροπή και αυτοκτονεί. Στο τέλος, αποδεικνύεται ότι στην πραγματικότητα η Τζούλια δολοφονήθηκε από την ίδια την Κάρολ, η οποία είχε συνάψει μια λεσβιακή σχέση μαζί της. Η Κάρολ αφού την σκότωσε σκαρφίστηκε ένα ψυχαναλυτικό άλλοθι για να συγκαλύψει το έγκλημα της και να αποφύγει ένα σκάνδαλο.

Διανομή ρόλων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αντιδράσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία είναι ίσως η πιο διάσημη για την σκηνή στην οποία η κυρία Χάμοντ ανοίγει την πόρτα σε ένα δωμάτιο γεμάτο με σκύλους που προφανώς χρησιμοποιούνται ως πειραματόζωα. Οι κοιλιές των σκύλων είναι ανοιχτές με τις καρδιές και τα έντερα τους να είναι έξω. Η σκηνή ήταν τόσο γραφική και ρεαλιστική που αρκετά μέλη της παραγωγής αναγκάστηκαν να καταθέσουν σε ένα δικαστήριο για να διαψεύσουν την κατηγορία ότι χρησιμοποιήθηκαν πραγματικά σκυλιά στην ταινία.[8] Ο Κάρλο Ραμπάλντι, ο επικεφαλής των ειδικών εφέ, έσωσε τον σκηνοθέτη Φούλτσι που βρίσκοταν με την κατηγορία της κακοποίησης ζώων, από ποινή φυλάκισης δύο ετών, παρουσιάζοντας τα ψεύτικα εντόσθια σκύλων στο δικαστήριο σε μια φαινομενικά μη πειστική δικαστική αρχή.[8] Αυτή ήταν και η πρώτη φορά στην ιστορία του κινηματογράφου που ένας καλλιτέχνης των ειδικών εφέ έπρεπε να αποδείξει ότι το έργο του δεν ήταν πραγματικό σε δικαστήριο.

Κριτικές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ιστότοπος AllMovie ανάφερει για την ταινία ότι: «είναι ένα άγριο ψυχολογικό θρίλερ που προσφέρει πολλές παράξενες στιγμές και οι οποίες θα παραμείνουν κολλημένες στο μυαλό του θεατή».[9]

Οι κριτικές ανασκόπησης στην ιστοσελίδα Rotten Tomatoes, δίνουν βαθμολογία θετικής έγκρισης σε ποσοστό 45%, με βάση 28 κριτικές και μέση βαθμολογία 6/10.[10]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0067361/. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουλίου 2016.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 www.imdb.com/title/tt0067361/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουλίου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  4. ↑ FilmTv.it. 14048. Ανακτήθηκε στις 3  Ιουνίου 2020.
  5. ↑ 5,0 5,1 lizard-womans-skin.
  6. ↑ A Lizard in a Woman's Skin. Αρχειοθετήθηκε 2020-10-28 στο Wayback Machine. http://www.action-cut.com
  7. ↑ Thrower, Stephen (1999). Beyond Terror, the films of Lucio Fulci. FAB Press. page 276.
  8. ↑ 8,0 8,1 Rupert Jones (1 Σεπτεμβρίου 2003). «Raw dogs». guardian.co.uk. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2012. 
  9. ↑ Guarisco, Donald. «A Lizard in a Woman's Skin - Review - AllMovie». AllMovie. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2012. 
  10. ↑ «Η υποδοχή και οι κριτικές ανασκοπησεις». Rottentomatoes.com. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Το_πέταγμα_της_νυχτερίδας&oldid=9229434"