Τραϊανός Λιαντζάκης
| Τραϊανός Λιαντζάκης | |
|---|---|
 Ο οπλαρχηγός Τραϊανός Λιαντζάκης | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Δεκαετία του 1850 Ανταρτικό Φλώρινας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Μακεδονικός Αγώνας |
Ο Τραϊανός (Τράικος) Λιαντζάκης ή Λαντζάκης ήταν σημαντικός οπλαρχηγός Μακεδονομάχος από το Ζέλοβο (Αντάρτικο) Φλώρινας.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Τραϊανός Λιαντζάκης γεννήθηκε στα μέσα του 19ου αίωνα στο Ζέλοβο (Ανταρτικό) Πρεσπών του νομού Φλώρινας. Ήταν πρόκριτος του χωριού και μαζί με τα αδέρφια του, Γεώργιο, Σίμο και Μιχαήλ αγωνίστηκαν για να απωθήσουν τις Βουλγαρικές πιέσεις[1][2]. Υπήρξε μέλος της Εθνικής Επιτροπής Ζελόβου. Μαζί με τον Ναούμ Κύρου και Παύλο Κύρου σκότωσαν τον κομιτατζή Λάζο Ποπτράικωφ, ανώτατο στέλεχος του Βουλγαρικού κομιτάτου στις περιοχές Φλώρινας και Καστοριάς στα τέλη του 1903, όταν η εξέγερση του Ίλιντεν έβαινε στο τέλος της.[1][3] Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1904 ο Ευθύμιος Καούδης με το σώμα του μπήκε στο Ζέλοβο, όπου συναντήθηκε με τους αδερφούς Αναστάσιο και Φίλιππο Στέφο, στο σπίτι των οποίων φιλοξενήθηκαν και αποθήκευσαν οπλισμό. Οι Ζελοβίτες όμως, παρόλο που ο Παύλος Κύρου εγγυήθηκε για τον Ευθύμιο Καούδη, ήταν καχύποτποι και δεν τους επέτρεψαν να διαμείνουν στο χωριό. Την παρεξήγηση ανέλαβε να ξεκαθαρίσει τότε ο Τραϊανός Λιαντζάκης, ο οποίος ως προύχοντας του χωριού μετέβη στο Μοναστήρι και πήρε τη διαβεβαίωση από τον Έλληνα πρόξενο, Δημήτριο Καλλέργη ότι ο Καούδης ενεργούσε βάσει οδηγιών των Ελληνικών αρχών.[4] To ίδιο έτος ο Τραϊανός Λιαντζάκης συγκρότησε δική του ένοπλη ομάδα όπου τέθηκε επικεφαλής και έδρασε στην περιοχή Πρεσπών και Κορεστίων κατά των Βουλγαρικών ενόπλων σωμάτων έως το 1908[1][3].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σσ. 163 - 164
- ↑ «Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην γεγονότα, Αθήνα 1979». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2011.
- ↑ 3,0 3,1 Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην γεγονότα, Αθήνα 1979, σελ. 106
- ↑ Gistor, Τα σώματα του Καούδη και Μελά (Αύγουστος 1904)
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με έναν Μακεδονομάχο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |