Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τριακοντάσχοινος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χάρτης με ένδειξη των περιοχών του τριακοντάσχοινου και του δωδεκάσχοινου

Ο τριακοντάσχοινος ήταν γεωγραφικός προσδιορισμός σε χρήση στην ελληνιστική Αίγυπτο, και μετέπειτα και από την ρωμαϊκή Αίγυπτο ως triakontaschoenus, ο οποίος αντιστοιχούσε στην περιοχή (τόπο) της κάτω Νουβίας μεταξύ του πρώτου και του δευτέρου καταρράκτη του Νείλου.[1] Βορειοανατολικά της περιοχής αυτής, βρισκόταν ο δωδεκάσχοινος, ο οποίος συνήθως βρισκόταν υπό την εξουσία των φαραώ της Αιγύπτου. Η ονομασία βασίζονταν στην μονάδα μέτρησης του σχοίνου, με 30 σχοίνους να αντιστοιχούν σε έκταση περίπου 320 χιλιόμετρα[2] και 12 σε περίπου 125 χλμ.[3]

Οι όροι αυτοί δημιουργήθηκαν κατά την διακυβέρνηση του Πτολεμαίου Β´ όταν αρχικά το 275 με 274 π.Χ. επιτέθηκε στην Νουβία και νίκησε το Βασίλειο του Κους. Με τον τρόπο αυτό περιόρισε την δύναμη των Κουσιτών, και παράλληλα εξασφάλισε αρκετούς από τους φυσικούς πόρους της περιοχής ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν και χρυσωρυχεία, και οι σχετικοί όροι διατηρήθηκαν έκτοτε από τους μετέπειτα ηγεμόνες.[4][5][6]

  1. Liddell, Henry G.· Scott, Robert (1 Απριλίου 2015). Λεξικόν της ελληνικής γλώσσης - 8ος τόμος. Pelekanos Books. σελ. 58. ISBN 9786180400311. 
  2. Wacher, John (14 Οκτωβρίου 2013). The Roman World. Routledge. ISBN 9781136748448. 
  3. Török, László· Torok, Laszlo (12 Ιουλίου 2011). Hellenizing Art in Ancient Nubia 300 B.C. - AD 250 and Its Egyptian Models: A Study in "Acculturation". BRILL. ISBN 9004211284. 
  4. Török 2009, σελίδες 384–385.
  5. Török 2009, σελίδες 384, 385–386.
  6. Török 2009, σελίδες 386–388.