Μετάβαση στο περιεχόμενο

Επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001

Επεξεργασία συνδέσμων
Αυτό είναι ένα καλό λήμμα. Πατήστε εδώ για περισσότερες πληροφορίες.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001
Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας
1η σειρά: οι Δίδυμοι Πύργοι αμέσως μετά τις επιθέσεις.2η σειρά από αριστερά προς τα δεξιά: τομέας του Πενταγώνου έχει καταρρεύσει. Η πτήση 175 συντρίβεται στον νότιο πύργο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου. 3η σειρά, από αριστερά προς τα δεξιά: Ένας πυροσβέστης ζητά βοήθεια. Ένας κινητήρας από την πτήση 93.Κάτω σειρά: Η σύγκρουση της πτήσης 77 με το Πεντάγωνο, όπως καταγράφηκε απο της κάμερες ασφαλείας του Πενταγώνου.
Ημερομηνία11 Σεπτεμβρίου 2001, πριν 23 έτη (2001-09-11)
Στόχοι
Μέθοδοι
Απολογισμός
Απώλειες2.996
(2.977 θύματα + 19 τρομοκράτες της Αλ Κάιντα)
Τραυματίες25.000[1]
Κατηγορούμενοι
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν σειρά τεσσάρων συντονισμένων τρομοκρατικών επιθέσεων από την ισλαμιστική τρομοκρατική οργάνωση Αλ Κάιντα[3][4] εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

Εκείνο το πρωί, τέσσερα επιβατικά αεροσκάφη που ταξίδευαν από τις βορειοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες στην Καλιφόρνια, κατελήφθηκαν εν πτήση από 19 τρομοκράτες της Αλ Κάιντα. Οι αεροπειρατές ήταν οργανωμένοι σε τρεις ομάδες πέντε αεροπειρατών και μία ομάδα τεσσάρων. Κάθε ομάδα είχε έναν αεροπειρατή που είχε λάβει εκπαίδευση πιλότου, ο οποίος ανέλαβε τον έλεγχο του αεροσκάφους. Ο ρητός στόχος τους ήταν να καταρρίψουν κάθε αεροπλάνο σε ένα εξέχον αμερικανικό κτίριο, προκαλώντας τεράστιες απώλειες και μερική ή πλήρη καταστροφή των κτιρίων στόχων.

Το πρώτο αεροπλάνο που έπληξε τον στόχο του ήταν η πτήση 11 της American Airlines. Κατέπεσε στο Βόρειο Πύργο του συγκροτήματος του Παγκοσμίου Κέντρου Εμπορίου στο Κάτω Μανχάταν στις 8:46 π.μ. τοπική ώρα. Δεκαεπτά λεπτά αργότερα στις 9:03 π.μ., ο Νότιος Πύργος του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου χτυπήθηκε από την πτήση 175 της United Airlines. Και οι δύο πύργοι των 110 ορόφων κατέρρευσαν μέσα σε μία ώρα και σαράντα δύο λεπτά, οδηγώντας στην κατάρρευση των άλλων κτιρίων του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, συμπεριλαμβανομένου του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου 7, και καταστρέφοντας σημαντικά τα γύρω κτίρια.

Μια τρίτη πτήση, η πτήση 77 της American Airlines, που απογειώθηκε από το Διεθνές Αεροδρόμιο Ντάλες, κατελήφθη πάνω από το Οχάιο. Στις 9:37 π.μ., συνετρίβη στη δυτική πλευρά του Πενταγώνου (έδρα του αμερικανικού στρατού) στην κομητεία Άρλινγκτον της Βιρτζίνια, προκαλώντας τη μερική κατάρρευση της πλευράς του κτιρίου. Η τέταρτη και τελευταία πτήση, η πτήση 93 της United Airlines, πετούσε με κατεύθυνση την Ουάσινγκτον. Αυτή η πτήση ήταν η μόνη που δεν χτύπησε τον στόχο της, αντίθετα συνετρίβη σε ένα χωράφι κοντά στο Σάνκσβιλ της Πενσυλβάνια στις 10:03 π.μ. Οι επιβάτες του αεροπλάνου προσπάθησαν να ανακτήσουν τον έλεγχο του αεροσκάφους από τους αεροπειρατές και τελικά απομάκρυναν την πτήση από τον επιδιωκόμενο στόχο. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στόχος της πτήσης 93 ήταν είτε ο Λευκός Οίκος είτε το Καπιτώλιο των ΗΠΑ.

Αμέσως μετά τις επιθέσεις, οι υποψίες έπεσαν στην Αλ Κάιντα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες απάντησαν επισήμως ξεκινώντας τον Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας και εισέβαλαν στο Αφγανιστάν για να καθαιρέσουν τους Ταλιμπάν, οι οποίοι δεν είχαν συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις των ΗΠΑ για την αποβολή της Αλ Κάιντα από το Αφγανιστάν και την έκδοση του ηγέτη της Αλ Κάιντα, Οσάμα Μπιν Λάντεν. Αν και ο Μπιν Λάντεν αρνήθηκε αρχικά οποιαδήποτε εμπλοκή, το 2004 ανέλαβε επίσημα την ευθύνη για τις επιθέσεις.[2] Η Αλ Κάιντα και ο Μπιν Λάντεν ανέφεραν ως κίνητρο την υποστήριξη των ΗΠΑ προς το Ισραήλ, την παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων στη Σαουδική Αραβία και τις κυρώσεις κατά του Ιράκ. Ξεφεύγοντας της σύλληψης για σχεδόν μια δεκαετία, ο Μπιν Λάντεν εντοπίστηκε σε ένα κρησφύγετο στο Αμποταμπάντ του Πακιστάν και στη συνέχεια σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «δόρυ του Ποσειδώνα».

Η καταστροφή του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου και των κοντινών δομών έβλαψε σοβαρά την οικονομία της Νέας Υόρκης και δημιούργησε παγκόσμια οικονομική ύφεση. Πολλές χώρες ενίσχυσαν την αντιτρομοκρατική νομοθεσία τους και διεύρυναν τις εξουσίες των υπηρεσιών επιβολής του νόμου και των υπηρεσιών πληροφοριών για την πρόληψη των τρομοκρατικών επιθέσεων. Ο πολιτικός εναέριος χώρος των ΗΠΑ και του Καναδά έκλεισε μέχρι τις 13 Σεπτεμβρίου, ενώ οι συναλλαγές στη Γουόλ Στριτ διεκόπηκαν μέχρι τις 17 Σεπτεμβρίου. Ακολούθησαν πολλά κλεισίματα, εκκενώσεις και ακυρώσεις, από σεβασμό ή φόβο για περαιτέρω επιθέσεις. Ο καθαρισμός του χώρου του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 2002 και το Πεντάγωνο επισκευάστηκε μέσα σε ένα χρόνο. Η κατασκευή του συγκροτήματος που αντικατέστησε το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2006 και το κτίριο άνοιξε τον Νοέμβριο του 2014.[5][6]

Οι επιθέσεις οδήγησαν σε 2.977 θανάτους, πάνω από 25.000 τραυματισμούς και σημαντικές μακροπρόθεσμες συνέπειες για την υγεία, εκτός από τουλάχιστον $ 10 δισεκατομμύρια ζημιές σε υποδομές και ιδιοκτησίες.[7][8] Παραμένει η πιο θανατηφόρα τρομοκρατική επίθεση στην ανθρώπινη ιστορία και το πιο θανατηφόρο περιστατικό για τους πυροσβέστες και τους αστυνομικούς στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, με 340[9] και 72 νεκρούς,[10][11] αντίστοιχα. Έχουν κατασκευαστεί πολυάριθμα μνημεία, όπως το Εθνικό Μνημείο και Μουσείο της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη, το Μνημείο του Πενταγώνου στην κομητεία Άρλινγκτον της Βιρτζίνια και το Εθνικό Μνημείο Πτήσης 93 στο σημείο συντριβής στην Πενσυλβάνια.

Υπόβαθρο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αλ Κάιντα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η προέλευση της Αλ Κάιντα μπορεί να εντοπιστεί το 1979 όταν η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε στο Αφγανιστάν. Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν ταξίδεψε στο Αφγανιστάν και βοήθησε να οργανώσει Άραβες μουτζαχεντίν για να αντισταθούν στους Σοβιετικούς.[12] Υπό την καθοδήγηση του Αϊμάν αλ-Ζαουαχίρι, ο Μπιν Λάντεν έγινε πιο ριζοσπαστικός.[13] Το 1996, ο Μπιν Λάντεν εξέδωσε τον πρώτο του φετφά, καλώντας Αμερικανούς στρατιώτες να φύγουν από τη Σαουδική Αραβία.[14]

Σε ένα δεύτερο φετφά το 1998, ο Μπιν Λάντεν παρουσίασε τις αντιρρήσεις του στην αμερικανική εξωτερική πολιτική σε σχέση με το Ισραήλ, καθώς και τη συνεχιζόμενη παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων στη Σαουδική Αραβία μετά τον πόλεμο του Κόλπου.[15] Ο Μπιν Λάντεν χρησιμοποίησε ισλαμικά κείμενα για να παροτρύνει τους Μουσουλμάνους να επιτεθούν στους Αμερικανούς μέχρι οι απαιτήσεις του να ικανοποιηθούν. Οι μουσουλμάνοι νομικοί μελετητές «έχουν συμφωνήσει ομόφωνα σε όλη την ισλαμική ιστορία ότι η τζιχάντ είναι ατομικό καθήκον εάν ο εχθρός καταστρέψει τις μουσουλμανικές χώρες», σύμφωνα με τον Μπιν Λάντεν.[15][16]

Οσάμα μπιν Λάντεν.

Ο Μπιν Λάντεν ενορχήστρωσε τις επιθέσεις. Αρχικά αρνήθηκε τη συμμετοχή του, αλλά αργότερα ανακάλεσε τις ψευδείς δηλώσεις του.[17][18][19] Το Al Jazeera μετέδωσε μια δήλωση του στις 16 Σεπτεμβρίου 2001: «Τονίζω ότι δεν έχω πραγματοποιήσει αυτήν την πράξη, η οποία φαίνεται ότι πραγματοποιήθηκε από άτομα με το δικό τους κίνητρο».[20] Τον Νοέμβριο του 2001, οι αμερικανικές δυνάμεις ανακάλυψαν μια βιντεοκασέτα από ένα κατεστραμμένο σπίτι στο Τζαλαλαμπάντ, στο Αφγανιστάν. Στο βίντεο, ο Μπιν Λάντεν φαίνεται να μιλάει με τον Χαλέντ αλ Χάρμπι και παραδέχεται ότι γνώριζε τις επιθέσεις.[21] Στις 27 Δεκεμβρίου 2001, κυκλοφόρησε ένα δεύτερο βίντεο του Μπιν Λάντεν.

Λίγο πριν από τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2004, ο Μπιν Λάντεν χρησιμοποίησε μια ηχογραφημένη δήλωση για να αναγνωρίσει δημόσια τη συμμετοχή της Αλ Κάιντα στις επιθέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παραδέχτηκε την άμεση σχέση του με τις επιθέσεις.

Ο Χαλίντ Σεΐχ Μοχάμεντ μετά τη σύλληψή του το 2003.

Ο δημοσιογράφος Γιόσρι Φούντα του αραβικού τηλεοπτικού καναλιού Al Jazeera ανέφερε ότι τον Απρίλιο του 2002, ο Χαλίντ Σεϊχ Μοχάμαντ παραδέχτηκε τη συμμετοχή του στις επιθέσεις, μαζί με τον Ράμζι μπιν αλ-Σιμπ.[22][23][24] Η έκθεση της Επιτροπής της 9/11 του 2004 καθόρισε ότι η εχθρότητα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες που ένιωθε ο Μοχάμαντε, ο κύριος αρχιτέκτονας των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου, προήλθε από τη «βίαιη διαφωνία του με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ που ευνοεί το Ισραήλ».[25] Ο Μοχάμεντ ήταν επίσης σύμβουλος και χρηματοδότης της βομβιστικής επίθεσης του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου του 1993 και θείος του Ραμζί Γιούσεφ, του κύριου βομβιστή σε εκείνη την επίθεση.[26][27]

Ο Μοχάμεντ συνελήφθη την 1η Μαρτίου 2003, στο Ραβαλπίντι του Πακιστάν, από Πακιστανούς αξιωματούχους ασφαλείας που συνεργάζονταν με τη CIA. Στη συνέχεια κρατήθηκε σε πολλές μυστικές φυλακές της CIA και στον κόλπο του Γκουαντάναμο, όπου ανακρίθηκε και βασανίστηκε με μεθόδους, συμπεριλαμβανομένων του εικονικού πνιγμού.[28][29] Κατά τη διάρκεια των ακροάσεων των ΗΠΑ στον κόλπο του Γκουαντάναμο τον Μάρτιο του 2007, ο Μοχάμεντ ομολόγησε ξανά την ευθύνη του για τις επιθέσεις, δηλώνοντας ότι «ήταν υπεύθυνος για την επιχείρηση της 11ης Σεπτεμβρίου από το Α έως το Ω» και ότι η δήλωσή του δεν έγινε υπό πίεση.[30][31]

Στην «Αντικατάσταση μαρτυρίας του Χαλίντ Σεΐχ Μοχάμεντ» από τη δίκη του Ζακάρια Μουσάουι, πέντε άτομα αναγνωρίζονται ότι είχαν πλήρη επίγνωση των λεπτομερειών της επιχείρησης. Είναι ο Μπιν Λάντεν, ο Χαλίντ Σεϊχ Μοχάμαντ, ο Ραμζί μπιν αλ-Σιμπ, ο Αμπού Τουράμπ αλ-Ουρντούνι και ο Μοχάμεντ Ατέφ.[32] Μέχρι σήμερα, μόνο περιφερειακά στοιχεία έχουν δικαστεί ή καταδικαστεί για τις επιθέσεις.

Κίνητρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η δήλωση του Οσάμα Μπιν Λάντεν για ιερό πόλεμο εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών και ο ένας φετφάς που υπέγραψε το 1998 ο Μπιν Λάντεν και άλλοι, που ζητούσε τη δολοφονία των Αμερικανών,[33] θεωρούνται από τους ερευνητές ως απόδειξη του κινήτρου του.[34]

Τον Νοέμβριο του 2002 στην «Επιστολή στην Αμερική» ο Μπιν Λάντεν δήλωνε ρητά ότι τα κίνητρα της Αλ Κάιντα για τις επιθέσεις περιλαμβάνουν:

  • Υποστήριξη των ΗΠΑ προς το Ισραήλ[35][36]
  • Υποστήριξη για τις «επιθέσεις εναντίον μουσουλμάνων» στη Σομαλία
  • Υποστήριξη των Φιλιππίνων εναντίον Μουσουλμάνων στην εξέγερση των Μόρο
  • Υποστήριξη της ισραηλινής «επιθετικότητας» κατά των μουσουλμάνων στον Λίβανο
  • Υποστήριξη των ρωσικών «θηριωδιών κατά μουσουλμάνων» στην Τσετσενία
  • Οι φιλοαμερικανικές κυβερνήσεις στη Μέση Ανατολή (που «ενεργούν ως πράκτορές σας») είναι ενάντια στα μουσουλμανικά συμφέροντα
  • Υποστήριξη της ινδικής «καταπίεσης κατά των μουσουλμάνων» στο Κασμίρ
  • Η παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων στη Σαουδική Αραβία[37]
  • Κυρώσεις κατά του Ιράκ[35]

Μετά τις επιθέσεις, ο Μπιν Λάντεν και ο αλ-Ζαουαχίρι κυκλοφόρησαν επιπλέον βιντεοκασέτες και ηχογραφήσεις, μερικές από τις οποίες επανέλαβαν αυτούς τους λόγους για τις επιθέσεις. Δύο ιδιαίτερα σημαντικές δημοσιεύσεις ήταν το «Γράμμα προς την Αμερική» του Μπιν Λάντεν το 2002[38] και μια βιντεοκασέτα του Μπιν Λάντεν το 2004.[39]

Ο Μπιν Λάντεν ερμήνευσε τον Μωάμεθ ότι απαγόρευσε τη «μόνιμη παρουσία απίστων στην Αραβία».[40] Το 1996, ο Μπιν Λάντεν εξέδωσε έναν φετφά ζητώντας από τα αμερικανικά στρατεύματα να φύγουν από τη Σαουδική Αραβία. Το 1998, η Αλ Κάιντα έγραψε «για πάνω από επτά χρόνια οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέχουν τα εδάφη του Ισλάμ στα πιο ιερά μέρη, την Αραβική Χερσόνησο, λεηλατούν τα πλούτη της, υπαγορεύουν στους ηγεμόνες τους, ταπεινώνουν τον λαό τους, τρομοκρατούν τους γείτονές τους και μετατρέποντας τις βάσεις της στη Χερσόνησο σε αιχμή του δόρατος μέσω της οποίας θα πολεμήσουν τους γειτονικούς μουσουλμανικούς λαούς».[41]

Το 2004, ο Μπιν Λάντεν ισχυρίστηκε ότι συνέλαβε την ιδέα της καταστροφής των πύργων για πρώτη φορά το 1982, όταν έγινε μάρτυρας των ισραηλινών βομβαρδισμών πολυώροφων πολυκατοικιών κατά τη διάρκεια του πολέμου του Λιβάνου το 1982.[42][43] Ορισμένοι αναλυτές, συμπεριλαμβανομένων των Μιρσχάιμερ και Γουόλτ, υποστήριξαν επίσης ότι η υποστήριξη των ΗΠΑ στο Ισραήλ ήταν ένα κίνητρο για τις επιθέσεις.[44][45] Το 2004 και το 2010, ο Μπιν Λάντεν συνέδεσε ξανά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου με την υποστήριξη των ΗΠΑ στο Ισραήλ, αν και το μεγαλύτερο μέρος της επιστολής εξέφραζε την περιφρόνηση του Μπιν Λάντεν προς τον Πρόεδρο Μπους και την ελπίδα του Μπιν Λάντεν να «καταστρέψει και να χρεοκοπήσει» τις ΗΠΑ.[46][47]

Σχεδίαση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ground zero and surrounding area as seen from directly above depicting where the two planes impacted the towers
Χάρτης που δείχνει τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους (τα αεροπλάνα δεν είναι υπό κλίμακα).

Οι επιθέσεις σχεδιάστηκαν από τον Χαλίντ Σεΐχ Μοχάμεντ, ο οποίος τις παρουσίασε για πρώτη φορά στον Οσάμα Μπιν Λάντεν το 1996.[48] Εκείνη την εποχή, ο Μπιν Λάντεν και η Αλ Κάιντα βρίσκονταν σε μια μεταβατική περίοδο, έχοντας μόλις μεταφερθεί στο Αφγανιστάν από το Σουδάν. Οι βομβιστικές επιθέσεις σε αμερικανικές πρεσβείες στην Αφρική το 1998 και ο φετφάς του Μπιν Λάντεν τον Φεβρουάριο του 1998 αποτέλεσαν σημείο καμπής της τρομοκρατικής λειτουργίας της Αλ Κάιντα,[49] καθώς ο Μπιν Λάντεν σκόπευε να επιτεθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στα τέλη του 1998 ή στις αρχές του 1999, ο Μπιν Λάντεν έδωσε την έγκριση στον Μοχάμεντ να προχωρήσει στην οργάνωση του σχεδίου.[50] Ο Μοχάμεντ, ο Μπιν Λάντεν και ο αναπληρωτής του Μπιν Λάντεν, Μοχάμεντ Άτεφ πραγματοποίησαν σειρά συναντήσεων στις αρχές του 1999.[51] Ο Άτεφ παρείχε επιχειρησιακή υποστήριξη, συμπεριλαμβανομένων επιλογών στόχων και βοηθώντας στην οργάνωση των ταξιδιών των αεροπειρατών. Ο Μπιν Λάντεν απέρριψε πιθανούς στόχους όπως ο Πύργος U.S. Bank στο Λος Άντζελες λόγω έλλειψης χρόνου.[52][53]

Διάγραμμα που δείχνει τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους.
Απεικόνιση που δείχνει τις θέσεις των αεροσκαφών κατά την πρόσκρουση.

Ο Μπιν Λάντεν παρείχε ηγετική και οικονομική υποστήριξη και συμμετείχε στην επιλογή των συμμετεχόντων.[54] Αρχικά επέλεξε τον Ναουάφ αλ Χαζμί και τον Χαλίντ αλ Μιχντάρ, και οι δύο έμπειροι τζιχαντιστές που είχαν πολεμήσει στη Βοσνία. Ο Χαμζί και ο Μιχντάρ έφτασαν στις Ηνωμένες Πολιτείες στα μέσα Ιανουαρίου 2000. Στις αρχές του 2000, ο Χάμζι και Μιχντάρ έκαναν μαθήματα πτήσης στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια, αλλά και οι δύο μιλούσαν ελάχιστα αγγλικά, είχαν κακή απόδοση στα μαθήματα πτήσης και τελικά υπηρέτησαν ως δευτερεύοντες αεροπειρατές.[53][55]

Στα τέλη του 1999, μια ομάδα ανδρών από το Αμβούργο της Γερμανίας έφτασε στο Αφγανιστάν. Η ομάδα περιελάμβανε τον Μοχάμεντ Άτα, τον Μαρουάν αλ-Σέχι, τον Ζιάντ Τζαράχ και τον Ράμζι μπιν αλ-Σιμπ.[56] Ο Μπιν Λάντεν επέλεξε αυτούς τους άνδρες επειδή ήταν μορφωμένοι, μπορούσαν να μιλούν αγγλικά και είχαν εμπειρία στη Δύση.[53] Οι νεοσύλλεκτοι ελέγχονταν τακτικά για ειδικές δεξιότητες και οι ηγέτες της Αλ Κάιντα ανακάλυψαν κατά συνέπεια ότι ο Χάνι Χαντζούρ είχε ήδη άδεια πιλότου εμπορικού αεροσκάφους.[53] Ο Μοχάμεντ είπε αργότερα ότι βοήθησε τους αεροπειρατές να κρυφτούν, διδάσκοντάς τους πώς να παραγγέλνουν φαγητό σε εστιατόρια και να ντύνονται με δυτικά ρούχα.[57]

Ο Χαντζούρ έφτασε στο Σαν Ντιέγο στις 8 Δεκεμβρίου 2000 και συναντήθηκε με τον Χάζμι.[58] :6–7 Σύντομα έφυγαν για την Αριζόνα, όπου ο Χαντζούρ πραγματοποίησε μαθήματα επανεκπαίδευσης.[58] :7 Ο Μαρουάν αλ-Σέχι έφτασε στα τέλη Μαΐου 2000, ο Άτα έφτασε στις 3 Ιουνίου 2000 και ο Τζαράχ έφτασε στις 27 Ιουνίου 2000.[58] :6 Ο Μπιν αλ-Σιμπ υπέβαλε αρκετές φορές αίτηση για βίζα στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά ως Υεμένιος, απορρίφθηκε λόγω ανησυχιών ότι θα παρέμενε περισσότερο από τη διάρκεια της βίζας του.[58] :4, 14 Ο Μπιν αλ-Σιμπ έμεινε στο Αμβούργο, συντονίζοντας τον Άτα και τον Μοχάμεντ.[58] :16 Τα τρία μέλη του πυρήνα του Αμβούργου έκαναν μαθήματα πτήσης στη Νότια Φλόριντα στην Huffman Aviation.[58] :6

Την άνοιξη του 2001, οι δευτερεύοντες αεροπειρατές άρχισαν να φτάνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.[59] Τον Ιούλιο του 2001, ο Άτα συναντήθηκε με τον μπιν αλ-Σιμπ στην Ισπανία, όπου συντόνισαν λεπτομέρειες της επιχείρησης, συμπεριλαμβανομένης της τελικής επιλογής στόχου. Ο Μπιν αλ-Σιμπ διαβίβασε επίσης την επιθυμία του Μπιν Λάντεν να πραγματοποιηθούν οι επιθέσεις το συντομότερο δυνατό.[60] Ορισμένοι από τους αεροπειρατές έλαβαν διαβατήρια από διεφθαρμένους Σαουδάραβες αξιωματούχους που ήταν οικογενειακά μέλη ή χρησιμοποίησαν πλαστά διαβατήρια για να εισέλθουν.[61]

Θεωρείται ότι η 11η Σεπτεμβρίου επιλέχθηκε από τους αεροπειρατές ως την ημερομηνία της επίθεσης λόγω της ομοιότητάς της με το 9-1-1, τον αριθμό τηλεφώνου για την αναφορά καταστάσεων έκτακτης ανάγκης στις ΗΠΑ. Ωστόσο, ο Λόρενς Ράιτ έγραψε ότι οι αεροπειρατές επέλεξαν την ημερομηνία στην οποίο ο Ιωάννης Γ΄ Σομπιέσκι, βασιλιάς της Πολωνίας και μεγάλος δούκας της Λιθουανίας, ξεκίνησε τη μάχη που απέκρουσε τον μουσουλμανικό στρατό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που προσπαθούσε να καταλάβει τη Βιέννη στις 11 Σεπτεμβρίου 1683. Κατά τη διάρκεια του 1683, η Βιέννη ήταν η έδρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Μοναρχίας των Αψβούργων, και οι δύο μεγάλες δυνάμεις στην Ευρώπη εκείνη την εποχή. Για τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, αυτή ήταν μια ημερομηνία κατά την οποία η Δύση άρχισε να κυριαρχεί επί του Ισλάμ, και επιτιθέμενος αυτήν την ημερομηνία, ήλπιζε να κάνει ένα βήμα για τη «νίκη» του Ισλάμ στον πόλεμο για παγκόσμια ισχύ και επιρροή.[62]

Επιθέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι διαδρομές πτήσης των τεσσάρων αεροπλάνων.

Νωρίς το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, 19 αεροπειρατές ανέλαβαν τον έλεγχο τεσσάρων εμπορικών αεροπλάνων (δύο Boeing 757 και δύο Boeing 767) καθ 'οδόν προς την Καλιφόρνια (τρία από αυτά κατευθύνθηκαν στο LAX στο Λος Άντζελες και ένα στο SFO στο Σαν Φρανσίσκο) αφότου απογειώθηκαν από το Διεθνές Αεροδρόμιο Λόγκαν στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης, το Διεθνές Αεροδρόμιο Νίουαρκ Λίμπερτι στο Νιούαρκ, Νιου Τζέρσεϊ και το Διεθνές Αεροδρόμιο Ουάσινγκτον Ντάλες στη Βιρτζίνια.[63] Για την αεροπειρατεία επιλέχθηκαν μεγάλα αεροπλάνα με μακρινές πτήσεις επειδή θα ήταν γεμάτα με καύσιμα.[64]

Οι τέσσερις πτήσεις ήταν:

  • Πτήση 11 της American Airlines: το αεροσκάφος Boeing 767, αναχώρησε από το αεροδρόμιο Λόγκαν στις 7:59 π.μ. καθ 'οδόν για το Λος Άντζελες με 11 άτομα πλήρωμα και 76 επιβάτες, χωρίς να περιλαμβάνονται πέντε αεροπειρατές. Οι αεροπειρατές πέταξαν το αεροπλάνο στη βόρεια πρόσοψη του Βόρειου Πύργου του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στη Νέα Υόρκη στις 8:46 π.μ..
  • Πτήση 175 της United Airlines : το αεροσκάφος Boeing 767, αναχώρησε από το αεροδρόμιο Λόγκαν στις 8:14 π.μ. καθ 'οδόν για το Λος Άντζελες με πλήρωμα εννέα ατόμων και 51 επιβάτες, χωρίς να περιλαμβάνονται οι πέντε αεροπειρατές. Οι αεροπειρατές πέταξαν το αεροπλάνο στη νότια πρόσοψη του Νότιου Πύργου του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στη Νέα Υόρκη στις 9:03 π.μ.
  • Πτήση 77 της American Airlines: το αεροσκάφος Boeing 757, αναχώρησε από το Διεθνές Αεροδρόμιο Ουάσινγκτον Ντάλες στις 8:20 π.μ. καθ 'οδόν για το Λος Άντζελες με πλήρωμα έξι ατόμων και 53 επιβάτες, χωρίς να περιλαμβάνονται οι πέντε αεροπειρατές. Οι αεροπειρατές πέταξαν το αεροπλάνο στη δυτική πρόσοψη του Πενταγώνου στην κομητεία Άρλινγκτον της Βιρτζίνια, στις 9:37 π.μ.
  • Πτήση 93 της United Airlines: το αεροσκάφος Boeing 757, αναχώρησε από το Διεθνές Αεροδρόμιο Νιούαρκ στις 8:42 π.μ. καθ 'οδόν για το Σαν Φρανσίσκο, με πλήρωμα επτά ατόμων και 33 επιβάτες, χωρίς να περιλαμβάνονται οι τέσσερις αεροπειρατές. Καθώς οι επιβάτες προσπαθούσαν να υποτάξουν τους αεροπειρατές, το αεροσκάφος συνετρίβη σε ένα χωράφι στο Στόνικρικ Τάουνσιπ κοντά στο Σάκβιλ, Πενσιλβάνια, στις 10:03 π.μ.

Οι τέσσερις προσκρούσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων όπως φαίνεται από τον ποταμό Χάντσον στο Νίου Τζέρσεϊ.

Στις 8:46 πμ, πέντε αεροπειρατές κατέρριψαν την πτήση 11 της American Airlines στη βόρεια πρόσοψη του Βόρειου Πύργου του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου. Στις 9:03 π.μ., άλλοι πέντε αεροπειρατές κατέρριψαν την πτήση 175 της United Airlines στη νότια πρόσοψη του Νότιου Πύργου.[65][66] Πέντε αεροπειρατές έριξαν την πτήση 77 της American Airlines στο Πεντάγωνο(Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ΗΠΑ) στις 9:37 π.μ.[67] Η τέταρτη πτήση, η πτήση 93 της United Airlines, συνετρίβη κοντά στο Σάνκσβιλ της Πενσυλβάνια, νοτιοανατολικά του Πίτσμπουργκ, στις 10:03 το πρωί αφού οι επιβάτες πολέμησαν με τους τέσσερις αεροπειρατές. Ο στόχος της πτήσης 93 πιστεύεται ότι ήταν είτε το Καπιτώλιο είτε ο Λευκός Οίκος.[68] Ο καταγραφέας φωνής του πιλοτηρίου της πτήσης 93 αποκάλυψε ότι το πλήρωμα και οι επιβάτες προσπάθησαν να πάρουν τον έλεγχο του αεροπλάνου από τους αεροπειρατές αφού έμαθαν μέσω τηλεφωνικών κλήσεων ότι οι πτήσεις 11, 77 και 175 είχαν πέσει πάνω σε κτίρια εκείνο το πρωί.[69] Μόλις έγινε φανερό ότι οι επιβάτες ενδέχεται να αποκτήσουν τον έλεγχο, οι αεροπειρατές έστρεψαν το αεροπλάνο και το συνέτριψαν σκόπιμα.[70][71]

Η βόρεια όψη του Νότιου Πύργου αμέσως μετά τη συντριβή της πτήσης 175 της United Airlines.

Μερικοί επιβάτες και μέλη του πληρώματος που κάλεσαν από το αεροσκάφος χρησιμοποιώντας την τηλεφωνική υπηρεσία καμπίνας και κινητά τηλέφωνα παρείχαν λεπτομέρειες. Υπήρχαν αρκετοί αεροπειρατές σε κάθε αεροπλάνο, οι οποίοι χρησιμοποίησαν δακρυγόνα ή σπρέι πιπεριού για να καταστείλουν τις αεροσυνοδούς και κάποιοι επιβαίνοντες είχαν μαχαιρωθεί.[72] Οι αναφορές ανέφεραν ότι αεροπειρατές μαχαίρωσαν και σκότωσαν πιλότους, αεροσυνοδούς και έναν ή περισσότερους επιβάτες.[63][73] Σύμφωνα με την τελική έκθεση της Επιτροπής της 11ης Σεπτεμβρίου, οι αεροπειρατές είχαν αγοράσει πολυεργαλεία χειρός και διάφορα μαχαίρια τύπου πεταλούδας με λεπίδες που κλειδώνουν (τα οποία δεν απαγορεύονταν στους επιβάτες εκείνη τη στιγμή), αλλά δεν βρέθηκαν ανάμεσα στα υπάρχοντά τους.[74][75] Μία αεροσυνοδός στην πτήση 11, ένας επιβάτης στην πτήση 175 και οι επιβάτες στην πτήση 93 δήλωσαν ότι οι αεροπειρατές είχαν βόμβες, αλλά ένας από τους επιβάτες είπε ότι πίστευε ότι οι βόμβες ήταν ψεύτικες. Το FBI δεν βρήκε ίχνη εκρηκτικών στα σημεία της συντριβής και η Επιτροπή της 11ης Σεπτεμβρίου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι βόμβες ήταν πιθανώς ψεύτικες.[63]

Πλάνο κάμερας ασφαλείας που δείχνει την πτήση 77 της American Airlines να χτυπά το Πεντάγωνο.[76]

Τρία κτίρια στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου κατέρρευσαν λόγω δομικής βλάβης που προκλήθηκε από πυρκαγιά. Ο νότιος πύργος κατέρρευσε στις 9:59 π.μ. ενώ έκαιγε για 56 λεπτά από φωτιά που προκλήθηκε από την πρόσκρουση της πτήσης 175 της United Airlines και την έκρηξη των καυσίμων της. Ο Βόρειος Πύργος κατέρρευσε στις 10:28 το πρωί μετά από 102 λεπτά.[77] Όταν κατέρρευσε ο Βόρειος Πύργος, τα συντρίμμια έπεσαν στο κοντινό Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου 7, καταστρέφοντας το κτίριο και προκαλώντας πυρκαγιές. Αυτές οι φωτιές έκαιγαν για ώρες, θέτοντας σε κίνδυνο τη δομική ακεραιότητα του κτιρίου και το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου 7 κατέρρευσε στις 5:21 μ.μ.[78][79] Η δυτική πλευρά του Πενταγώνου υπέστη σημαντικές ζημιές.

Στις 9:42 π.μ., η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αεροπορίας (FAA) καθήλωσε όλα τα πολιτικά αεροσκάφη εντός των ηπειρωτικών ΗΠΑ και τα πολιτικά αεροσκάφη που ήταν ήδη σε πτήση διατάχθηκε να προσγειωθούν αμέσως.[80] Όλα τα διεθνή πολιτικά αεροσκάφη είτε γύρισαν πίσω είτε ανακατευθύνθηκαν σε αεροδρόμια στον Καναδά ή στο Μεξικό και τους απαγορεύτηκε η προσγείωση στο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών για τρεις ημέρες.[81] Οι επιθέσεις δημιούργησαν εκτεταμένη σύγχυση στους ειδησεογραφικούς οργανισμούς και τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας. Μεταξύ των ανεπιβεβαίωτων και συχνά αντιφατικών αναφορών ειδήσεων που μεταδίδονταν όλη την ημέρα, ένα από τα πιο διαδεδομένα είπε ότι ένα αυτοκίνητο -βόμβα είχε εκραγεί στην έδρα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην Ουάσινγκτον.[82] Ένα άλλο αεροσκάφος (Delta Air Lines Flight 1989) ήταν ύποπτο ότι ήταν θύμα αεροπειρατείας, αλλά το αεροσκάφος απάντησε στους ελεγκτές και προσγειώθηκε με ασφάλεια στο Κλίβελαντ του Οχάιο.[83]

Σε μια συνέντευξη τον Απρίλιο του 2002, ο Χαλίντ Σεΐχ Μοχάμεντ και ο Ράμζι μπιν αλ-Σιμπ, οι οποίοι πιστεύεται ότι οργάνωσαν τις επιθέσεις, δήλωσαν ότι ο στόχος της πτήσης 93 ήταν το Καπιτώλιο των Ηνωμένων Πολιτειών και όχι ο Λευκός Οίκος.[84] Κατά το στάδιο του σχεδιασμού των επιθέσεων, ο Μοχάμεντ Άτα, (αεροπειρατής και πιλότος της πτήσης 11) θεώρησε ότι ο Λευκός Οίκος μπορεί να ήταν πολύ δύσκολος στόχος και ζήτησε αξιολόγηση από τον Χάνι Χαντζούρ (ο οποίος κατέλαβε και πιλόταρε την πτήση 77).[85] Ο Μοχάμεντ είπε ότι η Αλ Κάιντα αρχικά σχεδίαζε να χτυπήσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις και όχι το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και το Πεντάγωνο, αλλά αποφάσισε να το αποφύγει, φοβούμενη ότι τα πράγματα «θα ξεφεύγαν από τον έλεγχο».[86] Οι τελικές αποφάσεις για τους στόχους, σύμφωνα με τον Μοχάμεντ, αφέθηκαν στα χέρια των πιλότων.[85] Εάν οποιοσδήποτε πιλότος δεν μπορούσε να φτάσει στον προορισμό του, θα συνέτριβε το αεροπλάνο.[87]

Απώλειες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Θύματα (εξαιρουμένων των τρομοκρατών)
Νέα Υόρκη Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου 2606
American 11 87
United 175 60
Άρλινγκτον Πεντάγωνο 125
American 77 59
Σάνκσβιλ United 93 40
Σύνολο 2977

Οι επιθέσεις είναι οι πιο θανατηφόρες τρομοκρατικές επιθέσεις στην παγκόσμια ιστορία,[88] προκαλώντας τον θάνατο 2.996 ανθρώπων (συμπεριλαμβανομένων των αεροπειρατών) και τραυματισμό περισσότερων από 6.000 άλλων.[89] Ο αριθμός των νεκρών περιελάμβανε 265 στα τέσσερα αεροπλάνα (από τα οποία δεν υπήρχαν επιζώντες), 2.606 στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και στη γύρω περιοχή και 125 στο Πεντάγωνο.[90][91] Οι περισσότεροι που πέθαναν ήταν πολίτες. Οι υπόλοιποι ήταν 340 πυροσβέστες, 72 αξιωματικοί επιβολής του νόμου, 55 στρατιωτικοί και 19 τρομοκράτες.[92][93] Μετά τη Νέα Υόρκη, το Νιου Τζέρσεϊ έχασε τους περισσότερους πολίτες, και ειδικά η πόλη Χόμποκεν η οποία έχασε τους περισσότερους πολίτες της πολιτείας αυτής.[94] Περισσότερες από 90 χώρες έχασαν πολίτες στις επιθέσεις.[95] Για παράδειγμα, οι 67 Βρετανοί που πέθαναν ήταν περισσότεροι από οποιαδήποτε άλλη τρομοκρατική επίθεση οπουδήποτε μέχρι τον Οκτώβριο του 2002.[96]

Στην κομητεία Άρλινγκτον της Βιρτζίνια, πέθαναν 125 εργαζόμενοι του Πενταγώνου όταν η πτήση 77 συνετρίβη στη δυτική πλευρά του κτιρίου. 70 ήταν πολίτες και 55 στρατιωτικοί, πολλοί από τους οποίους εργάζονταν για τον Στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών ή το Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο στρατός έχασε 47 πολιτικούς υπαλλήλους, έξι εργολάβους και 22 στρατιώτες, ενώ το Πολεμικό Ναυτικό έχασε έξι πολίτες, τρεις εργολάβους και 33 ναύτες. Η Αμυντική Υπηρεσία Πληροφοριών (DIA) έχασε επτά πολίτες και το Γραφείου του Υπουργού Άμυνας (OSD) έχασε έναν εργολάβο.[97][98][99] Ο αντιστράτηγος Τίμοθι Μοντ, αναπληρωτής αρχηγός του στρατού, ήταν ο ανώτερος στρατιωτικός αξιωματούχος που σκοτώθηκε στο Πεντάγωνο.[100]

Στη Νέα Υόρκη, περισσότερο από το 90% των εργαζομένων και των επισκεπτών που πέθαναν στους πύργους βρίσκονταν σε ή πάνω από τα σημεία πρόσκρουσης. Στον Βόρειο Πύργο, 1.355 άνθρωποι στο σημείο ή πάνω από το σημείο της πρόσκρουσης εγκλωβίστηκαν και πέθαναν από εισπνοή καπνού, έπεσαν ή πήδηξαν από τον πύργο για να ξεφύγει από τον καπνό και τις φλόγες ή σκοτώθηκαν κατά την κατάρρευση του κτιρίου. Η καταστροφή και των τριών κλιμακοστασίων στον πύργο όταν χτύπησε η πτήση 11 κατέστησε αδύνατο να διαφύγει κάποιος από τη ζώνη πρόσκρουσης. 107 άνθρωποι κάτω από το σημείο της πρόσκρουσης πέθαναν.[101]

Στον Νότιο Πύργο, ένα κλιμακοστάσιο, το Κλιμακοστάσιο A, έμεινε άθικτο μετά την πρόσκρουση της πτήσης 175, επιτρέποντας σε 14 άτομα που βρίσκονταν στους ορόφους της πρόσκρουσης (συμπεριλαμβανομένου ενός ατόμου που είδε το αεροπλάνο να έρχεται προς το μέρος του) και σε άλλα τέσσερα από τους παραπάνω ορόφους να διαφύγουν. Οι χειριστές του 9-1-1 στη Νέα Υόρκη που έλαβαν κλήσεις από άτομα μέσα στον πύργο δεν ήταν καλά ενημερωμένοι για την κατάσταση καθώς εξελίχθηκε γρήγορα και ως αποτέλεσμα, είπαν στους καλούντες να μην κατεβούν από τον πύργο μόνοι τους.[102] Συνολικά 630 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο Νότιο Πύργο, λιγότεροι από τους μισούς από τους νεκρούς στον Βόρειο Πύργο.[103] Οι απώλειες στο Νότιο Πύργο μειώθηκαν σημαντικά επειδή ορισμένοι ένοικοι αποφάσισαν να ξεκινήσουν την εκκένωση μόλις χτυπήθηκε ο Βόρειος Πύργος.[104] Η αποτυχία να εκκενωθεί πλήρως ο Νότιος Πύργος μετά την πρώτη συντριβή του αεροσκάφους στον Βόρειο Πύργο χαρακτηρίστηκε από το USA Today ως «μία από τις μεγάλες τραγωδίες της ημέρας».[105]

Τουλάχιστον 200 άνθρωποι έπεσαν ή πήδηξαν από τους φλεγόμενους πύργους (όπως φαίνεται στη φωτογραφία The Falling Man - Ο Άνθρωπος που πέφτει), και προσγειώθηκαν στους δρόμους και τις στέγες παρακείμενων κτιρίων εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω, βρίσκοντας τον θάνατο.[106] Κάποιοι ένοικοι κάθε πύργου πάνω από το σημείο πρόσκρουσης προχώρησαν προς την οροφή με την ελπίδα να διασωθούν από ελικόπτερο, αλλά οι πόρτες πρόσβασης στην οροφή ήταν κλειδωμένες.[107] Δεν υπήρχε σχέδιο διάσωσης με τη χρήση ελικοπτέρων και ο συνδυασμός εξοπλισμού οροφής, πυκνού καπνού και έντονης ζέστης εμπόδισαν τα ελικόπτερα να πλησιάσουν.[108]

Συνολικά 411 εργαζόμενοι έκτακτης ανάγκης έχασαν τη ζωή τους καθώς προσπαθούσαν να διασώσουν ανθρώπους και να καταπολεμήσουν τις πυρκαγιές. Η Πυροσβεστική Υπηρεσία της Νέας Υόρκης (FDNY) έχασε 343 πυροσβέστες, συμπεριλαμβανομένου ενός ιερέα και δύο παραϊατρικών.[109] Το αστυνομικό τμήμα της Νέας Υόρκης (NYPD) έχασε 23 αστυνομικούς.[110] Η Αστυνομική Διεύθυνση Λιμενικής Αρχής (PAPD) έχασε 37 αξιωματικούς.[111] Οκτώ ιατρικοί τεχνικοί έκτακτης ανάγκης (EMT) και παραϊατρικοί από ιδιωτικές μονάδες ιατρικών υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης (EMS) σκοτώθηκαν.[112]

Υπολείμματα των κτιρίων 6, 7 και 1  του συμπλέγματος του Παγκοσμίου Κέντρου Εμπορίου στις 17 Σεπτεμβρίου 2001.
Ένα σωζόμενο τμήμα του τείχους από τους Δίδυμους Πύργους.

Υλικές ζημιές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η περιοχή του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου (Σημείο Μηδέν) με επικάλυψη που δείχνει τις αρχικές τοποθεσίες των κτιρίων.
Εναέρια άποψη του Πενταγώνου.
Δορυφορική εικόνα από τον Landsat 7.[113]

Μαζί με τους Δίδυμους Πύργους 110 ορόφων, πολλά άλλα κτίρια στην περιοχή του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου (Σημείο Μηδέν) καταστράφηκαν ή υπέστησαν σοβαρές ζημιές, συμπεριλαμβανομένων της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου.[114] Ο Βόρειος Πύργος, ο Νότιος Πύργος, το Παγκόσμιο Κέντρου Εμπορίου 3 και το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου 7 καταστράφηκαν. Το τελωνείο των ΗΠΑ (Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου 6), το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου 4, το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου 5 και οι δύο πεζογέφυρες που συνέδεαν κτίρια υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Το κτίριο της Deutsche Bank στην οδό Liberty 130 υπέστη μερική ζημιά και κατεδαφίστηκε μερικά χρόνια αργότερα, ξεκινώντας από το 2007.[115][116] Τα δύο κτίρια του Παγκόσμιου Οικονομικού Κέντρου υπέστησαν επίσης ζημιές.[115] Οι τελευταίες πυρκαγιές στο χώρο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου σβήστηκαν στις 20 Δεκεμβρίου, ακριβώς 100 ημέρες μετά τις επιθέσεις.[117]

Άλλα γειτονικά κτίρια (συμπεριλαμβανομένης του 90 West Street και του κτηρίου Verizon) υπέστησαν μεγάλες ζημιές, αλλά αποκαταστάθηκαν.[118] Τα κτίρια του Παγκόσμιου Χρηματοοικονομικού Κέντρου, το One Liberty Plaza, το Millenium Hilton και το 90 Church Street είχαν μέτριες ζημιές και έκτοτε έχουν αποκατασταθεί.[119] Ο εξοπλισμός επικοινωνιών στην κορυφή του Βόρειου Πύργου καταστράφηκε επίσης, με μόνο το WCBS-TV να διατηρεί έναν εφεδρικό πομπό στο Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντιγκ, αλλά οι σταθμοί των μέσων ενημέρωσης μπόρεσαν γρήγορα να αναμεταδόσουν τα σήματα και να συνεχίσουν τις εκπομπές τους.[120][121]

Το κτίριο της Deutsche Bank απέναντι από το συγκρότημα του Παγκοσμίου Κέντρου Εμπορίου κρίθηκε αργότερα ως μη κατοικήσιμο λόγω των τοξικών συνθηκών μέσα στον πύργο και κατεδαφίστηκε.[122] Η αίθουσα Φίτερμαν του κοινοτικού κολλεγίου του Μανχάταν στο 30 West Broadway κρίθηκε ακατάλληλο λόγω εκτεταμένων ζημιών από τις επιθέσεις και άνοιξε ξανά το 2012.[123]

Ο σταθμός του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου του συστήματος τρένων PATH βρισκόταν κάτω από το συγκρότημα. Ως αποτέλεσμα, ολόκληρος ο σταθμός κατεδαφίστηκε εντελώς όταν κατέρρευσαν οι πύργοι και οι σήραγγες που οδηγούσαν στο σταθμό Exchange Place στο Τζέρσεϊ Σίτι του Νιου Τζέρσεϊ πλημμύρισαν με νερό.[124] Ο σταθμός ξαναχτίστηκε με κόστους $ 4 δισεκατομμυρίων και μετανομάστηκε σε Μεταφορικό Κόμβο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, ο οποίος άνοιξε ξανά τον Μάρτιο του 2015.[125][126] Ο σταθμός Cortlandt Street στη γραμμή IRT Μπρόντγουεϊ - 7η Λεωφόρος του Μετρό της Νέας Υόρκης ήταν επίσης πολύ κοντά στο συγκρότημα του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου και ολόκληρος ο σταθμός, μαζί με τις γύρω ράγες, μετατράπηκε σε μπάζα.[127] Ο τελευταίος σταθμός ανοικοδομήθηκε και άνοιξε ξανά για το κοινό στις 8 Σεπτεμβρίου 2018.[128]

Το Πεντάγωνο υπέστη σοβαρές ζημιές από την πρόσκρουση της πτήσης 77 της American Airlines και τις φωτιές που ακολούθησαν, προκαλώντας κατάρρευση ενός τμήματος του κτιρίου.[129] Καθώς το αεροπλάνο πλησίαζε το Πεντάγωνο, τα φτερά του έριξαν τις κολώνες φωτισμού και ο δεξιός του κινητήρας χτύπησε μια γεννήτρια πριν πέσει στη δυτική πλευρά του κτιρίου.[130][131] Το αεροπλάνο χτύπησε στο Πεντάγωνο στο επίπεδο του πρώτου ορόφου. Το μπροστινό μέρος της ατράκτου διασπάστηκε κατά την πρόσκρουση, ενώ το μεσαίο και το ουραίο τμήμα συνέχισαν να κινούνται για ένα ακόμη κλάσμα του δευτερολέπτου.[98] Τα συντρίμμια από το τμήμα της ουράς διείσδυσαν μακρύτερα στο κτίριο, διεισδύοντας 94 μέτρα από τους τρεις εξωτερικούς από τους πέντε δακτυλίους του κτιρίου.[98][132]

Προσπάθειες διάσωσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Πυροσβεστική Υπηρεσία της Νέας Υόρκης (FDNY) έστειλε 200 μονάδες (το μισό τμήμα) στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. Οι προσπάθειες των πυροσβεστών ενισχύθηκαν από πολυάριθμους πυροσβέστες εκτός υπηρεσίας και ιατρικούς τεχνικούς έκτακτης ανάγκης.[133][134][135] Το αστυνομικό τμήμα της Νέας Υόρκης (NYPD) έστειλε Μονάδες Υπηρεσιών Έκτακτης Ανάγκης και λοιπό αστυνομικό προσωπικό και ανέπτυξε τη μονάδα αεροπορίας του. Μόλις βρέθηκαν στο σημείο, το FDNY, το NYPD και το PAPD (Λιμεναρχείο) δε συντονίστηκαν καλά και ως αποτέλεσμα πραγματοποιήθηκαν περιττές έρευνες για τη διάσωση των πολιτών.[133][136]

Καθώς οι συνθήκες επιδεινώθηκαν, η αεροπορική μονάδα NYPD μετέδωσε πληροφορίες στους διοικητές της αστυνομίας, οι οποίοι εξέδωσαν εντολές για το προσωπικό της να εκκενώσει τους πύργους. Οι περισσότεροι αξιωματικοί του NYPD μπόρεσαν να εκκενώσουν του πύργους με ασφάλεια πριν καταρρεύσουν τα κτίρια.[136][137] Με ξεχωριστές εντολές και ασύμβατες ραδιοεπικοινωνίες μεταξύ των οργανισμών, οι προειδοποιήσεις δεν μεταφέρθηκαν στους διοικητές του FDNY.

Μετά την κατάρρευση του πρώτου πύργου, οι διοικητές του FDNY εξέδωσαν προειδοποιήσεις εκκένωσης. Λόγω τεχνικών δυσκολιών με τη δυσλειτουργία των συστημάτων αναμετάδοσης ραδιοφώνου, πολλοί πυροσβέστες δεν άκουσαν ποτέ τις εντολές εκκένωσης. Οι αποστολείς 9-1-1 έλαβαν επίσης πληροφορίες από καλούντες που δεν διαβιβάστηκαν στους διοικητές επί τόπου.[138] Μέσα σε λίγες ώρες από την επίθεση, ξεκίνησε μια σημαντική επιχείρηση έρευνας και διάσωσης. Μετά από μήνες 24ωρης λειτουργίας, ο χώρος του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου εκκαθαρίστηκε μέχρι τα τέλη Μαΐου 2002.[139]


Συνέπειες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι συνέπειες των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου είχαν ως αποτέλεσμα άμεσες αντιδράσεις στο συμβάν, συμπεριλαμβανομένων των εσωτερικών αντιδράσεων, εγκλημάτων μίσους, μουσουλμανο-αμερικανικών απαντήσεων στην εκδήλωση, διεθνών απαντήσεων στην επίθεση, και στρατιωτικών απαντήσεων στα γεγονότα. Ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αποζημίωσης ψηφίστηκε γρήγορα από το Κογκρέσο για να αποζημιώσει τα θύματα και τις οικογένειες των θυμάτων των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου.[140][141]

Άμεση απάντηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους ενημερώνεται στη Σαρασότα της Φλόριντα.

Στις 8:32 π.μ., οι αξιωματούχοι της FAA ειδοποιήθηκαν ότι η πτήση 11 είχε πέσει θύμα αεροπειρατίας και αυτοί, με τη σειρά τους, ειδοποίησαν τη Διοίκηση Αεροδιαστημικής Άμυνας της Βόρειας Αμερικής (NORAD). H NORAD έστειλε δύο F-15 από τη Βάση Εθνικής Φρουράς Otis Air στη Μασαχουσέτη και ήταν στον αέρα στις 8:53 π.μ. Λόγω της αργής και συγκεχυμένης επικοινωνίας των αξιωματούχων της FAA, η NORAD είχε περιθώριο εννέα λεπτών και καμία ειδοποίηση για τις άλλες πτήσεις πριν από τη συντριβή τους.

Αφού και οι δύο Δίδυμοι Πύργοι είχαν ήδη χτυπηθεί, περισσότερα μαχητικά απογειώθηκαν από την αεροπορική βάση Langley στη Βιρτζίνια στις 9:30 το πρωί.[142] Στις 10:20 π.μ., ο αντιπρόεδρος Ντικ Τσένεϊ έδωσε εντολή να καταρριφθεί οποιοδήποτε εμπορικό αεροσκάφος που θα μπορούσε θετικά να αναγνωριστεί ότι έχει καταληφθεί. Αυτές οι οδηγίες δεν μεταδόθηκαν εγκαίρως για να αναλάβουν δράση τα μαχητικά.[142][143][144] Μερικά μαχητικά απογειώθηκαν χωρίς πυρομαχικά, γνωρίζοντας ότι για να αποτρέψουν τους αεροπειρατές από το να χτυπήσουν τους στόχους τους, οι πιλότοι ίσως χρειαστεί να αναχαιτίσουν και να συντρίψουν τα μαχητικά τους στα αεροπλάνα, ενώ οι ίδιοι πιθανώς να εκτοξευτούν την τελευταία στιγμή.[145]

Για πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ, ενεργοποιήθηκε το σχέδιο ετοιμότητας έκτακτης ανάγκης που ονομάζεται Έλεγχος Ασφαλείας της Εναέριας Κυκλοφορίας και της Αεροναυτιλιακής Βοήθειας (SCATANA),[146] που επηρέασε δεκάδες χιλιάδες επιβάτες σε όλο τον κόσμο.[147] Ο Μπεν Σλίνεϊ, την πρώτη του ημέρα ως Εθνικός Διευθυντής Επιχειρήσεων της FAA,[148] διέταξε να κλείσει ο αμερικανικός εναέριος χώρος για όλες τις διεθνείς πτήσεις, με αποτέλεσμα περίπου 500 πτήσεις να γυρίσουν πίσω ή να ανακατευθυνθούν σε άλλες χώρες. Στον Καναδά κατευθύνθηκαν 226 από τις εκτροπές πτήσεων και ξεκίνησε η «Επιχείρηση Κίτρινη Κορδέλα» για την αντιμετώπιση του μεγάλου αριθμού προσγειωμένων αεροπλάνων και επιβατών.[149]

Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου είχαν άμεσες επιπτώσεις στον αμερικανικό λαό.[150] Η αστυνομία και οι διασώστες από όλη τη χώρα πήραν άδεια απουσίας από τη δουλειά τους και ταξίδεψαν στη Νέα Υόρκη για να βοηθήσουν στην ανάκτηση των πτωμάτων από τα ερείπια των Δίδυμων Πύργων.[151] Οι αιμοδοσίες σε όλες τις ΗΠΑ αυξήθηκαν τις εβδομάδες μετά την 11η Σεπτεμβρίου.[152][153]

Οι θάνατοι ενηλίκων στις επιθέσεις είχαν ως αποτέλεσμα πάνω από 3.000 παιδιά να χάσουν έναν γονέα.[154] Μεταγενέστερες μελέτες κατέγραψαν τις αντιδράσεις των παιδιών σε αυτές τις πραγματικές απώλειες και στις φοβούμενες απώλειες ζωής, το προστατευτικό περιβάλλον μετά τις επιθέσεις και τις επιπτώσεις στους επιζώντες φροντιστές.[155][156]

Εγχώριες αντιδράσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πρόεδρος Μπους απευθύνεται στους πολίτες τις 8:30 μμ.
... και από το Σημείο Μηδέν.

Μετά τις επιθέσεις, η αποδοχή του προέδρου Τζορτζ Μπους εκτοξεύτηκε στο 90%.[157] Στις 20 Σεπτεμβρίου 2001, μίλησε στο έθνος και σε μια κοινή σύνοδο του Κογκρέσου σχετικά με τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου και τις επόμενες εννέα ημέρες των προσπαθειών διάσωσης και περιέγραψε την επιδιωκόμενη απάντησή του στις επιθέσεις. Ο ιδιαίτερα εμφανής ρόλος του δημάρχου της Νέας Υόρκης, Ρούντι Τζουλιάνι, επαινέθηκε στη Νέα Υόρκη και σε εθνικό επίπεδο.[158]

Πολλά κονδύλια βοήθειας δημιουργήθηκαν αμέσως για να βοηθήσουν τα θύματα των επιθέσεων, με καθήκον να παρέχουν οικονομική βοήθεια στους επιζώντες των επιθέσεων και στις οικογένειες των θυμάτων. Μέχρι την προθεσμία για την αποζημίωση των θυμάτων στις 11 Σεπτεμβρίου 2003, είχαν ληφθεί 2.833 αιτήσεις από τις οικογένειες των νεκρών.[159]

Τα σχέδια έκτακτης ανάγκης για τη συνέχεια της κυβέρνησης και την εκκένωση των ηγετών εφαρμόστηκαν αμέσως μετά τις επιθέσεις.[147] Το Κογκρέσο δεν ενημερώθηκε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν υπό το καθεστώς συνεχούς κυβέρνησης μέχρι τον Φεβρουάριο του 2002.[160]

Στη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση της κυβέρνησης των ΗΠΑ στη σύγχρονη ιστορία, οι Ηνωμένες Πολιτείες θέσπισαν τον Νόμο Εσωτερικής Ασφάλειας του 2002, δημιουργώντας το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας. Το Κογκρέσο ψήφισε επίσης τον Πατριωτικό Νόμο (Patriot Act), υποστηρίζοντας ότι θα βοηθήσει στον εντοπισμό και τη δίωξη της τρομοκρατίας και άλλων εγκλημάτων.[161] Ομάδες υπεράσπισης των πολιτικών ελευθεριών επέκριναν τον πατριωτικό νόμο, λέγοντας ότι επιτρέπει στις αρχές επιβολής του νόμου να εισβάλλουν στην ιδιωτική ζωή των πολιτών και ότι εξαλείφει τη δικαστική εποπτεία της επιβολής του νόμου και των εγχώριων πληροφοριών.[162][163][164]

Σε μια προσπάθεια αποτελεσματικής καταπολέμησης μελλοντικών τρομοκρατικών ενεργειών, η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας (NSA) έλαβε ευρείες εξουσίες. Η NSA ξεκίνησε την παρακολούθηση τηλεπικοινωνιών χωρίς ένταλμα, η οποία μερικές φορές επικρίθηκε καθώς επέτρεπε στην υπηρεσία «να κρυφακούει τις τηλεφωνικές και ηλεκτρονικές επικοινωνίες μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και ανθρώπων στο εξωτερικό χωρίς ένταλμα».[165] Σε ανταπόκριση σε αιτήματα διαφόρων υπηρεσιών πληροφοριών, το Δικαστήριο Εποπτείας Εξωτερικών Πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών επέτρεψε την επέκταση των εξουσιών της κυβέρνησης των ΗΠΑ στην αναζήτηση, απόκτηση και ανταλλαγή πληροφοριών για πολίτες των ΗΠΑ καθώς και για πολίτες άλλων χωρών από όλο τον κόσμο.[166]

Εγκλήματα μίσους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λίγο μετά τις επιθέσεις, ο Πρόεδρος Μπους πραγματοποίησε δημόσια εμφάνιση στο μεγαλύτερο Ισλαμικό Κέντρο της Ουάσινγκτον και αναγνώρισε την «απίστευτα πολύτιμη συμβολή» που είχαν εκατομμύρια Αμερικανοί Μουσουλμάνοι στη χώρα τους και ζήτησε «να τους φέρονται με σεβασμό».[167] Πολλά περιστατικά παρενόχλησης και εγκλημάτων μίσους εναντίον Μουσουλμάνων και Νοτιοασιατών αναφέρθηκαν τις επόμενες ημέρες μετά τις επιθέσεις.[168][169][170]

Οι Σιχ στοχοποιήθηκαν επίσης επειδή τα άνδρες Σιχ φορούν συνήθως τουρμπάνια, τα οποία στερεοτυπικά συνδέονται με τους Μουσουλμάνους. Υπήρχαν αναφορές για επιθέσεις σε τζαμιά και άλλα θρησκευτικά κτίρια (συμπεριλαμβανομένης της βομβιστικής επίθεσης ινδουιστικού ναού) και επιθέσεις σε ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένης μιας δολοφονίας: του Μπαλμπίρ Σίγκ Σόντχι, ενός Σιχ που ταυτοποιήθηκε λανθασμένα ως μουσουλμάνους, ο οποίος πυροβολήθηκε θανάσιμα στις 15 Σεπτεμβρίου 2001, στη Μέσα της Αριζόνα.[170] Δύο ντουζίνες μέλη της οικογένειας του Οσάμα Μπιν Λάντεν απομακρύνθηκαν επειγόντως από τη χώρα με ιδιωτικό ναυλωμένο αεροπλάνο υπό την επίβλεψη του FBI τρεις ημέρες μετά τις επιθέσεις.[171]

Σύμφωνα με μια ακαδημαϊκή μελέτη, οι άνθρωποι που θεωρούνταν ότι είναι από τη Μέση Ανατολή ήταν το ίδιο πιθανό να ήταν θύματα εγκλημάτων μίσους όπως και οι οπαδοί του Ισλάμ κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Η μελέτη διαπίστωσε επίσης παρόμοια αύξηση των εγκλημάτων μίσους εναντίον ανθρώπων που μπορεί να είχαν εκληφθεί ως μουσουλμάνοι, Άραβες και άλλοι που πιστεύεται ότι έχουν προέλευση από τη Μέση Ανατολή.[172] Καταγράφηκαν διάφορα εγκλήματα όπως βανδαλισμοί, εμπρησμοί, επιθέσεις, πυροβολισμοί, παρενόχληση και απειλές σε πολλά μέρη.[173][174] Στόχος ήταν επίσης γυναίκες με χιτζάμπ.[175]

Μουσουλμανο-αμερικανική απάντηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μουσουλμανικές οργανώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες έσπευσαν να καταδικάσουν τις επιθέσεις και κάλεσαν «τους Μουσουλμάνους Αμερικανούς να προσέλθουν με τις ικανότητες και τους πόρους τους για να βοηθήσουν στην ανακούφιση των δεινών των πληγέντων και των οικογενειών τους».[176] Αυτές οι οργανώσεις περιελάμβαναν την Ισλαμική Εταιρεία της Βόρειας Αμερικής, την Αμερικανική Μουσουλμανική Συμμαχία, το Μουσουλμανικό Συμβούλιο της Αμερικής, το Συμβούλιο Αμερικανικών-Ισλαμικών Σχέσεων, τον Ισλαμικό Κύκλο της Βόρειας Αμερικής και την Ένωση Μελετητών της Σαρίας της Βόρειας Αμερικής. Παράλληλα με χρηματικές δωρεές, πολλές ισλαμικές οργανώσεις ξεκίνησαν αιμοδοσίες και παρείχαν ιατρική βοήθεια, τροφή και στέγη για τα θύματα.[177][178][179]

Διεθνείς αντιδράσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι επιθέσεις καταγγέλθηκαν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κυβερνήσεις παγκοσμίως. Σε όλο τον κόσμο, τα έθνη προσέφεραν φιλοαμερικανική υποστήριξη και αλληλεγγύη. Οι ηγέτες στις περισσότερες χώρες της Μέσης Ανατολής και το Αφγανιστάν καταδίκασαν τις επιθέσεις. Το Ιράκ ήταν μια αξιοσημείωτη εξαίρεση, με μια άμεση επίσημη δήλωση ότι, «οι Αμερικανοί καουμπόι θερίζουν τον καρπό των εγκλημάτων τους κατά της ανθρωπότητας».[180] Η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας καταδίκασε επίσημα τις επιθέσεις, αλλά ιδιωτικά πολλοί Σαουδάραβες τάχθηκαν υπέρ της δράσης του Μπιν Λάντεν.[181][182]

Αν και ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής (ΠΑ) Γιασέρ Αραφάτ καταδίκασε αυτές τις επιθέσεις, υπήρξαν αναφορές για εορτασμούς αμφισβητούμενου μεγέθους στη Δυτική Όχθη, τη Λωρίδα της Γάζας και την Ανατολική Ιερουσαλήμ.[183][184] Πλάνα από το CNN  και άλλα ειδησεογραφικά πρακτορεία προτάθηκαν από μια έκθεση που προέρχεται από ένα πανεπιστήμιο της Βραζιλίας να είναι του 1991. Αυτό αργότερα αποδείχθηκε ότι ήταν ψευδής κατηγορία, με αποτέλεσμα να εκδοθεί δήλωση από το CNN.[185][186] Όπως και στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά τις επιθέσεις αυξήθηκαν οι εντάσεις σε άλλες χώρες μεταξύ μουσουλμάνων και μη μουσουλμάνων.[187]

Το ψήφισμα 1368 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών καταδίκασε τις επιθέσεις και εξέφρασε την ετοιμότητά του να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την αντιμετώπιση και την καταπολέμηση κάθε μορφής τρομοκρατίας σύμφωνα με τον Χάρτη του.[188] Πολλές χώρες εισήγαγαν αντιτρομοκρατική νομοθεσία και πάγωσαν τραπεζικούς λογαριασμούς τους οποίους υποπτεύονταν ότι είχαν σχέση με την Αλ Κάιντα.[189][190] Οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου και οι υπηρεσίες πληροφοριών σε πολλές χώρες συνέλαβαν φερόμενους ως τρομοκράτες.[191][192]

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ δήλωσε ότι η Βρετανία στέκεται πλάι με τις Ηνωμένες Πολιτείες.[193] Λίγες ημέρες αργότερα, ο Μπλερ πέταξε στην Ουάσινγκτον για να επιβεβαιώσει τη βρετανική αλληλεγγύη προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε ομιλία του στο Κογκρέσο εννέα ημέρες μετά τις επιθέσεις, στις οποίες συμμετείχε ο Μπλερ ως προσκεκλημένος, ο πρόεδρος Μπους δήλωσε ότι «η Αμερική δεν έχει πιο αληθινό φίλο από τη Μεγάλη Βρετανία».[194] Στη συνέχεια, ο πρωθυπουργός Μπλερ ξεκίνησε διπλωματία δύο μηνών για να συγκεντρώσει διεθνή υποστήριξη για στρατιωτική δράση. Πραγματοποίησε 54 συναντήσεις με παγκόσμιους ηγέτες και ταξίδεψε πάνω από 60.000 χλμ.[195]

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν και η σύζυγός του στις 16 Νοεμβρίου 2001.

Μετά τις επιθέσεις, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι προσπάθησαν να εγκαταλείψουν το Αφγανιστάν λόγω της πιθανότητας στρατιωτικών αντιποίνων από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Πακιστάν, το οποίο είχε ήδη πολλούς Αφγανούς πρόσφυγες από προηγούμενες συγκρούσεις, έκλεισε τα σύνορά του με το Αφγανιστάν στις 17 Σεπτεμβρίου 2001. Περίπου ένα μήνα μετά τις επιθέσεις, οι Ηνωμένες Πολιτείες ηγήθηκαν ενός ευρέος συνασπισμού διεθνών δυνάμεων για να ανατρέψουν το καθεστώς των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν επειδή προσέφεραν καταφύγιο στην Αλ Κάιντα.[196] Αν και οι πακιστανικές αρχές ήταν απρόθυμες να ευθυγραμμιστούν με τις Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον των Ταλιμπάν, επέτρεψαν την πρόσβαση του συνασπισμού στις στρατιωτικές τους βάσεις και συνέλαβαν και παρέδωσαν στις ΗΠΑ πάνω από 600 ύποπτα μέλη της Αλ Κάιντα.[197][198]

Οι ΗΠΑ δημιούργησαν το στρατόπεδο κράτησης στο Γκουαντάναμο για να κρατούν κρατούμενους που τους χαρακτήρισαν ως «παράνομους μαχητές του εχθρού». Η νομιμότητα αυτών των κρατήσεων αμφισβητήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.[199][200][201]

Στρατιωτικές επιχειρήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 2:40 το απόγευμα της 11ης Σεπτεμβρίου, ο υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ έδινε γρήγορες εντολές στους βοηθούς του να αναζητήσουν στοιχεία για τη συμμετοχή του Ιράκ. Σύμφωνα με τις σημειώσεις που έλαβε ο ανώτερος αξιωματούχος πολιτικής Στίβεν Κάμπον, ο Ράμσφελντ ζήτησε: «Καλύτερες πληροφορίες γρήγορα. Κρίνετε αν χτυπήθηκε αρκετά καλά ο ΣΧ [Σαντάμ Χουσέιν] την ίδια στιγμή. Όχι μόνο ο UBL» [Οσάμα Μπιν Λάντεν].[202] Οι σημειώσεις του Κάμπον ανέφεραν ότι ο Ράμσφελντ είπε: «Πρέπει να κινηθούμε γρήγορα – βραχυπρόθεσμες ανάγκες στόχου – να γίνει μαζικός – σκουπίστε τα όλα. Σχετικά και άσχετα.»[203][204]

Σε μια συνάντηση στο Καμπ Ντέιβιντ στις 15 Σεπτεμβρίου, η κυβέρνηση Μπους απέρριψε την ιδέα να επιτεθεί στο Ιράκ σε απάντηση της 11ης Σεπτεμβρίου.[205] Παρόλα αυτά, αργότερα οι Αμερικανοί εισέβαλαν στη χώρα μαζί με συμμάχους, επικαλούμενοι την «υποστήριξη του Σαντάμ Χουσεΐν στην τρομοκρατία».[206] Τότε, επτά στους δέκα Αμερικανούς πίστευαν ότι ο Ιρακινός πρόεδρος έπαιξε ρόλο στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.[207] Τρία χρόνια αργότερα, ο Μπους παραδέχτηκε ότι δεν το είχε κάνει.[208]

A line of soldiers carrying equipment on their backs walking toward a transport helicopter in desert terrain
Αμερικανοί στρατιώτες στο Αφγανιστάν.

Το συμβούλιο του ΝΑΤΟ δήλωσε ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν επίθεση σε όλα τα έθνη του ΝΑΤΟ που πληρούσαν το άρθρο 5 του χάρτη του ΝΑΤΟ. Αυτό σηματοδότησε την πρώτη επίκληση του άρθρου 5, το οποίο είχε γραφτεί κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου έχοντας υπόψιν επίθεση της Σοβιετικής Ένωσης.[209] Ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας Τζον Χάουαρντ, ο οποίος βρισκόταν στην Ουάσινγκτον, κατά τη διάρκεια των επιθέσεων, επικαλέστηκε το άρθρο IV της συνθήκης ANZUS.[210] Η κυβέρνηση Μπους ανακοίνωσε πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, με τους δηλωμένους στόχους να φέρουν τον Μπιν Λάντεν και την Αλ Κάιντα ενώπιον της δικαιοσύνης και να αποτρέψουν την εμφάνιση άλλων τρομοκρατικών δικτύων.[211] Αυτοί οι στόχοι θα επιτυγχάνονταν με την επιβολή οικονομικών και στρατιωτικών κυρώσεων εναντίον κρατών που φιλοξενούν τρομοκράτες και την αύξηση της παγκόσμιας επιτήρησης και ανταλλαγής πληροφοριών.[212]

Στις 14 Σεπτεμβρίου 2001, το Κογκρέσο των ΗΠΑ εξέδωσε την Άδεια Χρήσης Στρατιωτικής Δύναμης κατά των Τρομοκρατών. Εξακολουθεί να ισχύει και δίνει στον Πρόεδρο την εξουσία να χρησιμοποιήσει όλη την «απαραίτητη και κατάλληλη δύναμη» εναντίον εκείνων που αποφάσισε ότι «σχεδίασαν, εξουσιοδότησαν, διέπραξαν ή βοήθησαν» τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ή που φιλοξένησαν τα εν λόγω πρόσωπα ή ομάδες.[213]

Στις 7 Οκτωβρίου 2001, ο Πόλεμος στο Αφγανιστάν ξεκίνησε όταν οι αμερικανικές και βρετανικές δυνάμεις ξεκίνησαν εκστρατείες αεροπορικών βομβαρδισμών με στόχο τους Ταλιμπάν και τα στρατόπεδα της Αλ Κάιντα, και στη συνέχεια εισέβαλαν στο Αφγανιστάν με χερσαία στρατεύματα των Ειδικών Δυνάμεων.[214] Αυτό οδήγησε τελικά στην ανατροπή της κυριαρχίας των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν με την Άλωση της Κανταχάρ στις 7 Δεκεμβρίου 2001, από τις δυνάμεις του συνασπισμού υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.[215]

Στις 15 Αυγούστου 2021, η αφγανική πρωτεύουσα Καμπούλ έπεσε σε μια εκπληκτικά αποτελεσματική επίθεση των Ταλιμπάν, με αποκορύφωμα την πτώση της αφγανικής κυβέρνησης και την άνοδο των Ταλιμπάν στην εξουσία για άλλη μια φορά. Έτσι τερματίστηκε η σύγκρουση στο Αφγανιστάν μεταξύ της εξέγερσης των Ταλιμπάν και των αφγανικών δυνάμεων που υποστηρίζονταν από την Αποστολή Αποφασιστικής Υποστήριξης του ΝΑΤΟ. Στις 30 Αυγούστου 2021, οι Ηνωμένες Πολιτείες ολοκλήρωσαν βιαστικά την απόσυρση του στρατού τους από το Αφγανιστάν, λίγο πριν συμπληρώσουν την 20ή επέτειο των επιθέσεων. Η απόσυρση επικρίθηκε έντονα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό ως χαοτική και τυχαία[216][217] καθώς και ότι έδωσε μεγαλύτερη ώθηση στην επίθεση των Ταλιμπάν.[218] Ωστόσο, πολλές ευρωπαϊκές χώρες ακολούθησαν το παράδειγμα, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Πολωνίας.[219][220]

Οι Φιλιππίνες και η Ινδονησία, μεταξύ των άλλων εθνών με τις δικές τους εσωτερικές συγκρούσεις με την ισλαμική τρομοκρατία, αύξησαν επίσης τη στρατιωτική τους ετοιμότητα.[221][222] Οι στρατιωτικές δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν συνεργάστηκαν μεταξύ τους για την ανατροπή του καθεστώτος των Ταλιμπάν που είχε συγκρουστεί με την κυβέρνηση του Ιράν.[223] Η Δύναμη Κουντς του Ιράν βοήθησε τις αμερικανικές δυνάμεις και τους Αφγανούς αντάρτες στην εξέγερση του 2001 στη Χεράτ.[224][225][226]

Αντίκτυπος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προβλήματα υγείας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκατοντάδες χιλιάδες τόνοι τοξικών συντριμμιών που περιέχουν περισσότερους από 2.500 μολυσματικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων γνωστών καρκινογόνων, απλώθηκαν στο Κάτω Μανχάταν λόγω της κατάρρευσης των Δίδυμων Πύργων.[227][228] Υποτίθεται ότι η έκθεση στις τοξίνες στα συντρίμμια συνέβαλε σε θανατηφόρες ή εκφυλιστικές ασθένειες στους ανθρώπους που βρίσκονταν στο Σημείο Μηδέν.[229][230] Η κυβέρνηση Μπους διέταξε την Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA) να εκδώσει καθησυχαστικές δηλώσεις σχετικά με την ποιότητα του αέρα μετά τις επιθέσεις, επικαλούμενη την εθνική ασφάλεια, αλλά η EPA δεν καθόρισε ότι η ποιότητα του αέρα είχε επιστρέψει στα επίπεδα πριν από τις 11 Σεπτεμβρίου μέχρι τον Ιούνιο του 2002.[231]

Οι επιπτώσεις στην υγεία επεκτάθηκαν σε κατοίκους, φοιτητές και εργαζόμενους σε γραφεία στο Κάτω Μανχάταν και την κοντινή Τσάιναταουν.[232] Αρκετοί θάνατοι έχουν συνδεθεί με την τοξική σκόνη και τα ονόματα των θυμάτων συμπεριλήφθηκαν στο μνημείο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου.[233] Περίπου 18.000 άνθρωποι εκτιμάται ότι ανέπτυξαν ασθένειες ως αποτέλεσμα της τοξικής σκόνης.[234] Μια μελέτη των εργαζομένων διάσωσης που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2010 διαπίστωσε ότι όλοι όσοι εξετάστηκαν είχαν διαταραχές στις πνευμονικές λειτουργίες και ότι το 30% –40% ανέφερε μικρή ή καθόλου βελτίωση στα επίμονα συμπτώματα που ξεκίνησαν τον πρώτο χρόνο της επίθεσης.[235]

Οικονομικός αντίκτυπος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αύξηση ελλείματος και χρέους των ΗΠΑ κατά το χρονικό διάστημα 2001-2008.

Οι επιθέσεις είχαν σημαντικό οικονομικό αντίκτυπο στις Ηνωμένες Πολιτείες και τις παγκόσμιες αγορές.[236] Τα χρηματιστήρια δεν άνοιξαν στις 11 Σεπτεμβρίου και παρέμειναν κλειστά μέχρι τις 17 Σεπτεμβρίου. Όταν άνοιξε ξανά, ο βιομηχανικός μέσος όρος Dow Jones (DJIA) υποχώρησε κατά 684 μονάδες, ή 7,1%, στις 8921, ρεκόρ πτώσης σε μία μέρα.[237] Μέχρι το τέλος της εβδομάδας, ο DJIA είχε υποχωρήσει κατά 1.369,7 μονάδες (14,3%), τη στιγμή που σημειώθηκε η μεγαλύτερη πτώση μονάδων βδομάδας, ιστορικό χαμηλό. Σε δολάρια του 2001, οι αμερικανικές μετοχές έχασαν 1,4 τρισεκατομμύρια δολάρια σε αξία εκείνη την εβδομάδα.[238]

Στη Νέα Υόρκη, χάθηκαν περίπου 430.000 μήνες εργασίας και 2,8 δισεκατομμύρια δολάρια μισθοί τους πρώτους τρεις μήνες μετά τις επιθέσεις. Οι οικονομικές επιπτώσεις ήταν κυρίως στους εξαγωγικούς τομείς της οικονομίας.[239] Το ΑΕΠ της πόλης υπολογίστηκε ότι μειώθηκε κατά 27,3 δισεκατομμύρια δολάρια για τους τελευταίους τρεις μήνες του 2001 και για όλο το 2002. Η αμερικανική κυβέρνηση παρείχε 11,2 δισεκατομμύρια δολάρια άμεση βοήθεια στην κυβέρνηση της Νέας Υόρκης τον Σεπτέμβριο του 2001 και 10,5 δισεκατομμύρια δολάρια στις αρχές του 2002 για οικονομική ανάπτυξη και ανάγκες υποδομής.[240]

Ο εναέριος χώρος της Βόρειας Αμερικής έκλεισε για αρκετές ημέρες μετά τις επιθέσεις και τα αεροπορικά ταξίδια μειώθηκαν μετά την επαναλειτουργία του, οδηγώντας σε μείωση σχεδόν κατά 20% της χωρητικότητας των αεροπορικών ταξιδιών και στην επιδείνωση των οικονομικών προβλημάτων στην προβληματική αεροπορική βιομηχανία των ΗΠΑ.[241]

Πολιτισμικός αντίκτυπος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αντίκτυπος της 11ης Σεπτεμβρίου επεκτάθηκε πέρα από τη γεωπολιτική και στην κοινωνία και στον πολιτισμό γενικότερα. Οι άμεσες απαντήσεις στην 11η Σεπτεμβρίου περιελάμβαναν μεγαλύτερη εστίαση στην οικιακή ζωή και στον χρόνο με την οικογένεια, στην υψηλότερη προσέλευση στην εκκλησία και αυξημένες εκφράσεις πατριωτισμού, όπως και στο κυμάτισμα των αμερικανικών σημαιών.[242] Η ραδιοφωνική βιομηχανία απάντησε αφαιρώντας ορισμένα τραγούδια από τις λίστες αναπαραγωγής και οι επιθέσεις στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν ως υπόβαθρο, αφήγηση ή θεματικά στοιχεία στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, στη μουσική και στη λογοτεχνία. Τηλεοπτικές εκπομπές που παίζονταν ήδη, καθώς και προγράμματα που αναπτύχθηκαν μετά τις επιθέσεις αντανακλούσαν τις μετά την 9/11 πολιτιστικές ανησυχίες.[243]

Οι θεωρίες συνωμοσίας της 11ης Σεπτεμβρίου έχουν γίνει κοινωνικά φαινόμενα, παρά την έλλειψη υποστήριξης από ειδικούς επιστήμονες, μηχανικούς και ιστορικούς.[244] Η 11η Σεπτεμβρίου είχε επίσης σημαντικό αντίκτυπο στη θρησκευτική πίστη πολλών ατόμων: για κάποιους ενισχύθηκε, για να βρουν παρηγοριά για να αντιμετωπίσουν την απώλεια αγαπημένων προσώπων και να ξεπεράσουν τη θλίψη τους ενώ άλλοι άρχισαν να αμφισβητούν την πίστη τους ή να την χάνουν εντελώς, επειδή δεν μπορούσαν να τη συμφιλιώσουν με την άποψή τους για τη θρησκεία.[245][246]

Η κουλτούρα της Αμερικής που διαδέχτηκε τις επιθέσεις χαρακτηρίζεται από αυξημένη ασφάλεια και αυξημένη ζήτηση αυτής, καθώς και από παράνοια και άγχος σχετικά με τις μελλοντικές τρομοκρατικές επιθέσεις που περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του έθνους. Οι ψυχολόγοι έχουν επίσης επιβεβαιώσει ότι έχει αυξηθεί το εθνικό άγχος στα εμπορικά αεροπορικά ταξίδια.[247] Τα εγκλήματα μίσους κατά των μουσουλμάνων αυξήθηκαν σχεδόν δέκα φορές το 2001 και στη συνέχεια παρέμειναν «περίπου πέντε φορές υψηλότερα από το ποσοστό πριν από την 11 Σεπτεμβρίου».[248]

Πολιτικές της κυβέρνησης απέναντι στην τρομοκρατία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως αποτέλεσμα των επιθέσεων, πολλές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο ψήφισαν νομοθεσία για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.[249] Στη Γερμανία, όπου αρκετοί από τους τρομοκράτες της 11ης Σεπτεμβρίου διέμεναν και εκμεταλλεύτηκαν τις φιλελεύθερες πολιτικές ασύλου της χώρας αυτής, θεσπίστηκαν δύο μεγάλα αντιτρομοκρατικά πακέτα νόμων. Το πρώτο κατάργησε τα νομικά κενά που επέτρεψαν στους τρομοκράτες να ζήσουν και να συγκεντρώσουν χρήματα στη Γερμανία. Το δεύτερο αφορούσε στην αποτελεσματικότητα και στην επικοινωνία των πληροφοριών και της επιβολής του νόμου.[250] Ο Καναδάς ψήφισε τον καναδικό νόμο κατά της τρομοκρατίας, τον πρώτο αντιτρομοκρατικό νόμο.[251] Το Ηνωμένο Βασίλειο ψήφισε τον νόμο κατά της τρομοκρατίας, του εγκλήματος και της ασφάλειας το 2001 και τον νόμο για την πρόληψη της τρομοκρατίας το 2005.[252][253] Η Νέα Ζηλανδία θέσπισε τον νόμο καταστολής της τρομοκρατίας το 2002.[254]

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας δημιουργήθηκε με τον Νόμο Εσωτερικής Ασφάλειας του 2002 για να συντονίσει τις εγχώριες προσπάθειες κατά της τρομοκρατίας. Ο Πατριωτικός Νόμος των ΗΠΑ έδωσε στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση μεγαλύτερες εξουσίες, συμπεριλαμβανομένης της εξουσίας να κρατά ξένους υπόπτους για τρομοκρατία για μια εβδομάδα χωρίς κατηγορία, να παρακολουθεί τις τηλεφωνικές επικοινωνίες, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και τη χρήση του Διαδικτύου υπόπτων για τρομοκρατία· και τη δίωξη υπόπτων τρομοκρατών χωρίς χρονικούς περιορισμούς. Η FAA διέταξε να ενισχυθούν τα πιλοτήρια των αεροπλάνων ώστε οι τρομοκράτες να αποτρέπονται να αποκτήσουν τον έλεγχο των αεροπλάνων και τοποθέτηση πράκτορες ασφαλείας στις πτήσεις.

Επιπλέον, ο νόμος για την ασφάλεια της αεροπορίας και των μεταφορών κατέστησε την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, και όχι τα αεροδρόμια, υπεύθυνη για την ασφάλεια των αεροδρομίων. Ο νόμος δημιούργησε τη Διοίκηση Ασφάλειας Μεταφορών για να επιθεωρεί τους επιβάτες και τις αποσκευές, προκαλώντας μεγάλες καθυστερήσεις και ανησυχία για το απόρρητο των επιβατών.[255] Ύποπτες καταχρήσεις του Πατριωτικού Νόμου ήρθαν στο φως τον Ιούνιο του 2013 με άρθρα σχετικά με τη συλλογή αμερικανικών αρχείων κλήσεων από την NSA και το πρόγραμμα PRISM, ο αντιπρόσωπος Τζιμ Σενσενμπρένερ που εισήγαγε τον Πατριωτικό Νόμο το 2001, είπε ότι η NSA ξεπέρασε τα όριά της.[256][257]

Διερεύνηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

FBI

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αμέσως μετά τις επιθέσεις, το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών ξεκίνησε το PENTTBOM, τη μεγαλύτερη ποινική έρευνα στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Στο απόγειό του, περισσότεροι από τους μισούς πράκτορες του FBI εργάστηκαν για την έρευνα και ακολούθησαν μισά εκατομμύρια ίχνη.[258] Το FBI κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν «σαφή και αδιάψευστα» στοιχεία που συνδέουν την Αλ Κάιντα και τον Μπιν Λάντεν με τις επιθέσεις.[259]

A head shot of a man in his thirties looking expressionless toward the camera
Ο Μοχάμεντ Άτα, Αιγύπτιος υπήκοος, ήταν ο αρχηγός.

Το FBI κατάφερε γρήγορα να εντοπίσει τους αεροπειρατές, συμπεριλαμβανομένου του ηγέτη Μοχάμεντ Ατά, όταν οι αποσκευές του ανακαλύφθηκαν στο αεροδρόμιο Λόγκαν της Βοστώνης. Ο Άτα αναγκάστηκε να περάσει από έλεγχο τις δύο από τις τρεις αποσκευές του λόγω περιορισμών χώρου στην πτήση 19 θέσεων κατά τη μετακίνηση στη Βοστώνη. Λόγω της νέας πολιτικής που θεσπίστηκε για την πρόληψη των καθυστερήσεων πτήσεων, οι αποσκευές δεν μπόρεσαν να φτάσουν στην πτήση 11 της American Airlines όπως είχε προγραμματιστεί. Οι αποσκευές περιείχαν τα ονόματα των αεροπειρατών, τις αποστολές και τις συνδέσεις με την Αλ Κάιντα. «Είχε όλα αυτά τα αραβόγλωσσα χαρτιά που αποτελούσαν τη στήλη της Ροζέττας της έρευνας», είπε ένας πράκτορας του FBI.[260] Λίγες ώρες μετά τις επιθέσεις, το FBI δημοσίευσε τα ονόματα και σε πολλές περιπτώσεις τα προσωπικά στοιχεία των υπόπτων πιλότων και αεροπειρατών.[261][262] Στις 27 Σεπτεμβρίου 2001, έδωσαν στη δημοσιότητα φωτογραφίες και των 19 αεροπειρατών, μαζί με πληροφορίες για πιθανές εθνικότητες και ψευδώνυμα.[263] Δεκαπέντε από τους άνδρες ήταν από τη Σαουδική Αραβία, δύο από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ένας από την Αίγυπτο και ένας από τον Λίβανο.[264]

Μέχρι το μεσημέρι, η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ και οι γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών είχαν υποκλέψει επικοινωνίες που έδειχναν τον Οσάμα Μπιν Λάντεν.[265] Δύο από τους αεροπειρατές ήταν γνωστό ότι ταξίδεψαν με έναν συνεργάτη του Μπιν Λάντεν στη Μαλαισία το 2000[266] και ο αεροπειρατής Μοχάμεντ Άτα είχε πάει προηγουμένως στο Αφγανιστάν.[267] Αυτός και άλλοι ήταν μέρος ενός τρομοκρατικού πυρήνα στο Αμβούργο.[268] Ένα από τα μέλη του πυρήνα του Αμβούργου ανακαλύφθηκε ότι βρισκόταν σε επικοινωνία με τον Χαλίντ Σέικ Μοχάμεντ ο οποίος ταυτοποιήθηκε ως μέλος της Αλ Κάιντα.[269]

Οι αρχές στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο απέκτησαν επίσης ηλεκτρονικές υποκλοπές, συμπεριλαμβανομένων τηλεφωνικών συνομιλιών και ηλεκτρονικών τραπεζικών εμβασμάτων, οι οποίες έδειξαν ότι ο Μοχάμεντ Άτεφ, αναπληρωτής του Μπιν Λάντεν, ήταν βασικό πρόσωπο στον σχεδιασμό των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου. Αποκτήθηκαν επίσης υποκλοπές που αποκάλυψαν συνομιλίες που έλαβαν χώρα πριν από τις 11 Σεπτεμβρίου μεταξύ του Μπιν Λάντεν και ενός συνεργάτη του στο Πακιστάν. Σε αυτές τις συνομιλίες, οι δύο αναφέρθηκαν σε «ένα περιστατικό που θα συνέβαινε στην Αμερική στις 11 Σεπτεμβρίου ή γύρω στις 11 Σεπτεμβρίου» και συζήτησαν πιθανές επιπτώσεις. Σε μια άλλη συνομιλία με συνεργάτη του στο Αφγανιστάν, ο Μπιν Λάντεν συζήτησε για την «κλίμακα και τα αποτελέσματα μιας επικείμενης επιχείρησης». Αυτές οι συνομιλίες δεν ανέφεραν συγκεκριμένα το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, το Πεντάγωνο ή άλλες λεπτομέρειες.[270]

CIA

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2004, ο Τζον Λ. Χέλγκερσον, ο Γενικός Επιθεωρητής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA), διενήργησε εσωτερική ανασκόπηση της απόδοσης της υπηρεσίας πριν από τις 11 Σεπτεμβρίου και επέκρινε σκληρά τους ανώτερους αξιωματούχους της CIA επειδή δεν έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.[271]

Έρευνα του Κογκρέσου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Φεβρουάριο του 2002, η Επιλεγμένη Επιτροπή της Γερουσίας για τις Μυστικές Υπηρεσίες και η Μόνιμη επιλεγμένη επιτροπή της Βουλής για τις Μυστικές Υπηρεσίες συγκρότησαν κοινή έρευνα σχετικά με τις επιδόσεις της Κοινότητας Υπηρεσιών των ΗΠΑ.[272] Η έκθεση 832 σελίδων που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2002[273] αναφέρει λεπτομερώς τις αδυναμίες του FBI και της CIA να χρησιμοποιήσουν τις διαθέσιμες πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων των τρομοκρατών που η CIA γνώριζε ότι βρίσκονταν στις Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου να διαταράξουν τα σχέδια. Η κοινή έρευνα ανέπτυξε τις πληροφορίες της σχετικά με την πιθανή εμπλοκή κυβερνητικών αξιωματούχων της Σαουδικής Αραβίας από μη απόρρητες πηγές. Ωστόσο, η κυβέρνηση Μπους ζήτησε 28 συγκεκριμένες σελίδες να παραμείνουν απόρρητες.[274] Τον Δεκέμβριο του 2002, ο πρόεδρος της έρευνας Μπομπ Γκράχαμ (D-FL) αποκάλυψε σε συνέντευξή του ότι «υπήρχαν στοιχεία ότι υπήρχαν ξένες κυβερνήσεις που συμμετείχαν στη διευκόλυνση των δραστηριοτήτων τουλάχιστον ορισμένων από τους τρομοκράτες στις Ηνωμένες Πολιτείες».[275] Οι οικογένειες θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου απογοητεύτηκαν από τις αναπάντητες ερωτήσεις και επεξεργάστηκαν υλικό από την έρευνα του Κογκρέσου και ζήτησαν μια ανεξάρτητη επιτροπή.[274] Οι οικογένειες θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου,[276] μέλη του Κογκρέσου[277] και η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας εξακολουθούν να ζητούν τη δημοσίευση των εγγράφων.[278] Τον Ιούνιο του 2016, ο επικεφαλής της CIA Τζον Μπρέναν δήλωσε ότι πιστεύει ότι οι 28 απόρρητες σελίδες μιας έρευνας του Κογκρέσου για την 11η Σεπτεμβρίου θα δημοσιοποιηθούν σύντομα και ότι θα αποδείξουν ότι η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας δεν είχε καμία εμπλοκή στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.[279]

Επιτροπή 9/11

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Εθνική Επιτροπή για τις Τρομοκρατικές Επιθέσεις κατά των Ηνωμένων Πολιτειών (Επιτροπή 11 Σεπτεμβρίου), υπό την προεδρία των Τόμας Κιν και Λι Χάμιλτον, δημιουργήθηκε στα τέλη του 2002 για να προετοιμάσει λεπτομερή καταγραφή των συνθηκών γύρω από τις επιθέσεις, συμπεριλαμβανομένης της ετοιμότητας και της άμεσης απάντησης στις επιθέσεις.[280] Στις 22 Ιουλίου 2004, η Επιτροπή εξέδωσε την Έκθεση της Επιτροπής για την 9/11. Η έκθεση ανέφερε λεπτομερώς τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, διαπίστωνε ότι οι επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν από μέλη της Αλ Κάιντα και εξέτασε τον τρόπο με τον οποίο οι υπηρεσίες ασφαλείας και πληροφοριών δεν είχαν συντονιστεί επαρκώς για να αποτρέψουν τις επιθέσεις.

Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων και Τεχνολογίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι εξωτερικές δοκοί στήριξης από το χαμηλότερο επίπεδο του Νότιου Πύργου παρέμειναν όρθιες μετά την κατάρρευση του κτιρίου.

Το Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων και Τεχνολογίας των ΗΠΑ (NIST) διερεύνησε τις καταρρεύσεις των Δίδυμων Πύργων και του  Παγκοσμίου Κέντρου Εμπορίου 7. Οι έρευνες εξέτασαν γιατί κατέρρευσαν τα κτίρια και ποια ήταν τα μέτρα πυροπροστασίας, και αξιολογήθηκε πώς τα συστήματα πυροπροστασίας θα μπορούσαν να βελτιωθούν σε μελλοντικές κατασκευές.[281] Η έρευνα για την κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2005 και αυτή του Παγκόσμιου Κέντρο Εμπορίου 7  ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 2008.[282]

Η NIST διαπίστωσε ότι η πυροπροστασία στις χαλύβδινες υποδομές των Δίδυμων Πύργων εξερράγη από την αρχική πρόσκρουση των αεροπλάνων και αν αυτό δεν συνέβαινε, οι πύργοι πιθανότατα θα είχαν παραμείνει όρθιοι.[283] Μια μελέτη του 2007 σχετικά με την κατάρρευση του βόρειου πύργου που δημοσιεύθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Περντιού διαπίστωσε ότι δεδομένου ότι η πρόσκρουση του αεροπλάνου είχε αφαιρέσει μεγάλο μέρος της θερμικής μόνωσης της δομής, η θερμότητα από μια τυπική πυρκαγιά γραφείου θα είχε μαλακώσει και αποδυναμώσει τις εκτεθειμένες δοκούς και τις στήλες αρκετά για να ξεκινήσει η κατάρρευση ανεξάρτητα από τον αριθμό των στηλών που έχουν κοπεί ή καταστραφεί από την πρόσκρουση.[284][285]

Με τη ζημιά στις δοκούς του πυρήνα, οι εξωτερικές στήλες δεν μπορούσαν πλέον να στηρίξουν τα κτίρια, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν. Επιπλέον, η έκθεση διαπίστωσε ότι τα κλιμακοστάσια των πύργων δεν ήταν επαρκώς ενισχυμένα για να παρέχουν επαρκή διαφυγή έκτακτης ανάγκης σε άτομα πάνω από τις ζώνες πρόσκρουσης.[286] Η NIST κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ανεξέλεγκτες πυρκαγιές στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου 7  προκάλεσαν θέρμανση των δοκών και στη συνέχεια «προκλήθηκε αστοχία μιας κρίσιμης στήλης στήριξης, προκαλώντας προοδευτική κατάρρευση που προκλήθηκε από πυρκαγιά και κατέστρεψε το κτίριο».[282]

Ανακατασκευή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το One World Trade Center ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2013.

Την ημέρα των επιθέσεων, ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Ρούντι Τζουλιάνι δήλωσε: «Θα ξαναχτίσουμε. Θα βγούμε από αυτό ισχυρότεροι από πριν, πολιτικά ισχυρότεροι, οικονομικά ισχυρότεροι. Ο ορίζοντας θα ξαναγίνει ολόκληρος.»[287]

Το κατεστραμμένο τμήμα του Πενταγώνου ανοικοδομήθηκε και άρχισε να λειτουργεί μέσα σε ένα χρόνο από τις επιθέσεις.[288] Ο προσωρινός σταθμός PATH του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου άνοιξε στα τέλη του 2003 και η κατασκευή του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου 7  ολοκληρώθηκε το 2006. Οι εργασίες για την ανοικοδόμηση της κύριας περιοχής του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου καθυστέρησαν μέχρι τα τέλη του 2006, όταν ο μισθωτής Λάρι Σίλβερσταϊν και η Λιμενική Αρχή της Νέας Υόρκης και του Νιου Τζέρσεϊ συμφώνησαν για χρηματοδότηση.[289] Η κατασκευή του One World Trade Center στις 27 Απριλίου 2006 και ολοκληρώθηκε στις 20 Μαΐου 2013. Ο οβελός εγκαταστάθηκε πάνω στο κτίριο εκείνη την ημερομηνία, με το κτίριο να έχει ύψος 1.776 πόδια (541 μέτρα) και αποκτώντας έτσι τον τίτλο του ψηλότερου κτιρίου στο Δυτικό Ημισφαίριο.[290] Εγκαινιάστηκε στις 3 Νοεμβρίου 2014.[5][291]

Στην περιοχή του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, τρεις ακόμη πύργοι γραφείων επρόκειτο να χτιστούν ένα τετράγωνο ανατολικά του τόπου όπου βρισκόταν οι αρχικοί πύργοι.[292] Το Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου 4, εν τω μεταξύ, άνοιξε τον Νοέμβριο του 2013, αποτελώντας έτσι τον δεύτερο πύργο στον χώρο που εγκαινιάστηκε μετά το  το Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου 7, καθώς και το πρώτο κτίριο στην ιδιοκτησία του Λιμεναρχείου.[293] Το Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου 3 άνοιξε στις 11 Ιουνίου 2018, και έγινε ο τέταρτος ουρανοξύστης που ολοκληρώθηκε μετά τις επιθέσεις.[294]

Μνημεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Αφιέρωμα σε Φως στις 11 Σεπτεμβρίου 2014, η δέκατη τρίτη επέτειος των επιθέσεων, από το Μπαγιόν, Νιου Τζέρσεϊ. Το ψηλότερο κτίριο στην εικόνα είναι το One World Trade Center.
Η Σφαίρα του Φριτς Κένιγκ στην τελική του θέση στο Λίμπερτι Παρκ.

Τις ημέρες που ακολούθησαν αμέσως μετά τις επιθέσεις, πραγματοποιήθηκαν πολλά μνημόσυνα και αγρυπνίες σε όλο τον κόσμο και φωτογραφίες των νεκρών και των αγνοουμένων τοποθετήθηκαν στο Σημείο Μηδέν. Ένας μάρτυρας περιέγραψε ότι δεν μπορούσε να «ξεφύγει από τα πρόσωπα των αθώων θυμάτων που σκοτώθηκαν. Οι φωτογραφίες τους υπάρχουν παντού, σε τηλεφωνικούς θαλάμους, φώτα δρόμων, τοίχους σταθμών του μετρό. Όλα μου θύμισαν μια τεράστια κηδεία, ανθρώπους ήσυχους και λυπημένους, αλλά και πολύ ωραίους. Πριν, η Νέα Υόρκη μου έδινε μια ψυχρή αίσθηση. Τώρα οι άνθρωποι άπλωναν το χέρι τους για να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον.»[295]

Ένα από τα πρώτα μνημεία ήταν το Αφιέρωμα σε Φως, μια εγκατάσταση 88 προβολέων στη θέση των πύργων του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου.[296] Στη Νέα Υόρκη, πραγματοποιήθηκε ο Διαγωνισμός Μνημείου του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου για τον σχεδιασμό ενός κατάλληλου μνημείου στον χώρο.[297] Το νικητήριο σχέδιο, Αντανακλόμενη Απουσία, επιλέχθηκε τον Αύγουστο του 2006 και αποτελείται από ένα ζευγάρι αντανακλαστικών λιμνών στη θέση των πύργων, περιτριγυρισμένες από μια λίστα με τα ονόματα των θυμάτων σε έναν υπόγειο χώρο μνημείου.[298] Το μνημείο ολοκληρώθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2011.[299] Ένα μουσείο άνοιξε επίσης στις εγκαταστάσεις στις 21 Μαΐου 2014.[300]

Η Σφαίρα του Γερμανού γλύπτη Φριτς Κένιγκ είναι το μεγαλύτερο χάλκινο γλυπτό της σύγχρονης εποχής στον κόσμο και βρισκόταν ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους από το 1971 έως τις τρομοκρατικές επιθέσεις στις 11 Σεπτεμβρίου 2001. Το γλυπτό, βάρους άνω των 20 τόνων, ήταν το μοναδικό εναπομείναν έργο τέχνης που ανακτήθηκε σε μεγάλο βαθμό άθικτο από τα ερείπια των Δίδυμων Πύργων που κατέρρευσαν μετά τις επιθέσεις. Έκτοτε, το έργο τέχνης έχει μετατραπεί σε ένα σημαντικό συμβολικό μνημείο της μνήμης της 11ης Σεπτεμβρίου. Αφού αποσυναρμολογήθηκε και αποθηκεύτηκε κοντά σε ένα υπόστεγο στο Διεθνές Αεροδρόμιο Τζον Κένεντι, το γλυπτό αποτέλεσε το θέμα του ντοκιμαντέρ Koenig's Sphere του 2001 από τον σκηνοθέτη Πέρσι Άντλον. Στις 16 Αυγούστου 2017, το έργο αποκαταστάθηκε και τοποθετήθηκε στο πάρκο Λίμπερτι, κοντά στο One World Trade Center και το Μνημείο 9/11.[301]

Στην κομητεία Άρλινγκτον, το μνημείο του Πενταγώνου ολοκληρώθηκε και άνοιξε για το κοινό την έβδομη επέτειο των επιθέσεων το 2008.[302][303] Αποτελείται από ένα διαμορφωμένο πάρκο με 184 πάγκους που βλέπουν στο Πεντάγωνο.[304] Όταν επισκευάστηκε το Πεντάγωνο το 2001-2002, συμπεριλήφθηκε ένα ιδιωτικό παρεκκλήσι και ένα μνημείο εσωτερικού χώρου, που βρίσκονταν στο σημείο όπου η πτήση 77 συνετρίβη στο κτίριο.[305]

Στο Σάνκσβιλ, ένα κέντρο επισκεπτών από σκυρόδεμα και γυαλί άνοιξε στις 10 Σεπτεμβρίου 2015.[306] Bρίσκεται σε έναν λόφο με θέα το σημείο της συντριβής και το λευκό μαρμάρινο Τείχος των Ονομάτων.[307] Μια πλατφόρμα παρατήρησης στο κέντρο επισκεπτών και ο λευκός μαρμάρινος τοίχος ευθυγραμμίζονται και οι δύο κάτω από το μονοπάτι της Πτήσης 93.[307][308] Ένα προσωρινό μνημείο βρίσκεται 450 μέτρα από το σημείο της συντριβής.[309] Οι πυροσβέστες της Νέας Υόρκης δώρισαν έναν σταυρό από χάλυβα από το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και τοποθετήθηκε στην κορυφή μιας πλατφόρμας με σχήμα όπως το Πεντάγωνο.[310] Εγκαταστάθηκε έξω από τον πυροσβεστικό σταθμό στις 25 Αυγούστου 2008.[311] Πολλά άλλα μόνιμα μνημεία βρίσκονται αλλού. Υποτροφίες και φιλανθρωπικές οργανώσεις έχουν θεσπιστεί από τις οικογένειες των θυμάτων και από πολλές άλλες οργανώσεις και ιδιωτικά πρόσωπα.[312]

Σε κάθε επέτειο στη Νέα Υόρκη, τα ονόματα των θυμάτων που πέθαναν εκεί διαβάζονται με υπόβαθρο μια μελαγχολική μουσική. Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών παρευρίσκεται σε μνημόσυνο στο Πεντάγωνο[313] και ζητά από τους Αμερικανούς να τηρήσουν την Patriot Day ενός λεπτού σιγή. Μικρότερες τελετές πραγματοποιούνται στο Σάνκσβιλ της Πενσυλβάνια, στις οποίες συνήθως συμμετέχει η σύζυγος του Προέδρου.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Accused 9/11 mastermind open to role in victims' lawsuit if not executed». Reuters. July 29, 2019. https://www.reuters.com/article/us-usa-sept-11-saudi-ksmohammed/accused-9-11-mastermind-open-to-role-in-victims-lawsuit-if-not-executed-idUSKCN1UO27M. Ανακτήθηκε στις July 29, 2019. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Bin Laden claims responsibility for 9/11». CBC News. 2004-10-29. https://www.cbc.ca/news/world/bin-laden-claims-responsibility-for-9-11-1.513654. Ανακτήθηκε στις 2011-09-01. «Al-Qaeda leader Osama bin Laden appeared in a new message aired on an Arabic TV station Friday night, for the first time claiming direct responsibility for the 2001 attacks against the United States.» 
  3. ↑ Moghadam, Assaf (2008). The Globalization of Martyrdom: Al Qaeda, Salafi Jihad, and the Diffusion of Suicide Attacks. Johns Hopkins University Press. σελ. 48. ISBN 978-0-8018-9055-0. 
  4. ↑ Livesey, Bruce (25 Ιανουαρίου 2005). «Special Reports – The Salafist Movement: Al Qaeda's New Front». PBS Frontline. WGBH educational foundation. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2011. Geltzer, Joshua A. (2011). US Counter-Terrorism Strategy and al-Qaeda: Signalling and the Terrorist World-View (reprint έκδοση). Routledge. σελ. 83. ISBN 978-0415664523. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Moore, Jack (3 Νοεμβρίου 2014). «World Trade Center Re-opens as Tallest Building in America». onewtc.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2015. 
  6. ↑ Smith, Aaron (2014-11-03). «One World Trade Center opens today». CNN. https://money.cnn.com/2014/11/03/news/companies/one-world-trade-center/index.html. Ανακτήθηκε στις 2014-11-04. 
  7. ↑ «How much did the September 11 terrorist attack cost America?». Institute for the Analysis of Global Security. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2014. 
  8. ↑ Morgan, Matthew J. (4 Αυγούστου 2009). The Impact of 9/11 on Politics and War: The Day that Changed Everything?. Palgrave Macmillan. σελ. 222. ISBN 978-0-230-60763-7. 
  9. ↑ «Deadliest incidents resulting in the deaths of 8 or more firefighters». National Fire Protection Association. 
  10. ↑ «Deadliest Days in Law Enforcement History». National Law Enforcement Officers Memorial Fund. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Φεβρουαρίου 2014. 
  11. ↑ «Congressional Record, Vol. 148, No. 76» (PDF). Government Printing Office. 11 Ιουνίου 2002. σελ. H3312. Joel Hefley]: That fateful Tuesday we lost 72 police officers, the largest single loss of law enforcement personnel in a single day in the history of our country. 
  12. ↑ «Al-Qaeda's origins and links». BBC News. 2004-07-20. http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/1670089.stm. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  13. ↑ Gunaratna (2002).
  14. ↑ «Bin Laden's fatwā (1996)». PBS. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2014. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «Al Qaeda's Second Fatwa». PBS NewsHour. Public Broadcasting Service. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2014. 
  16. ↑ Logevall, Fredrik (2002). Terrorism and 9/11: A Reader. New York: Houghton Mifflin Company. ISBN 0-618-25535-4. 
  17. ↑ «Bin Laden claims responsibility for 9/11». CBC News. 2004-10-29. https://www.cbc.ca/news/world/bin-laden-claims-responsibility-for-9-11-1.513654. Ανακτήθηκε στις 2011-09-01. «Al-Qaeda leader Osama bin Laden appeared in a new message aired on an Arabic TV station Friday night, for the first time claiming direct responsibility for the 2001 attacks against the United States.» 
  18. ↑ «Pakistan inquiry orders Bin Laden family to remain». BBC News. 2011-07-06. https://www.bbc.co.uk/news/world-south-asia-14041604. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  19. ↑ «Full transcript of bin Laden's speech». Al Jazeera. 2004-11-02. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-06-13. https://web.archive.org/web/20070613014620/http://english.aljazeera.net/English/archive/archive?ArchiveId=7403. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  20. ↑ «Pakistan to Demand Taliban Give Up Bin Laden as Iran Seals Afghan Border». Fox News Channel. 2001-09-16. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-05-23. https://web.archive.org/web/20100523082548/http://www.foxnews.com/story/0,2933,34440,00.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  21. ↑ «Bin Laden on tape: Attacks 'benefited Islam greatly'». CNN. 2001-12-14. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-12-27. https://web.archive.org/web/20071227125232/http://archives.cnn.com/2001/US/12/13/ret.bin.laden.videotape/. Ανακτήθηκε στις 2013-11-24. «Reveling in the details of the fatal attacks, bin Laden brags in Arabic that he knew about them beforehand and says the destruction went beyond his hopes. He says the attacks "benefited Islam greatly".» 
  22. ↑ «We left out nuclear targets, for now». The Guardian (London). 2003-03-04. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-01-23. https://web.archive.org/web/20080123195032/http://www.guardian.co.uk/international/story/0%2C3604%2C906911%2C00.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. «Yosri Fouda of the Arabic television channel al-Jazeera is the only journalist to have interviewed Khalid Sheikh Mohammed, the al-Qaeda military commander arrested at the weekend.» 
  23. ↑ Leonard, Tom; Spillius, Alex (2008-10-10). «Alleged 9/11 mastermind wants to confess to plot». The Daily Telegraph (London). https://www.telegraph.co.uk/news/3685099/Alleged-911-mastermind-wants-to-confess-to-plot.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  24. ↑ «September 11 suspect 'confesses'». Al Jazeera. 2007-03-15. http://www.aljazeera.com/news/americas/2007/03/200852512026300115.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  25. ↑ 9/11 Commission Report (2004), p. 147.
  26. ↑ «White House power grabs». The Washington Times. 2009-08-26. http://www.washingtontimes.com/news/2009/aug/26/white-house-power-grabs/. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  27. ↑ Van Voris, Bob; Hurtado, Patricia (2011-04-04). «Khalid Sheikh Mohammed Terror Indictment Unsealed, Dismissed». Bloomberg BusinessWeek. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-04-17. https://web.archive.org/web/20110417023034/http://www.businessweek.com/news/2011-04-04/khalid-sheikh-mohammed-terror-indictment-unsealed-dismissed.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  28. ↑ Shannon, Elaine; Weisskopf, Michael (2003-03-24). «Khalid Sheikh Mohammed Names Names». Time. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-09-27. https://web.archive.org/web/20190927221045/http://content.time.com/time/nation/article/0,8599,436061,00.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  29. ↑ Nichols, Michelle (2008-05-08). «US judge orders CIA to turn over 'torture' memo-ACLU». Reuters. https://www.reuters.com/article/idUSN08420997. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  30. ↑ «September 11 suspect 'confesses'». Al Jazeera. 2007-03-15. http://www.aljazeera.com/news/americas/2007/03/200852512026300115.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  31. ↑ «Key 9/11 suspect 'admits guilt'». BBC News. 2007-03-15. http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/6452573.stm. Ανακτήθηκε στις 2012-04-10. 
  32. ↑ «Substitution for Testimony of Khalid Sheikh Mohammed» (PDF). United States District Court for the Eastern District of Virginia. 2006. σελ. 24. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 26 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. 
  33. ↑ «Al Qaeda's Second Fatwa». PBS NewsHour. Public Broadcasting Service. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2014. 
  34. ↑ Gunarathna, pp. 61–62.
  35. ↑ 35,0 35,1 «Full transcript of bin Ladin's speech». Al Jazeera. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2012. 
  36. ↑ Mearsheimer (2007), p. 67.
  37. ↑ Plotz, David (2001) What Does Osama Bin Laden Want?, Slate
  38. ↑ «Full transcript of bin Laden's "Letter to America"». The Guardian (London). 2002-11-24. https://www.theguardian.com/world/2002/nov/24/theobserver. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  39. ↑ bin Laden, Osama. «Full transcript of bin Ladin's speech». Al Jazeera. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2012. So I shall talk to you about the story behind those events and shall tell you truthfully about the moments in which the decision was taken, for you to consider 
  40. ↑ Bergen, Peter L. (2005). Holy War, Inc.: Inside the Secret World of Osama Bin Laden. New York: Simon and Schuster. ISBN 978-0-7432-3467-2. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2020. 
  41. ↑ «1998 Al Qaeda fatwā». Federation of American Scientists (FAS). 23 Φεβρουαρίου 1998. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. 
  42. ↑ Summers and Swan (2011), pp. 211, 506n.
  43. ↑ Lawrence (2005), p. 239.
  44. ↑ Mearsheimer (2007), p. 67.
  45. ↑ Yusufzai, Rahimullah (2001-09-26). «Face to face with Osama». The Guardian (London). https://www.theguardian.com/world/2001/sep/26/afghanistan.terrorism3. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  46. ↑ «Full transcript of bin Ladin's speech». Al Jazeera. 4 Νοεμβρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2016. 
  47. ↑ In his taped broadcast from January 2010, Bin Laden said "Our attacks against you [the United States] will continue as long as U.S. support for Israel continues. ... The message sent to you with the attempt by the hero Nigerian Umar Farouk Abdulmutallab is a confirmation of our previous message conveyed by the heroes of September 11". Quoted from «Bin Laden: Attacks on U.S. to go on as long as it supports Israel». Haaretz.com. 
  48. ↑ «Suspect 'reveals 9/11 planning'». BBC News. 2003-09-22. http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/3128802.stm. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  49. ↑ 9/11 Commission Report (2004), p. 67.
  50. ↑ 9/11 Commission Report (2004), p. 149.
  51. ↑ 9/11 Commission Report (2004), p. 155.
  52. ↑ Lichtblau, Eric (2003-03-20). «Bin Laden Chose 9/11 Targets, Al Qaeda Leader Says». The New York Times. https://www.nytimes.com/2003/03/20/us/threats-and-responses-the-plot-bin-laden-chose-9-11-targets-al-qaeda-leader-says.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  53. ↑ 53,0 53,1 53,2 53,3 Wright (2006).
  54. ↑ Bergen (2006).
  55. ↑ McDermott (2005), pp. 191–92.
  56. ↑ Bernstein, Richard (2002-09-10). «On Path to the U.S. Skies, Plot Leader Met bin Laden». The New York Times. https://www.nytimes.com/2002/09/10/national/10PLOT.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  57. ↑ Jessee (2006).
  58. ↑ 58,0 58,1 58,2 58,3 58,4 58,5 «9/11 commission staff statement No. 16». 9/11 Commission. 2004-06-16. http://www.9-11commission.gov/staff_statements/staff_statement_16.pdf. Ανακτήθηκε στις 2012-09-11. 
  59. ↑ «Staff Monograph on 9/11 and Terrorist Travel» (PDF). 9/11 Commission. 2004. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. 
  60. ↑ Irujo, Jose María (2004-03-21). «Atta recibió en Tarragona joyas para que los miembros del 'comando' del 11-S se hiciesen pasar por ricos saudíes» (στα es). El País. http://elpais.com/diario/2004/03/21/espana/1079823611_850215.html. Ανακτήθηκε στις 2012-04-10. 
  61. ↑ Entry of the 9/11 Hijackers into the United States Staff Statement No. 1. National Commission on Terrorist Attacks Upon The United States, σελ. 2. http://govinfo.library.unt.edu/911/staff_statements/staff_statement_1.pdf. 
  62. ↑ Hudson, John. «How jihadists schedule terrorist attacks». Foreign Policy (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2020. 
  63. ↑ 63,0 63,1 63,2 9/11 Commission Report, pp. 4–14.
  64. ↑ «The Attack Looms». 9/11 Commission Report. National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States. 2004. 
  65. ↑ «Flight Path Study – American Airlines Flight 11» (PDF). National Transportation Safety Board. 19 Φεβρουαρίου 2002. 
  66. ↑ «Flight Path Study – United Airlines Flight 175» (PDF). National Transportation Safety Board. 19 Φεβρουαρίου 2002. 
  67. ↑ «Flight Path Study – American Airlines Flight 77» (PDF). National Transportation Safety Board. 19 Φεβρουαρίου 2002. 
  68. ↑ «The Attack Looms». 9/11 Commission Report. National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States. 2004. 
  69. ↑ Snyder, David (2002-02-19). «Families Hear Flight 93's Final Moments». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-06-02. https://web.archive.org/web/20130602123513/http://www.highbeam.com/doc/1P2-351703.html. Ανακτήθηκε στις 2013-11-12. 
  70. ↑ Wikisource link to Flight 93 Cockpit Transcript. Wikisource. 
  71. ↑ «The Flight 93 Story». National Park Service. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2011. 
  72. ↑ McKinnon, Jim (2001-06-16). «The phone line from Flight 93 was still open when a GTE operator heard Todd Beamer say: 'Are you guys ready? Let's roll'». Pittsburgh Post-Gazette. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-10-01. https://web.archive.org/web/20191001003507/http://old.post-gazette.com/headlines/20010916phonecallnat3p3.asp. Ανακτήθηκε στις 2011-04-10. 
  73. ↑ «Encore Presentation: Barbara Olson Remembered». Larry King Live (CNN). 2002-01-06. http://transcripts.cnn.com/TRANSCRIPTS/0201/06/lklw.00.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-01. 
  74. ↑ «National Commission Upon Terrorist Attacks in the United States». National Commission Upon Terrorist Attacks in the United States. 27 Ιανουαρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2008. 
  75. ↑ Summers and Swan (2011), p. 343.
  76. ↑ «Flight 77, Video 2». Judicial Watch. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2012. 
  77. ↑ Miller, Bill (2002-05-01). «Skyscraper Protection Might Not Be Feasible, Federal Engineers Say». Orlando Sentinel. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-12-03. https://web.archive.org/web/20131203170242/http://articles.orlandosentinel.com/2002-05-01/news/0205010358_1_engineers-jet-fuel. Ανακτήθηκε στις 2013-11-24. 
  78. ↑ World Trade Center Building Performance Study, Ch. 5 WTC 7 – section 5.5.4
  79. ↑ Final Report on the Collapse of World Trade Center Building 7 (2008).
  80. ↑ «Chapter 1: "We have some planes"». 9/11 Commission Report. 2004-07-22. http://govinfo.library.unt.edu/911/report/911Report_Ch1.pdf. 
  81. ↑ «Profiles of 9/11 – About 9/11». The Biography Channel. A&E Television Networks. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2011. 
  82. ↑ Miller, Mark (26 Αυγούστου 2002). «Three hours that shook America: A chronology of chaos». Broadcasting & Cable. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2011. 
  83. ↑ Adams, Marilyn; Levin, Alan; Morrison, Blake (2002-08-13). «Part II: No one was sure if hijackers were on board». USA Today. https://www.usatoday.com/news/sept11/2002-08-12-hijacker-daytwo_x.htm. Ανακτήθηκε στις 2011-09-02. 
  84. ↑ Fouda & Fielding (2004).
  85. ↑ 85,0 85,1 Summers and Swan (2011), p. 323.
  86. ↑ «Al-Qaeda 'plotted nuclear attacks'». BBC News. 2002-09-08. http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/2244146.stm. Ανακτήθηκε στις 2011-09-02. 
  87. ↑ «The Attack Looms». 9/11 Commission Report. National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States. 2004. 
  88. ↑ Morgan, Matthew J. (4 Αυγούστου 2009). The Impact of 9/11 on Politics and War: The Day that Changed Everything?. Palgrave Macmillan. σελ. 222. ISBN 978-0-230-60763-7. 
  89. ↑ «Winnipegger heads to NY for 9/11 memorial». CBC News. 2011-09-09. http://www.cbc.ca/news/canada/manitoba/winnipegger-heads-to-ny-for-9-11-memorial-1.991431. Ανακτήθηκε στις 2013-11-13. «A total of 2,996 people died: 19 hijackers and 2,977 victims.» 
  90. ↑ «Accused 9/11 plotter Khalid Sheikh Mohammed faces New York trial». CNN. 2009-11-13. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-10-28. https://web.archive.org/web/20141028165022/http://edition.cnn.com/2009/CRIME/11/13/khalid.sheikh.mohammed/index.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-02. 
  91. ↑ «First video of Pentagon 9/11 attack released». CNN. 2006-05-16. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2006-09-24. https://www.webcitation.org/5J8PnIDu2?url=http://www.cnn.com/2006/US/05/16/pentagon.video/index.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-02. 
  92. ↑ Stone, Andrea (2002-08-20). «Military's aid and comfort ease 9/11 survivors' burden». USA Today. https://www.usatoday.com/news/sept11/2002-08-20-pentagon_x.htm. Ανακτήθηκε στις 2011-09-02. 
  93. ↑ «September 11 Memorial» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 26 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2021. 
  94. ↑ Beveridge, Andrew. «9/11/01-02: A Demographic Portrait of the Victims in 10048». Gotham Gazette. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2011. 
  95. ↑ U.S. Department of State. A list of the countries whose citizens died as a result of the attacks on September 11, 2001. U.S. Department of State, Office of International Information Programs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-04-11. https://web.archive.org/web/20080411152231/http://usinfo.state.gov/is/img/assets/4756/9_11onepager1.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-03-18. 
  96. ↑ «British victims of September 11». The Guardian. 2002-09-10. https://www.theguardian.com/world/2002/sep/10/september11.uk. Ανακτήθηκε στις 2017-06-06. 
  97. ↑ «National Commission on Terrorist Attacks upon the United States». U.S. Congress. 21 Αυγούστου 2004. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2006. 
  98. ↑ 98,0 98,1 98,2 Goldberg et al. (2007).
  99. ↑ «September 11, 2001 Pentagon Victims». patriotresource.com. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2016. 
  100. ↑ «Remembering the Lost». Timothy J. Maude, Lieutenant General, United States Army. Arlington National Cemetery. 22 Σεπτεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2001. 
  101. ↑ Sunder (2005), p. 48.
  102. ↑ National Commission on Terrorist Attacks (22 Ιουλίου 2004). The 9/11 Commission Report (1η έκδοση). W. W. Norton & Company. σελ. 294. ISBN 978-0-393-32671-0. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2014. 
  103. ↑ Sunder (2005), p. 48.
  104. ↑ Sunder (2005), p. 46.
  105. ↑ Purpura, Philip (2007). «Life safety, fire protection, and emergencies». Security and Loss Prevention: An Introduction (5η έκδοση). Elsevier. σελ. 300. ISBN 978-0080554006. Almost all the 600 people in the top floors of the south tower died after a second hijacked airliner crashed in the 80th floor shortly after 9a.m. The failure to evacuate the building was one of the day's great tragedies. 
  106. ↑ Cauchon, Dennis; Moore, Martha (2002-09-02). «Desperation forced a horrific decision». USA Today. https://www.usatoday.com/news/sept11/2002-09-02-jumper_x.htm. Ανακτήθηκε στις 2011-09-02. 
  107. ↑ Paltrow, Scot (2001-10-23). «Could Helicopters Have Saved People From the Top of the Trade Center?». The Wall Street Journal. https://www.wsj.com/articles/SB1003784754436648720. Ανακτήθηκε στις 2017-01-22. 
  108. ↑ «Poor Info Hindered 9/11 Rescue». CBS News. 2004-05-18. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-12-25. https://web.archive.org/web/20181225172234/https://www.cbsnews.com/news/poor-info-hindered-9-11-rescue/. Ανακτήθηκε στις 2011-09-02. 
  109. ↑ «The Unofficial Home Page of FDNY». 
  110. ↑ «Post-9/11 report recommends police, fire response changes». USA Today. Associated Press. 2002-08-19. https://www.usatoday.com/news/nation/2002-08-19-nypd-nyfd-report_x.htm. Ανακτήθηκε στις 2011-09-02. 
  111. ↑ «Police back on day-to-day beat after 9/11 nightmare». CNN. 2002-07-21. http://edition.cnn.com/2002/US/07/20/wtc.police/. Ανακτήθηκε στις 2013-11-12. 
  112. ↑ «EMT & Paramedics». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2015. 
  113. ↑ Jones, Jonathan. «The 9/11 attack seen from space – an image of impotence». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-03-12. https://www.webcitation.org/6O0cC7vk0?url=http://www.theguardian.com/commentisfree/2014/mar/10/911-attack-seen-from-space-image-impotence. 
  114. ↑ «World Trade Center Building Performance Study». FEMA. Μάιος 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. 
  115. ↑ 115,0 115,1 Summers and Swan (2011), p. 75.
  116. ↑ Chaban, Matt (2011-02-09). «130 Liberty Finally Gone from Ground Zero». The New York Observer. http://www.commercialobserver.com/2011/02/130-liberty-finally-gone-from-ground-zero/. Ανακτήθηκε στις 2012-04-10. 
  117. ↑ «Ground Zero stops burning, after 100 days». The Guardian. 20 Δεκεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2018. 
  118. ↑ «Verizon Building Restoration». New York Construction (McGraw Hill). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2011. 
  119. ↑ World Trade Center Building Performance Study – Peripheral Buildings, pp. [Χρειάζεται σελίδα]
  120. ↑ «World Trade Center Building Performance Study». FEMA. Μάιος 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. 
  121. ↑ Bloomfield, Larry (1 Οκτωβρίου 2001). «New York broadcasters rebuild». Broadcast Engineering. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. 
  122. ↑ «The Deutsche Bank Building at 130 Liberty Street». Lower Manhattan Construction Command Center. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2011. 
  123. ↑ Shapiro, Julie (27 Αυγούστου 2012). «Students Return to Rebuilt Fiterman Hall 11 Years After 9/11». DNAinfo New York. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2017. 
  124. ↑ «Downtown Restoration Program». The Port Authority of NY&NJ. 11 Ιανουαρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2018. 
  125. ↑ «World Trade Center transportation hub, dubbed Oculus, opens to public». ABC7 New York. 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2018. 
  126. ↑ «Port Authority Announces Opening of World Trade Center Transportation Hub». Port Authority of New York, New Jersey. 19 Ιανουαρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2016. 
  127. ↑ Kennedy, Randy (2002-01-04). «Subway Line in Attack May Reopen Much Earlier». The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2002/01/04/nyregion/subway-line-in-attack-may-reopen-much-earlier.html. Ανακτήθηκε στις 2018-02-07. 
  128. ↑ «WTC Cortlandt Subway Station Reopens for 1st Time Since 9/11 Attacks». NBC 4 New York. Associated Press. 2018-09-08. https://www.nbcnewyork.com/news/local/WTC-Cortlandt-Subway-Station-Reopens-for-1st-Time-Since-9-11-Attacks-492777501.html. Ανακτήθηκε στις 2018-09-08. 
  129. ↑ The Pentagon Building Performance Report, pp. ??[Χρειάζεται σελίδα]
  130. ↑ Flight Path Study – American Airlines Flight 77, pp. [Χρειάζεται σελίδα]
  131. ↑ American Airlines Flight 77 FDR Report, pp. ??[Χρειάζεται σελίδα]
  132. ↑ Maclean, John N (2008-06-01). «America Under Attack: A chronicle of chaos and heroism at the Pentagon». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2008/05/29/AR2008052903149.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-03. 
  133. ↑ 133,0 133,1 McKinsey Report, "Emergency Medical Service response", pp. ??[Χρειάζεται σελίδα]
  134. ↑ McKinsey Report, "Executive Summary", pp. ??[Χρειάζεται σελίδα]
  135. ↑ McKinsey Report, Exhibit 7, "Fire Apparatus Deployment on September 11"
  136. ↑ 136,0 136,1 Alavosius & Rodriquez (2005).
  137. ↑ McKinsey Report, "NYPD", pp. ??[Χρειάζεται σελίδα]
  138. ↑ McKinsey Report, "Executive Summary", pp. ??[Χρειάζεται σελίδα]
  139. ↑ «Ceremony closes 'Ground Zero' cleanup». CNN. 2002-05-30. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-12-01. https://web.archive.org/web/20081201081749/http://archives.cnn.com/2002/US/05/30/rec.wtc.cleanup/. Ανακτήθηκε στις 2013-11-24. 
  140. ↑ Feinberg, Kenneth (2012). Who Gets What: Fair Compensation after Tragedy and Financial Upheaval. New York: PublicAffairs. ISBN 978-1586489779. 
  141. ↑ Feinberg, Kenneth. What is Life Worth?: The Unprecedented Effort to Compensate the Victims of 9/11 (2005), Perseus Books Group.
  142. ↑ 142,0 142,1 «We Have Some Planes» (PDF). The 911 Commission Report. 911 Commission. σελίδες 20–42. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2011. 
  143. ↑ «Cheney: Order To Shoot Down Hijacked 9/11 Planes 'Necessary'». Fox News Channel. 2011-09-04. http://www.foxnews.com/politics/2011/09/04/cheney-order-to-shoot-down-hijacked-11-planes-necessary/. Ανακτήθηκε στις 2011-09-09. 
  144. ↑ Schrader, Esther (2004-06-18). «Cheney Gave Order to Shoot Down Jets». Los Angeles Times. http://articles.latimes.com/2004/jun/18/nation/na-cheney18. Ανακτήθηκε στις 2011-09-09. 
  145. ↑ Hendrix, Steve (2011-09-08). «F-16 pilot was ready to give her life on Sept. 11». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/local/f-16-pilot-was-ready-to-give-her-life-on-sept-11/2011/09/06/gIQAMpcODK_story.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-09. 
  146. ↑ Flight Data Center (13 Απριλίου 2007). «NOTAMs/Flight Restrictions in Effect on September 13, 2001» (PDF). Federal Bureau of Investigation. σελ. 15ff. 
  147. ↑ 147,0 147,1 «Wartime». National Commission on Terrorists Attacks upon the United States. U.S. Congress. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. 
  148. ↑ Williams, Andrew (4 Οκτωβρίου 2006). «60 Seconds: Ben Sliney». Metro. London. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2010. 
  149. ↑ Transport Canada (2001-12-11). Actions taken following September 11 terrorist attacks. Δελτίο τύπου.
  150. ↑ Stein, Howard F. (2003). «Days of Awe: September 11, 2001 and its Cultural Psychodynamics». Journal for the Psychoanalysis of Culture and Society 8 (2): 187–99. doi:10.1353/psy.2003.0047. ISSN 1088-0763. 
  151. ↑ «Asthma Rates Up Among Ground Zero Workers». CBS News. Associated Press. 2009-09-10. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-11-12. https://web.archive.org/web/20131112192716/http://www.cbsnews.com/2100-204_162-3207507.html. Ανακτήθηκε στις 2013-09-11. 
  152. ↑ Glynn, Simone A.; Busch, MP; Schreiber, GB; Murphy, EL; Wright, DJ; Tu, Y; Kleinman, SH; Nhlbi Reds Study, Group (2003). «Effect of a National Disaster on Blood Supply and Safety: The September 11 Experience». Journal of the American Medical Association 289 (17): 2246–53. doi:10.1001/jama.289.17.2246. PMID 12734136. 
  153. ↑ «Red Cross Woes». PBS. 19 Δεκεμβρίου 2001. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. 
  154. ↑ Coates, S.; Schechter, D. (2004). «Preschoolers' traumatic stress post-9/11: Relational and developmental perspectives». Psychiatric Clinics of North America 27 (3): 473–89. doi:10.1016/j.psc.2004.03.006. PMID 15325488. https://archive.org/details/sim_psychiatric-clinics-of-north-america_2004-09_27_3/page/473. 
  155. ↑ Schechter DS, Coates SW, First E (2002). Observations of acute reactions of young children and their families to the World Trade Center attacks. Journal of ZERO-TO-THREE: National Center for Infants, Toddlers, and Families, 22(3), 9–13.
  156. ↑ Klein, T. P.; Devoe, E. R.; Miranda-Julian, C.; Linas, K. (2009). «Young children's responses to September 11th: The New York City experience». Infant Mental Health Journal 30 (1): 1–22. doi:10.1002/imhj.20200. PMID 28636121. 
  157. ↑ «Presidential Approval Ratings – George W. Bush». Gallup. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-04-02. https://web.archive.org/web/20090402045152/http://www.gallup.com/poll/116500/presidential-approval-ratings-george-bush.aspx. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  158. ↑ Pooley, Eric (2001-12-31). «Mayor of the World». Person of the Year 2001. http://content.time.com/time/specials/packages/article/0,28804,2020227_2020306_2022358,00.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  159. ↑ Barrett, Devlin (2003-12-23). «9/11 Fund Deadline Passes». CBS News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-12-25. https://web.archive.org/web/20181225172458/https://www.cbsnews.com/news/9-11-fund-deadline-passes/. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  160. ↑ «'Shadow Government' News To Congress». CBS News. 2002-03-02. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-12-25. https://web.archive.org/web/20181225172602/https://www.cbsnews.com/news/shadow-government-news-to-congress/. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  161. ↑ «The USA PATRIOT Act: Preserving Life and Liberty». United States Department of Justice. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  162. ↑ Λάθος στην χρήση του Πρότυπο:cite press release: Η παράμετρος title είναι απαραίτητη
  163. ↑ Eggen, Dan (2004-09-30). «Key Part of Patriot Act Ruled Unconstitutional». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/articles/A59626-2004Sep29.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  164. ↑ «Federal judge rules 2 Patriot Act provisions unconstitutional». CNN. 2007-09-26. http://www.cnn.com/2007/US/law/09/26/patriot.act/index.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  165. ↑ VandeHei, Jim; Eggen, Dan (2006-01-05). «Cheney Cites Justifications For Domestic Eavesdropping». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2006/01/04/AR2006010400973.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  166. ↑ Savage, Charlie; Poitras, Laura (2014-03-11). «How a Court Secretly Evolved, Extending U.S. Spies' Reach». The New York Times. https://www.nytimes.com/2014/03/12/us/how-a-courts-secret-evolution-extended-spies-reach.html. Ανακτήθηκε στις 2014-03-13. 
  167. ↑ Freedman, Samuel G. (2012-09-07). «Six Days After 9/11, Another Anniversary Worth Honoring». The New York Times. https://www.nytimes.com/2012/09/08/us/on-religion-six-days-after-9-11-another-anniversary-worth-honoring.html. Ανακτήθηκε στις 2015-03-12. 
  168. ↑ «New York City Commission on Human Rights». Nyc.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2014. 
  169. ↑ «Post-9/11, US policies created atmosphere of fear for South Asians». The Indian Express. 25 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2011. 
  170. ↑ 170,0 170,1 «Hate crime reports up in wake of terrorist attacks». CNN. 2001-09-17. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2005-11-27. https://web.archive.org/web/20051127025019/http://archives.cnn.com/2001/US/09/16/gen.hate.crimes/. Ανακτήθηκε στις 2014-05-29. 
  171. ↑ «Bin Laden Family Evacuated». cbsnews.com. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2019. 
  172. ↑ «Many minority groups were victims of hate crimes after 9-11». Ball State University. 9 Οκτωβρίου 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2014. 
  173. ↑ «American Backlash: Terrorist Bring War Home in More Ways Than One» (PDF). SAALT. 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 3 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2014. 
  174. ↑ Thayil, Jeet (2001-10-12). «645 racial incidents reported in week after September 11». India Abroad. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-05-11. https://web.archive.org/web/20110511211812/http://www.highbeam.com/doc/1P1-79281024.html. 
  175. ↑ «THE SEPTEMBER 11 BACKLASH». www.hrw.org. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2021. 
  176. ↑ American Muslim Leaders. «Muslim Americans Condemn Attack». ISNA. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  177. ↑ Beaulieu, Dan (2001-09-12). «Muslim groups around world condemn the killing of innocents». Agence France Presse – English. 
  178. ↑ Davis, Joyce M. (2001-09-13). «Muslims condemn attacks, insist Islam not violent against innocents». Knight Ridder Washington Bureau. 
  179. ↑ Witham, Larry (2001-09-12). «Muslim groups decry attacks; No cause justifies the 'immoral' act, U.S. councils say». The Washington Times. 
  180. ↑ «Attacks draw mixed response in Mideast». CNN. 2001-09-12. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-08-13. https://web.archive.org/web/20070813060324/http://archives.cnn.com/2001/WORLD/europe/09/12/mideast.reaction/index.html. Ανακτήθηκε στις 2014-05-29. 
  181. ↑ Summers, Anthony· Swan, Robbyn (2011). The Eleventh Day: The Full Story of 9/11 and Osama bin Laden. New York: Ballantine Books. σελ. 403. ISBN 978-1-4000-6659-9. 
  182. ↑ «The Kingdom and the Towers». Vanity Fair. 30 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  183. ↑ «In pictures: Atrocities' aftermath» (στα αγγλικά). 2001-09-12. http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/1538664.stm. Ανακτήθηκε στις 2019-09-12. 
  184. ↑ Porter, Patrick (2018). Blunder: Britain's War in Iraq. Oxford University Press. σελ. 139. ISBN 978-0198807964. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2019. 
  185. ↑ «CNN statement about false claim it used old video – September 20, 2001». 16 Απριλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2019. 
  186. ↑ «Palestinians Dancing in the Street». Snopes.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2019. 
  187. ↑ «Muslim community targets racial tension». BBC News. 2001-09-19. http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/1551868.stm. Ανακτήθηκε στις 2012-04-11. 
  188. ↑ «Security Council Condemns, 'In Strongest Terms', Terrorist Attacks on the United States». United Nations. 12 Σεπτεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2006. The Security Council today, following what it called yesterday's "horrifying terrorist attacks" in New York, Washington, D.C., and Pennsylvania, unequivocally condemned those acts, and expressed its deepest sympathy and condolences to the victims and their families and to the people and Government of the United States. 
  189. ↑ Hamilton, Stuart (24 Αυγούστου 2002). «September 11, the Internet, and the effects on information provision in Libraries» (PDF). 68th IFLA Council and Conference. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  190. ↑ «G8 counter-terrorism cooperation since September 11 backgrounder». Site Internet du Sommet du G8 d'Evian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  191. ↑ Walsh, Courtney C (7 Μαρτίου 2002). «Italian police explore Al Qaeda links in cyanide plot». The Christian Science Monitor. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  192. ↑ «SE Asia unites to smash militant cells». CNN. 2002-05-08. http://edition.cnn.com/2002/WORLD/asiapcf/southeast/05/07/seasia.terror.pact/. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  193. ↑ «Blair's statement in full». BBC News. 2001-09-11. http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk_politics/1538551.stm. Ανακτήθηκε στις 2021-08-23. 
  194. ↑ «President Declares 'Freedom at War with Fear'». The White House. 20 Σεπτεμβρίου 2001. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2016. 
  195. ↑ «Tony Blair's allegiance to George Bush laid bare». Evening Standard. 2007-10-27. https://www.standard.co.uk/news/tony-blairs-corrosive-allegiance-to-george-bush-laid-bare-for-the-first-time-6668892.html. Ανακτήθηκε στις 2021-08-23. 
  196. ↑ «U.S. President Bush's speech to United Nations». CNN. 2001-11-10. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2006-06-15. https://web.archive.org/web/20060615023853/http://archives.cnn.com/2001/US/11/10/ret.bush.un.transcript/index.html. Ανακτήθηκε στις 2014-05-29. 
  197. ↑ «Musharraf 'bullied' into supporting US war on terror». Zee News. 2009-12-11. http://zeenews.india.com/news/south-asia/musharraf-bullied-into-supporting-us-war-on-terror-ex-general_586640.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  198. ↑ Khan, Aamer Ahmed (2005-05-04). «Pakistan and the 'key al-Qaeda' man». BBC News. http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/4513281.stm. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  199. ↑ «Euro MPs urge Guantanamo closure». BBC News. 2006-06-13. http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/5074216.stm. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  200. ↑ Mendez, Juan E. (13 Μαρτίου 2002). «Detainees in Guantanamo Bay, Cuba; Request for Precautionary Measures, Inter-Am. C.H.R». University of Minnesota. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  201. ↑ «USA: Release or fair trials for all remaining Guantánamo detainees». Amnesty International. 2 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  202. ↑ «Bush's War». 24–25 Μαρτίου 2008. https://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/bushswar/. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  203. ↑ Roberts, Joel (2002-09-04). «Plans For Iraq Attack Began on 9/11». CBS News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-12-25. https://web.archive.org/web/20181225172523/https://www.cbsnews.com/news/plans-for-iraq-attack-began-on-9-11/. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  204. ↑ Borger, Julian (2006-02-24). «Blogger bares Rumsfeld's post 9/11 orders». The Guardian (London). https://www.theguardian.com/world/2006/feb/24/freedomofinformation.september11. Ανακτήθηκε στις 2009-10-07. 
  205. ↑ «9/11 Commission Report» (PDF). σελίδες 334–36. 
  206. ↑ «President Discusses Beginning of Operation Iraqi Freedom». Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2011. 
  207. ↑ «US public thinks Saddam had role in 9/11». 7 Σεπτεμβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2017. 
  208. ↑ «Bush: Saddam was not responsible for 9/11». 12 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2017. 
  209. ↑ «Statement by the North Atlantic Council». NATO. 15 Σεπτεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. Article 5: The Parties agree that an armed attack against one or more of them in Europe or North America shall be considered an attack against them all and consequently they agree that, if such an armed attack occurs, each of them, in exercise of the right of individual or collective self-defence recognised by Article 51 of the Charter of the United Nations, will assist the Party or Parties so attacked by taking forthwith, individually and in concert with the other Parties, such action as it deems necessary, including the use of armed force, to restore and maintain the security of the North Atlantic area. Any such armed attack and all measures taken as a result thereof shall immediately be reported to the Security Council. Such measures shall be terminated when the Security Council has taken the measures necessary to restore and maintain international peace and security. 
  210. ↑ «ABC Conversations with Richard Fidler John Howard Interview Transcript» (PDF). Australian Broadcasting Corporation. Σεπτέμβριος 2011. 
  211. ↑ Bush, George (2001-09-20). «Text: President Bush Addresses the Nation». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-srv/nation/specials/attacked/transcripts/bushaddress_092001.html. Ανακτήθηκε στις 2015-07-04. 
  212. ↑ «National Strategy for Combating Terrorism» (PDF). Central Intelligence Agency. Φεβρουάριος 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2015. 
  213. ↑ «PLAW-107publ40.pdf» (PDF). U.S. Government Publishing Office. 107th Congress. 18 Σεπτεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2015. 
  214. ↑ «Operation Enduring Freedom – Operations». GlobalSecurity.org. 2008. http://www.globalsecurity.org/military/ops/enduring-freedom-ops.htm. Ανακτήθηκε στις 2015-07-05. 
  215. ↑ «U.S. Military Operations in the Global War on Terrorism: Afghanistan, Africa, the Philippines, and Colombia» (PDF). The Air University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 23 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2015. 
  216. ↑ Sprunt, Barbara (2021-08-17). «There's A Bipartisan Backlash To How Biden Handled The Withdrawal From Afghanistan». NPR. https://www.npr.org/2021/08/16/1028081817/congressional-reaction-to-bidens-afghanistan-withdrawal-has-been-scathing. Ανακτήθηκε στις 2021-09-06. 
  217. ↑ Karnitschnig, Matthew (2021-08-17). «Disbelief and betrayal: Europe reacts to Biden's Afghanistan 'miscalculation'». Politico. https://www.politico.eu/article/europe-reacts-bidens-afghanistan-withdrawal/. Ανακτήθηκε στις 2021-09-06. 
  218. ↑ «Afghanistan's Ghani blames 'abrupt' US withdrawal for worsening security». France 24 (στα Αγγλικά). 2 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2021. 
  219. ↑ Hui, Sylvia (2021-07-08). «Johnson confirms most British troops have left Afghanistan». Associated Press. https://apnews.com/article/afghanistan-europe-government-and-politics-c0cec98b6a2d2279548cfb9e1bcdc499. Ανακτήθηκε στις 2021-09-06. 
  220. ↑ Moulson, Geir; Gannon, Kathy (2021-06-30). «Most European troops exit Afghanistan quietly after 20 years». Associated Press. https://apnews.com/article/europe-afghanistan-health-coronavirus-pandemic-9c1c4f5732c032ba85865aab0338a7a3. Ανακτήθηκε στις 2021-09-06. 
  221. ↑ Kuppuswamy, C.S. (2 Νοεμβρίου 2005). «Terrorism in Indonesia : Role of the Religious Organisation». South Asia Analysis Group. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  222. ↑ Banlaoi, Rommel (2006). «Radical Muslim Terrorism in the Philippines». Στο: Tan, Andrew, επιμ. Handbook on Terrorism and Insurgency in Southeast Asia. London: Edward Elgar Publishing. 
  223. ↑ Slavin, Barbara (19 Νοεμβρίου 2013). «34 Years of Getting to No with Iran». Politico Magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2016. 
  224. ↑ «Iran helped overthrow Taliban, candidate says». USA Today. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2017. 
  225. ↑ «Iranian Special Forces Reportedly Fight Alongside US in Battle for Herat». SpongoBongo.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2017. 
  226. ↑ Qassem Soleimani and Iran's Unique Regional Strategy – Combating Terrorism Center at West Point. Ali Soufan. CTC Sentinel. November 2018, Vol. 11, Issue 10. Combating Terrorism Center – CTC at West Point. Permanent link and archived version at Wayback Machine. Permanent link and archived version at archive.is. Retrieved and archived on November 19, 2018. Permanent link at WebCite (November 30, 2018. 14:42:35 UTC). Permanent link and Archived Version at Perma.cc (August 5, 2021). "In the months after 9/11, Soleimani saw an opportunity to defeat the Taliban once and for all by unconventional means – namely, cooperation with the United States. Early in the war, he directed Iranian diplomats to share intelligence on Taliban military positions with their U.S. counterparts. The Americans, in return, told the Iranians what they knew about an al-Qa`ida fixer hiding out in eastern Iran."
  227. ↑ Gates, Anita (2006-09-11). «Buildings Rise from Rubble while Health Crumbles». The New York Times. https://www.nytimes.com/2006/09/11/arts/television/11dust.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  228. ↑ «What was Found in the Dust». The New York Times. 2006-09-05. https://www.nytimes.com/imagepages/2006/09/05/nyregion/20060905_HEALTH_GRAPHIC.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  229. ↑ «New York: 9/11 toxins caused death». CNN. 2007-05-24. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-06-18. https://web.archive.org/web/20070618154824/http://www.cnn.com/2007/US/05/24/wtc.dust/index.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  230. ↑ DePalma, Anthony (2006-05-13). «Tracing Lung Ailments That Rose With 9/11 Dust». The New York Times. https://www.nytimes.com/2006/05/13/nyregion/13symptoms.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  231. ↑ Heilprin, John (2003-06-23). «White House edited EPA's 9/11 reports». Seattle Post-Intelligencer. http://www.seattlepi.com/default/article/White-House-edited-EPA-s-9-11-reports-1122465.php. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  232. ↑ «Updated Ground Zero Report Examines Failure of Government to Protect Citizens». Sierra Club. 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  233. ↑ Smith, Stephen (2008-04-28). «9/11 "Wall of Heroes" To Include Sick Cops». CBS News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-12-25. https://web.archive.org/web/20181225172302/https://www.cbsnews.com/news/9-11-wall-of-heroes-to-include-sick-cops/. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  234. ↑ Shukman, David (2011-09-01). «Toxic dust legacy of 9/11 plagues thousands of people». BBC News. https://www.bbc.co.uk/news/world-us-canada-14738140. Ανακτήθηκε στις 2011-09-11. 
  235. ↑ Grady, Denise (2010-04-07). «Lung Function of 9/11 Rescuers Fell, Study Finds». The New York Times. https://www.nytimes.com/2010/04/08/nyregion/08lung.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  236. ↑ Makinen, Gail (27 Σεπτεμβρίου 2002). «The Economic Effects of 9/11: A Retrospective Assessment» (PDF). Congressional Research Service. Library of Congress. σελ. 17. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  237. ↑ Barnhart, Bill (2001-09-17). «Markets reopen, plunge». Chicago Tribune. http://www.chicagotribune.com/business/chi-010917markets,0,5287650.story. Ανακτήθηκε στις 2012-04-11. 
  238. ↑ Bob, Fernandez (2001-09-22). «U.S. Markets Decline Again». KRTBN Knight Ridder Tribune Business News. 
  239. ↑ Dolfman, Michael L.; Wasser, Solidelle F. (2004). «9/11 and the New York City Economy». Monthly Labor Review 127. 
  240. ↑ Makinen, Gail (27 Σεπτεμβρίου 2002). «The Economic Effects of 9/11: A Retrospective Assessment» (PDF). Congressional Research Service. Library of Congress. σελ. 5. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  241. ↑ Bhadra, Dipasis· Texter, Pamela (2004). «Airline Networks: An Econometric Framework to Analyze Domestic U.S. Air Travel». United States Department of Transportation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2005. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  242. ↑ Carducci, Bernardo J. (20 Φεβρουαρίου 2009). The Psychology of Personality: Viewpoints, Research, and Applications. Wiley-Blackwell. σελίδες 200–. ISBN 978-1-4051-3635-8. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2012. 
  243. ↑ Quay, Sara· Damico, Amy (14 Σεπτεμβρίου 2010). September 11 in Popular Culture: A Guide. Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-313-35505-9. 
  244. ↑ Norman, Joshua (2011-09-11). «9/11 conspiracy theories won't stop». CBS News. https://www.cbsnews.com/news/9-11-conspiracy-theories-wont-stop/. 
  245. ↑ «After 9/11, Some Run Toward Faith, Some Run The Other Way». HuffPost. 2011-08-29. http://www.huffingtonpost.com/2011/08/29/september-11-challenged-faith_n_941017.html. Ανακτήθηκε στις 2013-04-06. 
  246. ↑ «Faith and Doubt at Ground Zero – The Question of God». PBS Frontline. https://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/faith/questions/god.html. Ανακτήθηκε στις 2013-04-06. 
  247. ↑ Brad Schmidt, Ph.D. «Anxiety After 9/11». Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2013. 
  248. ↑ Ingraham, Christopher (2015-02-12). «Anti-Muslim hate crimes are still five times more common today than before 9/11». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/news/wonk/wp/2015/02/11/anti-muslim-hate-crimes-are-still-five-times-more-common-today-than-before-911/. Ανακτήθηκε στις 2020-10-15. 
  249. ↑ Scobell, Andrew (2004). «Terrorism in the Asia-Pacific: Threat and Response». The Journal of Asian Studies 63 (4): 1078–79. doi:10.1017/S0021911804002463. https://archive.org/details/sim_journal-of-asian-studies_2004-11_63_4/page/1078. 
  250. ↑ Miko, Francis· Froehlich, Christian (27 Δεκεμβρίου 2004). «Germany's Role in Fighting Terrorism: Implications for U.S. Policy» (PDF). Federation of American Scientists. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  251. ↑ «Anti-terrorism Act». CBC News. 2007-02-27. http://www.cbc.ca/news2/background/cdnsecurity/. Ανακτήθηκε στις 2013-11-12. 
  252. ↑ «Q and A: Anti-terrorism legislation». BBC News. 2003-10-17. http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/3197394.stm. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  253. ↑ Coates, Sam (2005-11-10). «After all the fuss dies down, what really happened». The Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-08-14. https://web.archive.org/web/20110814133937/http://www.timesonline.co.uk/tol/news/uk/article588553.ece. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  254. ↑ «Terrorism Suppression Act 2002». New Zealand Government. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  255. ↑ Beck, Roger (2004). «20». Modern World History. Holt McDougal. σελίδες 657–58. ISBN 978-0-618-69012-1. 
  256. ↑ «President Obama's Dragnet». The New York Times. 2013-06-06. https://www.nytimes.com/2013/06/07/opinion/president-obamas-dragnet.html. 
  257. ↑ «Author of Patriot Act: FBI's FISA Order is Abuse of Patriot Act». 6 Ιουνίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2013. 
  258. ↑ «9/11 Investigation (PENTTBOM)». Federal Bureau of Investigation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2012. 
  259. ↑ «Testimony of Dale L. Watson, Executive Assistant Director, Counterterrorism/Counterintelligence Division, FBI Before the Senate Select Committee on Intelligence». Federal Bureau of Investigation. 6 Φεβρουαρίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  260. ↑ «Unraveling 9–11 Was in the Bags». Newsday. 2009-02-06. http://www.securityinfowatch.com/news/10555883/unraveling-9-11-was-in-the-bags. Ανακτήθηκε στις 2012-04-11. 
  261. ↑ Clarke, Richard A. (2004). Against All Enemies: Inside America's War on Terrorism. New York: Simon & Schuster. σελίδες 13–14. ISBN 978-0-7432-6823-3. 
  262. ↑ «FBI Announces List of 19 Hijackers». Federal Bureau of Investigation. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  263. ↑ «The FBI Releases 19 Photographs of Individuals Believed to be the Hijackers of the Four Airliners that Crashed on September 11, 2001». Federal Bureau of Investigation. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  264. ↑ Johnston, David (2003-09-09). «TWO YEARS LATER: 9/11 TACTICS; Official Says Qaeda Recruited Saudi Hijackers to Strain Ties». The New York Times. https://www.nytimes.com/2003/09/09/us/two-years-later-9-11-tactics-official-says-qaeda-recruited-saudi-hijackers.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  265. ↑ «Piece by piece, the jigsaw of terror revealed». The Independent (London). 2001-09-30. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-10-15. https://web.archive.org/web/20091015065134/http://www.independent.co.uk/news/world/americas/piece-by-piece-the-jigsaw-of-terror-revealed-671334.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  266. ↑ «9/11 Commission Report» (PDF). σελίδες 266–72. 
  267. ↑ «The Manhunt Goes Global». Time magazine. 15 Οκτωβρίου 2001. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Νοεμβρίου 2012. 
  268. ↑ Tagliabue, John; Bonner, Raymond (2001-09-29). «A Nation challenged: German Intelligence; German Data Led U.S. to Search For More Suicide Hijacker Teams». The New York Times. https://www.nytimes.com/2001/09/29/world/nation-challenged-german-intelligence-german-data-led-us-search-for-more-suicide.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  269. ↑ «9/11 Commission Report» (PDF). σελίδες 276–77. 
  270. ↑ «The proof they did not reveal». Sunday Times. 2001-10-07. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2001-11-16. https://web.archive.org/web/20011116020322/http://www.sunday-times.co.uk/news/pages/sti/2001/10/07/stiusausa02012.html. 
  271. ↑ Spiegel, Der (31 Αυγούστου 2009). «Ex-CIA Inspector General on Interrogation Report: 'The Agency Went over Bounds and Outside the Rules'». DER SPIEGEL. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2021. 
  272. ↑ Senate and House Intelligence Committees Announce Joint Inquiry into the September 11 Terrorist Attacks «Press Release of Intelligence Committee». 14 Φεβρουαρίου 2002. 
  273. ↑ «Congressional Reports: Joint Inquiry into Intelligence Community Activities before and after the Terrorist Attacks of September 11, 2001». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2010. 
  274. ↑ 274,0 274,1 Athan G. Theoharis, επιμ. (2006). The Central Intelligence Agency: Security Under Scrutiny. Greenwood Publishing Group. σελίδες 222-224. ISBN 0-313-33282-7. 
  275. ↑ «Improving Intelligence - interview with Sen. Bob Graham». PBS. 11 Δεκεμβρίου 2002. 
  276. ↑ Chris Mondics (31 Μαρτίου 2014). «Struggling to detail alleged Saudi role in 9/11 attacks». Philadelphia Inquirer. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2021. 
  277. ↑ «Letter to Barack Obama, signed by Representatives Walter B. Jones Jr. and Stephen Lynch» (PDF). 10 Απριλίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 7 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2021. 
  278. ↑ Jake Tapper (8 Σεπτεμβρίου 2014). «Why hasn't Obama kept promise to declassify 28 pages of a report about 9/11?"». CNN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2021. 
  279. ↑ Euan McKirdy,, CNN, June 14, 2016.
  280. ↑ «National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States». govinfo.library.unt.edu. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  281. ↑ «NIST's World Trade Center Investigation». National Institute of Standards and Technology. U.S. Department of Commerce. 14 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  282. ↑ 282,0 282,1 «NIST WTC 7 Investigation Finds Building Fires Caused Collapse». The National Institute of Standards and Technology. 21 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  283. ↑ National Construction Safety Team (Σεπτέμβριος 2005). «Executive Summary». Final Report on the Collapse of the World Trade Center Towers. United States Department of Commerce. 
  284. ↑ Irfanoglu, A.; Hoffmann, C. M. (2008). «Engineering Perspective of the Collapse of WTC-I». Journal of Performance of Constructed Facilities 22: 62. doi:10.1061/(ASCE)0887-3828(2008)22:1(62). «As the aircraft debris went through several stories in the tower, much of the thermal insulation on the core columns would have been scoured off. Under such conditions, the ensuing fire would be sufficient to cause instability and initiate collapse. From an engineering perspective, impact damage to the core structure had a negligible effect on the critical thermal load required to initiate collapse in the core structure.». 
  285. ↑ Tally, Steve (2007-06-12). «Purdue creates scientifically based animation of 9/11 attack». Purdue News Service. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-12-25. https://web.archive.org/web/20181225172122/https://news.uns.purdue.edu/x/2007a/070612HoffmannWTC.html%20. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. «The aircraft moved through the building as if it were a hot and fast lava flow", Sozen says. "Consequently, much of the fireproofing insulation was ripped off the structure. Even if all of the columns and girders had survived the impact – an unlikely event – the structure would fail as the result of a buckling of the columns. The heat from an ordinary office fire would suffice to soften and weaken the unprotected steel. Evaluation of the effects of the fire on the core column structure, with the insulation removed by the impact, showed that collapse would follow whatever the number of columns cut at the time of the impact.» 
  286. ↑ «Translating WTC Recommendations into Model Building Codes». National Institute of Standards and Technology. 25 Οκτωβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  287. ↑ Taylor, Tess (2001-09-26). «Rebuilding in New York». Architecture Week (68). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-05-11. https://web.archive.org/web/20110511012010/http://www.architectureweek.com/2001/0926/today.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  288. ↑ Oglesby, Christy (2002-09-11). «Phoenix rises: Pentagon honors 'hard-hat patriots'». CNN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2004-12-18. https://web.archive.org/web/20041218040531/http://archives.cnn.com/2002/US/09/11/ar911.memorial.pentagon/. Ανακτήθηκε στις 2014-05-29. 
  289. ↑ Bagli, Charles V. (2006-09-22). «An Agreement Is Formalized on Rebuilding at Ground Zero». The New York Times. https://www.nytimes.com/2006/09/22/nyregion/nyregionspecial3/22rebuild.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  290. ↑ Badia, Erik; Sit, Ryan (2013-05-10). «One World Trade Center gets spire, bringing it to its full 1,776-foot height». New York Daily News website. http://www.nydailynews.com/new-york/1-wtc-spire-bringing-full-height-article-1.1340224. Ανακτήθηκε στις 2015-01-12. 
  291. ↑ Iyengar, Rishi (2014-11-03). «One World Trade Center Opens Its Doors». Time. http://time.com/3553897/one-world-trade-center-freedom-tower-opens-doors-new-york-city-911/. Ανακτήθηκε στις 2015-01-12. 
  292. ↑ «Lower Manhattan: Current Construction». Lower Manhattan Construction Command Center. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2011. 
  293. ↑ «NYC's World Trade Tower Opens 40% Empty in Revival». Bloomberg.com. 2013-11-12. https://www.bloomberg.com/news/articles/2013-11-12/world-trade-center-tower-debuts-in-manhattan-leasing-test. Ανακτήθηκε στις 2015-10-05. 
  294. ↑ «New World Trade Center to open after years of delays». USA Today. 10 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2018. 
  295. ↑ Sigmund, Pete. «Crews Assist Rescuers in Massive WTC Search». Construction Equipment Guide. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  296. ↑ «Tribute in light to New York victims». BBC News. 2002-03-06. http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/1857699.stm. Ανακτήθηκε στις 2012-04-01. 
  297. ↑ «About the World Trade Center Site Memorial Competition». World Trade Center Site Memorial Competition. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  298. ↑ «WTC Memorial Construction Begins». Associated Press. CBS News. 2006-03-06. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-12-25. https://web.archive.org/web/20181225172053/https://www.cbsnews.com/news/wtc-memorial-construction-begins/. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  299. ↑ «A Place of Remembrance». National Geographic. 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2014. 
  300. ↑ «National September 11 Memorial Museum opens». Fox NY. 21 Μαΐου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2014. 
  301. ↑ Otterman, Sharon (29 Νοεμβρίου 2017). «Battered and Scarred, 'Sphere' Returns to 9/11 Site». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2021. 
  302. ↑ Miroff, Nick (2008-09-11). «Creating a Place Like No Other». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2008/09/10/AR2008091000018.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  303. ↑ Miroff, Nick (2008-09-12). «A Long-Awaited Opening, Bringing Closure to Many». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2008/09/11/AR2008091100579.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  304. ↑ Dwyer, Timothy (2007-05-26). «Pentagon Memorial Progress Is Step Forward for Families». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/05/25/AR2007052502284.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  305. ↑ «DefenseLINK News Photos – Pentagon's America's Heroes Memorial». Department of Defense. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  306. ↑ «Flight 93 National Memorial – Sources and Detailed Information». nps.gov. National Park Service. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2017. 13. When will the Memorial be finished? 
  307. ↑ 307,0 307,1 «Flight 93 National Memorial – Frequently Asked Questions (FAQs)» (PDF). nps.gov. National Park Service. Μάιος 2013. σελίδες 22–23. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2017. 
  308. ↑ «A Long Road to a Place of Peace for Flight 93 Families». The New York Times. 2015-09-09. https://www.nytimes.com/2015/09/09/us/a-long-road-to-a-place-of-peace-for-flight-93-families.html. Ανακτήθηκε στις 2015-09-09. 
  309. ↑ «Flight 93 Memorial Project». Flight 93 Memorial Project / National Park Service. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011. 
  310. ↑ Nephin, Dan (2008-08-24). «Steel cross goes up near flight's 9/11 Pa. crash site». Associated Press. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-10-21. https://web.archive.org/web/20111021140020/http://global.christianpost.com/news/steel-cross-installed-near-flight-93-site-in-pa-33978/. Ανακτήθηκε στις 2011-09-05. 
  311. ↑ Gaskell, Stephanie (2008-08-25). «Pa. site of 9/11 crash gets WTC beam». Daily News (New York). https://www.nytimes.com/2008/05/05/us/05memorial.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  312. ↑ Fessenden, Ford (2002-11-18). «9/11; After the World Gave: Where $2 Billion in Kindness Ended Up». The New York Times. https://www.nytimes.com/2002/11/18/giving/9-11-after-the-world-gave-where-2-billion-in-kindness-ended-up.html. Ανακτήθηκε στις 2011-09-04. 
  313. ↑ Newman, Andy (2010-09-11). «At a Memorial Ceremony, Loss and Tension». The New York Times. http://cityroom.blogs.nytimes.com/2010/09/11/at-a-memorial-ceremony-loss-and-tension/?hp. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ελληνικά Μ.Μ.Ε

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Επιθέσεις_της_11ης_Σεπτεμβρίου_2001&oldid=10839990"