Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τρυφερές Εξαδέλφες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Tendres Cousines
ΣκηνοθεσίαΝτέηβιντ Χάμιλτον
ΠαραγωγήΛίντα Γκούτεμπεργκ,
Βέρα Μπελμόντ,
Γκιόργκ Ρόιτερ
ΣενάριοΠασκάλ Λινέ
ΠρωταγωνιστέςΤιερί Τεβινί,
Άνια Σουτ
ΜουσικήΚαρίν Τρουβ
ΦωτογραφίαΜπερνάρ Νταλενκουρ
Πρώτη προβολήCountry flag 19/11/1980
Country flag 12/03/1981
Διάρκεια92 λεπτά
ΠροέλευσηΓαλλία και Δυτική Γερμανία
ΓλώσσαΓαλλικά

Οι Τρυφερές Εξαδέλφες (γαλλικά: Tendres Cousines) είναι μια δραματική-ερωτική ταινία γαλλο-γερμανικής παραγωγής, γυρισμένη το 1980 από τον Ντέηβιντ Χάμιλτον. Είναι βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Πασκάλ Λινέ γραμμένο το 1979.

Ο 15χρονος Ζυλιέν καταφθάνει στο εξοχικό της οικογένειας κάπου στην επαρχία της Γαλλίας. Είναι ερωτευμένος με την κατά ένα χρόνο μεγαλύτερη εξαδέλφη του τη Τζούλια, ενώ δέχεται καθημερινά την πολιορκία της μικρότερης ξαδέρφης του Πουν. Η Τζούλια αδιαφορεί και τον πικάρει φλερτάροντας με τον Σαρλ, αρραβωνιαστικό της αδερφής του Ζυλιέν. Στο εξοχικό φιλοξενούνται και πολλά άλλα πρόσωπα αφού οι οικονομικές δυσκολίες οδήγησαν την οικογένεια του Ζυλιέν να το μετατρέψει σε μια άτυπη πανσιόν.

Λίγο αργότερα θα ξεσπάσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και όλοι οι άντρες της περιοχής θα επιστρατευθούν. Ο Ζυλιέν θα είναι ο μοναδικός που θα μείνει ανάμεσα σε τόσες γυναίκες. Οι ερωτικές του περιπέτειες έχουν μόλις ξεκινήσει.

Το σενάριο της ταινίας έγραψε ο Πασκάλ Λινέ, συγγραφέας επίσης του βιβλίου που βασίστηκε η ταινία, λίγους μόλις μήνες μετά την κυκλοφορία του βιβλίου από τις εκδόσεις Gallimard. Το κεντρικό θέμα της ταινίας και του βιβλίου έχει πραγματευτεί παλιότερα και ο Γκυγιώμ Απολλιναίρ στο έργο του Τα κατορθώματα ενός μικρού Δον Ζουάν. Το έργο του Απολλιναίρ μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο λίγα χρόνια αργότερα, το 1986, από τον Τζιανφράνκο Μινιότσι με πρωταγωνίστρια την Μαρινά Βλαντί. Το φιλμ του Μινιότσι έλαβε καλύτερες κριτικές όντας πιο "κινηματογραφικό"¨από την καθαρά εικονοκλαστική προσέγγιση του Χάμιλτον, που ως φωτογράφος κατά κύριο επάγγελμα, ασχολήθηκε περισσότερο με το οπτικό αποτέλεσμα και λιγότερο με τις ερμηνείες.

Όπως σε όλες τις ταινίες του Χάμιλτον αλλά και στα φωτογραφικά του λευκώματα κυριαρχεί η παρουσία όμορφων γυναικών (μερικές μάλιστα στα όρια της εφηβείας) που απεικονίζονται γυμνές. Παρούσα είναι και η ιδιαίτερη τεχνική του με το απαλό φόκους και τους παστέλ χρωματισμούς να προσδίδουν μια ονειρική ατμόσφαιρα. Η ταινία παρά το τολμηρό της θέμα και περιεχόμενο, έχει προβληθεί τόσο από την κρατική τηλεόραση (ΕΡΤ) όσο και από ιδιωτικούς σταθμούς χωρίς περικοπές.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]